سلام
خانمی ۳۱ ساله و مجرد هستم، دندان پزشک هستم، قبلاً یک بار ازدواج کردم و از همسرم جدا شدم، مطلقاً علاقه‌ای به ازدواج مجدد ندارم و به صورت مستقل از خانواده زندگی میکنم، بسیار علاقه دارم که دختربچه ای را به فرزندی بپذیرم، به همه یه جوانب فکر کردم و احساس میکنم از جانب خودم آمادگی کاملی برای قبول این مسئولیت دارم امّا تمام نگرانی من معطوف به کودکی هست که قطعاً با همسن و سالی های خودش از جنبه یه نداشتن پدر و بقیه مسائل تفاوت اساسی خواهد داشت. دوست داشتم با شما عزیزان مشورتی داشته باشم درباره پذیرش این مسئولیت بزرگ و آسیب هایی که ممکنه متوجه کودک بشه و همچنین سوال من این هست که چه رنج سنی از کودکان به نظر شما برای این موضوع مناسب هست؟
پیشنهاد:
در مورد دادن سرپرستی کودک به دختران بالای سی سال