سلام
امیدوارم که حال همگی خوب باشه و طاعات و عبادات همه ی شما عزیزان خانواده برتری مورد قبول درگاه حق ان شاء الله.
من با اسم مستعار جلیل که به تازگی وارد دهه ی چهارم زندگیم شدم (سی سالگی) بیش از پنج ساله که خواننده ی خاموش این وبلاگ هستم و برای اولین بار تصمیم گرفتم ابتدا سوالی رو که باعث نوشتن این پست شده رو با شما عزیزان مطرح کنم و سپس صحبتی با دوستانی که وقت و حوصله ی خوندن ادامه ی پست من رو دارند بکنم!
سوالم در مورد نماز و قسمت دوم پستم هم می شه گفت درد دله.
و اما سوالم در مورد اینه که چطور هنگام نماز حضور قلب داشته باشیم و با تمام وجودمون صحبت کردن با خدا رو حس کنیم؟
من بعد از سال‌ها دوباره نماز خوندن رو شروع کردم ولی موقع نماز حواسم همه جا هست به جز به نمازی که دارم می خونم!
به صورت واضح تر سوالم از همه ی نمازگزاران وبلاگ اینه که شما چطور حضور قلب، خشوع و توجهی رو که وقتی که در حال نماز هستید به دست میارید و لطفاً راهکارهاتون رو بفرمایید.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
نماز خواندن (۷۷ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۹۷ مطلب مشابه)