من تقریبا آدم اجتماعی بودم ولی دوستی با فردی که خیلی گوشه گیره و انگار با آدما سر جنگ داره خیلی عذاب آوره و بدتر از اون این که دوستی با اون باعث بشه تقریبا خیلی ها از تو هم بدشون بیاد و تو کلاس تنها باشی و هیچ کسی مثل خودت برای دوستی هم پیدا نشه.
حالا اگه شما جای من بودید که حتی دیگه بودن با بچه های دیگه که خیلی هم از بودن باهاشون بدت نمیاد بخاطر دوستی با یکی دیگه و دشمنی اونا با تو ( البته نه اون قدرا هم دشمن ) هم امکان پذیر نیست.
و اون قدرا هم خیانت کار نیستی که بخوای اونو تنها بذاری.
و اون قدرا هم شاد و قوی (از نظر روحی ) نیستی که اونو تغییر بدی.
و اعتماد به نفس و عزت نفس ضعیفی داشته باشی و خودت نیاز به کمک و توجه داری پس اون قدرا هم نمیتونی به اون کمک کنی به خصوص وقتیکه خودش نمیخواد.
تو هنوز از لحاظ ایمانی هم نیاز به تقویت داری در حالی که اون همش شبهه برات ایجاد میکنه که باعث میشه تو به اون چیزایی هم که اعتقاد داشتی شک کنی.
و به اندازه ی ارزنی پایه نیست برای هیچ کاری چه پیشرفت و چه چیزای دیگه که تو دوس داری.
و در کل علایق مشترکتون شاید صفر باشه و همش به بی حالی بیشترت کمک میکنه.
و هنوزم ندونی چی باعث دوستی شما دو نفر شده....
در این شرایط چی کار میکنید وقتی درساتون بشدت افت کرده و نیاز به تلاش دارین ولی تا میرین مدرسه کل انرژیتون از مثبت به منفی تبدیل میشه؟؟؟؟؟
امکان قطع رابطه نیست چون جراتش رو ندارم به دلایلی از جمله ：
اون آدم چندان بدی هم به نظر نمیرسه ولی با قطع رابطه هم اون تنها میشه هم من و یه جورایی هم فکر میکنم این نامردیه که تنهاش بزارم.
در ضمن کسی جاشو با من عوض نخواهد کرد و همه ی صندلی ها پره و در کل سر کلاس امکان جابه جایی نیست.
ولی واقعا از بودن در کنارش عصبی میشم میخوام هر چه زودتر برم خونه یا حتی غایب کنم (البته با اینکه مدرسه ها تعطیل شده اما این سوالو خیلی وقته داشتم )
چی کار کنم از این شرایط زجر آور که چند وقته باعث افسردگیم شده خلاص شم و بشم همون خود قبلیم ؟؟؟؟؟؟؟؟
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل متفرقه (۷۵۸ مطلب مشابه)
