بسم الله الرحمن الرحیم
ما درست است که یک فرد منتظر را خصوصیاتش را معمولاً می‌شنویم، ولی خصوصیات یک جامعهی منتظر خصوصیات یک جمع منتظر را هم باید بدانیم چون می‌دانید که ظهور حضرت بقیة الله یک پدیده‌‌ی اجتماعی است .
حضرت که برای فرد ظهور نمی
کند برای جامعه ظهور می‌کند، جامعه هم باید یک سری شایستگی‌ها، شرایط و
وظایفی را ایفا بکند تا جامعهی منتظر باشد متاسفانه یکی از آسیب‌هایی که
ادبیات انتظار ما اصلاً و دیدگاه مهدوی ما دارد یکی از آسیب هایمان این است
که نگاهمان فردی است.
شما نگاه کنید نوع کتاب‌هایی که در مسئله‌ی مهدویت نوشته شده را نگاه کنید اشعار را ببینید سخنرانی‌ها را ببینید که معمولاً وقتی گفته می‌شود منتظر چه کسی است؟ می‌گویند آن کسی که معرفت داشته باشد، دلداده‌‌‌ی امام زمان باشد، امیدوار به ظهور باشد، صبر داشته باشد، این‌ها همه خصوصیات فردی است.
نوعاً غفلت است و حال این که ببینید به فرض اگر یک فرد مثلاً حتی سید بحرالعلوم باشد، سید بن طاووس باشد، ولی امام زمان تشریف نیاوردند فرد هر چه قدر هم که خوب باشد ولی وقتی جامعه آن آمادگی را نداشته باشد حضرت تشریف نمی آورد، ظهور حضرت یک پدیده‌ای است که نیاز دارد یک بستر اجتماعی فراهم شود.
بنابراین از این جهت این خیلی مهم است، چیز
عجیبی است من واقعاً گاهی مواقع فکر می‌کردم که ما دست پری داریم در معارف
مهدویت، شما نگاه کنید حدود سی صد آیه و چیزی شاید بیش از شش هزار روایت
راجع به حضرت ولی عصر علیه السلام و ظهور امام زمان است که خیلی شفاف به
جزئیات مسئله‌ی امام زمان و ظهور و جامعهی پیش از ظهور و هنگام ظهور و پس
از ظهور و همه‌‌ی این‌ها پرداخته، چرا ما نتوانسته ایم با این معارف عمیق
جامعه پردازی منتظران را بکنیم؟
چرا نتوانستیم مختصات یک جامعهی منتظر که باید جهت گیریاش به آن سمت باشد را داشته باشیم؟ یعنی ببینید ظهور و جامعهی مهدوی ایده آل ما است، مختصاتش چه است که ما یواش یواش به سمتش برویم؟ عملیاتی بکنیم یک راه بردی و یا به تعبیر امروزی‌ها استراتژی برای رفتن به آن سمت ترسیم بکنیم؟ تبدیل بکنیم به سیاست و برنامه و برنامه ریزی و به آن سمت برویم؟
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه) مباحث یادی از امام زمان (عج) (۴۶ مطلب مشابه)