با سلام
من یک سوال داشتم و اونم اینکه به نظرتون با کارمندان جنس مخالف مجرد چطور باید رفتار کرد؟
من پسری حدود 35 ساله هستم که یه شرکت دارم و توی شرکتم 10 تا کارمند دارم که نصف اون ها دختر مجرد از سن 22 تا 30 سال هستن. منم کلا آدم خوش مشرب و بگو و بخند و به اصطلاح خاکی ای هستم و برای همین با کارمندهام طوری رفتار میکنم که اصلا فکر نمیکنن من رئیس اونا هستم.
بیشتر فکر میکنن من رفیق اون ها هستم. مثلا برای اینکه یه موضوع کاری رو بهشون توضیح بدم (خصوصا برای خانوم ها) میام از تجربه ها و اشتباهات گذشته م بصورت جوک واسه شون تعریف میکنم، ولی لا به لاش دقیقا دارم میگم اشتباه شون چیه و کجاست، و من چه توقع و انتظاری ازشون دارم و اون ها هم کاملا متوجه حرفم میشن. چون کلا خودمم اصلا خوشم نمیاد کسی شبیه رئیس باهام حرف بزنه، واسه همینم خودم این طوری با کسی صحبت نمیکنم.
ولی جدیدا این شبهه برام به وجود اومده که نکنه یکی از این دخترها هوایی بشه و بعدا هم واسه خودش و هم واسه من داستان بشه. برای همین هر شب میگم که از فردا سعی میکنم خشک تر و جدی تر باشم و دیگه بگو و بخند نکنم. ولی بازم نمیشه و از دستم در میره. چون کلا ذات و شخصیت من آدم مهربونی هست و نمیتونم الکی عبوس و خشک و ... باشم.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه) رفتارشناسی دختران (۴۷ مطلب مشابه)