سلام
میخواستم بگم که لطفا درونگراها رو کمی بیشتر درک کنید، من یه istj هستم، خب ظاهرا من درونگرام، تا حالا همه ش فکر میکردم برونگرا باشم چون عاشق رابطه با دیگرانم اما به دلیل خجالت و کم حرفی همیشه دوری گزیدم از قاطی شدن با دیگران، در حالی که قلبا دوست دارم بودن با دیگران رو اما از اون جایی که حس میکنم شاید دیگران بودن با منو دوست نداشته باشن سعی کردم فاصله م رو حفظ کنم و درونگرا بشم، اما حالا تست دادم و فهمیدم که واقعا درونگرا هستم، اما درونگرایی که ارتباط رو دوست داره تنها مشکلش خجالتی و کم حرف بودنه.
میخواستم بگم که ما درونگراها بی احساس نیستیم، ما خدای احساساتیم شاید از بقیه خیلی هم احساسات مون عمیق ترم باشه، پس لطفا به ما انگ سرد و خشک بودن نزنید، من خودم تو محیط کاری یا تحصیلی همه رو دوست دارم حتی اونی که شاید تا حالا دو کلمه هم باهاش حرف نزده باشم رو هم دوست دارم.
مثلا یه بار مادر یکی از هم کلاسی های پسرمون که من اصلا باهاش حرفم نزده بودم فوت کرده بود، من وقتی برگشتم خونه تنها شدم براش خیلی گریه کردم یعنی ناراحتیم شاید از صمیمی ترین دوستان اون آدم هم بیشتر بود، یا مثلا وقتی بیرون آدم های فقیر و نیازمند رو میبینم شبش از شدت گریه خوابم نمیبره، هر کی منو میبینه خیال میکنه مصیبت دیدم.
↓ مجموعه مطالب مرتبط ↓ :
مسائل درونگراها (۲ مطلب مرتبط)