دختری هستم ٢٣ ساله، یک سال که عقد کردم و الان منتظریم تا به امید خدا کرونا تموم بشه و عروسی بگیریم، مشکل من مربوط به خودمه، من هفته ای یکی دو بار با همسرم قهر میکنم، وقتی شوهرم کاری که دوست داشته باشم رو انجام نده یا هر چیزی که به مذاقم خوش نیاد قهر میکنم و میرم تو خودم.
حتی گاهی اوقات گریه میکنم، همسرم خیلی شوکه میشه و میخواد آرومم کنه شاید چند ساعت باهام حرف بزنه، خیلی مدارا میکنه، اصلا عصبی نمیشه اما من توانایی بیان کردن خواسته هام ندارم، وقتی ام بیان میکنم شوهرم انگار توجیه میاره که بدتر از دستش دلگیر میشم.
وقتی میگه ببخشید هر چقدر هم بگه تا یه روز نرم تو لاک خودم و باهاش بد نشم آروم نمیگیرم، من زمان مجردی هم این اخلاق رو داشتم اما شوهرم نمیذاره من قهر کنم، دلش طاقت نمیاره با وجودی که خیلی عذر خواهی میکنه.
اون لحظه معذرت خواهیش به دلم نمیشه، احساس میکنم داره مظلوم نمایی میکنه، حس میکنم دوباره همین رفتار رو میکنه، میگه که من از احساس ناراحتی تو رنج میبرم اما احساس میکنم درکم نمیکنه، تو وجودم پر از خشم هست، حس میکنم با دیوار حرف میزنم در صورتی که همه میگن شوهرت از نظر اخلاقی عالیه و خیلی خوش قلب، تا حالا هم یک بار با من بداخلاقی یا قهر نکرده، اما من گاهی خیلی ازش ناراحت میشم.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل رفتاری دوران عقد (۴۵۸ مطلب مشابه) مسائل جنسی دوران عقد (۱۴ مطلب مشابه)
