سلام وقت بخیر
عبارت "قربانت" در فارسی یک عبارت عامیانه است و معمولاً به عنوان یک اصطلاح دوستانه یا صمیمی استفاده میشه، هر چند، معنی دقیق اون ممکنه بسته به شخصی که از اون استفاده میکنه و متن و مفهوم جمله مختلف باشه.
سلام دوستان عزیز امیدوارم حال تون خوب باشه
دختری ۲۰ تا ۳۰ ساله هستم و سوالی که دارم اینه چطور می شه بعضی آدم‌ها رو تاب آورد؟
من به واسطه زندگی خوابگاهی متوجه شدم واقعاً به سادگی قبل نمی شه آدم‌ها رو کنار گذاشت. دوستی اینجا دارم که اصلاً با معیارهای من برای دوستی مناسب نیست و به علت مشکلاتی که داره و نیاز به شخص مورد اعتمادی برای شنیدن به هم نزدیک شدیم و تا یک سال دیگه باید پیش هم باشیم. من از بعضی رفتارهاش واقعاً بدم میاد ولی چیزی که بیشتر از همه اذیتم می کنه اینه که توهم حسادت داره!
یعنی بارها پیش اومده به من میگه حسود و من با توجه به اخلاقی که ازش می‌شناسم می دونم عمراً بتونه نظری در موردت داشته باشه و مخفی نگهش داره بالاخره لا به لای شوخی بهت میگه! من شخصیت آرام، همدل و مثبتی دارم (نه که خصوصیت بدی نداشته باشم!) و واقعاً تشویقش میکنم بهش اعتماد به نفس می دم و البته نظر واقعیم رو هم می گم. مثلاً ممکنه بگم فلان چیز بهت نمیاد خیلی زود بهم میگه تو حسودی به خاطر حسودیته!
سلام خدمت کاربران
چه طوری اخلاق ها و عادت های بدتون رو اصلاح کردید ، مثلا کدوم اخلاق ها ورفتارهای ناپسندتون که خیلی رو مخ بود. این طوری بگم راحت تر یادتون بیاد. اصلاح کردین.
یعنی قبلا اون رفتار و عادت های بد مثل عصبانیت و غیبت و دروغ دل شکستن بوده به هم زنی و هر چی که تو ابن حیطه هست با چه شیوه ای و راه حلی اصلاح کردید.
من یک دختر ۲۲ ساله دانشجو هستم و تو خوابگاه زندگی می کنم. دختر ساده و مهربان و خجالتی هستم و از بچگی هم به زیبایی معروف بودم و برای اپلای کردن بیشتر درس می خونم و پروژه می نویسم.
همه بزرگتر ها از من تعریف می کنند. ولی پیش هم سن و سالانم هیچ محبوبیتی ندارم، بعضی ها از من بدشون میاد و اون هایی هم که منو آدم خوبی می دونن باهام حال نمی کنن، ولی اون هایی که از من بدشون میاد بعد یه مدت طولانی نظرشون عوض میشه و می فهمند آدم خوبی هستم.
ظاهرم شبیه دخترهای امروزیه، ولی برعکس دخترهای امروزی حرف های زشت خیلی کم استفاده می کنم.فکر می کنم چون بچه مثبتی هستم هم سن و سالانم حال شون از من به هم می خوره.
سلام وقت همگی بخیر
سؤالی که دارم اینکه چه طوری میشه آدم خوش برخورد تر خوش اخلاق تر باشه؟
چه جوری بعضی‌ها خوش اخلاق هستند و دیرتر عصبانی میشن؟ منم می تونم اون جوری باشم؟ چه کار باید بکنم که خوش برخورد تر خوش اخلاق تر باشم.
یا تو دل برو باشم دیدی بعضی‌ها خیلی م خوشگل نیستن ولی خیلی به دل می شینن، می خوام منم این‌جوری بشم دنبال راهی م خوش اخلاق تر باشم کمکم کنید.
و یه مشکل اساسی که دارم تو جمع ها مهمونی های خانوادگی یا اصلاً محیط اجتماعی و دانشگاه خیلی ساکت و کم حرفم، تا ازم سؤالی نپرسن خیلی صحبت نمی‌کنم، و این‌جوری بودن و اصلاً دوست ندارم.
یا مثلاً با یکی میرم سر قرار یا با دوستام ساکت و کم حرفم، نمی دونم اصلاً چی باید بگم بعد از سلام، خوبی، چه خبرا، حرفی نمی گم مگه اینکه اون ها بحث باز کنن یا سؤالی بپرسن
سلام
من یه همکار آقا دارم که تا حالا ندیدم شون و شهر دیگه ای زندگی می کنن و بواسطه کار باهاشون ارتباط رسمی و کاری در حد خیلی خیلی کم و در زمان نیاز و در حد اطلاع رسانی در گروه‌ها و یا گاهی برای تبادل تجربه کاری داشتیم.
هیچ رابطه عاطفی با هم نداریم و شرایط طوری هست که حتی امکان اینکه تا آخر عمرم ایشون رو ببینم هم نیست یعنی قرار نیست تحت هیچ شرایطی رابطه عاطفی شکل بگیره.
چند وقت پیش در مورد یه مساله کاری از من راهنمایی خواستن و منم کمک شون کردم و راهنمایی من باعث شد کاری که شاید یه هفته طول می‌کشید ۱ روزه تموم بشه ایشون هم برای تشکر می خواستن برای اولین بار تماس تصویری بگیرن منم اون لحظه حجاب نداشتم و اجازه ندادم.
سلام دوستان
من یه دختر ۲۵ ساله ام که خیلی دوست داشتم ادامه تحصیل بدم و برم دانشگاه ولی بخوام خلاصه بگم به خاطر فضای متشنج خانواده و ... ، حتی نداشتن هزینه کمی که برای ثبت نام کنکور لازمه رو بهم بدن دیگه خرید کتاب تستی برای کنکور بماند...
ولی کلی تلاش کردم با سر کار رفتن و پیدا کردن استقلال مالی هم رفتار خانواده باهام بهتر شد و هم تونستم کتاب بگیرم که درس بخونم و کنکور شرکت کنم، الآن با توجه به نظر مشاور رشته‌ای که می خوام روزانه میگن قبولم و خدا رو شکر می‌کردم و خیلی خوشحالم بودم.
ولی چیزی که ناراحتم می کنه اینه سنم بالا رفته و فامیل هم شنیدن قبول شدم، حتی تبریک شونم با تیکه و کنایه ست که از ۱۸ سالگی تا الآن خوندی بایدم قبول می‌شدی، ولی چه جوری روت میشه با کسانی که سن مادرشونی تو یه کلاس بشینی یا با استاد اشتباه نگیرنت، ز گهواره تا گور دانش بجوی و .... (با خنده و پورخند)
من یک دختر بیست و هشت ساله هستم و راجع به مشکل مزاحمت های خیابانی نظرتون رو می خوام.
چیزی که اذیتم می کنه نگاه های خیره و گاهاً متلک هایی هست که می شنوم. هنوز در این سن نتونستم با این موضوع کنار بیام و نسبت بهش بی تفاوت باشم.
نمی دونم چه کار کنم که این نگاه ها و متلک ها کمتر بشه و یا من رو کمتر ناراحت کنه، معمولاً اطرافیان به من می گن که رفتارت محجوبه، مطابق عرف جامعه لباس می پوشم لباسم نه تنگه و نه گشادهف نه جوری هست که توجه رو جلب کنه، تقریبا آرایش نمی کنم، لباسم پوشیده هست.
معمولاً مرد ها به صورت و چشم های من خیره نگاه می کنند، نگاه های آزار دهنده و طولانی ای هست گاهی متلکی هم میگن یا می خندند ... هر بار که بیرون میرم لااقل چند بار این نگاه های آزار دهنده رو تجربه می کنم. در این نگاه ها واقعاً وقاحت رو می بینم.
قبلا وقتی متوجه می شدم کسی بهم خیره شده اصلاً بهش نگاه نمی کردم امّا فایده ای نداشت و گستاخ تر هم می شد.
سلام و وقت همگی بخیر
عیدتون مبارک، سالی خوب رو در پیش داشته باشید.
لطف کنید کمکم کنید که دارم تو یه دور باطل بیهودگی می چرخم تعریف نمی کنم ماجراهاش رو این قدر زیادن از حوصله وبلاگ خارجه (از همه دوستانم)
نمی دونم آدم اشتباه انتخاب میکنم؟ خودم آدم اشتباهی ام؟ همه رابطه‌ها این قدر اشتباهاً؟
دوستانم کسی نیست بهش اعتماد کنم حتی اونی که ۷-۸ ساله باهاش دوستم
همه اولش عاشقم میشن امّا بعدش ولم می کنن تولدم افرادی که میخواستمشون حتی تبریک خشک و خالی هم نگفتن، تو بدترین شرایط کنارم گذاشتن، به امام زمان که فقط خودش می دونه در نبود دوستانم براشون چی کارها کردم و کنارشون چقدر هواشون و داشتم.
اهل دوستی با پسرها نیستم قبلاً به شدت برونگرا بودم و این قدر بهم گفتن ساده ای و همه گولت می زنن و این قدر خیانت از این و اون دیدم ترجیح دادم از همه دورشم دیگه به حرف راست مردمم شک میکنم حتی همین چند وقت پیش خوابی دیدم که معنیش می‌شد خیانت.
با سلام
من دختری ۲۹ ساله ساکن تهران هستم پوشش من موجه و اسلامی هست هم در محل کار هم بیرون و هم در عکس پروفایل ام (در تلگرام برخی اوقات می ذارم در واتس اپ نه). اهل روابط آزاد هم نیستم و رفتارم هم با آقایان این گونه نیست! یک مدته جایی شاغل هستم. به خاطر برخی جلسات عمومی و برنامه‌های اداری که مجازی شد و اطلاع رسانی و... مدیران یک گروه تلگرامی کاری ایجاد کرده بودند و همه عضو بودند. الآن چند ماهه این گروه منتقل شده واتس اپ.
مشکلم از جایی شروع شد که همون چند ماه قبل، یک عکس نوشته در مورد لذّت زندگی مجردی یا روز جهانی مجردی چنین چیزی (دقیقاً یادم نیست) رو اومدم بفرستم گروه دوستانم ولی متأسفانه دستم خورد و اشتباهاً به همین گروه کاری فرستادم. همون لحظه هم (به ثانیه نکشید) پاکش کردم. اون روز کمی اعصابم خورد شد چون می دونم با نسخه‌های فرعی واتس اپ هم میشه خوند پیام‌های پاک شده رو ولی بعداً چون سرم شلوغ شد درگیر کارهام شدم و بعدش هم کرونا گرفتم و مرخصی، کلاً این موضوع یادم رفت چون نوشته ش هم چیز خاصی نبود فقط در مورد گرامی داشت اون روز بود، دیگه این موضوع اهمیت خودش رو از دست داد.
سلام
با سلام و وقت بخیر.
قضیه از این قراره ما ۶ تا دوست بودیم که یکی از اینها تو عکاسی کار می‌کرد، از قضا یکی از اساتیدمون برای گرفتن فیلم عروسی به همون عکاسی مراجعه می کنن.
این دوستم از لحظه‌هایی که عروس و داماد با هم هستند با گوشی شخصیش فیلم گرفت و برای ما فرستاد، من از این قضیه دلم گرفت اگه منم جای عروس بودم خوشحال نمی شدم، به طور غیرمستقیم به استاد خبر دادم با یه اکانت جعلی، کارش به دادگاه و شکایت کشید.
بعد که دادگاهش تموم شد به من پیام داد که تو گفتی و ... به دلایلی به من شک کرده بود می گفت وکیل یک جاهایی اسم تو رو گفت، تهدیدم می کنن میگن اگه تو گفته باشی زندگیت رو خراب میکنم، و اینکه بعد این ماجرا دیگه دوستی ندارم و تنهام باهام حرف نمی زنن.
دختری هستم در بازه سنی (۲۳ تا ۲۶) (می‌ترسم شناسایی بشم اگه دقیق بگم) دانشجو هستم در یک رشته؛ که در کشور ما کاملاً تاپ و خاص محسوب میشه.
من از بیرون بسیار دختر آروم و متینی هستم و به آرومی واقعاً شناخته میشم (بین فامیل و آشنایان) من از همون نوجوانی که کم کم خودم رو شناختم از آقایون بدم اومد به خاطر قرن‌ها استثمار و ظلمی که در حق خانوم ها شده و بعدتر به خاطر اینکه همیشه ما رو کم هوش تر و با کارهایی کمتر از پسرها می‌دیدند؛ و بعدها هم مدام با زنانی رو به رو شدم که دائماً تحت ظلم آقایون بودن به طرق مختلف؛ همین موضوع به نفرت من اضافه کرد.
ولی در جهت مثبت باعث شدم دائم خودم رو تو رقابت ببینم خیلی درس خواندم با رتبه دو رقمی دانشگاه قبول شدم کنارش کار کردم رفتم یه ورزش رزمی (که اسم اون هم نمی‌خوام بگم) از یه طرف این نفرت باعث پیشرفتم شد از یه طرف دیگه آزارم می‌داد؛ از نظر روحی؛ جسمی و فیزیکی من یه دختر کاملم امّا خشمم نسبت به مردان اجازه نمی ده باهاشون درست رفتار کنم.
سلام به همه خانواده برتری های گل و عزیز
یک هفته‌ای هست که برای پرسیدن سوالم دو دلم. چون این قدر به نظر خودم غیر عادی و مسخره هست که حتی بهم بخندید.
ولی خوبیش اینه که شما منو در واقعیت نمی‌شناسید و حتی اگر مسخرم کنید!
من یک دختر جوان هستم که کلاً اهل دوست و رفیق و بیرون رفتن از خونه و دور همی های دوستانه و... نبودم از اول. همین جوری تو خونه بزرگ شدم سرم تو درس بود و کتاب و اصلاً رغبتی به رفتن در اجتماع، حتی عروسی و عید دیدنی و... نداشتم.
درونگرا و خجالتی و جامعه گریز نیستم ولی خوشم نمیاد از جمع‌های زنانه و حرف‌های خاله زنکی. از بیشتر دور و وری هام هم خوشم نمیاد چون غالباً یک رفتار بی خود و دور از شانی ازشون دیدم که از چشمم بیوفتن. خلاصه که عوامل زیادی باعث شد من به جمع‌های فامیلی و... علاقه نداشته باشم.
اینکه این مساله خیلی حاد نبود تا قبل از این ولی الآن من بزرگ شدم و تقریباً در سن ازدواجم و مثل بقیه‌ی دخترهای همسنم زیر ذره بین مامانا و خواهرهای جویای عروس. البته الآن حاد نیست برام ولی برای مامانم حاده.
بیایید بیشتر با علاقمندی های رفتاری جنس مخالف مون آشنا بشیم؛
گاهی دل مون می خواد در نظر جنس مخالف مون جذاب به نظر بیایم، امّا نمی دونیم واقعاً چطور باید این کار رو انجام بدیم، در واقع شناخت کافی از طرز تفکرات و علاقمندی های رفتاری جنس مخالف مون نداریم و سعی می کنیم طبق اون چیزی که خودمون از علایق جنس مخالف دستگیرمون شده پیش بریم و بیشتر مواقع متوجه میشیم که سوتی دادیم.
ببینید یه سری اصول وجود داره که میشه گفت تقریباً درباره همه، با همه جور سلیقه‌ای صدق می کنه، مثلاً درباره ما دخترها یه سری اخلاق و رفتارها وجود دارن که اگه یه پسری اون اخلاق و رفتارها رو جلوی ما نشون بده صرف نظر از ظاهر و قیافه ش به نظرمون جذاب میاد، من تا جایی که الآن تو ذهنم باشه براتون لیستش میکنم.
1. شوخ طبع بودن؛
اگه یه پسر شوخ طبع باشه (البته منظور لوده بازی نیست، شوخ طبع و با نمک بودن یه چیز ذاتیه)، در عین حال که ادب رو هم رعایت بکنه فکر میکنم از نظر همه دخترها جذاب به نظر میاد.
2. رعایت رفتار محترمانه با خانم‌ها؛
سلام
من یه دختر 18 سالم یه رفیق صمیمی دارم که 5 ساله با هم دوستیم حتی رفت و آمد خانوادگی هم داریم و یه جورایی فامیل هم حساب میشیم این دوستم خیلی دختر خوبیه و خیلی مظلوم و آروم و دختر خوبیه.
پارسال با یه آقایی که ده ساله از خودش بزرگتر بود ازدواج کرد و الآن عقد بسته است الآن چند وقته نمی دونم چرا ارتباط ش رو کم کرده اصلاً زنگ نمی زنه پیام به ندرت می‌داد منم هی می‌گفتم عیب نداره من زنگ می زدم پیام میدادم می دونستم یه کم با خانواده شوهرش اختلاف داره منم می‌گفتم عیب نداره من بیشتر توجه کنم بهش مثلاً پیام میدادم سین نمی‌کرد ولی جواب نمی‌داد بهش می‌گفتم می‌گفت عه یادم رفت جواب بدم خیلی ریلکس.
حتی میگم ما خانوادگی رفت و آمد داریم ولی برای عقدش دعوت ام نکرد حتی مامانم می‌گفت داداش ام زن بگیره اینها رو دعوت کنیم چه برسه به عقد مثلاً من خوب من خودم خجالت کشیدم پیش مامانم که دوستم یه ذره هم برام ارزشی قائل نشده ولی مامانم گفت ول کن توقع نکن.