سلام دوستان خوشحال میشم نظراتتونو بدونم
پسری هستم بالای 25 که تقریبا 2 سال با دختری دوست هستم و بین ما فعلا جز صمیمیت و احترام چیز دیگه ای نیست .
اوایل خوب نمیشناختمش ولی به مرور زمان کاملا متوجه رفتاراش شدم. بسیار دختر حساس و غد و خودخواهی هست و کوچکترین مخالفتی باهاش باعث میشه ناراحت بشه و بسیار مغروره در حالی که خودش کلی رفتاراش ایراد داره از من و بقیه ایراد میگیره و نمیشه توجیهش کرد .
طوری که فکر میکنه فقط خودش خوب و کامله و هیچ اشتباهی نداره کاراش تضاد داره و بخاطر اینکه رفتاراش به عنوان همسری که بخوام برای ایندم انتخاب کنم با من سازگار نیست سعی کردم از زندگیم بیرون ببرمش .
البته نه با بی حرمتی بلکه به مرور زمان که ضربه نخوره . اما وقتی بی توجهی بهش میکنم پیگیر میشه و کلی انتقاد میکنه تا مشکل حل بشه ولی من واقعا دیگه حوصله ندارم حتی بخاطر وابستگیش به من، با تمام دوستانم در ارتباطه تا امار منو از اونا بگیره و کلا رفتاراش و خودش خستم کرده و بسیار کنجکاوه و زیر نظرم داره.
میخوام به معنای واقعی ازش جدا بشم چون اخلاقش با من یکی نیست ولی نمیدونم چجوری . ممنون میشم که راهکار بدین که چکار کنم قاطعانه از زندگیم بیرونش کنم حتی بی توجهی هم کردم.
احساس میکنم مانع پیشرفت من در زندگیم هست و من تا الان کوتاه اومدم ولی میخوام طوری ازش جدا بشم که ایرادی پشت سرم نذاره بر اساس خصوصیاتی که در موردش گفتم.
← مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه)
- ۶۴۸۴ بازدید توسط ۴۶۳۰ نفر
- جمعه ۱۴ اسفند ۹۴ - ۱۹:۱۳
