یه دختر 17 ساله هستم که ازدواج، جایی در برنامه های زندگیم نداره

سلام

بنده دختر 17 ساله ای هستم که موندم سر دو راهی آینده م. از اول تو جو پسرونه بزرگ شدم و صمیمیت خاصی با پدرمم داشتم. خانواده پرجمعیت در هر دو طرف مادری و پدری داریم که بیشترشون پسرن. همین جو پسرونه باعث شده که من یه کم از سری ویژگی های دخترونه م دور بشم. 

اهل آرایش نیستم، عاشق نشدم، به جمع خانوم ها علاقه ای ندارم و واقعا از عروسی رفتن حرصم میگیره. من خانوم خونه بودن رو بلد نیستم. بچه داری و ازدواج رو دوست ندارم، من مشکلی مثل ترنس بودن ندارم. احساسات دخترونه دارم اما از یه جنبه هایی خود به خود رفتار مردانه دارم.

فمینیست هم نیستم که بگم مشکلم اینه، مشکلی اصلیم اینه که بر بین برنامه ها و اهدافی که دارم برای آینده م تعیین میکنم ازدواج جایی نداره. با خودم میگم اگر ازدواج نکنم بهتره چون تحمل زندگی مشترک رو ندارم و بدون ازدواج وقت بیشتری برای خودم و آینده م دارم و اگر هم این اهدافم رو بذارم کنار و به فکر زندگی مثل یه خانوم خونه و مادر باشم نمیتونم تحمل کنم...

به لحاط جنسی هم سرد مزاجم و مشکلی ندارم، اما میگم نکنه ازدواج نکنم پشیمون بشم، چون مواردی اینجا بودن که پشیمون شدن. میشه یه خانوم متاهل، موفق باشه در جامعه؟

مرتبط با عدم تمایل به ازدواج در دختران:

برای علاقمند شدن به ازدواج چه راهکارهایی دارید؟

به خاطر خیانت هایی که دیده ام از ازدواج متنفرم

روحیاتم با خانم بودن، همسر بودن و کدبانو بودن جور در نمیاد

دخترم، اصلا هیچ میلی به ازدواج ندارم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
عدم تمایل به ازدواج در دختران (۲ مطلب مشابه)

برای علاقمند شدن به ازدواج چه راهکارهایی دارید؟

سلام

دختری هستم 37 ساله، با سطح تحصیلی و شغلی و خانوادگی خیلی خوب، خوش برخورد، اجتماعی و مذهبی. حتی تو این سن خواستگارهام از دخترهای جوان بیشتره ولی اصلا و اصلا میلی به ازدواج ندارم. 

به شدت به آرامش موجود زندگیم عادت کردم و نمیتونم به همش بزنم. واقعا احساس نیاز به همسر ندارم نه اینکه روحیه ضد مرد داشته باشم فقط و فقط ترس از ازدواج همراه با دلمردگی محض. یعنی هیچ حسی در من برانگیخته نمیشه موقع خواستگاری جز احساس اکراه و کراهت. 

میگم اگر اشتباه کنم و طرف از لحاظ فرهنگی با ما جور نباشه چه کنم؟، اصلا به صحبت کردن با خواستگار هم خوشبین نیستم و به نظرم نمیشه روش مانور داد. شهر ما رسم نیست زیاد با خواستگار صحبت کنند با یک جلسه هم که چیزی از اخلاق و فرهنگ فرد به دست نمیاد. اگر جبر محیط و حقارتی که متاسفانه توی نگاه شون به دختران مجرد سن بالا هست نبود هرگز به ازدواج فکر هم نمیکردم. 

حالا سوالم اینه واقعا اگر ازدواج نکنم پشیمان میشم؟ اصلا همه باید ازدواج کنند؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
عدم تمایل به ازدواج در دختران (۲ مطلب مشابه)