خانواده برتر

انصراف

الحق که داغون ترین رشته رشته شما و گرایش ژنتیکه رتبه ده دکترا رو میشناسم بیکاره

نمیخوام ته دل ات رو خالی کنم.ولی به احتمال 99 درصد نمیتونی بعد از لیسانس با مدرک ات کار مرتبط با رشته ات پیدا کنی.اون یک درصد هم زمانی هست که پارتی داشته باشی.اگه بخوای کار گیرت بیاد باید دکتری هم بخونی که استاد دانشگاه اگه بشی.ولی احتمال کارش با دکتری هم کم هست.از من میشنوی انصراف بده.تو علوم پایه برات شغلی مرتبط با رشته ات پیدا نمیشه.

بهتر بود همچین سوال تخصصی رو از یک استاد دانشگاه هم رشته خودت بپرسی بهتر میتونه راهنمایی ات کنه که کجاها کارورزی بری و چه کتاب هایی بخونی.

سلام رشته های ما جوریه که باید از یادگیری واهمه نداشته باشیم و خودمون رو معطوف به جزوه نکنیم حتما کتاب های رفرنس رو بخون و اشکالاتت رو از استادت بپرس مهارت های آزمایشگاهی رو به صورت کاراموزی یاد بگیر تو همایش های علمی شرکت کن و با افراد علمی با انگیزه ارتباط بگیر سال سوم دانشگاه حتما المپیاد شرکت کن اگه رفرنس ها رو خوب خونده باشی رتبه اوردن تو المپیاد مثل آب خوردنه اما هدفت بعد از لیسانس به نظر من باید دو جور باشه یا باید مهاجرت کنی و بری یا شرایطشو نداری و میخوای همین جا بمونی اگه هدفت شد مهاجرت که برو با اساتیدت پروژه های علمی بردار سعی کن مقاله بنویسی اگرم المپیاد رتبه اوردی که نور علی نوره ولی اگه نمیتونی بری از الان برو دنبال کارافرینی یه دفترچه داشته باش ایده های علمی که به ذهنت میرسه رو بنویس مبانی کارافرینی رو یاد بگیر کتاباشو بخون کارهای بیوانفورماتیکی هم یادبگیری خوبه چون وضعیت آزمایشگاها خوب نیس تو رشته های ما میشه پول دراورد فقط باید جنم داشته باشی ایناییم که میگن تو این رشته ها پول نیس رو ولشون کن اگه بخوای اینجوری حساب کنی تو هیچ رشته ای تو این زمونه کار نیس تلاش و خلاقیت و توکل به خدا کارو حل میکنه
خدا به همرات

سوال کننده محترم من جواب سوالتون رو نمیدونم اما واقعا جالبه...
من چند روز پیش تو همین وبلاگ سوال پرسیدم که به نظرتون بمونم پشت کنکور یا برم دانشگاه یه رشته دیگه که علاقه دارم بخونم(رشته مورد نظر من هم از رشته های علوم پایه بود که من عنوان کردم احتمالا اینده روشنی نداره)
90 درصد نظرات این بود که پشت کنکور نمون.
حالا اینجا از 5 تا نظر نوشته شده 4 تاشون گفتن این رشته مناسبی نیس.
حقیقتا من بعد سوال پرسیدن اینجا بیشتر سردرگم تر شدم.
پیشنهادم اینه از اساتید خودتون این سوال رو بپرس، اینجا خیلی کمکی بهت نمیکنن
نظرم ثبت بشه لطفا!!

خواهر من زیست شناسی سلولی مولکولی خونده و الان ماهی ۱۰ تومن حقوقشه. تو ازمایشگاه کار میکنه...وابسته به وزارت علوم.

برای شما هم تو ازمایشگاه کار پیدا میشه. سعی کنید از همین الان تو اگهی های کار بگردید دنبال ازمایشگاههایی که کاراموز برمیداره‌.

من ارشد ژنتیک خوندم در دانشگاه اول ایران تو این رشته ولی الان انگیزه ای برای ادامه تحصیل دکتری تو ایران ندارم. شرایط خیلی بدتر از قبل شده مواد نیست یا خیلی گرون شده و کیفیت تحقیقات اصلا قابل مقایسه با خارج از ایران نیست تنها در موارد خاص که1) استاد ارتباط با دانشگاه های خارجی داشته باشه و بتونه یک کار مشترک خوب انجام بده،2) استاد فعال باشه و گرنت بگیره، 3) شرکت داشته باشه و بعد فارغ التحصیلی تو در اونجا مشغول کار بشی.

به نظر من بچه های روزانه علوم سلولی مولکولی و گرایش هاش تو ایران خیلی مظلومن چون با رتبه های خیلی خوبی وارد این رشته ها شدن و اگه به خاطر علاقه نبود میتونستن رشته هایی کاربردی با درآمد و آینده تضمین شده تر مثل پرستاری،فیزیوتراپی و.. بخونن. متاسفانه داخل ایران اونطوری که واقعا شایسته اش هستند باهاشون برخورد نمیشه و در خارج از ایران هم به دلیل پیشرفته نبودن ایران در این علم خیلی دست بالا گرفته نمیشن. من واقع بینانه و مفصل از تجربم مینویسم برای همه اونایی که دانشجو این رشته هستن که از الان تکلیفشون مشخص باشه و خودشون تصمیم بگیرن.

در ایران : در این رشته نه تنها کار نیست بلکه برای یک تحقیق ساده برای پر کردن رزومه هم نمیشه راحت جایی رو پیدا کرد و در مواردی خودت هم باید پول بدی تا بتونی پروژه با کیفیت انجام بدی یا نهایتا بدون حقوق برای یادگیری کار کنی. برای کار در آزمایشگاه های تشخیص طبی و... رشته علوم آزمایشگاهی استخدام میشن. استخدام هیئت علمی شدن دیگه تقریبا نادر شده پس آینده استاد شدن هم قابل حساب کردن نیست. آزمایشگاه ژنتیک زدن هم با این شرایط دلار و.. رویا به نظر میرسه تا واقعیت پس دلت رو به این ها خوش نکن. زمانی که من انتخاب رشته کردم هم خیلی ها با این حرف ها امیدوارمون میکردن. من تنها درحالتی که نتونم از ایران برم از انتخابم پشیمون میشم وگرنه رشتم رو خیلی دوست دارم.

2) خارج از ایران: متاسفانه در رشته ما به دلایلی که اول گفتم خیلی سختتر میشه به نسبت بچه های مهندسی پذیرش گرفت. رشته ما پژوهشیه و باید فقدان کار آزمایشگاهی و برخی تکنیک های ازمایشگاهی روز که در ایران حتی در مقاطع بالا هم انجام نمیشه رو با مقالات جبران کنی چون برای اونا خیلی مهمه که تو نشون بدی که ریسرچ بلدی. نداشتن مقاله و کار تحقیقاتی تو رو از سایر رقبای بین المللی با معدل و نمره زبان کمتر عقب میندازه. برای مقاله داشتن هم باید با استاد خوب و پروژه دار همکاری کنی تا بتونی مقاله بدی. همین باعث میشه که بعضی ها برای اپلای چندین سال صبر کنن که رزومه پژوهشی رو قوی کنن تا بتونن پذیرش بگیرن.برای دانشگاه ها و اساتید خارجی این مهم نیست که تو مثلا 24 سالته مقاطع پشت سرهم رفتی و هنر کردی این رزومه رو داری و رقیبت مثلا 35 سالشه و طی چند سال رزومه پربارتر داره. سن براشون مساله نیست و در رزومه هم قید نمیشه. مهم محتویات رزومه است.

من بهت توصیه میکنم برای موفقیت اول از هرچیزی زبان بخون در سطح تافل که بتونی راحت مقاله بخونی و بنویسی چون حتی اگه نخوای از ایران بری هم مقاله داشتن برای استخدام و دکتری لازمه. ترجمه کتاب و.. اونقدر در خارج از ایران ارزش نداره.

تکلیفت رو از الان مشخص کن اگه میخوای خارج بری از الان به ترتیب روی معدل - زبان - کار تحقیقاتی سرمایه گذاری کن و برای ارشد برو. اشتباه من این بود که ارشدم رو داخل خوندم چون مثلا تکنیک هایی که من ارشد کار کردم در حد دانشجوی لیسانس اونطرف هم نیست پس ارشد فقط زمانی برو که معدل لیسانس پایین باشه و بخوای با معدل ارشد جبران کنی و برای دکترا اپلای کنی.

دوم اینکه آینده بین باش اگه میخوای ازشد ایران بخونی برای هرچیزی برنامه داشته باش. از الان به دنبال استاد های برتر و شناخته شده داخل ایران باش.کارهاشون رو بخون و برای ارشد با بچه های آزمایشگاهشون صحبت کن و بعد طبق اینکه دوست داری با کدوم استاد کار کنی باهاشون مکاتبه کن و بعد کنکور بده و اون دانشگاه رو انتخاب رشته کن مهم نیست رشته چی باشه مهم استاده. به جز دانشگاه های تهران و بعضی دانشگاه ها که از ایران اپلای کرده اند اکثر دانشگاه های ایران برای خارج از کشور شناخته شده نیست. پس مثلا استاد بهتر دانشگاه تبریز الویت داره به استاد معمولی دانشگاه شهیدبهشتی.البته برای ماندن در ایران فکر میکنم دانشگاه مهم باشه.
بهتر بودن استاد از مقاله هاش مشخص نمیشه چون خیلی از این مقاله ها حاصل اشتراک مواد، استاد مشاور بودن و.. هست که از آزمایشگاه استاد و دانشجوهاش حاصل نشده! باید با بچه های آزمایشگاه اون استاد حرف بزنی و مقاله هاشون رو ببینی. نکته مهم تر اینکه برای ارشد مهم تر از مقالات استاد و شناخته بودنش, به روز بودن و باانگیزه بودنشه و معمولا استادهای تازه کار در این زمینه بهترن و شاید با اون ها بهتر بتونی پیشرفت کنی تا مثلا استادی که "استاد تمام" حساب میشه و دیگه به همه چی رسیده!

سوم اینکه با توجه به اینکه در ایران کار آزمایشگاهی حتی برای پرکردن رزومه به این راحتی انجام نمیشه بهتره از الان مهارت های بیوانفورماتیکی کار کنی و ورکشاپ ها رو شرکت کنی تا بتونی مقاله بیوانفورماتیکی بنویسی. پس از الان که لیسانس هستی خیلی خوبه که این هارو یاد بگیری. با استادها همکاری کن و رزومت رو تقویت کن.مقاله بیوانفورماتیکی هزینه ای به ان صورت نداره و استادا بهتر استقبال میکنن.

در آخر اگه قصدت پژوهش نیست و کار هست و موندن در ایران به نظر من بهتره واقع بین بود و این رشته رو ادامه نداد مگه اینکه از الان خیلی فعال باشی و خودت رو اونقدر قوی کنی که به دنبالت بیان نه اینکه تو به دنبال کار بری.