سلام

 

در ایام قرنطینه درباره هر موضوعی صحبت و قضاوت شده اما موضوعی که به نظرم نیاز به تامل داره بر میگرده به معلمان عزیز.

جمله‌ای که این روزها خیلی آزار دهنده هستش و هر غیر متخصصی به خودش اجازه میده قضاوت کنه اینه که خیلی‌ها میگن واقعاً خوش به حال معلمان، تو ایام قرنطینه بدون اینکه ترس از مبتلا شدن داشته باشن تو خونه گرم و نرم شون نشستن و رسماً هیچ کاری نمی کنن و حقوق شون هم سره جاشه!

 

نمی خوام کلیشه‌ای حرف بزنم ولی واقعاً چرا هنوز یاد نگرفتیم قبل از اینکه درباره راه رفتن کسی نظر بدیم فقط کمی با کفش‌های اون شخص راه بریم.

من تو این دوران با معلمی مواجه شدم که بدون هیچ چشم داشتی، می‌رفت جلو خونه دانش آموزانی که مشکل نصب برنامه آموزشی شون رو داشتن و براشون نصب می‌کرد، من با معلمایی مواجه شدم که روی تخت بیمارستانم رسالت شون رو فراموش نکردن و با وجود حال نامسائد دست از تدریس بر نداشتن.


↓ موضوعات مرتبط ↓ :
فرهنگ سازی (۱۲۳ مطلب مشابه) مسائل فرهنگیان (۱۳ مطلب مشابه)