سلام
از آدمایی که در حق تون به ناحق قضاوت کردن یا غیبت کردن می گذرین ؟ حتی اگه حرف شون آبرو و پاکی شما زیر سوال ببره ؟ تو زندگی شخصی همیشه سعی کردم جدای از دینم اول انسان باشم راهم برم سرم به زندگی خودم باشه اون قدری که حتی به دشمن خودمم خوبی کردم با تمام اینکه می دونستم چقدر منو نفرین، تهمت و ناسزا گفتن و بنا حق مترکب ظلم در حق من شدن ولی باز سعی کردم مثل این ها نباشم و سکوت کردم اندوهم رو جمع کردم و به پیشگاه خدای خودم بردم احترام گذاشتم .
نه بخاطر کسی نه بخاطر چیزی فقط بخاطر خدایی که می پرستم چون گفته به هر چه که خلق کردم احترام بذار و مجازات شون رو به من بسپار .
من شاید چشم رو اشتباهات آدما ببندم این دلیل بر این نیست که بی اطلاع هستم نه بقدری خداوند درایت فهم و ... داده که نیازی به تعریف از خودم نمی بینم و شکر گذارم اینکه من نمی تونم از این افراد بگذرم و تا روزی که اسمش روز حسابه ،  از این حق الناس نمی گذرم من آدم بدی هستم ؟
 اونقدر بخشنده نیستم ظلم ها و حرف های بی اساس پوچ این ادم ها رو ببخشم . من تلاشم بر اینه که حق کسی رو ضایع نکنم ، بدی ببینم تو روی طرفم میگم چون میگم شاید سوء برداشت شده .

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه)