سلام
دوستان عزیزم من قبلاً اینجا درباره ازدواجم و احساسم به خواستگارها سوال پرسیده بودم و از شما راهنمایی گرفته بودم.
الآن خدا رو شکر بالاخره بعد چند سال با موردی آشنا شدم که تونستیم با هم جلو بریم و خیلی خوشحالم از پیدا کردن چنین فردی که از جهات مختلف به هم نزدیکیم، الآن در مرحله آشنایی بیشتریم و طبیعتاً تو اون ایامی که آدم شوق و هیجانش برای رسیدن هی داره بالا میره...، امّا من از یه چیزی نگرانم و اگه بهش عمیق فکر کنم خیلی ناراحتم.
اون هم اینکه همه ش میگم این دوران که بگذره، دوره عقدمون هم که بگذره، یه ذره اول زندگی هم که بگذره این علاقه و شوق و میل کم میشه و تا حدودی برای هم تکراری میشیم، همه ش دارم به این فکر می‌کنم چه جوری میشه عشق رو برای کل زندگی استمرار داد؟ چه جوری باید زندگی کنم که همیشه این میل و خوشحالی از داشتن کسی توی وجود خودم و توی وجود همسرم باشه؟
می دونم که باید گذشت کردن رو بلد باشم، به خودم و سلامتی ام اهمیت بدم، اهل ابراز محبت به شیوه‌های مختلف باشم، مهربونی کنم، توی چالش های زندگی عاقلانه عمل کنم، صبر داشته باشم و سعی می‌کنم که همه اینها را توی خودم و زندگیم ایجاد و جاری کنم، ولی حس می‌کنم باز هم همه اینها برای یه عمر زندگی کمه، به نظر شما چه کار باید کرد؟، خصوصاً متاهل هایی که چند سال از ازدواج شون می گذره.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در زن داری (۳۳۷ مطلب مشابه) مشورت در شوهرداری (۸۱۱ مطلب مشابه)