سلام وقت بخیر
شنیدم بیشترِ کاربران این وبلاگ، اهلِ ایمان و خداباور اند. از نظراتی هم که ارسال میشه، معلوم میشه که همین طوره.
این خوبه.
مشکل اینجاست که ما با بعضی از کارهای حرام، اصلاً آشنا نیستم.
یعنی بعضی از کارها رو انجام می دیم و اصلاً فکرش رو نمی‌کنیم که حرام باشه. بخاطرِ فقرِ اطلاعاتی‌مونه که در شبکه‌های اجتماعی، خیلی از چیزهای بی‌اهمیت رو یاد می گیریم امّا با بعضی از ابتدائیات، هنوز آشنا نیستیم.
اگه (انجامِ واجبات و تَرکِ محرمات) رو توی گوگل جستجو کنید، می بینید که همه‌ی دین شناس‌ها میگن ستون و پایه‌ی دینداری، همین دو تاست.
یعنی انجامِ دادنِ واجب‌ها
و انجام ندادنِ حرام‌ها
طبیعتاً کسی می تونه واجبات رو انجام بده و حرام‌ها رو ترک کنه که قبلش، واجبات و محرمات رو شناخته باشه.
یه مثال می زنم. (اصلِ متنم بخاطرِ همین مثاله. نقدم هم مربوط به همینه که الآن می خوام بگم).
مثال: توی این وبلاگِ خوب و مفید، که شاید از نوجوون‌های ۱۴ ساله تا میانسال‌های ۵۰ ساله مطالبش رو دنبال می‌کنند، خیلی اوقات (مخصوصاً توی آرشیو) دیده میشه که مطالبی رو اعضای محترم نوشتند و می‌نویسند که خوندنش، باعثِ تحریکِ مطالعه کننده‌ها میشه.
الآن بعضی ها میان میگن (مشکل از شماست که با هر چیزی تحریک میشید).
نه‌خیر.
منم درک می‌کنم که هدفِ کاربر ها از توصیفِ روابطِ جنسی‌شون و یا توصیفِ خودارضایی‌شون یا توصیفِ تخیّلاتِ جنسی‌شون یا توصیفِ فانتزی‌های جنسی‌شون توی این وبلاگِ خوب، هدفِ مقدسی هست.
به هدفِ مشورت‌گرفتن و مشورت‌دادن، می‌نویسند ولی آخه هدف ، وسیله رو توجیه نمی کنه.
هدف = مشورت‌دادن و مشورت‌گرفتن
وسیله = نوشتنِ مطالبِ تحریک‌کننده
اینجا یه وبلاگیه که هزاران جَوونِ مجرد، متنِ شما رو مطالعه می‌کنند. چنین وبلاگی با اتاقِ مشاوره باید یه فرق‌هایی داشته باشه.
توی اتاقِ مشاوره، شما می تونید به مشاوری که با خودتون همجنسه و چشم و دل سیر هست، نیازهای جنسی و فانتزی‌های جنسی و رفتارهای زناشویی‌تون رو براش توصیف کنید تا کمک تون کنه.
امّا اینجا، هزاران نفر، مطلبِ شما رو می خونند. صدهانفر نوجوونِ مجرد.
صدها نفر میگن تحت فشارِ جنسی، اند و مثلِ یه مین، هر لحظه ممکنه با برخورد با یه قضیه‌ی جنسی، حصارِ مقاومتِ خودشون رو بشکنند و تسلیم شیطان بشند و برن شروع کنند به خ.ارضایی.
حتی بقیه‌ی کاربرها که معمولی اند هم وقتی به هر دلیلی مواجه میشن به جمله‌بندی‌های جنسیِ بعضی از کاربرها، اون وقت مطالعه‌شون برای کسبِ تجربه و افزایشِ دانش نیست.
مطالعه می‌کنند چون لذّت میبرن. (لذتِ حرام).
شاید بپرسید (مگه متن هم باعثِ تحریک میشه؟). جوابش خیلی واضح و ساده‌ست. اگه متن باعثِ تحریک نمی‌شد، این همه داستان‌های جنسی توی کانال‌ها و سایت‌ها نوشته و منتشر نمی‌شد. و این همه طرفدار نداشت.
بعضی متن‌ها، جَوون‌ها رو تحریک می کنه، هر چند ممکنه هدفِ نویسنده، مشاوره‌گرفتن باشه.
یه حکمِ شرعی: نوشتنِ مطلبی که عرفاً محرّک هست (یعنی معمولاً آدم‌ها با خوندنش تحریکِ جنسی میشن و شهوت شون قلقلک داده میشه) خدا گفته حرامه.
علاوه بر نوشتن، خوندنش هم برای کسانی که تحریک میشن. حرامه.
کسانی هم که عنوانِ یه مطلب رو می بینن که به نظرشون ممکنه تحریک شون کنه ولی مطمئن نیستند که این اتفاق بیافته، "باید" احتیاط کنند و نباید محتوای اون عنوان رو باز کنند و شروع کنند به مطالعه‌ش.
اگه از کاربرهای قدیمیِ این وبلاگ باشید و نظرات و محتواهای مختلفی رو دیده باشید، می تونید متوجه بشید که منظورم کدوم متن‌هاست.
ولی اگه تازه با وبلاگ آشنا شده باشید، شاید چیز خاصی ندیده باشید.
از آقای نجفی هم گله‌مندم و نقدم رو همین جا براشون می‌نویسم. چون ایشون از این نظر، هیچ سانسوری نمی کنه و توصیف‌های جنسیِ کاربرها رو دست‌نخورده در معرضِ عموم قرار میده.
گناه، شاخ و دم نداره.
خیلی راحت اتفاق میافته.
هر چند با نیتِ مشورت‌دادن و مشورت‌گرفتن.
دوست دارم نظرِ واقعی‌تون رو بدونِ در نظر گرفتنِ قضاوتِ دیگران بنویسید.
دوست دارم اگه تجربه‌ی تحریک‌شدن با مطالب و کامنت‌ها رو دارید، بگید تا وبلاگِ پاکی رو در آینده شاهد باشیم. (هر چند آرشیوِ مطالبِ جنسی، هنوز هم در دسترس باقی می مونه).
اگه خواستید شناخته نشید، با اسمِ اصلی نظر ندید.
ولی حتماً نظر بدید.
چون این قضیه، شوخی‌بردار نیست. چون معتقدم که پایِ حرام در میونه.
← مربوط به خانواده برتر (۵۹۹ مطلب مشابه)
- ۲۶۶۹ بازدید توسط ۲۱۱۶ نفر
- پنجشنبه ۱۸ فروردين ۰۱ - ۱۲:۳۲
