بعضی از رفتارهای شوهر آیندم منو در تصمیم گیری مردد کرده

سلام

من 32 ساله هستم حدود 6 ماهی است با پسری 35 ساله به قصد ازدواج در رفت و آمد هستم. انگشتر نشان هم بین خانواده های ما رد و بدل شده و به عبارتی نامزد هستیم. هر دو فوق لیسانس و در ادارات جداگانه ای مشغول به کار. در طول این مدت متوجه رفتارهایی از ایشان شده ام که کمی در تصمیم گیری مرددم می کند.

از جمله این موارد:

1- گاهی شاد و شنگول و عاشق من است و گاهی خیلی آنی و بدون هیچ بحثی، گرفته و ناراحت است و وقتی دلیلش را می پرسم می گوید از بچگی همینطور بوده و معمولا توی هر ماه روزهایی را افسرده است. وقتی می پرسم در این مدت من چه کار کنم که حالت بهتر شود ؟ خیلی مایل نیست در موردش حرف بزند و فقط می گوید می ترسم بعدا با این رفتارم کنار نیایی، چون من در این مدت کمی منزوی می شوم و تو ممکن است احساس خوشحالی نکنی و راضی نباشی، گاهی دلگرمش می کنم که نه دوستت دارم و گاهی واقعا شک می کنم به این رفتارها.

2- فوق العاده زود به زود تصمیم هایش را عوض می کند و وقتی در موردی تصمیم گیری میکند، سریع و با هر حرفی  مردد می شود. ارتباط اجتماعی ضعیفی دارد و خیلی خیلی اطلاعات کم و مختصر در مورد امور روزمره.

شما مجبورین با یکی از این افراد ازدواج کنید

با سلام

دوستان من یه سری گزینه در زیر آوردم، شما مجبورین با یکی از این افراد ازدواج کنین و حتما باید ازدواج کنین ( لطفا نگین هیچ کدوم و حتما همه گزینه ها را باید بنویسین ). لطفا عدد گزینه های خودتون را به ترتیب از بهترین فرد ( کسی که اول از همه حاضرین با اون ازدواج کنین) تا بدترین گزینه که تا حد امکان دوست دارین باهاش ازدواج نکنین ) بنویسین.

یعنی اولین موردی که مینویسین باید اون نقص کمترین اهمیت را واسه شما داشته باشه و آخرین موردی که مینویسین نقصش خیلی براتون مهم باشه .

اول کامنت هم حتما حتما حتما جنسیت خودتون رو مشخص کنین تا معلوم باشه خواسته های دخترا و پسرا چیه:

دقت کنین ما یک شخص تقریبا ایده آل فرض کردیم و یکی دیگه که فقط یک نقص داره و در تمام تمام خصوصیات دیگه مثل هم هستند به جز اون مورد.شما باید با شخص ایده آلی که فقط اون نقص را داره ازدواج کنین و هدف این سوال اینه که مشخص بشه ترتیب اهمیت این نقص ها واسه شما به چه ترتیبه.گزینه ها اینا هستند:

دوست دارم با خواستگارم صادق باشم ولی انگار نمیشه

سلام
من یک دختر 26 ساله هستم . نمیخوام از خودم تعریف کنم هم قیافه خوبی دارم هم به گفته همه دختر عاقل، خوش اخلاق و مهربونیم . ولی هر وقت برام خواستگار میاد، اولش از من خوششون میاد ولی وقتی بهشون میگم من یکی از چشام ضعیفه ! ول میکنن میرن . واقعا انقدر عیب یا مشکل بزرگیه ؟
من نمیخوام پنهون کاری کنم و میگم، نظر شما چیه ؟ یعنی در مورد ضعیف بودم چشمم چیزی نگم؟
شماره چشمم 3 هست دوست ندارم عمل کنم چون زیاد اذیتم نکرده و حتی بدون عینک هم میبینم .
اونایی که عینکی هستن و ازدواج کردن به خواستگارشون گفتند یا نگفتند ؟ من دوست دارم صادق باشم ولی انگار نمیشه، همه بهم میگن دیگه تو خاستگاری نگو و چیز مهی نیست . نظر شما چیه؟ خدا از دستم ناراحت نمیشه به خواستگارم نگم چشمم ضعیفه؟

ازدواج با دختری که شغل آرایشگری داره

سلام

راستش این مشکل به دختر خالم مربوط میشه دختر خاله من 28 سالشه و الان حدود 5 ساله که آرایشگاه داره. با این که دختر خوب و نجیبیه و درس خونده (لیسانس داره) و خوشگلم هست تا حالا بجز 4-3 مورد هیچ خاستگار دیگه ای نداشته که اونم همه مربوط به زمان قبل از آرایشگریشه. به من میگفت حتما به خاطر شغلمه که خاستگار برام نمیاد و میخواد شغلش رو کنار بذاره. من بهش گفتم اشتباه میکنه و سعی کردم منصرفش کنم.حالا یه سوال دارم که لطفا فقط و فقط آقایون جواب بدن .

آیا شما حاضرین خاستگاری یه دختر آرایشگر برین و همسر آیندتون آرایشگر باشه؟ یا ترجیح میدین همسرتون شغل دیگه ای داشته باشه ؟

لطفا سوال را فقط به صورت زیر جواب بدین و توضیح اضافه ندین وگرنه توسط مدیر تایید نمیشه چون مدیر سایت گفتن نباید درباره شغل افراد قضاوت کرد. جوابها:

1- بله حاضرم

2- به هیچ وجه

3- ترجیح میدم همسر آیندم شغل دیگه ای داشته باشه

چطور به این باور برسم که خواستگارم به خاطر ترحم جلو نیومده ؟

سلام دوستان

من شرایط خوبی به لحاظ خانواده و اخلاق و وضع اقتصادی و اجتماعی و تحصیلی و زیبایی و ... دارم  .

تنها مشکل من شرایط جسمیم هست که متاسفانه طی یک جراحی ستون مهره ها به نخاعم آسیب وارد شد و آسیب نخاعی شدم..و روی ویلچر میشینم .

حالا سوالم از دوستان این هست وقتی کسی ازم خواستگاری میکنه چطور به این باور برسم که به خاطر ترحم نیست؟ به نظرتون در جواب این سوال که از طرف مقابلم میپرسم چه جوابی رو باید بشنوم ؟

چرا من رو انتخاب کردین؟ از این جمعیت هشتاد میلیونی چرا من؟ نا گفته نمونه که مثلا طرف من رو در محیط دانشگاه دیده و خواستگاری کرده و چیزی از خونواده و...نمی دونه و یا در فضای مجازی دیده خواستگار کرده و چیزی از من نمی دونه؟

چطور باورش کنم ؟

خواستگارم با یه زن متاهل ارتباط صمیمی داره

سلام  به اعضای خانواده برتر
یه مورد خیلی اورژانسی دارم از همه میخوام که نظرات سازندتون رو  ازم دریغ نکنید  . من کسی رو ندارم واقعا... متنم رو کامل بخونید لطفا بعد راهنماییم کنید.. از همین الان هم بابت طولانی شدنش عذر میخوام و از همتون ممنونم .
دختری هستم 20 ساله و پشت کنکور... برام یه خواستگار از فامیل اومده اما هنوز اجازه ی جدی اقدام کردن ندادم چون هم اون آقا به خاطر اختلاف سنیمون و  و هم من به خاطر یه سری چیزا که در ادامه میگم درگیریه ذهنی داریم و مرددیم... 33 سالشه و کارمنده. اما ظاهرش جوون تر از سنشه.. از لحاظ اعتقادی معمولیه...اخلاق خیلی خوبی داره..
دست و دلبازه و به هیچ عنوان خسیس نیست.. ریز و درشت زندگیه ما رو هم میدونه...  من پدرم اعتیاد داره و اون این رو هم میدونه و باهاش مشکلی نداره.. میدونه من چه سختی ای میکشم ... متاسفانه مادرم هم مبتلا به سرطان هست و خب هر چند  به هیچ وجه دلم نمیخواد به زبون بیارم اما .میترسم از دستش بدم و تنها شم. و بدون مادرم واقعا نمیدونم چطور میتونم با پدرم سروکله بزنم و کنار بیام.
مسلما اگه اتفاقی برای مادرم بیافته خدایی نکرده ، وضع خواستگارهای  من  از همینی که هست خیلی بدتر خواهد شد..
خانوادمون رو به قولی با سیلی سرخ نگه داشتیم  . به جز این هیچ مشکلی نداریم... وضع مالیمونم معمولیه.خونه و ماشین و محل کاری که مال پدرمه از خودمونه..همین..

خواستگارم برای ازدواج با من سه شرط گذشته !

سلام

من دختری 30 ساله، فارغ التحصیل دوره ی دکتری و شاغل در یکی از ارگان های دولتی هستم. مدتی قبل خواستگاری داشتم، 31 ساله، فوق لیسانس و کارمند یکی از ادارات دولتی. شرایط را سنجیدم و چون دیدم تشابهات نسبی ای از لحاظ فرهنگی، خانوادگی و محل زندگی و ... با هم داریم، مراحل آشنایی را با نظارت خانواده ها شروع کردیم. من با همه ی شرایط و خواسته های مالی ایشان کنار آمدم و قبول کردم که با یک مهریه ی معمول و رو به کم ( 110 سکه) و عقد و عروسی و خریدهای مختصر، ازدواج کنیم.

در این مدت وقتی دیدم در بعضی امور جزیی تردید دارد، دو بار خواستم کمی سریعتر تکلیف رابطه را مشخص کنیم ولی ایشان فکر می کرد من فقط دنبال ازدواجم. مدتی بعد ایشان از من خواست که کاری را که مدت ها برای داشتنش تلاش کرده بودم و به صورت پاره وقت بود، رها کنم ( با درآمد خیلی کم و حدود 7 ساعت در هفته وقتم را می گرفت) و فقط به کار اصلیم بپردازم، در حالی که می دانست این کار پاره وقت را از کار اصلیم بیشتر دوست دارم و باعث می شود احساس رضایت از زندگیم داشته باشم.

وقتی به ایشان گفتم با این شرایط من کنار بیاید چون خواسته ی قلبی ای غیر از این ندارم و این دلخوشی، خوشحالم می کند، گفتند بین من و این کار یکی را انتخاب کن. تا اینکه مباحث مالی پیش آمد و ایشون گفتند حقوق هر دو روی هم هر چند شد، خرج زندگی می کنیم و هر چه باقی ماند در حساب من پس انداز می شود و نهایتا خریدی هم داشتیم ( زمین، خونه و ماشین)، شراکتی ثبت می کنیم و خواستند که این توافقات را در عقدنامه ذکر کنیم  و تعهد بدهم حتی اگر حقوقم بیشتر هم شد به این شرایط پایبند بمانم.

آیا پسر مورد علاقم به خاطر دوستش ، از من صرف نظر کرده ؟

با سلام

من دختری حدودا 20 ساله هسم . رشته مهندسی ، در ترم 3 دانشگاه به یکی از هم کلاسی های خود علاقه مند شدم و علاقه ما متقابل بود و در این مدت هم در دانشگاه هم دیگه رو می دیدیم و هم هم پیام و تلفن و ...تا این که یه مدتی دیگه دیدم نه پیام نه زنگ میزنه و توی دانشگاه هم دیگه انگار شناختی نمیداد تا این که صمیمی ترین دوست ایشون از من خواستگاری کرد و من هم جواب رد دادم و حتی مادرش رو هم به دانشگاه آورد برای خواستگاری .

من هم حدس زدم که شاید هم کلاسی من به خاطر علاقه دوستش خودش رو عقب کشیده و من هم دوباره به پیام دادم و اون جواب نداد و حضوری توی دانشگاه بهم گفت اون خیلی فرد لایق و شایسته ای هس از من هم خیلی بهتره و 3 سال هست که به تو علاقه داره .

من دارم دیوونه میشم چه طور به آدم این قد بی رحم باشه که بعد از این که ولت میکنه بیاد و همچین حرف هایی بزنه ، مشکل اینه که من به شدت وابسته شدم توی همون 4 ماه و نمیتونم با وجود این رفتارهاش از فکرش بیرون بیام نمیدونم .

واقعا چه راه حلی برای فراموشی و مواجه شدن باهاش وجود داره حتی پیش مشاور هم رفتم ولی واقعا نمیدونم چیکار کنم .واقعا نمیفهمم قصدش از نزدیک شدن به من چی بود ؟ آیا معنی داره که به خاطر دوستت از علاقت دست بکشی؟ 

بهترین رفتاری که یه زن نسبت به شوهر سیّدش باید داشته باشه چیه؟

سلام

وقت بخیر

دختر 21 ساله ای هستم. [ سیّد نیستم]. برام خواستگاری اومده  که سیّد هستن و مرد 30 ساله ای هستن. مرد متین و موقّری هستن، از لحاظ ایمان و اخلاق عالی هستن. از لحاظ موقعیت اجتماعی و مالی و تحصیلات و زیبایی هم عالی هستن. [ واقعا پسر زیبایی هستن و خواهرهام بهم میگن این مرد از سرت هم  زیادیه ، شانس درخونه ات رو زده.]   و هیچ مشکل جسمی و روحی ای ندارن. در کُل کیس مناسبی هستن.

مراسمات اولیه ی خواستگاری و آشنایی و تحقیق تا حدودی انجام شده و منتظر جواب من هستن. خانواده ام رضایتشون رو اعلام کردن ولی به من میگن تو یکم ناز کن و دیر جواب بهشون بده. منم راضی به این وصلت هستم . ولی یه مقدار دلهره دارم . ازتون در رابطه با سوالاتم مشورت میخواستم.

1_راستش تو اقوام ما چه نزدیک و چه دور تا حالا سیّد نداشتیم و با سیّد ها برخورد نداشتم و نمیدونم چه طور باید باهاشون رفتار کرد چون بالاخره اولاد پیغمبر خدا هستن دیگه ، احترامشون واجبه.

 بهترین رفتاری که میتونه یه زن نسبت به شوهر سیّد اش داشته باشه چیه؟ و باید چه طور رفتار کنه؟

2_هنگامی که شوهرت سیّد باشه در زندگی چه طور باید ازش انتقاد کرد تا ازت دلخور نشه؟ و وقتی که بهت یه حرف زور یا توهینی میکنه ، چه طور باید باهاش رفتار کرد که شأن و احترامش حفظ بشه [ چون نمیخوام سریع حرفام رو به دل بگیره] ؟

3_ قبل از ازدواج چه طوری متوجه بشم مزاجم چه طوریه؟ [ نمیخوام در آینده سر این قضیه مشکلی پیش بیاد.] چون سیّد ها شدیدا مزاج شون گرمه و قوای شهوانی بالایی دارن [ این مطلب رو هم از دیگران شنیدم و هم تو همین سایت دیدم.]

4_ این حرف درسته که میگن سیّد ها  خلق و خوی شون در روز های چهارشنبه ی هر هفته تغییر میکنه و خلق شون بد میشه؟ [ من شنیدم این قضیه به خاطر اینه که روز عاشورا چهارشنبه اتفاق افتاده و سالار شهیدان در روز چهارشنبه  به شهادت رسیده ، به خاطر همینه که همه ی سیّدها کُلا اون روز حالشون گرفته و عصبانی هست ، البته من صحت علمی و واقعی بودن این قضیه رو نمیدونم!  ممنون میشم بگین؟! ]

5_ و سوال آخر، این درسته که میگن سیّد ها خیلی دل نازک هستن و سریع ممکنه هر حرفی رو به دل بگیرند و ناراحت بشند؟

لطفا راهنمایی بکنید.

به پای پسر مورد علاقم که از نظر بقیه هیچی نداره بمونم یا نه ؟

سلام دوستان

من یه دختر ۲۴ ساله هستم. مدت یک ساله که با پسر یکی از آشنایان به قصد ازدواج رابطه داریم. تقریبا تمام اطرافیانمون به جز پدر من از موضوع اطلاع دارن. اون آقا پسر تقریبا هیچی نداره. نه پول و سرمایه. نه تحصیلات. نه سربازی. نه کار. ولی من برام هیچکدوم از اینا مهم نیست. برای من فقط خوبی و خوش اخلاقی و پاکی طرف مقابلم مهمه که ایشون همه اینا رو داره.

شرایط هر دوتامون رو مینویسم. نظرتونو بگید. فقط اینم در نظر داشته باشید که ما به شدت همدیگه رو دوست داریم و این علاقه، علاقه یکی دو سال نیست. خیلی وقته که هست. ولی مدت رابطمون یه ساله.

من: ۲۴ سالمه

ظاهرم متوسط به بالاست و از نظر خیلیا خوبم. تحصیلاتم فعلا لیسانسه و تصمیم دارم اگه خدا بخواد ادامه بدم. چون کلا به تحصیل علاقه مندم. شاغل رسمی هستم ، وضع مالیمون متوسطه ، محجبه هستم و اخلاقای بارزم اینه که مثلا دروغ نمیگم و اصلا توی زندگیم اهل دورویی و نقش بازی کردن نبودم و نیستم. دست و دلبازم و مدام در حال کمک. در حدی که میترسم هیچ پولی واسم نمونه با این وضع :) ، مغرورم. خیلی زود ناراحت میشم. زودم قهر میکنم. بعضی مواقع هم زود از کوره در میرم ولی داد نمیزنم :)

طرف مقابلم: