سلام وقت تون بخیر
دختری هستم ۱۹ ساله، چندین سال میشه که آقا پسری رو دوست دارم، ولی ایشون نمی‌دونن. من امسال کنکوری بودم. رتبه‌م هم زیر ۲۰۰۰ شد ولی چون رشته‌ای که ایشون می‌خونن رو قبول نمی‌شدم انتخاب رشته نکردم.
به لحاظ جایگاه اجتماعی، خانواده، چهره و ملاک‌های ظاهری وضعیت مطلوبی دارم. معتقد هستم و به لحاظ درسی، دارم تلاشم رو میکنم که حتما همون رشته و همون دانشگاه قبول بشم. توکل به خدا دیگه، اگه قسمت باشه قبول میشم.
مشکلی که من میخواستم بابتش از شما مشورت بگیرم اینه که آیا درسته که من ذهنم رو درگیر ایشون بکنم تا این حد؟، من نمیتونم به ایشون فکر نکنم. مدام از خودم سوال میکنم که اگه تو رو نخواست چی؟، اگه با کس دیگه‌ای ازدواج کرد چطور میخوای بری عروسیش؟، بر فرض که دانشگاهش هم قبول شدی، چطور میخوای بری کسی رو که ۴ ترم از خودت بالاتره رو پیدا کنی؟، بر فرض که پیدا هم کردی! بری بگی ویل یو مری می؟
کلا مدام توی ذهنم در حال جنگیدنم. دوستش دارم ولی خودم رو دعوا میکنم که چرا بهش فکر میکنی؟ چرا چرا چرا ...
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
عشق یک طرفه (۴۴ مطلب مشابه)