با سلام
پسری ۲۶ ساله لیسانس کارمند هستم . خانوادم تو یه شهر دیگه و من بخاطر کار تو یه شهر بزرگ زندگی میکنم .
عاشق دختری همسن خودم که فوق لیسانس میخونه هستم که ازم ۸ ماه بزرگتره و یه جورایی از محل کار باهاش اشنا شدم و حدود ۳ ساله زیر نظرش دارم ۷ ماه قبل کم کم بهش از طریق مسائل کاری نزدیک شدم و تقریبا با هاش اشنا شدم ولی نه دوستی بعد از ۴ ماه بهش مستقیما پیشنهاد اشنایی البته به قصد ازدواج دادم و همه چیمو بهش راست و حسینی گفتم
ایشونم کلا موضوع رو رد کردن که همه چی رو فراموش کنم ولی من تسلیم نشدم و ادامه دادم که همواره با مخالفتشون روبرو شدم.
البته پیشنهاد و اصرار از طریق وایبر بود و هنگام برخورد حضوری چیزی به رومون نمیاوردیم تقریبا تو خیلی از اخلاقا و رفتارا مثل همیم هر دو هم ته تغاری هستیم مهمترین دلیل ایشون اختلاف سنیمون هست البته نا گفته نماند وضع مالی جالب و ظاهر خوبی ندارم ممنون میشم از نظرات دوستان بهره بگیرم واقعا اونقدری دوسش دارم که چشم دیدن دخترای دیگرو ندارم و از بقیه فرار میکنم .
← مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)
- ۱۴۶۵ بازدید توسط ۱۰۵۰ نفر
- يكشنبه ۲۳ فروردين ۹۴ - ۱۹:۵۷
