سلام به همه دوستان
تا حالا در پستا و کامنتای این وبلاگ و همچنین سایر جاها زیاد دیده شده که برخی افراد از اینکه خیلی مشکلات دارند اعم از مالی، مشکلات جسمی و مریضی، پدر و مادر و همسر بد و ... گله مند بودند و این گلایه ها حتی بعد اعتقادی هم بعضاً پیدا میکرد که مثلاً این چه خدایی که ما رو غرق در انواع و اقسام مشکلات خلق کرده یا چرا هر چی مشکله باید برا ما باشه و ظاهراً خدا اصلاً ما رو یادش رفته و ... .
اما وقتی انسان وارد ادبیات دین بشه و نگاهی به آیات و روایات بندازه کاملاً دیدگاهش فرق میکنه. در آموزه های دینی ما و روایات ما مومن باید بلا ببینه و هر چی شخص مومن تر باشه بلاهاش هم بیشتره. پس اتفاقاً در خیلی از موارد چون خدا فلان بندشو دوس داره و به فکرشه براش هی بلا نازل میکنه.
در روایات اینقدر بر بلا دیدن مومن تأکید شده که در روایتی داریم ملعون است کسی که 40 روز برش بگذره و هیچ مشکل و بلایی برش نازل نشه.
البته ممکنه شما هم اینجا مثل روای این روایت تعجب کنید که خب یعنی چی؟ ممکنه ماها خیلی بیشتر از 40 روز هم بگذره بلا و مشکلی برامون نیاد. که خب در ادامه معصوم ع توضیح میدن اینکه آدم مثلاً دستش به درختی بخوره و یه خورده خراش برداه هم مصداق بلا هست یا همینکه انسان داره راه میره یه خورده پاش بلغزه و ممکنه مختصر دردی براش ایجاد بشه هم بلا هست یا حتی در این حد که انسان داره پولی رو میشماره می بینه کمه برای لحظاتی یه ناراحتی مختصری برش غلبه میکنه و دوباره میمشماره می بینه درسته همین ناراحتی مختصر چند لحظه ای هم بلا هست و دهها و صدها و هزاران مصداق دیگه.
که خب در واقع اینجا معصوم ع میفرمان اگه کسی 40 روز برش بگذره و حتی در این حدود مختصر و کم هم بلا و مشکل و ناراحتی ای براش پیش نیاد واقعاً ملعونه.
در کتاب شریف «کافی» که از کتب اربعه ما شیعیان و بسیار گران قدر است بابی وجود دارد تحت عنوان «شدة ابتلاء المومن» یعنی شدت بلا دیدن مومن در این باب 30 روایت وجود دارد که به دوستان عزیز توصیه میکنم بروند و این 30 روایت را بخوانند. کتاب کافی در خیلی از سایتها به همراه ترجمه متن کاملش وجود دارد چه برای مطالعه آنلاین چه برای دانلود. در نرم افزارها نیز هست. بنده از باب تیمن و تبرک و هم برای توضیح بیشتر برخی از روایات بلا دیدن مومن رو که از همین 30 روایت شریف گزینش شده میارم شاید نظر دوستان با دیدن این روایات تغییر کرد:
عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ الْحَجَّاجِ قَالَ: ذُکِرَ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع الْبَلَاءُ وَ مَا یَخُصُّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْمُؤْمِنَ فَقَالَ سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ أَشَدُّ النَّاسِ بَلَاءً فِی الدُّنْیَا فَقَالَ النَّبِیُّونَ ثُمَّ الْأَمْثَلُ فَالْأَمْثَلُ وَ یُبْتَلَى الْمُؤْمِنُ بَعْدُ عَلَى قَدْرِ إِیمَانِهِ وَ حُسْنِ أَعْمَالِهِ فَمَنْ صَحَّ إِیمَانُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ اشْتَدَّ بَلَاؤُهُ وَ مَنْ سَخُفَ إِیمَانُهُ وَ ضَعُفَ عَمَلُهُ قَلَّ بَلَاؤُهُ.
ترجمه: عبد الرحمن بن حجاج گوید: خدمت امام صادق علیه السّلام سخن از بلا و آنچه خداى عز و جل مؤمن را بآن مخصوص میدارد بمیان آمد، حضرت فرمود: از رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله پرسیدند: در دنیا بلاى کدام کس سختتر است؟ فرمود: پیغمبران، سپس هر که بآنها شبیهتر است بترتیب و بعد از آن مؤمن باندازه ایمان و نیکى کردارش گرفتار شود، پس هر که ایمانش درست و کردارش نیکو باشد گرفتاریش سخت است و هر که ایمانش سست و عملش ضعیف باشد گرفتاریش اندکست.
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ عَظِیمَ الْأَجْرِ لَمَعَ عَظِیمِ الْبَلَاءِ وَ مَا أَحَبَّ اللَّهُ قَوْماً إِلَّا ابْتَلَاهُمْ.
ترجمه: امام صادق علیه السّلام فرمود: اجر بزرگ با بلاى بزرگست و خدا هیچ قومى را دوست نداشته جز آنکه گرفتارشان ساخته.
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عِبَاداً فِی الْأَرْضِ مِنْ خَالِصِ عِبَادِهِ مَا یُنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ- تُحْفَةً إِلَى الْأَرْضِ إِلَّا صَرَفَهَا عَنْهُمْ إِلَى غَیْرِهِمْ وَ لَا بَلِیَّةً إِلَّا صَرَفَهَا إِلَیْهِم
ترجمه: امام صادق علیه السّلام فرمود: خداى عز و جل را در روى زمین بندگانى است زبده و خالص بندگان که هیچ تحفهئى بر زمین فرو نیاورد، جز آنکه از آنها بسوى دیگران بگرداند، و هیچ بلائى فرو نیاورد جز آنکه بهره آنها گرداند.
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ وَ عِنْدَهُ سَدِیرٌ إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَحَبَّ عَبْداً غَتَّهُ بِالْبَلَاءِ غَتّاً «1» وَ إِنَّا وَ إِیَّاکُمْ یَا سَدِیرُ لَنُصْبِحُ بِهِ وَ نُمْسِی.
ترجمه: حسین بن علوان گوید: سدیر خدمت امام صادق علیه السّلام بود که فرمود: چون خدا بندهئى را دوست دارد، او را در بلا غوطهور سازد، اى سدیر ما و شما، صبح و شام با آن دمسازیم.
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ: إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى إِذَا أَحَبَّ عَبْداً غَتَّهُ بِالْبَلَاءِ غَتّاً وَ ثَجَّهُ بِالْبَلَاءِ ثَجّاً فَإِذَا دَعَاهُ قَالَ لَبَّیْکَ عَبْدِی لَئِنْ عَجَّلْتُ لَکَ مَا سَأَلْتَ إِنِّی عَلَى ذَلِکَ لَقَادِرٌ وَ لَئِنِ ادَّخَرْتُ لَکَ فَمَا ادَّخَرْتُ لَکَ فَهُوَ خَیْرٌ لَکَ.
ترجمه: امام باقر علیه السّلام فرمود: هر گاه خداى تبارک و تعالى بندهئى را دوست دارد، او را در بلا غوطهور سازد و باران بلا را بر سر او ریزد، و چون بدرگاه خدا دعا کند، فرماید، لبیک بنده من، اگر خواسته ترا بزودى دهم، توانایم، ولى اگر برایت ذخیره کنم، براى تو بهتر است.
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّمَا الْمُؤْمِنُ بِمَنْزِلَةِ کِفَّةِ الْمِیزَانِ کُلَّمَا زِیدَ فِی إِیمَانِهِ زِیدَ فِی بَلَائِه
ترجمه: امام صادق علیه السّلام فرمود: مؤمن مانند کفه ترازو است، که هر چه بر ایمانش بیفزاید، بر بلایش افزوده شود.
نکته ی بسیار مهم: اگر در عالم خلقت فقط همین یک سنت تکوینی حاکم بود و خداوند فقط همین یک سنت را در عالم قرار داده بود و لا غیر بلا شک و شبهه میتوانستیم بگوئیم هر کسی مومن تر است بلایش نیز بیشتر است و از آن طرف هر کسی بلایش بیشتر است مومن تر است. اما چون در عالم خلقت بجز همین سنت بلا دیدن مومن صدها و هزاران سنت دیگر نیز وجود دارد؛ با قطع و یقین نمیتوان گفت هر کسی بلای زیادی دارد می بیند مومن تر است. چه بسا کافر یا ناصبی یا مومن سطح پائین نیز بدلایل دیگری بلای زیادی ببیند و از آن طرف چه بسا فردی مومن باشد یک مومن سطح بالا و درست حسابی هم باشد اما بدلایل دیگر بلای زیادی نیز نبیند. هر چند روایات بلا دیدن مومن حداقل ظاهر روایات اینقدر قرص و محکم است که میتواند گفت در بالای 95% یا حتی بالای 99% موارد این سنت بلا دیدن مومن برقرار است و شاید بسیار قلیل و نادر پیدا شود کسی که مومن سطح بالا و درست حسابی باشد؛ اما بلای زیادی نیز نبیند. الله اعلم.
اما ممکن است برای دوستان این سوال پیش بیاد که حکمت بلا دیدن ها چیست و چرا خدا هر کسی را که مومن تر است بیشتر بلا بهش میده؟ در اینجا به برخی مسائل اشاره میشه:
1- ممکن است برخی از بلایا برای پاک شدن گناهان دنیوی ما باشد. به هر حال حتی مومنین سطح بالا هم برخی اوقات ممکن است دچار برخی مسائل شوند و چون مومن است و خدا نمیخواهد عذاب مومن به آخرت کشیده شود؛ او را در همین دنیا پاک میکند با همین بلایا و مصائب تا پاک به آخرت برود.
2- یکی دیگه از حکمت ها اینه که افراد با بلا دیدن و صبر بر اون بلاها پاداش و اجر ببینند و نامه اعمالشون برا آخرت پربارتر بشه.
3- ممکنه برخی بلایا از باب سنت های تکوینی حاکم بر عالم خلقت باشه. مثلاً ممکنه اثر تکوینی فلان کار این باشه که فرد دچار مشکلات مالی در زندگیش بشه و فردی این کارو کرده و دچار شده. یا مثلاً اثر تکوینی فلان کار این باشه که بین زن و شوهر کینه و کدورت بوجود بیاد یا اثر تکوینی فلان کار این باشه که فرد به یه سری مریضیای خاصی مبتلا بشه و ... و افرادی این کار رو کردن و به این اثرات مبتلا شدن. البته در این حالت هم با صبر بر این بلایا انسان اجر اخوری گیرش میاد إن شاءالله اما بدواً این مسائل برا اجر خدا نفرستاده بلکه اثر تکوینی خود عمله.
4- از اونجایی که انسانها کلاً در هنگام مشکلات و بلایا بیشتر به یاد خدا هستند و کمتر گناه میکنند شاید یکی دیگه از وجوه این باشه که خدا برا مومنین بلا میاره که بیشتر به یادش باشن و کمتر سراغ گناه برن و کمتر سر به طغیان بردارن.
و دهها و صدها وجه و حکمت دیگه که ممکنه وجود داشته باشه که ما ازش بی اطلاعیم.
← مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه) ← مطالب محمد علوی (۱۸ مطلب مشابه)
- ۲۰۳۰ بازدید توسط ۱۵۵۱ نفر
- سه شنبه ۳ فروردين ۹۵ - ۲۰:۳۳
