با سلام و عرض ادب
پیشاپیش سال جدید همگی به شادی و دل خوش
خب بریم سر اصل مطلب بنده پسر بیست و اندی ساله ، شاغل و دانشجو رشته مهندسی هستم که در دانشگاه با یکی از هم رشته هامون تو یه درس همکلاس شدیم با توجه به نجابت و ذکاوت طرف مقابل از قضا دل ما پیش ایشون گیر کرد.
از طریق غیرمستقیم خواستگاری کردم ازشون و فهمیدم که مجردن و همسن هستیم که خودشون این دیدگاه داشتند که مشکل ساز هست ولی من نظری فعلا ندادم امّا حقیقتا سردرگم شدم ...
خودم با این دلایل به نتیجه رسیدم مشکلی ندارد؛
اولا من به احتمال زیاد چند ماه ازشون بزرگترم و یه ترم بالاترم.
دوما حداکثر فاصله سنی مد نظرم هم دو سال هست که تقریبا همون میشه.
سوما شخصی مد نظرم هست که تو جامعه بوده باشه و آفتاب مهتاب دیده باشه بچه سال نباشه
چهارما من در جریانم که دختران زودتر به پختگی میرسند ولی ( تعریف از خود نباشه) من هم دست کمی دهه هفتادی ها بزرگتر از خودم ندارم بلکه به واسطه تجربه و تخصصم با سی ساله ها دارم کار می کنم و ...
خب بدی هاش اینکه ؛ باید خودم رو به طرف مقابل برسونم و مهم ترین اون, بحث مرد سالاری هست که شاید از بین بره ...
این بود شرح ماوقع خب نظر شما در مورد همسن بودن چیه ؟!
خدایی منطقی و قانع کننده جواب بدین.
← اختلاف سن در ازدواج (۴۴ مطلب مشابه)
- ۱۵۰۵ بازدید توسط ۱۱۹۲ نفر
- دوشنبه ۲۹ اسفند ۰۱ - ۱۴:۵۷
