سلام
با هر کی با روی خوش برخورد کردم یعنی لبخند و تحویل گرفتن اون فرد، فقط کم محلی تحویل گرفتم. همون افراد رو می بینم که آدمای مغرور رو تحویل می گیرن یا آدمایی که رسمی برخورد میکنن. چرا ما این جوری هستیم ؟ اون کسی به ما بها میده باهات لبخند میزنه و شوخی هایی رو باهات انجام میده رو تحویل نمی گیریم. می چسبیم به آدم رسمی و مغرور . همون آدم که زیاد تحویلت نمیگره!
سلام
سوالی برام پیش اومده که خیلی ذهنم رو درگیر خودش کرده . راستش رو اگه بخوایین این حرف رو از خیلی ها شنیدم که بهم میگن وقتی برای اولین بار قصد آشنایی با من دارن خیلی دختر مغرور و از خود راضی و همچنین جدی دیده میشم و این مسئله باعث شده دوستان کمی داشنه باشم .
ولی در واقع من از لحاظ اخلاقی از کمالات زیادی برخوردارم و بسیار گرم و صمیمی رفتار می کنم و با گذر زمان همین آدما با آشنایی کامل ، منو از بهترین دوستان شون میدونن .
سلام دوستان
من دختری 19 ساله هستم . توی جمع های شلوغ خیلی اروم و ساکت و کم حرفم. مثلا توی دانشگاه فقط با دو تا دوستای صمیمی صحبت میکنم و این موضوع باعث شده بقیه راجبم یه برداشت دیگه ای کنن و فکر کنن خیلی مغرورم و خودمو میگیرم.
یکی از همکلاسیام برگشت گفت که شما هیچکس رو در حد خودت نمیبینی و ... در صورتی که واقعا اینجور نیست من فقط کم حرفم و نمیتونم ارتباطی با همکلاسیم به خصوص پسرا برقرار کنم..ولی بقیه خیلی راحت با هم در ارتباطن. به نظرتون چیکار کنم که به خاطر کم حرفیم مغرور به نظر نرسم؟!
مرتبط :
در جمع های دوستانه، از چی حرف بزنیم که غیبت نشه ؟
دوست دارم که غیبت کردنم کم بشه اما نمیدونم چه جوری؟
گناه غیبت چه جوری بخشیده میشه ؟
موقع حرف زدن با دیگران، حرف کم میارم
دلم میخواد همه جا حرف برای گفتن داشته باشم
مراقب حرفها و گفته هایمان باشیم
چکار کنم راحت حرفم رو بزنم و تصمیم بگیرم؟
از روی سادگیم یه حرفی میزنم که نباید بزنم
مواظب حرف ها و رفتارهامون باشیم
قبل از هر چیزی اول یاد بگیریم چطور باید حرف بزنیم!
حرف های دیگران خیلی واسم مهم شده
عاقل اول فکر می کند سپس حرف می زند
تصمیم گرفتم دیگه زیاد حرف نزنم
حرف بقیه نسبت به من و رفتارم برام خیلی مهمه
دل شیر ندارم که حرفم را رک بگویم
هر حرفی باید در موقعیت خودش زده بشه
می خوام قوی بشم طوری که در مقابل حرف دیگران خودم رو نبازم؟
سلام
برای پاسخ دادن به این سوال اول باید مشخص بشه که اون غرور مورد پسند پسرها چطوریه ؟ اجازه بدید قبل از توضیح رفتار مغرورانه دختران ، پسران رو در نوع برخورد با دخترها به سه دسته تقسیم کنیم :
1 – پسرانی که قصد ازدواج دارند ؛
این پسران رو به دو زیر گروه میشه تقسیم کرد :
* پسرانی که شرایط ازدواج کردن دارند و در حال پیدا کردن دختر مورد نظرشون هستند .
* پسرانی که شرایط ازدواج کردن دارند ولی شرایطش رو ندارند ! با این حال به امید این که در آینده شرایطش رو پیدا خواهند کرد به دختر مورد نظرشون نزدیک میشن .
2 – پسرانی که به دنبال دوست دختر هستند ؛
قصد ازدواج ندارند ولی به منظور مخ زنی و دوست دختر پیدا کردن ، به دختران نزدیک میشن !
3 – نه قصد ازدواج دارند و نه قصد دوستی
این ها هم به دو زیر گروه تقسیم میشن ؛
سلام
من ٢ ترمه متوجه ی نگاه های یه آقای میشم، واقعا فکرمو مشغول کردن، این آقا خیلی نگاه میکنن اصلا نمیذارن من متوجه نگاهاشون بشم، نگاهاشون یواشکیه، حتی میدونم با ی نَفَر تو دانشگاه دوستن"مثلا یه بار منو ایشون تو راهرو بودیم سلام کرد و گفت صبحتون بخیر، یه بارم فکر کرد من از نگاهشون ترسیدم ازم معذرت خواهی کرد.
حتی دوستامم متوجه رفتاراشون شدن ولی نمیدونم چرا جلو نمیان، من اصلا از نگاهاشون اذیت نمیشم نمیدونم نگاهاشون بد نیست یا من نگاهاشونو دوس دارم! به نظر شما دلیلش چیه؟ آخه من حتی یه نگاهم بشون نمیندازم یعنی به خاطر غرور منه که نمیان جلو ؟
سلام دوستان
اول توضیح بدم راجع به خودم من پسری هستم نزدیک سی ، از خودم تعریف نکنم همه بهم میگن خوشتیپ و جذاب .
حدود یکسال و نیم میگذره که تو مسیر هر روزم به دختر خانوم محجبه چادری علاقه مند شدم که خیلی با حیا هستند چهره معصومی دارند و بیشتر اوقات دیدم که به نامحرم نگاه هم نمیکنن ولی در کل خیلی مغرور هستند طوری که نمیدونم چطوری برم باهاشون صحبت کنم .
من از این خانوم هیچی نمیدونم ولی میدونم که ایشون شاغل هستن و همیشه ساعت پنج و نیم میبینمش .بیشتر اوقات جدی و مغرور هستند و یه روز وقتی نگاهم رو نتونستم کنترل کنم ایشون با بی محلی روشونو از من برگردوندن و حتی به من نگاه هم نمیکنن و سر به زیر هستند... در کل شک دارم ایشونم منو بخواد. چند بار خواستم بی خیال شم و فراموشش کنم ولی نتونستم .
سلام و خسته نباشید به همه
نکنه: سوال یازده و دوازده و سیزده مهم تر از بقیه سوالات است.
من زیر ٢٥ سال هستم و کار بسیار خوبی دارم و شخص مورد نظرم برای ازدواج هم زیر ٢٠ سال هستن . ایشون دختر عمه بنده هستن که رابطمون مثل خیلی های دیگه نزدیک نیست و واقعا در همان حدی هست که باید باشد
داستان از جایی شروع شد که من تصمیم گرفتم به ایشون پیام بدم و از ابراز علاقم بهشون اطلاع بدم، با خواهرم مشورت کردم و از خداشونم هست، ایشون هم گفتن کی بهتر از فامیل و گفت من با رابطه گرفتن شخصی مخالفم و پیشنهاد میدم از طریق رابط باشد، تا اینکه با اصرار شدید من موافقت کردند و گفتند باشه.
سلام
راستش من خودم آدم مذهبی نیستم و اهل دوست دختر و این چیزها نبودم. نمیخوام از خودم تعربف کنم ولی توی دانشگاه مورد توجه خیلی ها هستم ولی یه مدتی هست که از یه دختره خوشم اومده توی دانشگاه ، ولی طرف خیلی مغروره اصلا به اطرافش نگاه نمیکنه ، سرد و بی توجهه به بقیه ، فقط با دوستان دخترش خوبه.
تا حالا نشده از یکی این جوری خوشم بیاد هیچ کسی برام جدی نبوده ، نمی دونم چه بلایی سرم اومده ؟! آخه من جوری بودم که همیشه مغرور بودم و خیلی وقت ها دختران به من پیشنهاد میدادن... ابن اولین باره. به نظر شما یه دختر خیلی مغرو رو چه جوری میشه جذب کرد؟ چه جوری متوجه حس اون به خودم بشم ؟
سلام
من دختری 20 ساله هستم که پزشکی میخونم. نمیخوام بگم مذهبی هستم... اما در حد توان واجباتم رو انجام میدم و چیزی که خودم خیلی بهش پایبندم حجابم و ارتباط با جنس مخالف هست.
من در عین اینکه حجابم رعایت میکنم،اما همیشه مانتو های شیک و مانتو شلوار ست میپوشم. شال گردن میندازم و همیشه کفش های تمیز متناسب با فصل دارم و در حد ضد آفتاب و رژ ملایم آرایش میکنم.
البته خیلی آروم میرم کلاس و بر میگردم خوابگاه. یعنی فقط با دوستام و بعضی دخترهای کلاس ارتباط دارم. کلا ذاتم آروم هست. و اهل شلوغ کاری و یا جالب توجه بقیه نیستم. ( البته جمعیت کلاس ما بالغ بر 100 نفره )
میخواستم بدونم که این رفتار من از دید هم کلاسی هام (چه دختر چه پسر ) چه طوره؟
آیا این باعث میشه که مثلا فکر کنن من آدم مغرور یا سردی هستم ؟
و دیگه اینکه با توجه به ارتباط های گسترده بعضی دختر پسر های کلاسمون گاهی حس میکنم که شاید این رفتار های من یه نوع امل بودن و بقیه اجتماعی هست و ...
میشه قضاوت تون رو در مورد همچین شخصی بگین؟
سلام
من یه دختر 23 ساله چادری هستم که تازه وارد دانشگاه شدم. تو دانشگاه همیشه در برابر پسرا خیلی مغرورم و هیچوقت بهشون سلام نمیکنم و هر موقع ببینمشون سرمو میندازم پایین و از جلوشون رد میشم. البته اگه کسی بهم سلام بده یا سوالی بکنه جوابشو میدم.
ولی در حالت کلی خودم هیچوقت چیزی نمیگم. حتی سوال درسی هم اگه داشته باشم سعی میکنم از دخترا یا از استادمون بکنم. حالا به نظرتون این رفتارم درسته؟ من میبینم خیلی از دوستام واقعاً با پسرا گرمن و شوخی میکنن. ولی حس میکنم با این رفتاری که من دارم همه ازم متنفرن.
حقیقتش من از همشون بزرگترم و هیچکدوم از همکلاسی هامو برای ازدواج قبول ندارم، اصن به نظرم وظیفه ی اوناست که به من سلام بدن. ولی نمیدونم چرا حس میکنم همه به چشم یه آدم خودخواه به من نگاه میکنن و از من بدشون میاد.بنظرتون من رفتارم اشتباهه؟
پیشاپیش از دوستانی که راهنماییم میکنن ممنونم.