سلام

در اول یه انتقادی نسبت به هم رشته ای های خودم داشتم. باید بگم که حرص و حسادت تو هیچ زمینه ای خوب نیست، اساتید، معلم ها و مربی های آموزشگاه زیادی دیدم که به شدت حسود و متکبر بودن.

می بینی که زمینه ی کاری خودش جای پاش محکم که هستش که هیچ، تازه 2 کیلومتری توی زمین ریشه هم دوونده. ولی دوست نداره به کسی کمک کنه.

من حدود بالای 70% اساتید دانشگاه زبان، دانشجویان زبان و حتی مربی های آموزشگاه زبانی که دیدم همه رقیب پندار و متکبر بودن. من نمیدونم این به خاطر ذات این زبانه (چون یادگیری یک زبان با فرهنگش همراهه) یا نه، یه چیز فرهنگ شده هستش، فرهنگ فکری انحصار طلبی که در هر صورت اشتباهه.

هر کدوم شون، خودشون رو بهتر از بقیه میدونن، من پیش هر کدوم شون که رفته بودم، خودش رو بهتر از بقیه میدونست، یکیش که میگفت اون 3 تا آموزشگاه فلان، همش زیر دست من بودن و همه شون شیوه های تدریس منو دارن انجام میدن و خلاصه اینکه من انیشتینم و تو این راستا و محدوده من بهترم (ضمنی میگفت).


↓ موضوعات مرتبط ↓ :
کسب و کار (۵۷۶ مطلب مشابه)