تجربیات شما در مورد لکه گیری دندان
تجربیات شما در مورد ایمپلنت دندان
تجربیات شما در مورد خمیر دندان های ضد حساسیت و سفید کننده
توصیه های یک دندانپزشک برای جلوگیری از خرابی دندان ها
سلام به همه
من عاشق روانشناسی هستم و فقط به عشق روانشناسی رفتم ادبیات و گرنه مشاور بهم گفت که برو ریاضی (و من علاقه ای به ریاضی ندارم)
دوست و آشنا به من می گویند که روانشناسی فایده ای ندارد چون حداقل باید 10 سال درس بخوانی و در آخر هم معلوم نیست که کار داشته باشی یه نه؟ حتی یکی از اشنایان که هر دو شغل روانشناس و دبیر را داشت به من گفت که دبیر خیلی بهتر است و برخلاف نظر دیگران روانشناسی درآمد آنچنانی ندارد و اکثر مردم به افراد مشهور و شناخته شده مراجعه می کنند و حتی روانشناسی در روحیه اثر می گذارد ( و همه معتقداند که دبیری بهتر است)
و یه مورد دیگه اینکه خیلی از مردم معتقدند که اکثر روانشناسان ( به علت خواندن کتاب های غربی و یکسری خصوصیات دیگر) خودشان زندگی خوبی ندارند ( البته ببخشید من فقط نظر دیگران را گفتم وخودم چندان اعتقاد ندارم)
سلام
دختری هستم بیست و شش سالمه که از لحاظ زیبایی در حد خیلی خوبی هستم تا الان هم خواستگارای زیادی داشتم اما اشتباهی که داشتم در دوران دانشجویی وارد یه رابطه طولانی مدت و بی سرانجام با یک نفر شدم و خیلی از فرصت های ازدواجمو از دست دادم.
الان برام یه خواستگار اومده دبیر ریاضی هست خانواده خوبی داره از خودم دو سال بزرگتره اما محل کارش از محل زندگی ما دور هس اما متعهد شده برا زندگی بیاد شهر ما ، اخلاقا خیلی خوبه وضع مالیشم بد نیست یه اپارتمان خیلی خوب از خودش داره. اما قیافه ای معمولی داره
نمیدونم برا یه دختر بعد از بیست و شش سالگی چقدر شانس ازدواج عالی وجود داره ؟ به نظرتون ریسک کنم یا جواب مثبت بدم ؟ کلا بیست و شش سال برا دختر زیاد هس ؟
سلام به همگی
من دخترم و 25 سالمه نیاز عاطفی زیادی دارم و همین طور خیلی گرم مزاجم خیلی زیاد تا حدی که کنترلش تا الان برام خیلی سخت بوده چون از لحاظ ظاهری هم خیلی سریع آقایونو جذب میکنم به خاطره همین چادری شدم بیشتر رعایت کردم کمتر حتی برای حرفای ساده با آقایون صحبت کردم همیشه سعی داشتم برا همسرم نگه دارم احساسمو .
الان یه ماهه با یه آقایی که خواستگاریم اومدن محرم شدم عید فطر نامزدیمه تو همین سه ماه که دارم باهاش صحبت میکنم خیلی عاشقش شدم این آقا هم مثله من خیلی گرمه و همش بی قراری میکنه به سختی کنترلش میکنم که تا عقد صبر کنه با اینکه برا خودمم سخته صبر کردن درکش میکنم این همه سال صبر کرده حالا هم که زن داره باید صبر کنه نمیدونم چکار کنم میترسم با نه گفتنای من آسیب ببینه و خدایی نکرده سرد بشه از طرفی میدونم اگر بگم باشه به کم قانع نمیشه و ما هنوز عقد نیستیم من دوس دارم اولین تجربم شبه عروسیم باشه نه الان به نظرتون بهش بگم نه سرد میشه؟
سلام به همه
من مذکر - 30 ساله مجرد
من نسبت به عقاید شخصیم هیچ وقت تا سن الان به دختری هم کلام واسه ازدواج و دوستی نشدم . موقعیتش خیلی بود بیشمار .
واسه ازدواج مشکل برخوردم تا الان نزد دو مشاور رفتم که فقط یکیشون اون چیزی که نمیدونستم رو بهم گفت اما واسه اون کار هم مشکل دارم
چیه ؟
میگم
اینه من بیش از حد واقع گرا هستم . یعنی چطور ؟
من شاغل شرکت نفت هستم شکاک نه نیستم - اما کار من طوریه که یک هفته کامل تو خونه نیستم - و وقتی هم تو خونه هستم بازم نیستم چون شغل دوم کار میکنم . شغل دوم ممکنه تا 3 -4 صبح کار کنم چون انجام دادم میگم .
البته وقتی متاهل شدم جرات کار کردن به خودم نمیدم جون واقع گرا میگه وقتی نیستی که نیستی وقتی هم هستی این طوریه پس من دختر با چه امیدی با توی پسر ازدواج کنم همون بهتر تو خونه باشم/
تا حالا عاشق .... شدم دروغ چرا / اما اون موقع از زمان تو دهه بیست بودم و عقل فرمان این رو صادر میکرد تا زمانی کار ثابت نداشته باشی این کار اشتباهه
چون ازدواح کردن اسونه روز اول خوشی رو دوم باید خرج کنی متاهلین بیشتر متوجه حرفم میشن .
پس این شد که ازدواج نکردم و اون موقع ملاک و معیارم چیرایی بود که الان با افزایش سن و دارای شغل تغییر کردن به قولی زبونم دراز شده
دومین مشکل اینه وقتی دختر خانمی که مد نظر میگرم باهاش صحبت نمیکنم بلکه جیک و پیک خونوادشو در میارم که خیلی زمان طول میکشه به قولی سنتی عمل میکنم و احترام خانواده هر دو طرف رو میگیرم که اخرش هم تو امتحان رد میشم
موندم دیگه این کارو تکرار نکنم
الان عقل میگه تو که نیستی باید طرف به یه چیزی مشغول باشه مثلا دارای کار باشه . منو هل داده به سمت شاغلین چه جورم ول نمیکنه مغز .
یه طورایی پاره وقت باشه / هم خدا و هم خرما رو میخوام این مثاله/
الان هم 5 نفری زیر ذره بین قرار گرفتن ، چون عاشق نیستم مهم نیست هر چقد نفر باشه . اما میدونم انتخاب سخت تر میشه . اره میدونم
کلا نمیدونم دارم چیکار میکنم شما نظر بدین شاید به من کمک کنید
اره شاغل کمک مالی داره - نصف روز تو خونه نیست- غیره و غیره ...
خدای من خیلی دوستدارمممم
ممنونم ازت اشتباهای منو حتی وقتایی که باعث ناراحتی تو میشم باز با دست خودت جبران میکنی و همه چی و روبراه میکنی
ممنون منو انقد دوس داری و همی الان به دلم سر زدی حالمو خوب کردی
حتی وقتی من از تو دور میشم تو رهام نمیکنی
ممنونم ازت وقتایی که فراموشت میکنم منو از یاد نمیبری و نزدیکتر میشی بهم
ممنونم ازت که کنارمی
ممنونم ازت بعنوان انسان فرصت زندگی کردن بهم دادی
کمکم کن منم بهمون اندازه که تو منو دوس داری و منو اشرف مخلوقاتت کردی خودمو دوس داشته باشم
خیلی دوستت دارم خدای مهربونم
مرتبط با درونگرایی و برونگرایی :
نامزدم حالت درونگرایی داره حرف هاش رو به زبون نمی تونه بیاره
درونگرایی عیب نیست. با درونگراها مهربان باشیم
تجربیات شما در مورد نحوه رفتار با همسر درونگرا
چطور از حالت درونگرایی خارج بشم ؟
خانم های درونگرا دوست دارن شوهرشون هم درونگرا باشه ؟
دختری درونگرا هستم ولی مادرم به زور میخواد منو یه آدم اجتماعی کنه
درونگراها براتون نیروی دافعه دارن؟
درونگرا بودن مرد در زندگی زناشویی تاثیر منفی داره ؟
چگونگی تبدیل یه انسان درونگرا به برونگرا و اجتماعی
ویژگی های مثبت افراد درون گرا و چند سوال
آیا درونگرا بودن و گرم مزاجی با هم ارتباط دارند ؟
یه سوال چرا تو بعضی از شهرا دخترا یه وسیله برای حفظ آبروی خانواده هستن؟
ما یه خانواده ی 4 نفره ایم من دخترم 22 سالمه و برادرم 30 سالشه هر دو مجردیم خودم کلا آدمیم که اهل بیرون رفتن نیستم یعنی تا دلیلی نباشه حوصله ندارم الکی برم تو خیابونا
راستش عصر که میشه پدرم میره بیرون بعدش مادرم بعدشم برادرم رابطم با هر سه تاییشون خوبه اما اکثرا تنها می مونم توی خونه، یه سری خیلی وقت بود بیرون نرفتم گفتم میخوام برم بیرون خرید دارم برادرم گفت خوب نیست دختر بیرون زیاد !!بهتر هفته ای دو بار اونم با ماشین برو نمیدنم چرا این حرف زد ؟
البته نه اینکه اجبار کنه کاری نداره ولی بحثم سر یه سری افکار پوسیدست که بین بعضی از افراد جامعه جا افتاده دخترا تا مجردن باید زیاد بیرون نرن که نگن این دختر خیلی تو خیابونا ولوو هستش که احیانا چند نفر افتخار بدن بیان خواستگاری ،بعد ازدواج بازم مردا معمولا دوست ندارن که همسرشون خیلی تنها بیرون بره
با خودم فکر می کنم من نوعی به دنیا اومدم تا حواسم باش تو خونه بشینم مبادا کسی به خانوادم سرکوفت بزنه که دخترتون اینجوریه یا اونجوری حرفای صد من یه غاز ،بعد با یاری خدا تازه اگه شوهرم آدم خوبی باشه بازم اجازه ی این که یه وقتایی رو بخوام تنها بیرون باشم آیا بده یا نه؟ واقعا حق یه دختر از زندگی اینه؟
دختری حدود 20 ساله هستم
تا این سن که رسیدم همه وقتم با درس خوندن پر شده ...
از نظر اعتقادی با خدا رابطه خیلی خوبی دارم ،اما بعضی مواقع نمازم قضا میشه،چادریم و از حجابم راضیم
در کل میشه گفت دختریم که اهل دوست پسرو همچین رابطه هایی نیستم هیچ عکس یا فیلم تحریک کننده ای هم نمیبینم،
خواستگار زیاد دارم ولی پسری که از نظرم پاک و مقید باشه تا حالا ندیدم...
با وجود همه فشاری که روم هست تا حالا حتی با یه پسر نامحرم حتی شوخی کوچیکم نکردم واسه همین حس میکنم سهمم یه پسر پاک و سالمه ..
فقط درد و دل با شما دوستان
خیلی وقت ها دیدم که اینجا پسرها نوشتن که دوست دارند ازدواج کنند ولی خانواده دختر و حتی دختر سخت میگیرند و همش بهونه می اورند. قبول دارم بعضی ادما اینطور هستن متاسفانه ولی همه اینطور نیستند. از طرفی خیلی وقتا خانواده پسر و حتی خود پسر سر خیلی مسائل جزئی سخت گیری میکنند.
دنیا خیلی عوض شده ما انسانها هم خیلی عوض شدیم. اوضاع حجاب خیلی تغییر کرده و توی خیابونا پر شده از پوششهای بد. اینا حجاب نیست که من بگم بد حجابی یا بی حجابی،این نوع پوشش ها فقط تحریک کننده پسرها و دخترهاست و بس.
نمیدونم کی چه وقت این اتفاق افتاد ولی خیلی زود همه تغییر رنگ دادن حتی اون ادمایی که یک روزی خیلی خوب بودند.
من یک دخترم. 26 سالمه دلم خیلی گرفته. دلم از این زمونه و ادماش گرفته. دو ساله احساس میکنم که وقتشه ازدواج کنم و به هیچ وجه هم ادم سخت گیری نیستم چون میدونم بیشتر خرج های قبل عروسی فقط خرج نادرسته و بس. ولی کو پسر خوووب؟؟؟ کجاست پسری که ما دخترا رو برای خودمون بخواد؟؟ ما هم دلمون پره اقا پسرا فقط شما نیستید که از دخترا شاکی هستید ما هم شاکی هستیم.
پسرایی که وقتی میان خواستگاری میگن خوبه که پاک موندی تا الان ولی بعد ازدواجمون باید مثله دخترای توی خیابون بشی چون من اون تیپو دوست دارم.یا بعضی از شما فقط دنبال دختر پول دار هستید. یا خانواده هاتون فقط دنبال چشم و هم چشمی برای گرفتن عروس هستن و یک لیست بلند بالا از جهیزیه رو به روی خانواده ما میگذارند . یا خیلی خواسته های نامتعارف دیگه.
خوش به حال گذشته ها اون زمانهایی که دختر و پسر خیلی ساده بدون هیچی ازدواج میکردن و مهر و علاقشون بعد ازدواج در برابر همه مشکلات بیشتر میشد ولی کمتر نمیشد.
من ظاهر ساده و با حیای خودمو دوست دارم خیلی هم دوست دارم،ولی چند وقته دارم پیشه خودم میگم خدایا من که این همه به حرفات گوش کردم پس کجاست رحمتت؟ منم خودمو عوض کنم؟ اخه هر کسی که قبلا چند تا دوست پسر داشته و حتی ببخشید رابطه هم داشته الان ازدواج کرده و خیلی هم خوشبخت شده. نکنه ما داریم اشتباه فکر میکنیم و باید تغییر رویه بدیم؟
نمیدونم ولی تو رو خدا یکم لباس پوشیدنامونو درست کنیم یکم به افکارمون سرو سامان بدیم یکم ......
"ناراحتت"
سلام
من یکی از نجات یافته های سالای قبلم :)))
یکی دو سال پیش یه رابطه در حد اس ام اس با یه پسری داشتم که خیلی بهش عادت کرده بودم اما عاشقش نبودم....فکرمو زیاد مشغول میکرد......دو سه روزی اینجا سرش بحث کردیم :))) یادش بخیر
همون زمان سیمکارتمو عوض کردم و چسبیدم به درس...درسمم بد نیست....جمعه ای که گذشت کنکور دادم.......خدا کنه به نتیجه دلخواهم برسم...شماهم دعا کنید
اسم سایتو هم یادم نبود خیلی گشتم حتی سوالی که اون زمان پرسیدم رو هم پیدا کردم ولی نتونستم نظر بدم.. این شد که اومدم اینجا ...
سلام..
من دو تا مشکل دارم...
من از بچگی توی خانواده ی معتدلی
بزرگ شدم! نه اونجور مذهبی و سفت و سخت که محدودیت داشته باشم... و نه
اونجوری باز که هر موقع برو هر موقع بیا و اونجوریا.
ولی در کل خانواده م
به اصول مذهبی اعتقاد دارن. مثلا من ته آرایشم برق ناخن یا برق لبه بیرون
از خونه که با چادرم و موهام هم بیرون نیستن.
من به خاطر شرایطی هیچ وقت اتاق جدا نداشتم. اصلا فکر نمیکنم پدر مادرم با هم رابطه هم داشته باشن!! از بچگی تو یه اتاقیم.
من
هیچ جوره هم نمیتونم اتاقمو عوض کنم و سر این قضیه خیلی با مامانم دعوام
شده ولی به خاطر یه موضوعی اتاقی نیست که من بخوام داشته باشمش!!
حالا من جام دقیقا پایین پدرمه!
من یه دختر دبیرستانیم. فیلم خیلی زیاد میبینم. یه
وقتایی یه صحنه هایی داره مثل بغل و بوسه حتی خودمم گاهی صفحه رو میزنم
پایین که نبینم. حتی مامانم هم میدونه و یه دفعه ازم خواسته بود براش ی
قسمت از فیلم خارجی مورد علاقه شو بذارم ببینه میدونه همچین چیزایی هست.
ولی
جلو بابام خجالت میکشم.. همش باید وقتی کنارمه دستمو بذارم رو موس حواسم
باشه! اصلا این هیچی.. من فیلم هم که نبینم، یه وقت تو یه سایت میرم، یهو
تبلیغ میاد بالا با دو تا عکس و عنوان نیاز جنسی یا از این جور موارد
ناخواسته :l
اصن یعنی رو اعصابه.. وقتی که کاری نداره همش به لپ تاپ من خیره میشه.
یه
وقتا لپ تاپو اون وری میذارم که نبینه ولی گردنم درد میگیره بعد یه مدت!
حتی قبلنم بهش گفته بودم دوست ندارم هی به لپ تاپ من خیره میشی. ولی بازم
احساس میکنم میبینه ( هر چند صداش تو هدفونمه)...
اینجوری مجبورم فقط وقتی نیست فیلم نگاه کنم یا نصفه شبا! حتی اگه فیلمه حتی صحنه ی دست دادن دو تا جنس مخالف با همو هم نداشته باشه!
اصلا این به کنار.. لطفا به هیچ وجه نگین اتاقمو جدا کنم. تا حالا بارها تلاش کردم ولی نشده و امکانش نیست، پس لطفا نگین.
مشکل
اصلی من اینه که اصلا من صفحه معمولیم که وا میکنم یا حتی همین سایت، معذبم
چون تصویرها و نوشته های درشت رو از این فاصله میتونه بخونه ( حتی یه دفعه
داشتم فیلم نگاه میکردم راجع بهش یه چیزی گفت ). هر چند خیلی دوسش دارم ولی
احساس میکنم "حریم شخصیم" حفظ نمیشه به عنوان یه دختر نوجوون...
یا
وقتی میرم پارک. درسته از لحاظ افرادی مثل ما بعضی پارک ها محیط بدی باشن،
ولی من دوست دارم برم پارک!! تاحالا هم فقط و فقط به بهونه ی کار کردن درس
با دوستام رفتم و واقعا هم باهاشون کار کردم.
کتابخونه ی پارک هم داره
بسته میشه. و من که تازه داشتم شروع میکردم خودم تنهایی با دوستام برم پارک
حالا هیچ بهونه ای ندارم. خوب منم ادمم.. به خاطر یه مشکلی ک مادرم داره
هم من نمیتونم خونه دوستام برم یا اونا -یا هیچ مهمون دیگه ای- خونه ی ما
بیان!
بعد ب من میگن چقدر سر اینترنتی... خوب منم ادمم.. دلم میخواد با 4 تا از دوستام رفت و امد داشته باشم..
تازه من که 1-2 سال دیگه میخوام برم دانشگاه و هیچ جا بلد نیستم خودم تنهایی برم.....
.............
و یه مشکل کاملا مسخره هم این که..
من کلا از لحاظ صدا و چهره تقریبا 4-5 سال کوچیک تر از سنم به نظر میرسم.
در
ارتباطم با دوستای صمیمی گاهی اوقات و در رابطه با خونواده م بیشتر اوقات
باهاشون بچه گونه حرف میزنم و کلا دنیای بچگی رو دوست دارم.. ولی دوست
ندارم باهام بچه گونه رفتار بشه. دوست دارم جلوی بقیه دختر بامزه و دوست
داشتنی به نظر بیام. در عین حال جلوی بقیه دوستام و معلما و... درست رفتار
میکنم، طوری ک همیشه ازم تعریف میکنن.
ولی تو خانواده خیلی عصبی میشم..
ی وقتا بابام میخواد صدام کنه لجم میگیره.. عین بچه های 2 ساله یا این که
گربه صدا کنه، میگه پیش پیش.!! متنفرم از حرکت های اینجوری...
انگار نمیخوان متوجه بشن که من دارم بزرگ میشم...
یا
حتی رفتار مشابه این حرکت رو بابام تو تاکسی جلوی راننده و یه آقای دیگه
انجام داد.. خوب آدم خجالت میکشه... اگه بهش بگم ممکنه دیگه این رفتارو
انجام نده. ولی به نظرتون چیکار کنم تا خودش هم قلبا باور کنه من دیگه بزرگ
شدم؟؟
با سلام
بنده کم تر از 20 روز پیش پستی با عنوان "تاسیس یک سایت همسریابی" در سایت شما گذاشتم که امروز از خبرگزاری ها فهمیدم سایت رسمی و با مجوزی تاسیس شده
گروه فرهنگی «تبیان» در قم اعلام کرده که سایتی برای همسریابی و با عنوان « سامانه همسان گزینی » تاسیس کرده تا « خلاء ایجاد تشکیل خانواده و ازدواج » در جامعه را پر کند.
در مرامنامه و معرفی اهداف این وب‌سایت آمده است: « این سایت با اصولی چون ، محوریت خانواده‌ها، حفظ حرمت اشخاص و جوانان، امنیت اطلاعات و بالا بودن ضریب اعتماد و اطمینان ، و غیر انتفاعی و رایگان بودن کار می‌کند ».
یکی از مقامات گرداننده این سایت روز ۲۵ خرداد به خبرگزاری فرانسه گفته است: « ما حدود ۱۱ میلیون مجرد و دارای شرایط ازدواج در ایران داریم و سعی داریم با این کار زوج مناسب را برای آنها پیدا کنیم ».
اینم سایتشه :http://hamsan.tebyan.net
برای ثبت نام احتیاج به 2 تا معرف دارید و بعدش هم باید مصاحبه ی حضوری برید و سایر موارد , حالا به نظر شما اصلا از این سایت ها و این کارها استقبالی می شه و کسی اعتماد می کنه ثبت نام می کنه چون بر خلاف گفته ی زهره حسینی، مدیر اجرای پروژه این سایت همسرگزینی «جوانان با مشکل روبرو هستند و ما به آن معترف هستیم. ما ادعا نمی‌کنیم که تمام مشکلات را می‌توانیم حل کنیم اما ما روی پیدا کردن شریک زندگی مناسب متمرکز هستیم» خبرگزاری فرانسه با شماری از جوانان در ایران گفت‌وگو کرده که گفته‌اند از این سایت استفاده نخواهند کرد چرا که مشخص نیست اطلاعات شخصی و خصوصی آنها به توجه به سرقت اطلاعات مجازی، چقدر ممکن است محافظت شود و یا این که چه کسی ممکن است به آنها دسترسی داشته باشد.
لطفا نظراتتون رو در رابطه با این سایت و این نوع ازدواج بنویسید , با تشکر
سلام
پسر عمه م اومده خواستگاریم، در یک کلام تمام ویژگی هایی رو که من می خوام داره! و با توجه به خواستگار هایی که تا حالا داشتم درصد اینکه شخصی با این شرایط (ایمان،اخلاق و داشتن کفویت) به خواستگاریم بیاد بسیار کمه!
ولی با این وجود می ترسم فقط بخاطر مسائل ژنتیکی! لازم به ذکره که ما توی فامیل ازدواج فامیلی زیاد داشتیم و بحمدالله همه شون سالم بودن! بنظرتون به ریسکش می ارزه؟
خواهش می کنم عاقلانه جواب بدید! بحث یه عمر زندگیه!
خوش باشید
مرتبط با مسائل ژنتیک:
می ترسم عقب افتادگی برادر خواستگارم ارثی باشه
کسانی که حتما باید قبل از ازدواج مشاوره ژنتیک بشن
کسی رو سراغ دارید که با وجود دادن آزمایش ژنتیک بچه ناقص گیرش اومده ؟
اگر بخوایم ازدواج فامیلی کنیم به مشکل بر میخوریم؟
نتیجه ی وحشتناک و غیر قابل تحمل یک ازدواج فامیلی
ازدواج فامیلی ممنوع ممنوع ممنوع ... به هیچ وجه !
کسانی که حتما باید قبل از ازدواج مشاوره ژنتیک بشن
نحوه رد محترمانه و بدون کدورت خواستگار فامیل
اگر بخوایم ازدواج فامیلی کنیم به مشکل بر میخوریم؟
ما آزمایش نرفتیم و با توکل به خدا ازدواج کردیم
سلام.
دوستان من انسانی میخونم، سومم و تا حالا معدلم حدود 19 بوده.
سال دوم میخواستم برم تجربی که منصرف شدم و با علاقه ی خودم رشته ی انسانی رو که بیشتر دوست داشتم انتخاب کردم. ( البته هنوزم به تجربی علاقه دارم، ولی کمتر از رشته ی خودم : D)
من به حقوق، روانشناسی، استاد دانشگاه و خلاصه رشته های تاپ علاقه ی زیادی ندارم... اما درامد برام مهمه!!!
مشکلم هم اینه که علایقم زیادن! حتی یه بار دسته بندیشون کردم ولی بازم به تیجه ی خاصی نرسیدم...
(1) دوست دارم معلم بشم ولی از دانشگاه فرهنگیان متنفرم و اصلا حاضر نیستم رشته تربیت معلم بخونم.
از بچگی یاد دادن چیزای مختلف به آدما رو دوست داشتم. دوست دارم درس بدم. تو مهد کودک. کار با بچه ها رو خیلی دوست دارم... حتی تو دبیرستانم حاضرم در زمینه ی تاریخ.. ادبیات.. زبان... تدریس کنم .. [ اما نه استاد دانشگاه ]
(2) علاوه بر انگلیسی و عربی، زبان کره ایم هم خوبه و کلا عاشق یاد گرفتن زبان های مختلفم..
(3) متن های ادبی و داستان هم مینویسم که تو جشنواره بین المللی هم حتی رتبه آوردن. [ولی نمیشه که رو نویسندگی به عنوان شغل درآمد داری حساب کرد]
من دخترم و 17 سالمه (سال دیگه کنکور دارم ) ولی متاسفانه هنوز فیلما به شدتتتت روم تاثییر میذارن... خیلی..
(4) بعد از دیدن یه فیلم هم به وکالت یه ذرره نظرم عوض شد.. ولی مسلما عاقلانه نیست که به خاطر یه فیلم آدم مسیر زندگیشو اشتباه بره!
(5) از طرفی به درس تاریخ هم علاقه دارم.
مورد دیگه ای هم که دارم بهش فکر میکنم اینه که به عنوان راهنمای تور کار کنم... که هم به نوعی تاریخ یا جهانگردی (؟؟) خوندم، و هم دارم یه جوری به بقیه یه چیزی رو یاد میدم.. ولی اصلا از درآمدش یا چه جوری و چه رشته ای و اینا دقیقا مطلع نیستم..
چیزایی که الان بیشتر از همه بهش فکر میکنم این چندتا مورده
1. کدوم رشته ی دانشگاهی
2. کدوم دانشگاه (با توجه به شرایط هم داخل ایران هم دانشگاه های خارج -کره و ی کشور اروپایی- که ملاک خیلی مهمیه با توجه به وضعیت خانواده مون)
3. تضمین شغلی و آینده ی کاری
4. درآمد
5. علاقه و گرایش خودم به اون شغل که از همه برام مهمتره.
کسی تجربه ی مشابه تو هر کدوم از این زمینه ها رو داره؟؟
تو هر کدوم از رشته های بالا... دیدن دانشگاه های مختلف... درآمدها.. علایق مشترک.. مزایا و معایبشون... هر چیزی... لطفا راهنماییم کنید...