خانواده برتر

با روانشناس صحبت کن ...

جزییات دعوا و زندگی... خیلی مهمه که تو کامنت نمیشه صحبت کرد 

من در این مورد تخصص ندارم ولی به نظرم شما و خانم و هر دو خانواده به اندازه‌ی خودشون در این جدایی سهیم هستن، و خودتونو یک نفره  تنبیه و توبیخ و سرزنش و نابود نکنید!!

اگر درد این جدایی و تقسیم بر ۴ کنیم شما فقط باید ۱/۴ اُم شو تحمل کنید!

به هر حال دختر خانم سن و سالش کم بوده خانواده‌ش باید کمکش میکردن عاقل بشه زندگی‌ش پایه بگیره اما چکار کردن؟!  

سلام ،روزهمگی بخیر

برادربزرگوارامیدوارم خدابه دل تون ارامش بده.
احساسات شماقابل درکه وتاحدودی طبیعی،منم این تجربه روداشتم.
۱۹سالم بودعقدکردم وبعدازسه سال اصرارخانواده طرف مقابل ازدواج صورت گرفت.
برخلاف شماکه فرمودیدبحث ومشاجره داشتید،مابه هیچ عنوان کمترازجان به هم نگفته بودیم،جزومعدودز وج های خوشبخت وموفق بودیم وزبان زدفامیل،والبته رفیق وهمیشه درکنارهم.
ازنظرظاهرهم ایده آل بودیم،هرکسی ماروباهم میدیدحسرت واربه ما نگاه میکرد.
درامورات ومسائل مالی هم دست به دست هم زندگی ساختیم بدون اتکابه خانواده ها.(ازصفرباقناعت ورفاقت)

 تایهونمیدونم چی شدانگاریه بمب بزرگ خوردوسط زندگی مون.(البته یه عده نقش به سزایی دراین ویرانی داشتن).

من هم مثل شماباورم نمیشدکه پیام احضاریه روگرفتم کلافه بودم وسردرگم.
بارهاخودمودرقالب متهم،قضاوت کردم صادقانه نکته ای پیدانکردم که حکایت ازکم کاری باشه.هرجای زندگی مون وزیرو روکردم نکته ای نبودکه بگم باعث جدایی .

بارهاروی خودم ایرادگذاشتم تابلکه توجیه کنم امادیدم بی انصافی میکنم.مشکل ازمن یاحتی اون آقانبوده ومجموعه ای ازعوامل بیرونی دخیل بوده.

هفته اول وقبل ازاولین اقدام قانونی ،فقط میتونستم آب بخورم همونم معده ام پس میزد،شوک عصبی وحشتناکی داشتم.شب هاتاصبح وصبح تاشب چشمم به صفحه گوشیم بودتایه پیامی ازایشون بگیرم وبگم دروغ بوده.
یه شب توبیخوابی هاوگریه کردن ها ازخداقدرت وقوت خواستم وخودموسپردم بهش.

ازفرداش باورکنین آدم دیگه ای شدم آروم ومطمئن والبته منصف درحق طرف مقابلم.یه آرامش بی مانندی نصیبم شد.
این تغییربه قدری واضح بودکه اطرافیانم ومتعجب کرده بود.

تاشب قبل، من چشمام ازگریه کردن خون بودولی صبح متحول شده بودم واین فقط لطف خدابود.

چندین ماه تااعلام رای نهایی طول کشیدوبلاخره جداشدیم بدون هیچ حق وحقوقی ودرآرامش واحترام.

من هم مثل شماخیلی تلاش کردم حتی باورم نمیشداین آقابامن همچین کاری بکنن.باروانشناس ووکیل صحبت کردم امایک تنه تلاش میکردم.که بی فایده بود.
قبل ازطلاق ودرزمان دادگاه،ایشون گریه میکردن ولی همچنان پیگیرجدایی بودن،حالشون بدبودولی خودشون گفتن تحت فشارن وبایدجدابشیم شایدمعجزه ای شدوبه هم برگشتیم!! بعدازطلاق هم پشیمون شدن.
احساسات وسیگنال هایی که ازشون باواسطه یاپیام دریافت کردم بازهم برام غیرقابل باوربود،هیچ وقت فکرنمیکردم این همون آقایی که تحت تاثیرومغرورانه رفتارکرد وزندگی مون وبه جدایی کشوند.برام سوال بودچرازمانی که باید،اقدامی نکرد!!!

به قول یه وکیل باتجربه، آدمی که سریع اقدام به طلاق میکنه مطمئن باش ماههاقبل درذهنش بارهاوبارهابه طلاق فکرکرده ولی جسارت اقدام شونداشته.به هردلیلی....

شماهم اگراذیت میشید دنبال دلیل وتوجیه نباشیدگاهی واقعاتقصیرمانیست وشایدحکمتی هست ومابی خبریم.
ماتلاشمون روکردیم ونشد.

یک سال وچندماهی ازجدایی مامیگذره امابایدبگم آروم ترین فرداین ماجرامنم وبی عذاب وجدان درحال زندگی عادی.
بارهاوبارهاخداروبخاطرمصلحت وحکمت جدایی مون شکرکردم.
همه اون آدم هایی که باعث ودخیل درجدایی بودن روپشیمون وگریون دیدم.ازهمه ی اون آدم هادورشدم اماخبرهاشون وخداباواسطه بهم رسوند.
همیشه فکرمیکردم اگربشنوم که فهمیدن چه ظلمی به دوتاجوون کردن آروم میشم امادیدم حتی ازحال بدشون ناراحتم ودلم نمیخواداذیت بشن.
برای همه شون مخصوصاخودهمون آقاآرزوی موفقیت وزندگی سراسرآرامش دارم،بارهاوبارهادعاکردم که آقاهم زودترازدواج کنن وآرامش وخوشبختی بی مانندی روتجربه کنن.
شماهم حتمامیرسیدبه این مرحله که نگاه مهربون خداروحس کنید،شک نکنید،فقط ازخودش بخوایدکه حامی تون باشه.

درآخراگرمسئله ای هست که خودتون واقفیدواحتمال میدیدشرایط برگشت روفراهم میکنه حتما اقدام کنید.
زندگی مشترک ارزش هرریسکی روداره.حداقل بعدهاشرمنده وجدان خودتون نخواهیدبود.

شایدهم معجزه ای شدوشمادرکمال احترام ومحبت به هم برگشتیدکه باعث خوشحالی.....

یادمه کاربر اسکیزوئید تو یکی از پست ها از تجربیات کارکردنش که تعریف میکرد ،میگفت **** زن های متاهلی که میدیدم میان سیگنال ***** میدن به بقیه شوهرانی داشتن که تمام همت خودشون رو برای کار گذاشته بودن و کودک درون خودشون رو کشته بودن برای خانواده اما همسرشون بخاطر تجربه های هیجانی به دیگران سیگنال ***** میدادن...

جمله ما هیچوقت باهم از ته دل نخندیدیم که همسرت بهت گفته هم ریشش همینه.

مشکل از تو نبوده تو داشتی کار درست رو میکردی،اقتضای سنت اینه فعلا تمرکزت رو خودت و کارت باشه

اما **** همیشه دنبال کار درست نمیگردن...

مشکل اقتضای سنی همسرت بوده

ولی من پیشنهاد نمیکنم برگردی.

سبک زندگیت رو عوض کن، تعادل رو بین تفریح و کار برقرار کن، و به این دختر برنگرد.

مشکل شما خیلی ساده هست. شما با دختر بچه ۱۵ سال ازدواج کردی. آدما تو این سن حتی نمیدونن از چه غذایی خوششون میاد. اون دختر فکر میکرده از تو خوشش میاد. بعد که بزرگتر شده دیدگاهش به زندگی عوض شده و دیگه از تو خوشش نمیومده

سلام 

هم موقع عقد خانمتون نوجوان بوده هم موقع طلاق! 

با یه دختر بچه ۱۵ ساله عقد کردید بعد هم جدا شدید 

میدونی بعضی خانواده های دخترا برای شوهر دادن دخترشون خیلی عجله دارن و البته ذوق! و بعضی توی سن زیر ** دختر رو شوهر میدن دلایل مختلفی داره بعضی از پس تامین هزینه ها برنمیان یا نمیخوان دیگه بیش ازین برای بزرگ شدن دخترشون هزینه کنن و شوهرش میدن، بعضی هم‌میترسن سنش بالاتر بره و کیس ازدواج دیگه گیرشون نیاد، بعضی هم چون خواستگار شرایط اوکازیونی داره نمیخوان از دستش بدن...

بهر حال دید شخصی خودم رو میگم نه دختران کم سن و نه خانواده هاشون رو که تو سن پایین دختر رو عروس میکنند درک میکنم نه پسرانی که خواستگاری چنین دخترانی میرن.

شما تازه داری کم کم شرایط رو به رشد رو طی میکنی بنظر من دلیلی برای افسردگی و ناراحتیتون وجود نداره فقط به چشم یک تجربه بهش نگاه کن و رد شو چند سال دیگه که شرایطت پایدار شد دنبال کیس مناسبی باش و ازدواج کن 

عنوان:خیلی ناامیدم و دیگه به هیچ کس و هیچ چی امید ندارم 

سلام آقای نجفی لطفا این متن رو بارگذاری کنید 

من چند روز پیش هم تو این سایت ی متن بارگذاری کردم من همون پسری هستم که گفتم بعد دو سال طلاق هنوز حالم خوب نشده 

من تا به حال حتی یدونه دوست دختر هم نداشتم چون میگفتم که فردا اگه ازدواج کنم فرد فاسدی نصیبم میشه اما وقتی ازدواج کردم بعد مدت کوتاهی همه چی بهم ریخت اواخر وقتی گوشی موبایلشو خانومم بر می‌داشتیم خیلی نگران میشد و استرس می‌گرفت حتی ی بار اومد گوشیشو از دست من کشید می‌گفت تو به من اعتماد نداری و شروع به غر زدن میکرد

راستش با توجه به این که رابطه سردی با من پیدا کرده بود بهش شک داشتم چون واقعا دلیل منطقی برا این رفتارش وجود نداشت حتی بعد طلاق حرف و حدیث این بود که فلانی با ی نفر قبلا دوست بوده ی بار هم بهم گفت که یکی از دوستام قبلا دوست پسر داشته حالا شوهرش فهمیده اما بهش هیچی نگفته!!

خلاصه این که با این که من آدم بدی نبودم و همه افرادی که منو میشناسن اینو میگن و اکثرا میگن که خانومت اشتباه کرد طلاق گرفت البته هیچ کس کامل نیست و منم ایراداتی دارم

من هم تمام سعی خودمو کردم تا این اتفاق نیفته اما تلاش یک طرفه فایده نداره

ما تو روستا زندگی می کنیم و تقریبا هر چند روز خانوم سابقمو می بینم و حالم بد میشه احساس خشم کینه و گاهی دلتنگی 

خیلی حالم بده چرا باید این اتفاق برای من می افتاد من امیدی به ازدواج مجدد ندارم چون دوستام میگن تو با دخترای امروزی نمی تونی زندگی کنی من تقریبا سنتی هستم ضمن این که من تازه رفتم سر کار و حقوق آنچنانی ندارم و کاری که دارم هم همش استرس و تنش هست من تو دادگاه کار میکنم و این باعث میشه دایم احساس بدبختی کنم من تو یکی از بهترین دانشگاه ها درس خواندم قیافه خوبی هم دارم(متوسط رو به بالا)و خوشتیپ هم هستم(اینو هر کی میبینه میگه چه غریبه چه آشنا)

فارغ از همه این موارد میترسم ازدواج کنم و دوباره کار به طلاق بکشه 

از لحاظ روحی و جنسی دارم نابود میشم  نه راه پس دارم نه راه پیش 

حال خیلی بدی دارم گاهی اوقات حالم خیلی خوبه اما اکثرا اوقات ناراحت و بیقرارم

اعتقاداتم هم خیلی ضعیف شده و با خدا هم قهر کردم😔چون تو این چند سال جز دردسر و جنگ اعصاب چیزی نصیبم نشده و آینده هم تاریک و امیدی بهش ندارم 

سلام

برادربزرگوار،تمام احساسات شمابعدازطلاق طبیعی،ماانسانیم احساس داریم،به هردلیلی بامشکل مواجه شدیم...

ازنظرمن مشکل طرف مقابل شما،کم سنی نبوده،پختگی ذاتی وتربیت خانوادگی مهم ترین عامل.

هستن کسانی که درسنین کم ازدواج کردن وخوشبختن وبرعکس ،یاافرادی که نزدیک میانسالی به بن بست میرسن.

ماهاقبل از،ازدواج شایدبه طلاق فکرهم نکرده بودیم وهدف مون صرفاساختن یک زندگی توام باصمیمیت ورفاقت بوده ازآینده وعوامل پنهان خبرنداشتیم،چراخودتون روسرزنش میکنید!!

البته این قبیل احساسات مربوط به ذهن هست،همه ی این دلتنگی هاوحس نفرت ازحرفهای تلمبارشده ای میادکه نتونستیم به کسی بگیم.

حتمادرد دل کنید،نذاریداین احساسات منفی شماروزمین بزنه.

خواهید دیدکه رهاشدیدونفرت وکینه ای نمونده حتی برای خوشی طرف مقابل دعامیکنید.

شماکه پاک زندگی کردیدچرابایدعذاب وجدان داشته باشید،خداذات انسان هاروبراتون روشن کرده شاکرباشیدکه خلاص شدید.به هیچ عنوان احساس گناه نداشته باشید.

ازرحمت خدامایوس نباشیدوسعت رزق دست خداست شماتلاش کنیدحتماخداجبران میکنه.

خوش گمان باشیدبه خداوآینده ی پیش روحتماخداهم براتون خیرخواسته.

شمااگرباخداقهرکردی (که نکردی وازهمین ایموجی غمگین مشخصه که ناراحتین)خداکه باشماقهرنیست یه بارازخودش مددبطلبین نتیجه جزمعجزه نخواهدبودشک نکنین..

موفق باشین