سلام به همه
من یه پسر 36 ساله و مجردم. داشتم پست های این وبلاگ رو میخوندم بعضی هاش راجع به موضوع خ.ا بود از یه سری هاش متاثر شدم از این همه نا امیدی یا احساس خودکشی که دیدم گفته بودن بیشتر حرفم به کسانی هست که دچار نا امیدی و یاس و خیلی افکار منفی دیگه میشن همه اون دختر و پسرای جوونی مثه خودمون که گرفتارن و در آخر یه سوال مهم چرا بعضی ها فکر میکنن رها شدن آسونه؟ یا اینکه چرا بعضی ها البته منظورم کاربران فهمیده اینجا نیست کسانی که خودشون احتمالا سردن و جوون های این جوری رو محکوم یا سرزنش میکنن ؟
من یه پسر 36 ساله و مجردم. داشتم پست های این وبلاگ رو میخوندم بعضی هاش راجع به موضوع خ.ا بود از یه سری هاش متاثر شدم از این همه نا امیدی یا احساس خودکشی که دیدم گفته بودن بیشتر حرفم به کسانی هست که دچار نا امیدی و یاس و خیلی افکار منفی دیگه میشن همه اون دختر و پسرای جوونی مثه خودمون که گرفتارن و در آخر یه سوال مهم چرا بعضی ها فکر میکنن رها شدن آسونه؟ یا اینکه چرا بعضی ها البته منظورم کاربران فهمیده اینجا نیست کسانی که خودشون احتمالا سردن و جوون های این جوری رو محکوم یا سرزنش میکنن ؟
تجربه
خودمو میگم امیدوارم به درد دختر و پسرایی بخوره که با اون احساسات منفی
درگیرن. از 14-15 سالگی خیلی اتفاقی دچار خ.ا شدم اوایل نمیدونستم چی هست، چه
برسه به اینکه بفهمم گناهه ، هیچی نمی دونستم به شدت گرم بودم و هستم و
این کار برام لذت بخش بود کم کم فهمیدم چی به چیه یهو دیدم شده 18-19 سالمه و
گرفتار شدم هیچ وقت دوست دختر نداشتم .
↓ مجموعه مطالب مرتبط ↓ :
خودارضایی (۱۰۲ مطلب)
