بسم الله الرحمن الرحیم
ما اضطرار به حجت و وجود مقدس ولی اعظم خدا را سه قسمت کردیم که ان شاءالله بتوانیم در این جلسهی امروز این بحث را که در واقع دیگر اتمام یک بحث مقدماتی این مباحث اضطرار بود، و ترسیم آن چشمانداز آیندهمان بود، ان شاءالله این را بتوانیم در این جلسهی امروز تمام کنیم و دیگر وارد مباحث اصلیتری شویم که حالا در رابطه با وجود مقدس ولی عصر(ع)، به خصوص در روایات ما یا احیاناً در تعبیر بعضی از آیات وجود دارد.
ما عرض کردیم که دردمندی و اضطرار به حجت خدا و ولی خدا که باب خدا و راه ورود به خدا هست، این در سه صورت هست. اولین صورت این هست که گرفتاریها و مشکلات و حوائج دنیا آدم را دردمند میکند.
به عقیدهی ما آدمهای معمولی اینطوری هستیم که در زمانی که به صورت عادی زندگی روزمرهی ما میگذرد، آن نیازهایی که داریم معمولاً رفع آن نیازها را با همان اسباب و وسایلی که به طور عادی باز فراهم است، میبینیم.
و از این جهت خیلی دردی حس نمیکنیم. سوزشی که از نیازها در ما هست، به وسیلهی همین اسباب معمولی برطرف میشود. اگر کسی فرض کنید نیاز به غذا دارد، خوب غذا هست که رفع نیاز را کند. اگر نیاز به خواب دارد، خستگی برایش که خودش یک نیاز است، خوب خواب هست که برطرف کند، اگر نیاز به فرض کنید، همهاش مریضی پیش آید و این نیاز فراهم شود، دکتر و دوا برایش هست.
اگر سرگرمی و تفریحاتی نیاز دارد، وسایل مورد نیازش هست. برای این طرف و آن طرف رفتن ما، وسایل نقلیه هست. برای رفع به هر حال نیازهای عاطفی و غریزی ما ازدواج و تشکیل خانواده و زندگی میتواند رفع آن غرض را بکند. نیازهای غریزی و عاطفی را.
به هر حال نیازهای مختلفی را آن پول و درآمدی که احیاناً داریم، این وسیله میشود برای اینکه این نیازها برطرف شود. لذا خیلی دردی در خودمان آنچنان که باشد حس نمیکنیم. مگر اینکه اوضاع غیر عادی شود، و بعضی از این اسباب از کار بیفتد. آن نیاز ما باشد ولی به سبب ظاهری نباشد که رفع نیاز کند. تشنگی باشد، ولی آب نباشد. درد و بیماری باشد، ولی علاج نباشد. دوا و دکتری نباشد. دیگر جواب ندهد.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مباحث یادی از امام زمان (عج) (۴۶ مطلب مشابه)