دارم کم کم خودمو برای تنهایی آماده می کنم

سلام

من دختری 29 ساله هستم دانشجوی دکترا تا 24 سالگی با هیچ پسری رابطه نداشتم بغیر از دانشگاه که در مورد درس با یکی دو نفر از پسرای دانشگاه صحبت می کردم با هیچ کس صحبتی نمی کردم تا اینکه تو این سن با ابراز علاقه یکی از همکلاسیام که  از خیلی وقت پیش منو میخواست احساساتی شدم و نتونستم بهش نه بگم .

راستش من اصلا نمیدونستم رابطه دختر و پسر چطوریه وقتی باهام صمیمی شد و از شما تبدیل به تو شدم فهمیدم اشتباه کردم ولی انقد دوستش داشتم نمیتونستم این رابطه رو تموم کنم.

البته من هیچوقت نذاشتم خیلی گناه کنیم ولی رابطمون در حد دست گرفتن و بوسیدن بود. و اصلا شرایط ازدواجم نداشت بعد سه سال فهمیدم اون آدمی که میخوام نیست و از نظر فکری و خیلی چیزا با هم فرق داریم و این رابطه رو تموم کردم .

اشتباه من این بود بخاطر تحمل دوری ازش وارد یه رابطه جدید شدم که اون هم بعد یک سال با مخالفت خانوادم برای ازدواج بهم نرسیدیم . حالا من دختری که اصلا اهل دوست پسر نبودم به بهانه آشنا شدن برای ازدواج و دوست داشتن با دو تا پسر صمیمی شدم. اما این اشتباه آخرم نبود وقتی دیدم خواستگار یا نمیاد یا وقتی میاد میذاره و میره و هیچ خبری نمیشه یا با اون چیزی که میخوام فرسنگ ها فاصله داره  از تنهایی ترسیدم و  باز اشتباه کردم و یه نفرو که واقعا بهش علاقه داشتم وارد زندگیم کردم اما الان بعد یک سال فهمیدم تا دو سه سال دیگه شرایط ازدواجو نداره.

حدود 4 ساله که پسری ادعا میکنه دوستم داره و میخواد که با هم باشیم

سلام دوستان
 3-4 سالی هستش که پسر یکی از آشناهامون ادعا میکنه که دوسم داره و میخواد یه مدت با هم باشیم تا رو هم شناخت پیدا کنیم  و ...
البته تو شهر دیگه ای زندگی میکنن و از طریق زنداییش که من همیشه میبینمش پیغامشو میرسونه. اما هر چقدر من نه میگم، به خرجش نمیره که نمیره. انگاری حریص ترم میشه.
حتی تا الان 2 بارم خودم با اس بهش گفتم که من اهل دوستی نیستم و تا حالام با هیچ پسری نبودم... ( شرایط ایجاب میکرد که برخلاف میلم جواب اسشو بدم وگرنه اینکارو نمیکردم. ) که بازم از من انکارو از اون اصرار. مستقیم و غیر مستقیم ابراز علاقه میکنه و جملاتی مث دوست دارم و دلم برات تنگ شده و این حرفا رو چندین بار بهم گفته...
همونطور که گفتم من تا حالا با هیچ پسری دوست نبودم. راستش وقتی پسرایی رو میبینم یا میشنوم که با دختری دوس میشنو اونو وابسته ی خودشون میکننش و بعدم به امون خدا ولش میکنن، تنهاییم برا لذتبخش تر و دلچسب تر میشه. اما خیلی اوقاتم عذابم میده.
از یه طرف دیگم به این فکر میکنم که اون بنده خدا چند ساله درگیر منو عقایدمه و سعی داره بهم بفهمونه که همه ی پسرا مث هم نیستن.
اما خب چیکار کنم؟ چشمم ترسیده بخدا. دوس ندارم با احساساتم بازی بشه... تو دو راهی بدی گیر کردم. خیلی وقتا نیاز به درد دل داشتم و نتونستم خودمو تخلیه کنم. یا نیاز به یه هم صحبتی داشتم، اما کسیو پیدا نکردم، اونوقت درد و با تموم وجودم حس کردم.. مخصوصا منی که ادم فوق العاده توداری هستم...
مسلما هر انسانی گفتگو با جنس مخالف واسش شیرینتره و بیشتر به دلش میشینه..اما بازم از عواقبش میترسم. این که اگه روزی دوستیمون بهم خورد ذهنم درگیر نباشه و از وابستگی ای که طبیعتا پیش میاد عذاب نکشم. یا حتی خونواده هامون بفهمن و کلی دلایل دیگه ...
نمیدونم چیکار کنم. تو رو خدا سرزنش و بحث دینی رو کنار بذارین. الان فقط راهکار میخوام..
ممنون..

چهار ساله منتظرم، بخاطر حرف مردم گریه مامانمو دیدم

 سلام

من یه دختر هستم  . با آقایی آشنا شدم .  حس کردم از افکار و عقایدشون خوشم میاد حس می کردم مرد ایده آل منه ایشونم به من ابراز علاقه غیر مستقیم میکردن ولی بخاطر شرایطشون علنی ابراز نمی کردن ( اینو خودشون بعدا گفتن ) .

...

فکر کنم والدینم میخوان منو به یه خواستگار پولدار بفروشن !

سلام دوستان
18 سالمه دو ماه دیگه 19 ساله میشم . فرزند اول ، همیشه همه چی داشتم مامان بابام برام کم نذاشتن ، من 18 سالمه اما کیس های مناسبی واسه ازدواج داشتم ، دکتر ، مهندس ، معلم .
خودمم جوابشون کردم ( البته اینایی که به خودم پیشنهاد ازدواج دادن ). چون بعضی از معیارامو نداشتن یا 12 سال بزرگتر بودن. اشپزی خانه داری و کارهای هنری به جرات میگم بهتر از مامانمم . از نظر ظاهرم توان جسمانیم زیاد. قیافمم متوسط. بالاتر از سنمم میزنم.
یه خواستگار دارم که 8 سال بزرگتر از خودمه . از نظر طبقه اجتماعی تقریبا یکسانیم . از نظر مالی اونا بالاترند . تقریبا از 5 سال قبل تا امروز زیر نظرم داشته واسه ازدواج .
چند ماه پیش از راه واسطه اقدام کرد و ما رفتیم تو فاز دوستی و عاشقی . البته قبل از رابطمون دو بار از خانوادم خاستگاری کرده بود. خب قبول نکرده بودن. بعد از اینکه یه ماه رابطه داشتیم دوباره شروع کرد خواستگاری. تا امروز تقریبا 6 بار خواستگاری کرده.

پسری بهم علاقه داره ولی نمیگه کی میاد خواستگاری

سلام

زود میرم سر اصل مطلب ، ضمن اینکه جمله بندیم خوب نیس بس که حرف دارم و نمیدونم از کجا شروع کنم ... .

22 سالمه، شخصی بهم علاقه داره که یک سال ازم کوچیکتره 3_4 سالی هست همدیگه رو میشناسیم. اما مشکلی که من با ایشون دارم اینه که نمیگه کی میاد خواستگاری ، یعنی با اصرار من میگه مثلا منتظر فلان کاره و کاره که رو به راه شه .

ولی انگار من دوست دارم هر روز بپرسم. و یه تاریخ دقیق بدونم ازش. ولی خب اون بنده خدا هم حق داره ندونه چون فعلا چیزی نداره ولی خانواده خوبی داره که میتونه کمکش کنه. اینه که من خودمو بلاتکلیف میدونم. و دقیقا نمیدونم باید چه جوابی به خواستگارام بدم.

از طرفی دوست دارم با کسی که دوستش دارم ازدواج کنم از طرفی میترسم بخاطر اختلاف سنیمون یا مخالفت خانوادم . و از اونجا که من شکاکم و حال به حالی که دم به دیقه شک میکنم که نکنه منو نمیخواد و واسه اینه که نمیاد خواستگاری و دقیقه بعدش میگم خب راست میگه فعلا آس و پاسه که بیاد .

می خوام با یه پسر 30 ساله ارتباط داشته باشم، به خانوادم بگم ؟

سلام وقت بخیر

من یه مدتیه که یه آقایی بهم پیشنهاد میده که با هم ارتباط داشته باشیم واسه آشنایی و از من خوشش اومده...

من 20 سالمه و اون آقا 30 و نحوه ی آشنایی مون هم بماند ولی با هم برخورد داشتیم یعنی  از روی ظاهرم فقط نگفتن.. میخوام پیشنهادش رو قبول کنم و اینم بگم که اولین کسی هست که من پیشنهادش رو میخوام قبول کنم و تا حالا هیچ ارتباطی حتی در سایت های مجازی هم با جنس مخالف نداشتم!

و اولین بارمه! و توی فامیلامونم پسر جوون نداشتیم تا حالا!!! کلا من با جنس مخالف خیلی حرف نزدم و نمیشناسمشون اصلا! یکم نگرانم و هیچی هم بلد نیستم! چطور برخورد کنم  یا چی بگم که بهشون بفهمونم که من اهل دوستی و روابط الکی و طولانی نیستم !

میشه راهنماییم کنید" و اینکه به نظرتون یه آقای 30 ساله که تحصیل کرده هست و حتی  تجصیلاتش عالیه هم احتمال داره کسی رو سرکار بذاره یا قصد وقت تلف کردن داشته باشه؟ هر چند به شخصیت و شغل و موقعیتش نمیاد اما کلی میپرسم * و به نظرتون این موضوع رو به پدر و مادرم بگم؟ یا نگم نیازی نیست؟

چون دانشجوام توی شهر خودم نیستم.. یا اگه به اون آقا بگم که تحت نظر خانواده هامون با هم ارتباط داشته باشیم ندید بدید بازی نمیشه؟!
درکل خوشم اومدازش ازهمون اول !دوست ندارم ردش کنم*

کسی که خیانت کرده بازم‌ خیانت میکنه؟

سلام

شما جای من باشین چیکار میکنین؟!

من با کسی دوستم و خیلی دوسش دارم . پارسال آشنا شدیم با هم . همیشه با دوستم و اون بیرون میرفتیم. یک مدت که رفت سر کار سرش شلوغ بود خسته میشد به منم نگفت که میره سر کار . منم همش بحث میکردم باهاش که بهم توجه نمیکنی. اینم بگم که من‌ خوابگاهیم .  تا اینکه عید شد و رفتم.

اون برای درد و دل به قول خودش شروع کرد به دوستم پی ام دادن که فلانی چرا اینجوری میکنه بحث میکنه منظورش من بودم. بعد یه مدت شروع با هم صمیمی میشن و تقریبا دوست میشن . ولی با منم بود و من تغییر رفتارشو میفهمیدم خیلی باهام‌ بد شده بود.

به هر حال همون دوستم موضوع رو بهم گفت فکر کنم عداب وجدان گرفت چون دوباره بعد عید همو میدیدیم.بهم گفت اون پی ام‌ داده و خواسته دوست شه. من همون شب بلاکش کردم ولی بعد یک‌ هفته جوابشو دادم .

دوست پسرم گفت به خدا خودش باب دوستی رو گذاشت و اینا پیاماشم‌ به من نشون داد دیدم آره اونم کم چراغ سبز نشون نداده. به هر حال کلی قسم و آیه که منو ببخش کلی رفت و اومد. من جفتشونو بخشیدم چون دوستش دارم پذیرفتم که اشتباه کرده خودمم بی تقصیر نبودم. حالا میخوام‌ نظرتونو بدونم آیا میتونم اعتماد کنم و ازدواج کنم با این شخص؟ کسی که خیانت کرده بازم‌ خیانت میکنه؟

اصلا باورم نمیشد چون فکر میکردم ازش بر نمیاد ولی اومد. خودش میگه ازدواج فرق داره من هیچ وقت تعهدی که به کسی با ازدواج دارم از بین نمیبرم. هر دو بین ۲۰ تا ۲۴ هستیم . و شاید ۲ ۳ سال دیگه ازدواج کنیم.

ممنون میشم نظراتتونو بشنوم.

با فشارهای روحی و جسمی کمتر، مقدمات ازدواج رو فراهم کنید

سلام

از مهمترین اهداف ازدواج پسران مسائل عاطفی و جنسی هستش . فرض رو بر این میگیریم که شما به قصد بهره مندی از بعد عاطفی با یک دختر ارتباط برقرار می کنید .

چون موقعیت ازدواج کردن ندارید ، ممکنه با خودتون بگید فعلا رابطه رو ادامه میدم تا شرایطم جور بشه . میرید دنبال کار ، ولی اوضاع اون طوری که پیش بینی می کردید رقم نمی خوره .

فشار روانی این موضوع از یه طرف و فشار دوست دختر از طرف دیگه اوضاع روحی روانی شما رو به هم میریزه . کمی که جلوتر میرید کم کم سر و کله غریزه ی جنسی هم پیدا میشه ، شرمندگی دست های خالی ، فشار دوست دختر و غریزه جنسی همگی بهتون حمله می کنن .

ممکنه دوست دخترتون برای این که بیشتر به شما فشار بیاره ، ماجرای خواستگارانی که به خاطر شما داره رد می کنه رو بهتون بگه ، شاید هم می خواد به رخ شما بکشه که به خاطر تو دارم موقعیت های خوبی رو از دست میدم .

در این اوضاع و احوال 3 اتفاق ممکنه بیافته :

1 – بالاخره موفق میشید امکانات ازدواج رو فراهم کنید و میرید سر خونه زندگی تون
در این صورت خانم شما ممکنه دو برخورد با شما بکنه :
-    دختر فهمیده ای هستش و با خوب و بد شما میسازه
-    چون خواستگاران خوبی رو به خاطر شما رد کرده توقع داره که حسابی تحویلش بگیرید ، بهش سخت نگیرید و ... ، احتمالا دیر یا زود با این جمله از اون ممکنه مواجه بشید :
اگه به اون خواستگارم جواب مثبت میدادم ...

2 – دختر خسته میشه و به شما میگه نمی تونم بیشتر از این صبر کنم ، تو گفتی 1 سال صبر کن الان 2 ساله ! و به یکی از خواستگارانش جواب مثبت میده . البته درستش هم همینه !!!

3 – خود شما خسته میشید و حس جوانمردی تون گل می کنه و میگید چرا دختر مردم رو الاف خودم کردم ؟ به طریقی اون رو از خودتون زده می کنید و ... !

می بینید که دوستی طولانی مدت به قصد ازدواج فقط در یک صورت ممکنه به یه ازدواج موفق ختم بشه . اونم این که پیش بینی های شما درست از آب در بیاد ، در اون مدت دختر مورد نظر خواستگاری بهتر از شما نداشته باشه ، اگه داشته باشه اونا رو رد کنه  این قدر فهمیده باشه که در ناملایمات زندگی به رخ شما نکشه .

پس بهتره که اتهام بی عرضه بودن ( به خاطر نداشتن دوست دختر !!! )  رو  به جوون بخرید و بی خیال مسائل عاطفی بشید و با فشارهای روحی و جسمی کمتری سعی کنید مقدمات ازدواج رو فراهم کنید و بعد به خواستگاری دختر مورد نظرتون برید .

موفق باشید

فکر کنم اون منو رزرو نگه داشته ...

سلام به تمامی دوستان ...
من مدتها خواننده این وبلاگ بودم و فکر نمیکردم که یه روز خودم هم بیام اینجا پست بذارم...
راستش من حدود یکسال و نیم پیش که تازه کاری رو شروع کردم و امید زیادی به موفقیت توی اون کار و به دست آوردن یه درآمد خوب واسه ادامه زندگیم داشتم با یه دختر آشنا شدم که از هر لحاظ اونو دختر خوبی دیدم...
بهش پیشنهاد دادم با هم بیشتر آشنا شیم... از هر لحاظ دختر خوبی بود و هست... توی ارتباطی هم که با هم داشتیم تمامی جوانب رو هم حتی رعایت می کرد و درباره مسائلی مثل مسائل جنسی هم ابدا صحبت نمیکردیم و من هم از اینکه با همچنین دختری آشنا شدم واقعا خوشحال بودم و اون واقعا تنها عشق من بوده و هست...
بعد از حدود یکسال کارم با شکست روبرو شد...چیز زیادی عایدم نشد و از اونجایی که همزمان با کار درس هم میخوندم روزگار سخت می گذشت ولی باز همیشه تلاش میکردم و همچنان هم تلاش میکنم که بتونم آینده خوبی رو واسه خودم و کسی که دوستش دارم رقم بزنم...
منتهی از دو ماه پیش قضیه ای شروع شد که واقعا برام درد آور بود... قبل از این قضایا اگر در کارم موفق می شدم من و دختری که دوستش دارم میتونستیم با هم ازدواج کنیم ولی موفق نشدم و بعد از حدود چهار ماه از اون شکست در کار دختری که دوستش دارم شروع به رفتار هایی کرد که این رابطه دوست داشتن ما گناهه و ما نباید رابطه داشته باشیم گفت که دوستم داره و تا زمانی که کارام جور شه منتظرم میمونه و خواستگاراشو رد میکنه (خواستگار کجا بود!) .
خلاصه یه رفتار فوق مذهبی برای من ورداشت و منو الان آقای محترم و شما و هزار جور کلماتی که با غریبه ها رو هم اونطوری صدا نمیزنن صدا میزنه... و این برای منکه وابستش شدم و اونو تنها عشق خودم میدونستم خیلی سنگین بود حتی هنوز هم بهش فکر میکنم چیزی جز غصه تو دلم نمیمونه.
اون همش به من میگه تو باید با ایمان باشی و...
در حالی که منهم نمازهامو میخونم و به هیچ کس جز اون تا بحال حسی نداشتم و نه اهل مشروب و حتی قلیون! بارها هم شده که بعضی دوستان حالا ناخلف بساط گناه رو جور کردن ولی من بازهم خودمو کنار کشیدم.
ولی من نتونستم حرفشو باور کنم که تنها به خاطر دین و مذهب رابطه رو قطع کرده!
همش این تو ذهنمه که اون دیده که تو کارم شکست خوردم و ممکنه حالا حالاها پول یه زندگی خوب دستم نیاد برای همین بدون اینکه دل منو بشکنه و منو بپرونه منو دست به سر کرده و با من قطع ارتباط کرده که اگه خواستگاری واسش اومد بله رو بهش بگه و اگرم نیومد منو رزرو داشته باشه!
باور کنید شبو روز زندگیم شده این فکر و داره داغونم میکنه خواهش میکنم اگه نظری دارید راهنماییم کنید.
ممنونم که تا آخر خوندید

با یه پسر دوست هستم ولی یه خواستگار بهتر برام اومده

سلام

من دختری هستم دو ساله با یکی دوست هستم .

تون اوایل ازم درخواست ازدواج کرد منم تو جو بودم قبول کردم و اونم سر همین چیزا خیلی امیدوار شد و خیلی کارا کرد و حالا من یه موقعیت بهتر برام به وجود اومده الان نمیدونم چیکار کنم .

هر چقدر ناراحتش میکنم کم محلی میکنم بازم میاد عذرخواهی میکنه و ... . نمیتونم مستقیم بهش بگم نابود میشه خودشم که نمیذاره بره . من موندم چیکار کنم ؟

عصبی شدم پدرم در اومده طاقتم طاق شده . اقایون به نظرتون چیکار کنم بذاره بره و قطع امید کنه؟