خانواده برتر

سلام 

به حرف دلت گوش بده 

خیلیا درس نخوندن الان حسرت به دل موندن

خیلیا درس خوندن و اصلا وارد زندگی مشترک نشدند 

سلام عزیزم

بلاخره شرایط تحصیل فرد متاهل با مجرد فرق میکنه

شما اگر میخوای فرهنگیان هم بری باید یا شهر خودتون باشه یا یه شهر خیلی نزدیک که بتونی روزانه رفت و امد کنی

اگر قرار باشه خوابگاه بمونی که میشه 4 سال جدایی از همسرت

خب این چه ازدواجیه اصلا

آدم با آدم فرق میکنه شما باید خودت ببینی کدومو ترجیح میدی

شما اگ خواستی درسم بخونی باید حتما تو شهر خودت و همسرت دانشگاه بری... شهر دیگ باشه رابطت به مشکل میخوره 

سلام 

همه چی به شرایط خودتون و علاقه تون و حمایت همسرتون (خیلی مهمه) بستگی داره . 

من با عقد طولانی موافق نیستم،  یعنی اگه تو شرایط شما بودم، ترجیح میدادم برم سر خونه زندگیم، بعد برای دانشگاه فرهنگیان تلاش کنم، چون هنوز بچه ای در کار نیست، مسولیت ها اونقد زیاد نشده و تقریبا فرقی با مجردی نداره.

اگه تلاش کنید و رتبه تون خوب باشه میتونید، شهر خودتونو انتخاب کنید و لازم نیست برید شهر دیگه.

به هیچ وجه فرصتی که داری رو از دست نده کاری که دوست داری و دلت میگه رو انجام بده برو دنبال آرزوت که بعداً حسرتشونخوری

من دوستی داشتم که ازدواج کرد و بعد ازدواج کنکور هم قبول شد اتفاقا فرهنگیان قبول شد

البته شوهرش آدم همراهی بود و کمکش میکرد.

بستگی به خودتون داره

خب اگه من خودم جای شما بودم نظر همسرمو می پرسیدم که اگه برم شهر دیگه راضیه یا نه چون به هر حال همسرمه و وظیفه ای در قبالش دارم.

اونطوری میبینه که شما به فکرش هستید و خودخواه نیستید بیشتر کمکتون میکنه

و در مورد ازدواجم خب به نظرم باز با همسرتون صحبت کنید و بگید من نمیتونم خانه داری رو درست انجام بدم و دوست دارم دوباره کنکور بدم کمکم میکنی تو کارها و توقع خاصی ازم نداری.

اینجوری نه از همسرت دوری که بهش فشار بیاد و هم به درست میرسی

به نظرم در هرشرایطی جفتتون رو در نظر بگیر و از همسرت حتما نظر خواهی کن و بذار ببینه برات مهمه.

زندگی مشترک یعنی این:

اول اون رو ببین بعد خودت

خوشبخت باشید🌺

سلام و درود بر شما 

واقعیتش اگه من جای تو بودم  اصلا دانشگاه خوب هم قبول نمیشدم آزاد میرفتم 

وقتی راه ،،،راحت تری هست 

چرا آنقدر می پیچونید 

چه خوب بود منم میو مدم سوال میذاشتم 

نامزدم خلبان،،، مهندسم هست خیلی دوسم داره،،،، تو درسا بهم کمک می‌کنه اصلا خودش پروژه های منو آماده می‌کنه 

حالا گفته بیا عید قربان عروسی رو بگیریم بریم سر خونه زندگیمون 

بچه ها چیکار کنم کنکور بدم😁😁😁😁😁

یه دقیقه به این مثلا بالا توجه کن خودت خنده ات میگیره

بااین دهان روزه دیگه توانایی استدلال بهتری نداشتم دوست خوبم 

درست فکرکن سنجیده تصمیم بگیر 

امیدوارم خوشبخت بشی و آنقدر از زندگیت راضی که فقط خدارو شکر بگی قلبا

سلام وقت بخیر.

 اول از همه اینکه چه مدت تصمیم دارید که عقد بمانید؟

 اگر مطمئن هستید که تا ۴ سال دیگر عقد هستید و  شما و همسرتان می توانید از هم جدا باشید و همچنین اطمینان دارید که صد درصد قبول می شوید شروع کنید  و اینکه آیا همسرتان بعدا حق اشتغال به شما می‌دهند یا نه .

 و اگر دانشگاه  که میخواهید بروید نزدیک هست حتی با عروسی کردن و بچه  داشتن هم مشکلی نیست. و حتی چیزی که  در اطراف دیدیم بچه های متاهل از نظر درسی  نسبتا عالی هستند .

 به نظرم اگر شما و همسرتان اهداف مشترکی داشته باشید و هم دیگر را کمک کنید ادامه تحصیل با عروسی کردن و بچه دار شدن و... هیچ منافاتی نداره و حتی شاید باعث پیشرفت بشه .

 موفق باشید 

بزرگوار اگه قصد تحصیل دارید همونو ادامه بدید چون وارد زندگی شخص دیگه ای شدن بعد بخواهید ادامه تحصیل بدید سخت هست حتی مجبورید چندسال تو عقد بمونید و با دوری و محدویت سپری کنید و همین باعث سردی رابطتتون میشه بهتره یا ازدواج کنید یا بعد ادامه تحصیل ازدواج کنید 

ولی مطمئن باشید زندگی ماشینی سختی های خودشو داره 

سلام 

ممنون از وقتی که گذاشتین 

به bidar bidar : 

سلام ممنون که جواب دادین 

یکساله که عقد هستیم و قرارمون این بود تا چند ماه دیگه عروسی کنیم 

یه توضیح دیگه درمورد سوالم 

دوستانه که گفتند دانشگاه نزدیک برو دانشگاه فرهنگیان تو شهرمون نداریم و نزدیک ترین دانشگاه فرهنگیان به ما حدودا ۶ ساعت راهه 

دوستای که گفتند از همسرت بپرس ، قبلاً با ایشون درمیون گذاشتم ولی همیشه هرچیزی دلم بخواد میگن باشه حتی اگر به سختی بیوفته  وتصمیم‌اخر روسپردن به خودم 

دوست عزیزی که گفتن سوال مسخره است 

من تو یه دوراهی گیر کردم ، زندگی مشترک مسئولیت زیادی داره که من این رو قبول کردم ولی الان ذهنم درگیر دانشگاه دیگه ای ( از دانشگاه خودم بهتر ) شده و من ترس دارم از اینکه علاقه همسرم نسبت به من کم بشه و زندگیم خراب بشه 

دوراهی پیشرفت فردی یا زندگیم با درجه محبت معقول 

وقتی قصد مهاجرت تحصیلی ندارین اصلا دلیلی نداره دلواپس دانشگاه خوب یا بد رو بکنین!! 

البته خیلی از مشاورین مهاجرت ، دانشگاه تاپ نبودن رو هم مانع مهاجرت نمیبینن 

ببین هدفت چیه 

چه رشته ای میخوای 

ایران میمونی یا نه! 

در کل دلواپس دانشگاه بودن

خیلی بی دلیل هست

سلام مجدد 

 اگر شغل همسرتان این امکان می دهد که برای ۴ سال  در شهری که دانشجو هستید زندگی کنید  مراسمتان برگزار کنید و به آن شهر نقل مکان کنید هم اینکه دراین مدت  خوابگاهی نیستید و هم   از همسرتان دور نیستید و خیلی بهتر می توانید روی درس تمرکز کنید .

 و اینکه هم باید در نظر بگیرید  که شما دانشگاه فرهنگیان متعهد هستید که در یک منطقه تدریس کنید و اینکه آیا این منطقه به شما نزدیک هست یا نه؟ رفت و آمد به چه صورت است؟ در صورت که بچه داشته باشید در مدتی که نیستید چه کسی از بچه مراقبت می کند و خیلی مسائل دیگه.در مورد اینکه برنامتون چی هست چه راهی را می‌خواهید طی کنید و مشکلاتی که ممکنه  در این مسیر پیش بیایید و یک راه حل پیش فرض برای حل  مشکل،    نکات مثبت و منفی از همه این موارد یک لیست تهیه کنید و بعد با همسرتان مشورت کنید  و به توافق برسید وبعد اقدام کنید .

 البته  اگر تصمیم داشتید که فرهنگیان نرویددر مورد همین رشته که در حال تحصیل هستیدیک برنامه ریزی طولانی مدت داشته باشید و یک هدف  برای آینده این رشته در نظر بگیرید. 

  و اینکه بعد از ازدواج و با بچه فرصتی   برای پیشرفت نیست به نظرم کاملا اشتباهه . آدمی که  هدفی داشته باشد و برای آن تلاش کند هیچوقت متوقف نمی شود شاید از سرعتش کاسته بشود  و یا مدتی درجا بزنه و حرکت کنه ولی هیچوقت متوقف نمی شود .

 موفق باشید 

با توجه به نوشته اخرتون

که گفتی همسرم همیشه هر چی من میخوام رو میگن باشه حتی اگه به سختی بیفته و تصمیم اخر رو سپردن به خودم

به نظر من مرد خیلی خوب و فهمیده ای سرراهت قرار گرفته. ببین خیلی با ارزشه که خواسته شما رو بالاتر از راحتی خودش قرار داده. من نمیتونم جای شما باشم و تصمیم بگیرم اما اگه جای شما بودم و همسرم  انقدر برام ارزش قائل بود که خواسته من رو به خودش ترجیح بده هیچوقت کاری نمیکردم که به  سختی بیوفته

خداروشکر که همسر بادرکی دارید. قدرشونو بدونید.

یه تعبیر زیبایی درباره ازدواج هست که میگه همسرا مثل دو بال پرندن 

دوبال باید هماهنگ باهم باشن تا بتونن پرواز کنند

میخوام بگم شما از همسرت جدا نیستی، پیشرفت فردی خیلی خوبه ولی اگر باعث پسرفت زندگی مشترکتون بشه پروازی رخ نمیده در واقع خودتون ضرر می کنید.

همسرتون گفتند خودتون انتخاب کنید ، ایشون بنابه درک و علاقشون این صحبت رو کردن ولی من میگم شماهم عشقشون رو باعشق جواب بده

ازمن می پرسی با همسرت قشنگ حرف بزن بگو زندگی من از تو جدا نیست پس این تصمیم هم تصمیمی نیست که تنهایی بگیرم

بشین قشنگ معایب و فواید کنکور دادنت رو بر زندگی دونفرتون باهم بررسی کنید و باهم تصمیم بگیرید.

بهش بگو زندگیمون از هر چیزی برام مهمتره و لطفا توی این تصمیم نظرت رو بهم بگو برام خیلی مهمه و بدون نظر تو نمیتونم تصمیم بگیرم

باهم مسئله رو باز کنید و به همه چیزش فکر کنید و دونفره تصمیم بگیرید و البته نظر همسرتون رو ارجح تر بدونید چون توی این مورد به خصوص همسرتون خیلی داره فداکاری میکنه و از حق طبیعیش میگذره

به حرف های بی پایه و اساس یا نصیحت هایی که شاید از رو خیر خواهیه ولی اشتباه توجه نکن.

حتی اگر دانشگاه هم نری همین که به همسرت اهمیت دادی همین اول زندگی عشقشو چندبرابر کردی.

براتون یه زندگی سراسر از عشق و خوشبختی و حال خوب از خدا طلب میکنم.

لطفا برای منم دعا کنید که به آرامش برسم.

خیلی ممنون از وقتی که گذاشتین 

خوشحالم که اینجا سوالم رو پرسیدم چون من فقط ب فکر آینده اجتماعی و تحصیلی خودم بودم 

اصلا حواسم به چیزایی که گفتین نبود 

(هشدار)

چقدر نظرات غیرکارشناسی و اشتباه میدید.

اینکه همسرت مسئولیت امر مهمی مثل چهار سال در شهر دیگه رو به خودت سپرده و نظری در این باره نمیده نشونه ی خوبیش نیست بلکه نشونه خالی کردن دوشش از بار مسئولیت هست . بعد از ازدواج زن و شوهر وظیفه دارن درباره مسائل مشترک با هم همفکری کنن.

پاسخ سوالت برای من واضحه ولی چون وظیفه ی خودت و همسرت هست که معایب و مزایای هریک از دو کار رو بسنجید و برای زندگیتون تصمیم بگیرید راهکارمو نباید بگم. 

دوست عزیز لازمه هشدار بدم بهتون که به نظر میاد همسر شما نسبت به بسیاری از مسائل بی تفاوت هست و طبیعتا در زندگی شاهد برخورد سرد و بی تفاوت او در مواردی که انتظار ندارید خواهید شد. برای همین بهتره از الآن به فکر باشید و باهاش صحبت کنید و بگید شما دو نفر از هم جدا نیستید و با ازدواج باید باهم تصمیم بگیرید.

کافیه کمی تفکر کنید تا بتونید عواقب کاری که دکترمون پیشنهاد داد رو متوجه بشید. به سادگی آب خوردن میشه پیشبینی کرد شما در زندگی از رفتار سرد و بی تفاوت ایشون اذیت خواهید شد و بهش میگی من به خاطر تو دانشگاه فرهنگیان نرفتم ولی تو نسبت به من بی تفاوتی. ایشونم در جواب میگه من مسئولیتشو به عهده خودت گذاشتم و خودت این تصمیم رو گرفتی و ادامشو خودت برو حال ندارم توضیح بدم. 

هواستو جمع کن این از بزرگواری و لطفش نیست و فقط خالی کردن شانه از بار مسئولیته. 

موفق باشی.

سلام 

من سوال کننده هستم 

نه اتفاقا شوهر من خیلی خیلی درمورد این مسئله حرف زد خوبی ها و بدی هاش رو هم گفت 

اصلا آدم بی تفاوتی نیستند ...اتفاقا خیلیم مسئولیت پذیری 

اگر بحث اولویت هست که اولویت یک خانم متأهل همسر و زندگی مشترکشون هست.

به هر حال پیشرفت علمی هم مادامی که باعث جا موندن خانم از وظایف خانه داری و مسئولیت های همسر بودن نشه و همچنین در جهت بهبود و تلاش برای ارتقای وضعیت زندگی باشه، مانعی نداره.

خیلی از افراد صرفا دنبال گرفتن مدرک بدون هیچ استفاده ای هستن که در این صورت من هیچ لزومی برای اتلاف وقت یک خانم به این شکل نمی بینم.

شما هم اگر می تونید در کنار مسائل و مسئولیت های دیگر زندگیتون به این امر هم رسیدگی کنید که فبها. در غیر این صورت،خودتون و همسرتون بیشتر اذیت میشید.

به یکی 

بزرگوار چرا فکر می کنید هر دختری  که مدرک گرفت باید بره سر کار طرف برای دانش خودش برای دل خودش دوست داره تحصیل کنه هیچ ایرادی نداره زنان خانه دار تحصیکرده باشن 

سلام. برادر اتفاقا من کامنت های شمارو همیشه میخونم و با نظراتتون هم اکثرا موافقم‌. بنده کجای حرفم گفتم داشتن تحصیلات برای خانم خانه دار بده؟

قطعا اینطور نیست.

من فقط میگم در شرایط خاص ایشون و متأهل بودنشون، اگر قراره تحصیلات فقط برای گرفتن مدرک باشه، توجیهی نداره.

از طرفی بزرگوار؛ دور بودن طولانی مدت زن و شوهر از هم به سبب محل تحصیل، عواقب خوبی نداره و این یک تجربه ثابت شده هست.

سلام ،به نظرم خیلی سختش میکنید و مسائل رو خیلی از هم جدا کردید میتونید برید سر خونه و زندگیتون و در کنار ارامش و حمایت همسرتون به درستون هم برسید چه ایرادی داره میتونید در کنار هم ادامه بدید واز نظر عاطفی و روحی هم همراهی همسرتون رو داشته باشید به جای اینکه به خودتون سختی بدید چون این دوری هم برای شما سخته هم ایشون امیدوارم در کنارهم وخوشبخت باشید و به آرزوهاتون برسید 

در پناه حق

سلام 

قصدم مسخره کردن نبود عزیزم 

خواستم تکلیف رو مشخص کنی

الان که خودم داشتم ریاضی دانشگاهم رو میخوندم 

یاد تلاش هام افتادم که چرا ........ داشتم فکر میکردم آیا میشد بیشتر .....

الان میگم خودت میدونی برای کسایی که درس خون بودن یکم یه چیزایی سخت 

نمی دونم شاید چند سال دیگه که زندگی عادی شد برات 

یاد دانشگاه بهتر بیوفتی و بگی چرا نخوندم 

بالاخره آدم باید یه انتخابی بکنه 

هر انتخابی که کردی پاش وایستا 

و هیچ وقت هیچ وقت هم،،،،،در آینده ،،،، هراتفاقی افتاد ،،،، نگو ای کاش فلان 

و نهایتاً بازم دیدی نمی تونی انتخاب کنی 

دوتا برگه کاغذ بردار

تو یکیش مزایا و عواقب دانشگاه دور 

تو یکیش هم مزایا و عواقب ادامه دادن به همین شکل بنویس 

بعد سبک سنگین کن ببین واقعا کدوم بهتره 

برای خودت 

من که جای شما نیستم نظر بدم 

من اگه بودم احتمالا ادامه میدادم 

چون راه راحت رو همیشه انتخاب میکنم 

ولی شاید شما قوی تر از من باشی 

در آخر هر چی خودت صلاح میدونی 

ممنون از شما 

این شبا برای منم دعا کنید حتما