سلام
تقریبا از سال آخر راهنمایی میدونستم که یه ذره با هم سن و سالان خودم متفاوتم، اولین نشونه هایی که یادم میاد مربوط به افسردگی زود گذر بعد از تمرین های ورزشیم بود. سال بعد چون درسم خیلی خوب بود به مدرسه تیزهوشان رفتم.
خلاصه میگم:
با هر مشکل و استرس این افسردگی زود گذر می اومد (بارها پیش اومده که مثلا تو یک امتحان نمره م اون چیزی که میخواستم نمیشده). یک حالت دیگه هم همیشه داشتم که واقعا از خودم بابت اون متنفر میشدم و این بود که بعضی وقت ها خیلی شاد و سرزنده و بذله گو میشدم و یه چیز دیگه اینکه خیلی به تایید نظر دیگران وابسته بودم (اعتماد به نفس بسیار پایین).
ولی چیزی که این چند سال همواره همراهم بوده عدم تمرکز و حواس پرتیه که سال آخر به شدت زیاد شد به طوری که یه زمانی به خودم می اومدم که دبیر زیست بخش زیادی از زنگ رو درس داده و من اصلا ذهنم تو کلاس نبوده (اصطلاحا تو باغ نبودم).
همه اینها باعث شد که سال به سال ذره به ذره افت تحصیلی داشته باشم (بر خلاف اینکه هر سال میزان مطالعه رو بالاتر می بردم) تا اینکه تقریبا بهمن یا اسفند 98 از درس ها فاصله گرفتم (کاملا نا خودآگاه). جای درس هام با خوندن انواع کتاب پر شد (از کتاب های علمی گرفته تا رمان های نویسنده های ناشناس داخلی).
یه روز به یه رمان رسیدم که الان عنوانش رو یادم نیست ولی یکی از شخصیت های اصلی یه بیماری داشت به اسم (manic depression)، حالات و شخصیت توصیفی نویسنده خیلی برام جالب بود (چه جور بگم تقریبا انگار خودم بودم)
همین اتفاق باعث شد درباره این بیماری تحقیق کنم، انقدر درباره این بیماری و بیماری های جانبی مطلب خونده ام که به این نتیجه رسیدم که مبتلا به بایپولار نوع دوم خفیف هستم و از طریق بایپولار به Borderline و paranoid هم رسیدم.
(75% علائم بردرلاین، 60% علائم دو قطبی و 50% علائم پارانوئید). این نشانه ها رو چون یه فرد آماتور مثل من جمع کرده به این درصد ها رسیده ولی چیزی که خوندم این بود که ممکنه این علائم دارای هم پوشانی باشن، یعنی ممکنه حداقل دو تا از این بیماری ها یکی باشن و من اشتباه تشخیص داده ام.
همچنین من فکر میکنم چون تا بعد از بیست سالگی بعضی از علائم رخ نمیدن پارانوئید هم قطعیه ...، (اینو هم تو پرانتز بگم برای اینکه در تشخیص پزشک دخالتی نکنم چیزی درباره احتمالات خودم نگفتم.)
در کل سوالم از شما این بود کسی رو میشناسید که با وجود بیماری (جسمی یا روحی) کنکور (تجربی) رو خوب داده باشه؟
و سوال دیگه هم اینکه کسانی که تجربه داشته اند با مصرف قرص های تجویزی پزشک در درس خوندنم اختلال ایجاد میشه؟، یا در انجام کار های روزمره مشکلی به وجود میاد؟ (لیتیوم، ریسپریدن، لاموتریژین و ...)
تشکر میکنم از کسانی که وقت گذاشتن و خوندن. راستش تا چند سال آینده نمیخوام به خانوادم بگم (اگر متوجه نشوند)، از شما میخوام که من رو به عنوان برادر کوچکتر (یا بزرگتر) خود ببینید و اگر نظر سازنده ای دارید کامنت کنید.
← پشت کنکوری ها (۱۳۳ مطلب مشابه)
- ۴۲۸۸ بازدید توسط ۲۸۴۲ نفر
- سه شنبه ۲ ارديبهشت ۹۹ - ۱۸:۵۲
