سلام
میخواستم از کاربرای اینجا بپرسم به نظر شما از صفر شروع کردن برای دختری که در آستانه 31 سالگیه کار عقلانی هست؟، منظورم رفتن به دانشگاهه، ارزش داره در این سن؟
پدرم اصرار دارن من وارد دانشگاه بشم و حقوق یا حسابداری بخونم، شاید بپرسین پس تا الان چکار کردی باید بگم؛
وقتی هجده نوزدهم سالم بود پرستاری قبول شدم ولی اون موقع رشته های مهندسی تو بورس بود و پرستاری نه حقوق آنچنانی داشت نه موقعیت اجتماعی آنچنانی به همین خاطر پدرم که معمولا خیال میکنه خیلی آینده نگره و بهترین تصمیمات رو میگیره مانع پرستاری خوندن من شد با اینکه خیلی دوست داشتم اون رشته رو ولی ایشون منو وادار کردن همزمان با کنکور سراسری کنکور غیرپزشکی شرکت کنم و اولین انتخابم معماری باشه که اگه پرستاری دانشگاه سراسری قبول نشدم معماری آزاد بخونم.
قرارمون این بود ولی بعدش که من پرستاری سراسری قبول شدم پدر زدن زیر حرف شون و گفتن که الا و بلا باید معماری بخونی وگرنه کلا نمیذارم بری دانشگاه، منم خیلی سعی کردم راضیش کنم ولی نشد ناچارا معماری خوندم که بعدش هیچ وقت کار مناسبی گیرم نیومد، چند جا هم کار کردم ولی به دلایل مختلف نشد که ادامه بدم.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران دهه شصتی (۴۸ مطلب مشابه)