سلام
سلام
میخوام ور دست یه ارایشگر کار کنم اما نمیدونم چی باید یاد بگیرم فعلا دارم دوره مبتدی ارایشگریو می بینم ولی برا تخصصی نیاز به پول دارم که ترجیح میدم کنار یکی کار کنم تا پول تخصصی مو جور کنم........
به نظرتون من چه جاهایی استخدام میکنن دختر بالای بیست سالم هس ...........
سوال بعدیم در مورد دانشگاه هایی که ارایشگری و گریم درس میدن به مدرک ش نیاز دارم شرایط ش چیه ؟ هزینه دانشگاه ش چقدره؟
لطفا کمکم کنین
سلام
من یه دختر 18 ساله دارم امسال کنکور داد با این که درسش خیلی خوب بود و می تونست پزشکی قبول شه ولی نخوند و امسال مونده واسه سال بعد کنکور بده .
پارسال تا مهر خوند ولی دیگه کم کاری می کرد می گفت تمرکز ندارم یه عالمه بهانه می اورد یه عالمه مشاور عوض کردم واسش حتی بردمش روانشناس حرفای روانشناسم گوش نداد روانشناس زنگ زد گفت بگو بیاد نرفت پیشش .
حالا امسال میگه حوصله ندارم درس بخونم همش داره ول میچرخه درس نمی خونه .می گم بیا یرو درس بخون می گه نمی خوام همش بم گیر میدی از بچگی بم گیر دادی درس بخون نمیخونم دوست ندارم بخونم میگه من انگیزه ندارم کتاب میگیره میاد تو حال درس میخونه همه حرفای مارو تو اتاقش داره درس میخونه میشنوه .
صبح ها باید به زور بیدارش کنم باید بزنیش بیدار شه حرف حالیش نمیشه .میگه می خوام برم دانشگاه روانشناسی بخونم میگم نمیشه باید درس بخونی میگه چون تو میگی درس نمی خونم حرصم و در میاره میرم میزنمش می گم پاشو برو تو اتاق نمیره بش فحش میدم نمیره میگم این کا را رو میکنی شوهرت میدم میگه پس تو هم همین کارا رو کردی دیگه زود شوهرت دادن ؟
هر چی می گم جوابمو میده میگه تو چرا منو ول نمی کنی چرا نمیذاری خودم برم همه دوستام میرن چرا همش به دوستام گیر میدی چرا هر کاری می کنم میگی نه .
خوب دوستاش درست حسابی نیستن ولش کنم هر روز دوست داره بره میگفت بزار برم دانشگاه انگیزه بگیرم انقدر گریه کرد تا گذاشتم بره دانشگاه ببینه اما بازم درس نمیخونه من از دست این چی کار کنم؟؟؟
سلام
من
همیشه از بچگی شاگرد اول بودم. و تا دانشگاه هم همیشه درسخون بودم و الانم
فکر گرفتن دکترا هستم. و دلم میخواست همیشه که همسرم هم درسخون و زرنگ
باشه و چه بهتر که هم رشته باشیم و با هم روی پروژه های مختلف کار کنیم
( اینطوری مشکل سر کار رفتن یا نرفتنش هم حل میشه!).
ولی الان با خودم
فکر میکنم، دختری که درسخونه و چند سال واسه کنکور خونده، و رتبه 2 رقمی
آورده، احتمالا دلش میخواد تا دکترا ادامه تحصیل بده ( احتمالا تو دوره
لیسانس که 100% اینطوری فکر میکنه). پس یعنی دوره لیسانس به ازدواج فکر
نمیکنه، و میشه 22 سالش، بعدشم به احتمال خیییییییییلی زیاد میخواد ارشد
شرکت کنه! بسته به اینکه سال اول یا دوم قبول بشه، و ارشد رو بگیره، میشه
24-25 سالش!
شاید ازدواج کنه در طی این سالها، اما به احتمال خیلی بالا برای اینکه روند تحصیلیش به هم نخوره و وقفه نیفته حتما دلش نمیخواد بچه دار بشه!
سلام دوستان
اول از هر چیزی معذرت میخوام صحبتم طولانیه مجبورم توضیح بدم که جایی مبهم نمونه.
من 28 سالمه و یه خواستگار دارم سه سال ازم بزرگتر، تحصیلکرده و کارمند یه اداره با در آمد معمولی، خانواده خودم هم تحصیلکرده هستن و از لحاظ مالی چند پله از اونا بالاتر.
ظاهر و تیپش اونی نیست که همیشه تو تصوراتم بوده و این یکی از دغدغه هامه، اصلا زشت و بدتیپ نیست ولی مرد تصورات من نبود، مهمترین ویژگی که باعث شد به این خواستگار فکر کنم چشم پاک و معتقد بودنش بود، چیزی که واقعا الان کم میبینم.
جلسه ی اول این آقا به من گفتن من میخوام همسرم چادری باشه و من هم مانتویی هستم (مانتویی امروزی ولی معمولی هستم و اهل فشن و این حرفا هم نیستم )، من گفتم من همینم که میبینی و چادر هم نمیزنم،خیلی اومدن و رفتن تا بعد از یه مدت گفت با پوششت کنار اومدم چون فکر کردم و دیدم هیچی به اندازه ی نجابتت واسم ارزش نداره.
مرد خیلی با شخصیت و با درک و اخلاق هست، ولی از اینکه واسه چادر موضع گرفته بود خیلی میترسم، میدونم واقعا با پوششم کنار اومده ولی از اینکه واسه ازدواجش چادری بودن همسرش تو ملاکهاش بوده میترسم چون چادر یه ملاک نیست بلکه یه تفکره، و ترس بعدیم تفاوتهای دو خانواده اس.
خانواده ی من امروزی هستن و اونا سنتی، مثلا خانواده ی من همه مانتویی اونا همه چادری، من همیشه یه آرایش معمولی رو صورتم دارم و موهامم رنگ میکنم و به خودم میرسم ولی خانواده اون اصلا اهل آرایش نیستن و شاید حتی براشون پسندیده هم نباشه(دقیق نمیدونم)، پوشش من پیش مهمان یه بلوز شلوار معمولی و یه روسریه ولی اونا این لباسای منو هضم نمیکنن ( تا حالا که چند بار اومدن هیچی نگفتن ولی من خودم متوجه میشم) .
این تفاوتا باعث میشه حتی اگه بخوام بهش جواب مثبت بدم همش دغدغه ای اینو داشته باشم که وای اگه عروسی بگیرم خانوادش چطور میان تو عروسیم فکر کنم عین مجسمه بشینن یه گوشه نه لباسی نه چیزی در حالیکه خونواده ی من اهل عروسی گرفتن و شیک پوشی و جشن و رقص هستن...
ولی با همه ی اینا میگم ویژگی مثبتش اخلاق شخصیت و چشم پاکیش فوق العاده هست و باعث شده بهش فکر کنم ( البته اینم بگم برادرم به شدت مخالفه و حتی منو طرد کرده میگه نباید حتی بهش فکر میکردی،ولی بقیه میگن مرد خوبیه،البته فکر نکنم هیچکس مثل من ریز شده باشه رو این مسائل )
حالا از متاهلا خواهش میکنم راهنمایی کنن بگن آیا این سه دغدغه من طبیعی هستن و باید بهشون فکر کنم(تیپ و ظاهر، چادر بعنوان تفکر، تفاوت فرهنگی)
اینم بگم که خود آقا هم میدونه من از تفاوتا میترسم میگه شما طرف حسابت منم و من شما رو پذیرفتم پس دیگه به بقیه فکر نکن..
لطفا کمکم کنید..
