با سلام خدمت همه دوستان خانواده برتر
در این پست، تجربیات خودتون از این ضرب المثل معروف که "از دل برفت هرآنکه از دیده برفت" به اشتراک بگذارید، چقدر تو زندگی شما مطابقت داشته؟
برای مثال برای یکی از دوستانم، این شعر مطابقت نداشت و با رفتن اون فرد از چشمش، از ذهنش و دلش نرفت.
سلام و وقت بخیر به همه ی دوستان.
سوال من از دختر خانم‌هایی هست که خواهر مجرد بزرگتر از خودشون داشتن در حالی که خودشون هم در سن ازدواج بودن.
با فرض اینکه خواهر شما سنش نزدیک سی و خودتون در دهه ی بیست باشید.
و خب طبیعتاً کسانی که تو این شرایط بودن بهتر درک می کنن که چه چالش‌هایی تو این شرایط در مورد ازدواج شما به عنوان خواهر کوچک‌تر وجود داره.
مسئله‌ی من بیشتر احساسات خودمه که برام خیلی سخته قبل از خواهرم ازدواج کنم (حتی فکر کردن به این شرایط قلبم رو به درد میاره و نمی تونم حتی بهش فکر کنم) به دلایل مختلف که به طور خلاصه و کلی ایجاد فشار روحی و اجتماعی زیاد برای خواهرم هست و از نظر خانواده فشار خاصی وجود نداره.
دوستان سلام
یه سوال برام مطرحه و اونم اینکه یه آقایی که مجرده و 43 ساله شده و هرگز تا این سن ازدواج نکرده یا بهتره بگم نتونسته ازدواج کنه و بیشتر هم به خاطر مسایل مالی و اقتصادی تو زندگیش بوده و هیچ خواستگاری هم تا حالا نرفته، صبر و تحمل کرده زحمت کشیده ولی خب، وقتی به شرایط مطلوبِ خودش رسیده که شده 43 سالش.
این رو تو پرانتز بگم مسیر زندگی هر کسی با دیگری متفاوته یکی تو مسیری می افته که توی 25 سالگی همه چی داره یکی هم با وجود زحمتی که کشیده نتونسته شرایط زندگی رو فراهم کنه و زمانی به شرایط مناسب رسیده و تونسته خونه بخره، خودرو بخره، درآمد مناسب ایجاد کنه اما توی 43 44 سالگی.
سلام دخترم
17 سالمه سال دوم دبیرستان هستم.
حقیقتش من یه دوستی دارم که جزو دوستان نزدیکم هست ولی وقتی با هم حرف میزنیم مدام قیافه منو مسخره می کنه به شوخی! مثلاً میگه تو با این قیافت هر کس تو رو ببینه همین رو میگه و این جور چیزها
یا وقتی داریم عکس می‌گیریم هی به من میخنده و رفتارهای این‌طوری و خیلی زیاد.
این‌طوری نیست که من اعتماد به نفسم رو از دست بدم یا ناراحت شم ولی بشدت زورم می گیره چون ظاهر خودش اصلاا زیبا نیست و خیلی از من کمتره از لحاظ اندام و قیافه و حتی اخلاق و شخصیت و همه چیز! و من از همین زورم می گیره که این آدم که من تا پارسال هیچی حسابش نمی‌کردم دیگه به من این‌طوری میگه!
سلام دوستان
من دختری ۴۷ ساله و دانشجوی دکترا و کارمند بانک دولتی هستم. تا حالا به دلیل اشتغال به تحصیل، تمامی خواستگاران را رد کردم (فقط به خاطر ادامه تحصیل بوده وگرنه دختر ایراد گیر‌ی نبودم و تنها دوست داشتم درس بخوانم و با یک انسان تحصیکرده ازدواج کنم).
ظاهر و اندام خوبی دارم و چهره م خیلی کمتر از سنم هست. اهل دوستی هم خدا را شکر نبودم.
با اینکه به دلایل ارثی و ژنتیک با یایسگی چندین سال فاصله دارم ولی خواستگاری سراغ من نمیاد.
سلام دوستان
من برای استخدامی آموزش و پرورش می خواستم بخونم پیشنهادتون چیه برای منابع با توجه به اینکه شاغلم و وقتم کمه؟
هدفم آموزگار ابتدایی، مربی پرورشی یا مشاور مدارس هست، کتاب‌های اصلی خیلی حجیم هستند بعضی‌ها میگن همون ها رو بخون بعدش فقط تست بزن اما بعضی‌ها میگن از کتاب‌های تالیفی موسسات بهره بگیر.
سلام
دختری ۲۷ ساله هستم اخیراً خواستگاری دارم که خیلی زیاد بهشون علاقه دارم به حدی که واقعاً نمی تونم بدون ایشون زندگی کنم ولی متاسفانه من دارای یک عیب ظاهری یعنی پای پرانتزی هستم و چون سنم بالاست هیچ درمانی روشون جواب نمی ده به جز عمل که خب هزینه ش رو ندارم و از عمل هم می‌ترسم.
سلام
پسری ۲۲ ساله ام، مشکلم اینه که اعتماد به نفسم برای ازدواج خیلی کمه. وقتی می بینم بعضی دخترها روی پسرهای خیلی خوش تیپ و خوش چهره کراش می زنن و به این جور پسران علاقه دارند خیلی اعتماد به نفسم میاد پایین.
سلام
دختری هستم بین 30 - 35 سال، به لطف خدا دارای موقعیت اجتماعی و ظاهر خوب و از موفق‌های شهرمون، چند وقت پیش خواستگاری سنتی داشتم در آستانه 40 سالگی و مجرد از نظر مالی و خانوادگی هم سطح (البته روی کاغذ!) خانواده م آشنایی دورادور با خانواده شون داشتند اما معاشرت نه، خود آقا رو هم قبلاً ندیده بودم، به موازات رفت آمد خانوادگی جلسات آشنایی با خودشون تنهایی انجام شد و صحبت می‌کردیم و من متوجه شدم دیالوگ‌ها و رفتار مادرشون توهین غیر مستقیم هست، اما، ایشون مرتب عذرخواهی و توجیه می‌کردند رفتار مادرشون رو، که بعدش که سر چند موضوع اساسی و طرز فکر به اختلاف خوردیم و در نهایت جواب منفی دادم ...
سلام
من یه خانم ۲۸ ساله م.
یه مشکلی دارم که از بچگی با منه من از بچگی تا الآن هیچ کس دوستم نداشته خانواده م اصلاً برادرانم اصلاً مادرم همیشه جلو بقیه خوردم کرده دخترهای فامیل با من دوست نبودن هر دوستی که داشتم نهایت دو سال دوام داشته .
سلام وقت تون بخیر
من یه پسرم که چندین ساله که دارم بد شانسی میارم، حالا نمی دونم می گم بد شانسی درسته یا اینکه بگم قسمتم اینجوریه یا هم ...
و این قضیه چندین ساله که داره برام اتفاق میفته استارتش از زمانی خورد که من به خاطر مریضی که داشتم می تونستم معافیت بگیرم و نرم سربازی ولی چند ماه قبل اون قانون تغییر کرده بود و من محبور شدم برم سربازی کلی تلاش کردم که بیفتم
شهر خودم ولی هی نمیشد و انگار هر چی من تلاش میکردم باعث میشد که شرایط برای من سخت تر بشه و جای سخت تری بیفتم، با سختی و مشکلات سربازیم تموم شد.
سلام.
من دخترهایی می شناسم که دوست دارند دانشگاه برند و تلاش هم خیلی کردند و خیلی درس خوندند ولی دانشگاه دولتی قبول نشدند. هزینه دانشگاه پیام نور و آزاد رو خانواده هاشون نمی تونن بدند. فقیر اند. ولی آبرو دار اند.
حتی بعضی هاشون چند بار کنکور دادند ولی دانشگاه دولتی قبول نشدند. تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی هم نمی تونن برن به خاطر شرایطی. خیریه ای وجود داره که هزینه دانشگاه بده؟
سلام
من دختری بیست و چند ساله هستم مجردم ، من تا به این سن برام خیلی مهم بوده که با هیچ پسری نه دوست باشم نه رابطه ای داشته باشم.
همیشه حد و حدود رو حتی در ارتباط با پسرهای فامیل رعایت کردم و جز ضرورت گفتگو نکردم.
اما باوری در من وجود داره که باور دارم من بد هستم و لیاقت پسرهای سالم و با اخلاق رو ندارم. فکر می کنم همسرم حتما مردی ناسالم و الکلی و شرور خواهد بود. با اینکه عمیقا دلم همسری می خواد که اهل نماز و روزه و ماه محرم و امام حسین و زن دوست باشه.
سلام
متاسفانه باوری در مغز من شکل گرفته که فکر میکنم روال ازدواج ها به این شکله که دخترانی که گرم مزاج هستند همسران شون سرد هستن و دختر بعد از مدتی دچار افسردگی و انزوا می شه و زندگی سردی داره. اما در مقابل آقایونی که گرم مزاج و پرشور هستند اغلب خانم هاشون سرد مزاجن و اینجا خانم ضرری نمی بینه و آقا اذیت می شه.
سلام
یه مسئله ای هست شاید مهم به نظر نیاد ولی در حال حاضر برام خیلی ضروری هست، من یادگیری خوبی دارم در عوض اعتماد به نفس خیلی ضعیف، خیلی دقیق و وسواسی و صفر و صدی هستم و متاسفانه هیچ وقت زندگیم خوب پیش نرفته و همه کارهام نصفه و با کلی چالش همیشه رها شده، بگذریم ...
الآنم باید رانندگی یاد بگیرم و کلاس ها رو رفتم و آزمون شهری هم بار اول رد شدم، به نظرم رانندگی کار سختی نیست و منم اصلاً ازش نمی ترسیدم، ولی خب طبیعتا تمرین می خواد، مربیم بهم گفت نیاز به کلاس اضافه دیگه نداری و با یه شخص آشنا تمرین کن، مسئله اینه من اصلاً اعتماد به نفس کار عملی کنار دوست و آشنا ندارم و کلا شخصیتم طوریه باید شخصا و با تمرکز خودم کاری رو انجام بدم و اگر هم مجبور بشم با غریبه.