سلام
لطفا کسانی که ازدواج مجدد داشتن جواب بدن
1. چقدر طول کشید زندگی قبلیتان را فراموش کردید؟
2.توی دعوا ها و گرفتاری ها ی با همسر فعلیتان هم بهش فکر نمی کنید؟
3. موقع داشتن رابطه زناشویی چطور؟
4. چیکار کنم که آن زندگی را کلا فراموش کنم؟
سلام
من میخواستم نظر بقیه را در این مورد بدونم .
من یک خانم مطلقه هستم که زیر 27 سال سن دارم و شش ماهه که جدا شدم ( عروسی کرده بودم 5 ماه زندگی کردم بچه هم ندارم ) الان خواستگاری دارم که ایشان یک سال از من بزرگترند و قبلا عقد بودن و حدود هفت ماهی است که جدا شدن.
خوانوادشون از دوستان قدیمی و هم محله ای پدرم هستند البته رفت و آمد خانوادگی قبلا نداشتیم . میگن با موضوع ازدواج قبلی من مشکلی ندارن ( نه خودشون نه خانوادشون ) جالب اینجاست که عروس اولشون هم مطلقه بوده .
مسئله اینه که من ارشد دانشگاه دولتی توی ... می خونم (ساکن ...)، وضع مالیمون خوبه و قیافه ی نسبتا خوبی هم دارم ایشون لیسانس پیام نور می خونن و سربازی هم رفتن ساکن .. هستند و بعد از ازدواج قراره بالای مادر شوهرم اینا بشینیم.
( از این خونه های چند طبقه که هر طبقه یکی از پسر ها میشینه ) کار ثابتی فعلا ندارن و از نظر ظاهری موهاشون ریخته و دندوناشون هم روی همه خیلی لاغر و قد بلندند البته قیافه خیلی برام مهم نیست.
هر دو خانواده مذهبی هستند و راضی هفته ی دیگه اگه خدا بخواد بله برونمه ولی خیلی استرس دارم ایشون هیچ سوالی از گذشته ی من نمی پرسه و بهم گفته مهم نیست که تو گذشته چه اتفاقی افتاده و نمی خوام چیزی بدونم ( البته خانوادش تا حدودی قبل از خواستگاری در جریان بودند ولی نمی خوان بیشتر بدانند ) خانوادشون ماه هستند و گفتند از نظر مالی ( آب و برق و گاز و تلفن و اینترنت ) حمایتتون می کنیم تنها کسی که این وسط استرس داره منم.
یکی از ترسم اینه که بعد از عقد چطوری رابطه داشته باشم که بد نشه چون اون تا حالا رابطه جنسی نداشته می ترسم چی میشه اگه تمایل نشون بدم بد بشه اگه تمایل نشون ندم بد بشه خودمو نا آگاه نشون بدم می ترسم اگه بگم چیزی رو دوست دارم یا ندارم سریع فکر کنه که همین کار رو اون شوهرش هم براش می کرده ازم زده بشه اگه توی رابطه فعال باشم بدش بیاد منفعل باشم بدش بیاد دارم خل میشم اصلا نمی دونم تو عقد رابطه داشته باشم یا نه چون فوق عقدمون میشه سه چهار ماه.
دوری از خانواده و زندگی با جاری و مادر شوهر رو تو یه ساختمون و با یه برادر شوهر و خواهر شوهر جوان در شرف ازدواج چیکار کنم اصلا نمی دونم باید چطوری رفتار کنم می ترسم با ندانم کاری و یک رفتار نادرست این یکی ازدواجم را خودم دستی دستی خراب کنم بگم که از ازدواج قبلیم بد ضربه خوردم در حدی که هر کسی در جریان زندگیم بوده از غریبه و آشنا برام گریه کرده .
جهیزیه ای که الان دارم رو چیکار کنم همین رو ببرم البته خیلی هاش رو رد کردم رفت ولی بعضی از اقلامش خیلی گرون هست که نگه داشتم و می خوام همون ها رو ببرم به نظرتون بد نمیشه می خوام نگم که مال قبل بوده و اصلا در موردش حرف نزنم نظرتون چیه بعدا ناراحت نمیشه که از یه زندگی دیگه بوده یه سوال دیگه من عاشق بعضی از عکس هام توی لباس عروسیم هستم باید پارشون کنم یا می تونم نگرش دارم.
البته عکس تکی خودم منظورمه باید همه اش رو پاک کنم اگه یکیشو نگه دارم بعدا ببینه چی میشه آخه عکسه خیلی قشنگه باید کلا اون دوره از زندگیمو پاک کنم انگار نبوده ؟
لطفا جواب همه ی سوالامو بدید
سلام
من یه مرد هستم که فقط یک ماه با یک زن خائن زندگی کردم و با کارهاش مجبور شدم طلاقش را بدم و این را بگم که من واقعا مثل یه مرد خانواده دوست زندگی کردم و هیچ بدی به کسی نکردم و جوانمرد بودم و عاشق زندگی و همسر هم هستم .
چرا باید دید بد باشه به کسی که طلاق گرفته ؟؟ من بیگناه بودم و قرار نیست یک عمر روزگار خودم را به پای یک زن خائن و نادان بریزم و تباه کنم . طلاق برای من حکم رهایی داشت .
از اینکه به خاطر طلاق که مقصر اون یه زن نامرد بوده بهم جواب منفی بدن به شدت ناراحت میشم . چون من هم گذشته ی پاک و سالمی داشتم و هم خودم از نظر همه مورد تایید هستم از همه نظر (اخلاق و رفتار و شغل ) و هم خانواده ی خودم .
من میخوام با عشق زندگی کنم و قطعا و صد در صد میتونم یه دختر را خوشبخت کنم و البته این را بگم دلیل ازدواج من با یه دختر اینه که خانم سابقم آدمهای مغروری بودن و من نباید پیش اونا کم بیارم و میخوان عزت ام حفظ بشه ، اگر صد سال هم مجرد بمانم عشقم را پیدا می کنم و یه دختر ازدواج می کنم تا خانم سابق ام از حسادت بترکه .
سلام
من 28 سالمه و یه بچه دارم اما به دست تقدیر همسرم را از دست دادم. از تنهایی و بدون عشق زندگی کردن بیزارم. آدم هوس باز و خرابی هم نیستم اما حقیقت اینه که دلم نمیخواد بدون این که کسی دوستم داشته باشه و بدون این که کسی عاشقانه نگرانم باشه نمیتونم زندگی کنم.
تحصیلاتم کارشناسی ارشد و قیافه بدی هم ندارم. به نظرتون میتونم دوباره زندگی تشکیل بدم یه زندگی با عشق و محبت . نه اینکه یکی فقط خرجمو بده. من همیشه دنبال عشق بودم همسرم هم به گفته خودش عاشقم بود اما بعد از مرگش دروغ های زیادی ازش فهمیدم.
خیلی بهم دروغ گفته بود اما من همیشه فکر میکردم خیلی دوستم داره شایدم داشته اما با اون همه دروغ چه طوری باور کنم که دوست داشتنش را هم دروغ نگفته.
سلام
من کارمند بخش دولتی، 27 ساله ، یکسال پیش ازدواج کردم و متاسفانه بخاطر دروغ گویی های مکرر همسرم ازش جدا شدم. ( داستانش طولانیه و مطلبم رو کوتاه میکنم ) باز هم متاسفانه به خواست همسرم و البته تمایل خودم با ایشون نزدیکی کردم و ایشون بکارتش رو از دست داد . نگرانی من در مورد این هست که برای آینده برای انتخاب همسر و زن مناسب زندگیم دچار مشکل میشم؟
آیا واقعا ازدواج قبلی باعث نگرانی همسر آینده من میشه و ممکنه جواب رد بده؟ چون به هر حال دختر خانم ها به این موضوعات خیلی حساس هستند!
مطالب مشابه :
آیا یه مرد مطلقه ، همسر سابقش رو می تونه فراموش کنه ؟
ازدواج خانم مطلقه با مردی که تا حالا تجربه ازدواج نداشته
یه خانم مطلقه چقدر شانس ازدواج مجدد دائم رو داره ؟
یه مرد مطلقه که یه دختر کوچولو داره ازم خواستگاری کرده
خانم ها با مرد مطلقه تحصیل کرده ولی تریاکی ازدواج می کنند ؟
باید با یه مرد مطلقه یا همسر فوت کرده ازدواج کنم؟
سلام
نزدیک به پنجاه سالمه . دو تا پسر دارم لیسانسیه و کارمند . فرهنگی هستم نزدیک 16 سال پیش از همسرم جدا شدم .
بعد از مدتی هم شوهرم از دنیا رفت . در طی این مدت مشکلات زیادی را پشت سر گذاشتم خانواده و اطرافیانم مرتب بمن می گفتند که بچه ها را به دیگران واگذار کنم و دنبال زندگی خودم باشم ولی من یه مادر بودم و نمی تونستم هیچوقت اینکارو بکنم.
در طی این مدت هم دنبال یه همدم خوب بودم ولی دریغ که نتونستم یه انسان خوب پیدا کنم یا از بچه هام ایراد می گرفتن یا از خودم و فقط بفکر مسایل دیگه و ازدواج موقت بودند .
آیا زندگی در این چیزها خلاصه می شه؟ نمیدونم فقط اینو فهمیدم که مردونگی دیگه وجود نداره . خلاصه خسته شدم از ازدواج کردن کلا گذاشتمش کنار .
واقعا طرز نگاه مردم به یه زن بیوه با یه مرد بیوه یکسانه؟ اصلا و ابدا
سلام
من ** سالمه و ** ساله جدا شدم به ... .... با یه اقایی که 30 سال از خودم بزرگتره محرم شدم که از لحاظ مالی هم کمکم باشه .
خیلی مهربونه ولی از لحاظ جنسی نمیتونه ارضام کنه ... . به نظرتون چیکار کنم؟
سلام دوستان
با عرض سلام
خانمی هستم مجرد 34 ساله خواستگاری دارم هم سن خودم .این آقا قبلا ازدواج کرده و از همسر قبلیش جدا شده و متاسفانه بیماری دیابت نوع I هم دارند. مساله مهریه برای ایشون خیلی مهمه و نظرشون 14 تا سکه است.
علتش هم اینه که میگه در توانم نیست . چون متاسفانه خانم قبلیش مهریه اشو گرفته ( 14سکه ) حالا باعث ترس این بنده خدا شده که همه زنها از مهریه به عنوان ابزار علیه مردها استفاده می کنند. واقعاً موندم چکار کنم و نمی تونم تصمیم بگیرم . خواهش می کنم با نظرات خودتون کمکم کنید بتونم تصمیم بگیرم.
سلام
من دختری ام 24 25 ساله . حدود یک سال پیش از همسرم که پسرخاله ام بود جدا شدم زمانی که نوجوون بودیم پسر خاله ام یعنی شوهر سابقم با دختر داییم دوست پسر دوست دختر بودن اما بعدها رابطه شون بهم خورد زمانی که 21 سالم بود پسرخاله ام بهم ابراز علاقه کرد .
منم ازش خوشم میومد هم اوضاع مالی خوبی داشت و ظاهر جذاب و هم خوش قیافه با هم ارتباط برقرار کردیم و حدود دو ساله پیش ازدواج کردیم خیلی بهم علاقه داشتیم همه چیز داشت خوب پیش میرفت تا چند ماه بعد متوجه تغییراتی تو رفتارش شدم .
با کمک یکی از دوستام فهمیدم دوباره با دختر داییم ارتباط برقرار کرده . اوایل منکر میشد و میگفت هیچی بینشون نیس منم دیگ چیزی نگفتم اما چند وقت بعد دو بار این اتفاق افتاد ایندفعه منکر نشد منم بی بر و برگشت گفتم طلاق میخوام و طلاق گرفتم بعد از اون رفتم یه شهر دیگ ادامه تحصیل دادم مهریه ام زیاد بود و تونستم باهاش یه زندگی مستقل درست کنم .
چند وقت پیش با یه پسر تو دانشگاه آشنا شدم پسر خوبیه از هر لحاظ ، دو هفته پیش منو بطور رسمی از خانواده ام خواستگاری کرد وقتی شوهر سابقم اینو فهمید تهدیدم کرد که میکشمت و اینکه منو دوستداره و نمیتونم جز اون با کس دیگه ای ازدواج کنم .
نمیدونم چرا اما ازش ترسیدم من دیگه علاقه و اعتمادی بهش ندارم و قصد ازدواج دارم واقعا نمیدونم چیکار کنم راهنماییم کنید .
سلام
من دختری 30 ساله هستم. موقعیت اجتماعی و شغلی خیلی خوبی دارم و از لحاظ مالی کاملا مستقلم. پنج سال پیش از همسرم جدا شدم. یک سال قبل یا پسری آشنا شدم که از هر لحاظ با هم تفاهم داشتیم و قرار ازدواج گذاشتیم.
البته از لحاظ تحصیلات و شغلی ایشون نسبت به من در سطح پایینتری قرار دارند. خانواده ایشون بر خلاف تصور ما به دلیل طلاقم مخالفت شدید کردند و ایشون هم تلاش زیادی نکردند چون معتقدند خانوادشون در هر شرایطی با هم ازدواج کنیم زندگیمونو خراب میکنند.
تو این مدت دو ماهه خیلی اذیت شدم که چرا ایشون به راحتی از من گذشتند. از یه طرف به نظر خودم کسی که در مراحل اولیه جا خالی کنه مسئولیت پذیر نیست از طرفی اخلاق ایشون رو به نسبت دوست داشتم و فکر میکنم شاید دیگه کسی پیدا نشه که بتونم اینقدر باهاش تفاهم داشته باشم.
لطفا منو راهنمایی کنید به نظرتون من سعی کنم رابطه رو نگه دارم یا بی خیال شم. هر چند سه ماهی هست که با هم ارتباطی نداریم و از هم بی خبریم.
سلام دوستان
یه سوال داشتم از افرادی که به گونه ای از همسرشون متارکه کردن
چه دلیلی وجود داره افرادی که با هم نساختن و طلاق گرفتن بازم میگن هنوز فراموشش نکردم اگر به هم علاقه داشتن چرا پس طلاق گرفتن ؟
بنده همسرم رو دو سال پیش در یک سانحه تصادف از دست دادم. همسرمو خیلی دوست داشتم ولی اخیرا اقایی اومده خواستگاریم که از همسرش جدا شده. ایشون موقعیت خوبی دارن من مرددم چون توی این سایت اکثر اقایون یا خانومها یی که از همسرشون جدا شدن ابراز میکنن که نتونستن همسر قبلیشونو فراموش کنن و شاید هنوز دوستش دارن .
برای همین میترسم با مرد مطلقه ازدواج کنم ایا ترس من منطقیه از کجا بفهمم ایشون همسر سابقشو واقعا فراموش کرده ودر اینده احتمال رجوع وجود نداره
سلام خواهشا منطقی نظر بدید
چرا اگر مردی مخصوصا اگر جوان باشه طلاق بگیره یا بیوه بشه میره سراغ دختر و یا اگر نره اولویت بندیش برای ازدواج دختره و دخترها هم مشکلی با این مسئله ندارن و تازه خوششم میاد که زن مردی میشه که تجربه جنسی داره و از صفر کیلومتری در اومده .
چرا واقعا ، چرا اگه دختر جوونی جدا شه و یا بیوه شه و برای ازدواج دوم کلا باید ناامید باشه و یا منتظر یه پیرمرد باشه و یا صیغه بشه که این صیغه شدن جفای به زنه و بس و کلا باید تا ابد چوب ازدواج اشتباهشو بخوره
چرا جامعه ایران طرز تفکرش اینقدر عجیبه . چرا توی ایران جنس زن اینقدر بدبخته و جنس مرد اینقدر زیاده خواهه؟؟؟؟
چرا چرا چرا ؟؟؟؟
من در زمان عقد جدا شدم. تو عقد بکارتم رو از دست دادم اما بدون دخول انجام شد. یعنی فقط در اثر ضربه سر آلت به اون ناحیه، پرده پاره شده. از نظر پزشک زنان قابل تشخیص هست که اندازه واژنم هنوز تنگه و دخول کامل نداشتم اما دیگه هرگز خونریزی نخواهد داشت.
آیا من از دید مردها باکره محسوب میشم؟ آیا باید به خواستگارانم بگم که باکرم؟ آیا اگه خواستگاری نداشتم و نتونستم میل جنسی خودم رو کنترل کنم شرعا میتونم بدون اجازه پدر عقد موقت کنم؟
سلام
من یه زن 31 ساله هستم. حدود یک سال پیش از همسرم جدا شدم.
بخاطر این اتفاق خیلی دل شکسته شدم. خیلی سختی کشیدم.
البته خدا رو شکر پدر و مادرم ازم حمایت کردن. الانم تو خونه خودمون زندگی می کنم.
بعد از جدایی به پیشنهاد دوستانم یه کار گرفتم تا کمی سرم گرم کار بشه.
آدم اجتماعی هستم و اگه کسی ندونه چه دردی تو سینه دارم متوجه نمیشه و فکر می کنه چقدر من شادم. این ظاهرمه ولی تو دلم غوغاست.
همون جا که کار می کنم یه آقایی هست که از من 16 سال بزرگتر هستن. تو یه اتاق با
هم کار می کنیم. ایشون مجرد ( پسر ) هستن. اوایل سعی می کردم کسی نفهمه جدا شدم
تا برام مشکل درست نشه. اون همکارم هم نمی دونست ولی همیشه هوامو داشت. اون موقع فکر می کرد یه دختر مجرد هستم. بیکار که می شدیم از زندگی و تکنولوژی و مسائل مختلف با هم حرف می زدیم.
از نظر کاری هیچوقت به من که به نوعی سمتم پایین تر از ایشون بود سخت نمی گرفت. کلا پیش اون راحت بودم و هستم.
بالاخره موضوع طلاقم معلوم شد. حالا بماند که نگاه همه نسبت به من چقدر عوض شد.
اما اون همکارم ازم حمایت کرد و پشتیبانم شد. روزای سختی رو به کمک اون گذروندم.
هیچوقت سرزنشم نکرد. هیچوقت هم از خط قرمز ها اخلاقی رد نشد.
بعد از مدتی که گذشت یه روز به من پیشنهاد ازدواج داد.
خیلی شوکه شدم چون ازش انتظار نداشتم. با ناراحتی بهش جواب رد دادم.
فهمیدم دلش شکست ولی چیزی نگفت. فقط گفت هدفش حمایت از من بوده و قصد بدی نداشته وگرنه تعهد یه عمر رو نمیداده. ولی من بهش توجهی نکردم. اون هیچوقت حمایت و علاقه اش رو از من دریغ نکرد و بازم همراه من و مشکلاتم موند. طوری که هر وقت کاری دارم بهش میگم و فورا انجام میده.
هر تصمیمی می گیرم ازم حمایت می کنه و پشتیبانمه مگر اینکه به ضرر خودم باشه یا خطر جانی برام داشته باشه.
ولی من نمی تونم در موردش تصمیم بگیرم. آدم خوبیه ولی من موندم چیکار کنم. هنوز دوستم داره ولی بخاطر رعایت حال من هرگز پیشنهادش رو دوباره تکرار نکرده تا مبادا من ناراحت بشم. آخه اون دفعه بد جوری بهش جواب دادم.
خواهش می کنم راهنماییم کنین که چیکار کنم؟
راه درست چیه؟
ممنون
سلام
یه سوال دارم از اون افرادی که مذهبین و اطلاعات مذهبی دارن و احکام و اینجور مسایل رو میدونن
من یه خانوم جوان حدود 25 ساله هستم و متاسفانه. یا خوشبختانه مذهبی هستم و خدا و حلال و حروم و پاکی و ناپاکی و آخرت و ... به شدت برام مهمه
متاسفانه همسرم آدم نرمالی نبود اصلا اهل زندگی نبود دو ساله ترکم کرده نمیدونم کجا و هیچ خبری ازش ندارم دنبال طلاق هم رفتم ولی کلا مراحل طلاق خیلی طولانی و زمان بره. وکیل خوب و دست و پا دار هم گرونه و باید پنج سال بشه از غیابش بگذره تا اجازه ازدواج از دادگاه برام صادر شه و گرفتن طلاق غیابی .
الان توی این شرایط ازدواج برای من حرامه چون هنوز طلاق نگرفتم از طرفی هم خواستگار هم دارم چه برای ازدواج دایم و چه موقت . شاید چون تنها شانسم توی این زندگی فقط داشتن زیبایی است از طرفی خوب منم آدمم نیاز عاطفی و جنسی هم دارم ولی کلا از نظر شرعی امکانی وجود نداره
از زن بودنم مستاصلم پنج سال دیگه من 30 ساله شدم
ممنون میشم اگر راهی وجود داره کمکم کنید
من یه پسر ۷ ساله دارم و ۳۳ سالمه همسرمو دو سال پیش از دست دادم خیلی دوسش داشتم یه خواستگار پر پا قرص دارم یه اقایی تحصیلکرده و متشخص با موقعیت اجتماعی خیلی خوب ۴۴ ساله تا حالا ازدواج نکردن و ایشون گفتن پسرمو دوست داره و با کمال میل حاضرن براش پدری کنن .
در ضمن منم تحصیلکرده و شاغلم اما مشکل من اینه ایشون میگن تا حالا به هیچ زنی دست نزده اهل خود ارضاییم نبوده و میگن خیلیم گرم مزاجه ایشون از طرف پدری از اعراب اهواز هستن پس چطور تونسته تا حالا خودشو کنترل کنه ؟
حضرت یوسف یکبار خودشو کنترل کرد خدا بهش دانش تعبیر خواب داد ایشون میگه با نماز و روزه و کار جلوی شهوتشو میگرفته به نظرتون راست میگه ؟
سلام
تازه با سایت خیلی خوبه خانواده برتر اشنا شدم
داشتم گذری توی بخش طلاق و ازدواج مجدد میزدم چیزی که نظرمو جلب کرد قبح این مسله در دید اکثر کاربرا بود
چرا واقعا چرا اینقدر بیوه شدن یه زن وبعد ازدواج مجدد سخت و بد معرفی شده ؟
برام عجیبه که جدا شدن از یه مرد روانی و یا معتاد اینقدر بد معرفی شده چرا باید بسوزه و بسازه تا فقط اسم بیوه روش نیاد یعنی از انسانیت یه انسان کم میشه با طلاق.
چرا اقا با وجود یه زن باردار و یا سرد بودن زنش که فقط و فقط جنبه غریزه ای داره راحت طلاق میده یا زن صیغه میکنه و جالبه که باز زن مقصر اعلام میشه که نتونسته اقا رو سیر کنه ولی یه زن باید بسوزه و بسازه پیرشه جوونی شو بذاره پای یه نامرد چون جامعه بد میدونه .
تازه مراحل طلاق خیلی جالبه زن بیچاره میگه بابا مهر 14 تا سکه ام حلال جونم آزاد دادگاه قبول نمیکنه چون آقا راضی نیست طلاق بده اگرم با هزار جور سختی هفت خان رستم و طی کردی میخوای نفس راحت بکشی میگن تو بیوه ای تو مطلقه ای تو اصلا انسانی آیا؟ واقعا تاسف باره...
من یه زن 25 ساله مطلقه و به قولی بیوه امیدوارم روزی برسه که دید جامعه ایرانی تغییر کنه و عاقلانه تر به این موضوع نگاه بشه
سلام
من 31 سالمه و بعد از دو سال جدایی از همسر اولم ازدواج مجدد دائم کردم با یه مرد ایده ال که واقعا دوستش دارم
ولی یه سوال دارم و اون اینکه ما یه زمان سه ماهه رو تعیین کردیم تا با گرفتن یه مهمونی کوچیک و رهن کردن یه خونه بعدش بریم سر خونه و زندگیمون .
ولی مسئله این که ایشون یعنی همسرم از من تو این موقعیت سکس کامل میخواد درسته چون من دختر نیستم این امکانش هست ولی خودم دوست دارم توی خونه خودمون باشه در واقع میخوام در انتظار باشه و براش حسابی سنگ تموم بذارم تا مزه اش بیشتر بشه ولی میترسم بدش بیاد به نظر شما کارم اشتباهه یا اینکه به خواسته اش جواب بدم
چطور بگم تا قبول کنه
ممنون میشم نظر بدید
مرسی
سلام دوستان من چند تا سوال دارم از خدمتتون
1- یه زن 29 ساله هستم که 4 ساله از همسرم جدا شدم در این 4 سال خواستگار هایی داشتم که هیچکدوم جدی نشد الان با یه آقایی 33 ساله که یک فرزند پسر 8 ساله دارن و خوشون هم 4 ساله جدا شدن یک ماه هست که عقد موقت هستم برای آشنایی بیشتر؛ خانوادم قبولش دارن خودمم بدم نمیاد پسر خوبیه فقط خواستم سوال کنم ببینم مشکلی نداره که فرزندشون و نگه دارم پیش خودم بعد ازدواجمون؟
البته واقعا بچه ی خوبیه تو این مدت کم به من میگه مامان نمیدونم چرا انقد بیخود و بی جهت میترسم از آینده دوست دارم راهنماییم کنین نامزدم خیلی به من علاقه داره . اینو متوجه شدم تو حرکاتش تو رفتارش ولی همش میترسم در ضمن وقتی به بچش محبت میکنه و میبوستش حسودی میکنم ولی منم بچش و دوست دارم پیش مشاور هم رفتم نتونست کمکم کنه نامزدم خیلی قربون صدقم میره خیلی آدم احساسه خودش که میگه از روز اول عاشقم شد وبی اون هر چقد بیشتر قربون صدقم میره من بیشتر میترسم از ی طرف هم احساس میکنم شاید به خاطر دوست پسرم باشه ک تو گزینه 3 بهتون گفتم نمیتونم قبول کنم محبت هاشو
2- اگه میشه تو این مورد هم راهنماییم کنید از صبح ساعت 6 بیدار میشه میره سر کار تا 8:30 شب . بعضی وقتام تا 10 میرسه خونه خیلی سرش تو کار شلوغه به همین دلیل همیشه خستس و خوابش میاد من از اینکه همش میخوابه ناراحتم دیروز بی دلیل ناراحتیم همین موضوع بود من اونجا بودم اون خوابش برده بود از خستگی آخه جمعه هم تا ظهر سر کار بود به نظرتون ناراحتیم بی مورد بود؟؟؟؟؟
3- قبل اینکه با این آقا عقد موقت کنم با یه نفر دیگه دوست بودم که البته اصلا به هم نمیخوردیم ایشون 48 سالش بود که البته اصلا بهش نمیومد نهایت فکر میکردین 40 سالشه و زن و بچه داشتن از اولم رابطم باهاش اشتباه بود فقط از تنهایی جلب شدم طرفش حالا از وقتی نامزد شدم ولم نمیکنه همش اس میده دارم دیوونه میشم دیروز خونه نامزدم کلی گریه کردم موندم چیکار کنم احساس خیلی بدی دارم میدونم اینم خیلی دوسم داشت ولی من راه ازدواجی باهاش نداشتم بلاخره ی روز باید باهاش کات میکردم و میرفتم سراغ زندگیم ولی گویا این آقا توقع داشته من تا آخر عمر باهاش همینطوری دوست باشم ولی منطق من اینو نمیگفت
با تشکر
سلام دوستان
من تازه با این سایت آشنا شدم وقتی سوالی رو که خانمی در سال ۹۳ گذاشته بود با این عنوان که من فقط به ایمان همسرم اعتماد کردم رو خوندم خط به خط اش ماجرای زندگی من بود که دوباره دردش تازه شد.
راستش امروز خیلی دلم گرفته چون خواستگاری رو که داشتم و چندین جلسه صحبت کردیم و به نتیجه رسیدیم و به خاطر اون اشتباهی که چند سال پیش انجام دادم و با یه آقایی ازدواج کردم و دیگه دختر نیستم و به خواستگارم گفتم رفت.
فقط به خاطر اینکه دختر نیستم. قبلش بهشون گفته بودم طلاق گرفتم اما بعد چند جلسه صحبت و فهمیدن اینکه به درد هم میخوریم دختر نبودنم و بهشون گفتم و ایشون هم قبول نکردن. کاش میشد تو این دنیا نباشم.
سلام
من یکبار ازدواج کردم در سن کم و بعد از 2 سال جدا شدم. بعد از طلاق 3 سال خانه ای پدرم بودم برام خواستگار میومد ولی با شرایط من سازگار نبود و رد میکردم .
اولین خواستگارم پسر خالم بود که مجرد بود و من رد کردم چون نه خودش نه خانوادش به دلم نمیشست. چند ماه پیش دوباره اومد خواستگاری که این بار به اصرار خوانوادم که عرصه رو به من تنگ کردن بدون رضایت قلبی گفتم باشه باش ازدواج میکنم.الان یه ماه عقد کردیم با هم رابطه جنسی هم داشتیم یعنی در این حد بهش نزدیک شدم. ولی یه مشکلی دارم اصن بهش حس ندارم ! هیچ حسی ندارم
هنوز یکبار بهش نگفتن دوست دارم! هنوز یکبار تو این مدت نشده که وقتی نبوده دلم براش تنگ شه! انگار بود و نبودش برام بی اهمیته! هیچ خوشی شادم نمیکنه!
نمیدونم چیکار کنم! کاش میشد مثه قبل شم دلتنگ شم گریه کنم با گفتن یه دوست دارم شاد شم !
خدایا میترسم اینبار به جای طلاق واقعی طلاق عاطفی داشته باشم
احساس میکنم ازدواجم اشتباه بوده ولی راه برگشتی نیست!!!
سلام
من زن دوم شوهرم هستم . شوهرم مردی بسیار مومن و با تقواییه و ما واقعأ عاشق هم هستیم و فقط تو هفته دو شب پیش منه من تمام کارهایی که قبل از سکس برای تحریک همسرم باید انجام بده انجام میدم و ... از هر لحاظی نمونه است و تمام احتیاجات منو بر اورده میکنه و کاملأ عدالت و بین منو زن اولش رعایت میکنه و همیشه میگه همون قدر که اون و دوست دارم تورم دوست دارم خیلی برام جالبه واقعأ امکان داره یه انسان در یک زمان عاشق دو نفر باشه ؟
من خانمی *3 ساله هستم نزدیک 15 سال پیش ازدواج کردم و در حال حاضر یک پسر 13 ساله و یک دختر7 ساله دارم
5 سال پیش همسرم فوت کرد. و چون خانه و حقوق و بیمه عمرش به نامم بود مشکل مالی نداشتم فقط مشکل جنسی بود . همسرم مرد خوبی بود نزدیک 2 سال پیش به دلیل مشکل جنسی با آقایی از دوستان خانوادگی شوهرم و خانوادش است صیغه کردم .
این اقا از طرف همسرشون راضی نمیشند چون همسرش بیماری داره که باید به بیمارستان رفت و امد کنه و خیلی ضعیف شده از اول ازشون قول گرفتم هیچ کس مخصوصا فرزندانم نفهمند و ایشون تا الآن به قولشون عمل کردند ولی الآن 5 ماهی هست که جدا شدیم و خانواده همسرم اصرار دارند با برادر شوهرم که از شوهرم بزرگتر است و 6 سالی هست همسرش را طلاق داده و بچه ندارد ازدواج کنم تا فرزندانم زیر دست غریبه بزرگ نشوند .
من تقریبا موافقم ولی مشکلم این است با این که از طرف آن آقا که با هم صیغه بودیم خیالم راحت است که راز را برملا نمیکنند ولی نگران عکس العمل ایشان هنگام دیدن ما هستم .
ضمنا ایشون ماهی چند بار به خانه خانواده همسرم میروند نمی دانم چه کنم آیا بعد ازدواج به خانه ی خانواده همسرم نروم؟
متاسفانه پدر مادر من ازدواجشون کاملا سنتی بوده یعنی از اول نشون هم بودن یه جورایی با خواست خودشون نبوده. متاسفانه از لحاظ فکری سلیقه ای حتی درک هم کاملا متفاوتن.
من فرزند اولم 21 سالمه چند وقتی بود بابام خیلی منزوی شده بود. من خیلی بهش حساسم از هر طریقی شد تونستم به حرف بیارمش . بابام احساسات و نشاطش رو از دست داده همینطور مامانم.
پدرم برای اینکه به آرامش برسه میخواد ازدواج مجدد بکنه. همه شرایطو به من گفته متاسفانه من این وسط دارم له میشم نه میتونم به بابا این اجازه رو بدم نه میتونم ناراحتیاشو که با چشای خودمم می بینم زجر کشیدنش رو تحمل کنم.
من به همه جوانب فکر کردم. اگه اجازه بدم مامانم ازم دلش میشکنه اگه بابا رو ندید بگیرم بابام له میشه.
پدرم یه آدم تحصیل کرده موفقه. ولی مادرم نمیخواد تاکید میکنم نمیخواد پیشرفت کنه. این فاصله و تفاوت هایی که دارن از هم پر فراز و نشیب کرده زندگی مون رو .
تو رو خدا کمکم کنید. دم عیدی دااااغونم
سلام
15 سالم بود که ازدواج کردم به خاطر ظاهرم خواستگار زیاد داشتم از یه خانواده معمولی مذهبی، بعد از چند ماه متوجه رفتارای مشکوک نامزدم شدم، اینقدر بچه بودم که حتی نمیدونستم بوسیدن همسر به شکل معاشقه هم وجود داره! ولی همسرم کاملا حرفه ای بود ولی من خنگ تر از این حرفا بودم، کاملا آفتاب و مهتاب ندیده.
اگه بخوام کامل تعریف کنم داستان زندگیمو شاید چند جلد کتاب بشه پس کوتاهش میکنم
بالاخره فهمیدم نامزدم روابط گسترده نامشروع داره و خواستم به خانوادم بگم که گفت خودشو میکشه منم بچه بودم و باورم میشد چون خیلی هم دوستش داشتم کوتاه اودم ولی این داستان مدام تکرار میشد تا اینکه ی بار واقعا قرص خورد، میفهمیدم خیلی دوستم داره ولی بازم کاراشو ادامه میداد، منم دختری بودم که تا اون موقع مستقیم توی چشمای پسری نگاه نکرده بودم و شاید این رفتارام باعث شده بود که خیلی از پسرا بخوان همسرشون باشم...
بالاخره ازدواج کردیم چند ماه اول خوب بود تقریبا ولی بازم شروع شد تا جایی که همسر خواهرش بابت کاراش ازش نقطه ضعف گرفته بود و حس میکردم بدجور به من نظر داره، البته بگم من چادری و محجبه هستم و پایبند به خیلی از اصول
شکم درست بود ی بار توی این دعواهام با همسرم شوهر خواهرش بهم زنگ زد و گفت من همیشه ی جور دیگه به شما نگاه میکردم و چند تا حرف دیگه و گفت چرا کارایی که همسرت میکنه رو تو هم نمیکنی تا تلافی کنی؟ احساس کردم دارم جون میدم بهش گفتم اگر هزار تا بلای بیشتر از اینم سرم بیاد نمیدم به یک لحظه نگاه شرمنده بابام که بخواد با کار من شرمنده بشه و آبروش زیر سوال بره، تلفنو قطع کردمو...بالاخره رفتم خونه بابام ....
تصمیمو گرفته بودم دیگه تحملم تموم شده بود با اینکه عاشقانه دوستش داشتم چون اولین مردی بود که وارد زندگیم شده بود، یادمه ی شب خونه نیومد تا صبح فقط توی حیاط قدم میزدم و دعا میکردم که برگرده فقط برگرده سالم برگرده هر کجا هست مهم نبود برام...
بگذریم...
الان بیشتر از 3 ساله که از جدایی غیر رسمیمون میگذره و 1 ساله کاملا جدا شدیم
من رفتم دانشگاه و الان فارغ التحصیل شدم توی مقطع کارشناسی خیلی از پسرای دانشگاه کسایی رو واسطه میکردن که شماره منزلمونو بگیرن بیان خواستگاری ولی هرکدومشونو ی جوری رد میکردم چون دلم نمیخواست شرایطمو کسی بدونن
اما یکی بود که چند بار کسی (خانم فامیلشون) رو فرستاد که نظرمو عوض کنه ولی بازم قبول نکردم چون اصلا پسره رو ندیده بودم تا اینکه ی روز خودش اومد هزار بار رنگ عوض کرد ( من توی دانشگاه با پسرا حتی حرف نمیزدم خیلی مقید هستم به این مسائل ) و خواستشو گفت منم مجبور شدم شرایطمو براش توضیح دادم ولی اون روز بعد هم اومد و ولی من اهمیتی ندادم...
تا اینکه خواهرش اومد و من قبول کردم شماره خودمو بهش دادم ( از تمام این جریانات مامانم خبر داشت) قرار شد یک جلسه با آقا صحبت کنم توی اون جلسه بهم گفت:
یک ساله بدونه اینکه شما بدونید و من شرایط شمارو بدونم توی دانشگاه زیر نظرتون دارم حتی کادوی تولد امسالم از طرف دوستام پیدا کردن آدرس منزل شما بوده، توی این یک سال (من حتی توی این یک سال یک بارم ایشونو ندیدم) حتی یک بار ندیدن مستقیم توی چشمای پسری نگاه کنید، ی غرور دلپذیر توی نگاهتون بود که مردایی رو که از کنارتون رد میشدن رو میدیدین ولی مستقیم نگاهشون نمیکردین، من یک سال شمارو زیر نطر داشتم و برام مهم نیست قبلا ازدواج کردید چون شرعی و حلال بوده اما الان دخترا با 10 نفر غیر شرعی و نامحرم ارتباط دارن تا حدهای خیلی پیشرفته!
باز هم چند باری ایشونو با اطلاع خانواده دیدم و صحبت کردیم توی این مدت حس کردم خانوادش خیلی رضایت ندارن ولی چند مدت پیش اومدن خواستگاری و از وقتی مادرش منو دیده دیگه دست بردار نیست مدام زنگ میزنه!
حالا نمیدونم باید چی کار کنم میترسم تصمیمش از روی احساساتش باشه و بعدا زندگیم باهاش تلخ بشه و اینکه یه بار ازدواج کردم واسش پر رنگ بشه، ی بار بهشون جواب منفی دادم ولی بازم اومدن بعد چند مدت وقتی دیدمش خیلی لاغر شده بود از دوری من خیلی عذاب میکشه و اینهمه احساس منو میترسونه
خواهش میکنم باهام همفکری کنید من دیگه جای شکست ندارم
ی موضوع دیگه هم هست و اون اینکه ببخشید اینو میگم این سوالامو لطفا آقایون همکاری کنن، من نوع پرده بکارتم به شکلیه که پاره نمیشه تا زمان زایمان یعنی ازدواج کردن یا نکردنم توی این قضیه فرقی نمیکرده، و بعد از مدتی نزدیکی نکردن مثل اول میشه و این لذت واسه مرد همیشه مثل شب اوله، به نظرتون این قضیه رو به آقا پسر بگم یا نه؟ به نظرتون مهمه؟ یا به مادرش بگم؟ مادر خودمم حتی این قضیه رو نمیدونه
راستی من 24 سالمه و ایشون تا چند وقت دیگه 29 سالش میشه!
ایشوون وجود منو بیشتر از لیاقت خودش میدونه و واقعا احساساتش خیلی شدیده خواهش می کنم راهنماییم کنید
ببخشید که طولانی شد
" یکی مثل تو " :
آقایون محترمی که اینقدر از ازدواج موقت دفاع میکنید (البته باید با شرایطش باشه ) به من بگید مثلا پسری که میاد میگه من فشار جنسی دارم نمیتوننم تحمل کنم و هیچ راه حل دیگه ای رو هم قبول نمیکنه( اصلا طرف بخودش فشار نمیاره که خود داری کنه یا روزه بگیره که فشار جنسی ازش کم بشه و... با اینکه راه حل قرآنه ) اما باز چسبیدید به صیغه که باز یک راه حل دیگه اس البته خیلی راحت تره و خیلی لازم نیست با نفس کلنجار برید
من یک سوال داشتم اونم اینه که خوب شما پسرایی که الان مثلا از نظر مالی شرایط تشکیل یک زندگی رو ندارین خوب چرا با همون زنی که صیغه میکنید ازدواج دائم نمیکنید؟ باور کنید مردا با هر زنی که اولین س*ک*س رو داشته باشن ( البته همشون نه اکثر ) خاطره عجیبی هم دارن، اکثر حتی بعد ازواج دائم از اون یکی یادشون نمیره .
حالا سوال من اینجاست که چرا این پسر نره با همین زن مطلقه یا بیوه ازدواج کنه؟ این زنان که معمولا با توجه به جامعه امروز بچه ندارن تازه جهاز هم دارن بعضیشون خانه و جا هم دارن تازه اکثر قریب به اتفاقشون مراسمم نمیخوان،خوب شما چرا نمیرین این زن ها رو ازدواج دائم کنید؟
مگه ناپاکن؟ زنا کردن؟ آقا اینا هم مثل شما بیچاره ان دیگه غیر اینه ؟ شما اگر با اینها ازدواج دائم کنید میدونید چقدر ثواب میکنید؟ تازه از صیغه کردن هم ثواب بیشتری میکنید ثوابی میکنید که تا اخر عمر بلکه ابد دستتون رو میگیره
این زنان هم پاکن ،هم دلشکسته،هم کم توقع دلیل شما برای اینکه صیغه رو پیشنهاد میکنید فقط بخاطر نداشتن مال در صورتی که این زنان این خلا رو هم پر میکنن چیه؟
خوب بعدش که شما صیغه کردین بالاخره ازدواج موقت کردین اینم یک نوع ازدواجه دلیل شما برای گرفتن یک دختر بکر چیه در صورتی که خودتون ازدواج ( هر چند به صورت موقت ) رو داشتین؟
شما با صیغه به جمع متاهلین میپیوندید بهتر نیست از همون اول دائم رو با این زنان بپذیرین اگر واقعا میخواین نیروی جنسی شما تخلیه بشه و به این زنان کمک کنید و ... ؟!
من پسری رو میشناسم که چون جا نداشت و شرایط ازدواج (مالی،خانوادگی و ... ) نداشت با مطلقه ازدواج کرد الان یک پسر هم داره .
به نظر من دید جامعه نسبت به زنان مطلقه و بیوه باید عوض بشه، اونها هم میتونن معشوق خوبی برای پسرانی که شرایط ازدواج ندارن باشن جز اینه؟
می خواستم اگر امکان دارد پاسخ به این سوالم را بدانم.
آیا در ازدواج مجدد ( گرفتن زن دوم ) نیاز به رضایت و اجازه کتبی و محضری زن اول الزامی هست یا خیر ؟ اگر بلی هست، زن اول حق چه اقدامی دارد ؟ اگر هم خیر میشود ماده قانونی آن و تاریخ تصویبش را برایم بنویسید. باتشکر