سلام
من یه دختر بالای سی سال و مجرد هستم. طبیعتاً جامعه هدفی که من باید منتظر باشم خواستگارم باشن مردانی هستن که در نیمه دوم دهه سی عمر خودشودن به سر می برن..
ایران تا اون جایی که من می بینم چه در ببین همکاران و چه در بین فامیل و آشنا بعضی مردان تو این سن به خاطر مجرد موندن حالت افسردگی پیدا کردن و از ازدواج بریدن!
مایلم یه صحفه باز کنیم و مجردها از تجربیاتی که این همه سال آموختن صحبت کنیم.
شرایط ما جوانان ها طوری شده که عده‌ای از ما به سختی می تونیم ازدواج کنیم بلاخره این شرایط بد اقتصادی یه سری پرتی هم داره همیشه می گم ممکن منم جزء این پرتی باشم و دیگرانی هم شرایط منو داشته باشند.
خسته م از اینکه تا بحث افزایش سن و ازدواج نکردن شده همگی ما نالیدیم، خسته م از مسیری که گذر کردم تا بلکه اتفاقی رخ بده، تا کی امید و وعده قراره به خودمون بدیم؟
دلم می خواد از این مرحله گذر کنم و به اوج بی نیازی برسم، بحث کم کاری و توکل و تلاش بیشتر هم نکنیم چون خیلی هامون رفتیم و به هر دری زدیم و نشده خواه ناخواه بخشی از جامعه مجبوره تجرد رو انتخاب کنه.
سلام
در ابتدا قصد داشتم یه لیست بلند بالایی از احساسات رو با کمی توضیحات در چند پست بفرستم ، امّا واقعاً احساس کردم در حق این احساسات نامردی میشه! خیلی نوشته بودم و قرار بود از جای دیگه ای شروع کنم امّا تصمیم گرفتم فقط وقتی در حال تجربه یک حس هستم درباره ش بنویسم ، سعی کردم خلاصه بنویسم و مفید باشه و در نهایت فقط توضیحات یک مورد این قدر طولانی بود که برای این پست کافیه!
کاربرد علامت تعجب در ادبیات فارسی با توجه به کتاب دوم دبستان! : بیان احساسات ، بیان تعحب و شگفتی و... ،و در این نوشتار نیز با توجه به حجم زیاد احساسات و همچنین لحن نویسنده از این علامت نوشتاری به وفور استفاده گردیده است!
آنچه گذشت: در سنین نوجوانی ارتباط با جنس مخالف برام اهمیت و جذابیت زیادی داشت مثل بقیه ، امّا بعد از یه سنی رفته رفته جذابیت جنس مخالف برام کمتر شد و برام داشتن یه رابطه دوستی هیچ اهمیت و ارزشی نداشت ، فقط به کار و اهدافم و رویاهام فکر می کردم ، پول در آوردن ، یاد گرفتن ، و تلاش کردن تبدیل به بزرگترین لذّت های اصلی زندگیم شدند.
سلام دوستان
نوشتن این پست برام خیلی سخته ، چون که مجبورم احساساتم رو از اعماق و جودم بیرون بکشم و با قلم نه بلکه کیبورد! بر روی صفحه سفید کاغذ نه بلکه صفحه نمایش! بیارمشون.
اول بگم که دوست دارم شما هم احساس تون رو در بین بذارید ، دوم این که بابت لحن نوشتار که هی تغییر می کنه شرمنده ام چون فقط با احساس این متن رو می نویسم ، سوم این که ممکنه بعضی احساسات ملموس نباشه و متوجه نشید و درواقع با نوشتن و تایپ کردن نمی شه به راحتی منتقلشون کرد، چهارم این که احساس می کنم این احساسات برای خواننده ها غریبه باشه و حس نکرده باشن شون و حتی مسخره به نظر بیاد.
شاید احساس نیاز به جنس مخالف ، جذابیت داشتن جنس مخالف ، نیازهای عاطفی و نیازهای جنسی و... نیازهایی هستند که بسیار زیاد در این وبلاگ بهشون پرداخته شده ، خیلی از این نیاز ها تو یه رابطه دوستی صمیمی با جنس مخالف تامین میشن.
توی هیچ جای دنیا حتی اگه یه فرد با هزار نفر هم رابطه داشته باشه نمی تونه جای ازدواج رو پر کنه ، پس اصولا این احساساتی که توی ازدواج وجود دارن چی هستند که ما به دنبالشون هستیم؟( شایدم فقط من به دنبالشون هستم)
سلام دوستان
بنده فردی مذهبی هستم که خدا روشکر تا الآن از لحاظ تحصیلات عالی و اقتصادی به ثبات خوبی رسیدم
تصمیم گرفتم تا آخر تابستان با یک خانم آشنا شوم برای امر خیر.
رابطه با جنس مخالف هم نداشتم چون درگیر مسائل کاری و تحصیلی بودم وقتش رو هم نداشتم البته با خواندن کتاب با روحیه خانم ها و روانشناسی آن ها آشنایی دارم و کارگاه های زیادی برای ازدواج شرکت کردم و بعد از این مراحل یک لیست از معیارهای اصلی و فرعی تهیه کردم و استارت به امید خدا زدم.
چند ماه است که مسئله ازدواج دارم پیگیری می کنم و یک لیست از خانم ها مدنظر چه اطرافم چه از طریق واسطه ها تهیه کردم و براساس معیارهام اوناها را دسته بندی کردم و الآن چهار ماه است که از نفر اول شروع کردم و دنبال پیدا کردن ادرس و تلفن شون میرم و سعی می کنم از طریق واسطه نظرشون بدونم بعد اگر بهتر بود یک جلسه می ذارم بیرون که شرایط اولیه بهتر بود ادامه میدم وگرنه کنسل می کنم و میرم نفر بعد.
بسم الله الرحمن الرحیم
1) بعضی از خانواده ها هستند که ازدواج رو به شدت سهل و آسون می گیرند که ناشی از طرز تفکرشونه. منظورم ازدواج هایی هست که بیشتر در قدیم ها اتفاق می افتاد مثل این که خواستگاری می رفتن و عقد و عروسی بسیار ساده بود و بعد هم یکی از اتاق های خانواده ی پدر عروس یا پدر داماد رو به اون ها اختصاص می دادند. البته فکر نکنم الآن هم مثل قدیم ها چنین ازدواج هایی صورت بگیره مگر تک و توک.
2) بعضی از خانواده ها هم که اعتقاد دارند باید همه ی مقدمات ازدواج توسط عروس و داماد فراهم باشه و بعد اقدام بشه. مثلا داماد، خانه و ماشین داشته باشه و عروس هم جهیزیه ی کامل. حالا دیگه خیلی سادش کنیم میگن که داماد باید یک شغل ثابت با درآمد نسبتا خوب داشته باشه. خوب بچه های این ها هم یا کلا دین رو قبول ندارند یا در حدی به دین پایبند نیستند که نخوان تن به روابط دوستی و نامشروع بدن بلکه یک همدمی پیدا می کنن و تا ازدواج، از تنهایی در میان.
3) گروه سوم هم مثل گروه قبل هستند ولی با این تفاوت که بچه هاشون اون قدری به دین پایبند هستند که نخوان دنبال روابط نامشروع برن.
سلام
یک پسر سی ساله هستم و به چند دلیل افسرده ام مثل خیلی از جوون های دیگه که این‌جوری هستن و نیاز به کمک تون دارم؛
افسردگی از جنس ناراحتیه، نه اون نوعی که نیاز به دکتر باشه، البته پیش دکتر هم رفتم که فایده‌ای نداشت، یه روز دکتر بهم گفت حق داری چیزهایی که میگی ولی فقط باید زمان بگذره! فکر میکنم این هم چون جواب نداشت گفت یه جوری رد گم کنی بود.
توی زندگی دوست داشتم آدم مهمی بشم و تاثیری روی دنیا بذارم اما هر چه تلاش کردم نشد من توی یک خانواده معمولی و پر از مشکل و طلاق و اینها بزرگ شدم هر چند هیچ وقت نپذیرفتم که شرایط بدی داشتم و تمام تلاشم رو انجام دادم ولی نشد.
این روزها دردی به دردهام اضافه می شه وقتی می بینم افرادی که میشناسم که نزول خور هستن یا مشکلات اخلاقی افتضاح و بدی دارن که من از اونها باخبرم اما پیش مردم بهترین احترام رو دارن، کافیه پول یا کسب و کار یا شغل خوبی داشته باشی تا مورد احترام قرار بگیری هیچ کی عمق ماجرا رو نمی دونه، ببینه همه در سطح هم رو قضاوت می‌کنند.
از طرفی توی کارهام شکست خوردم و از طرفی هر بار از خانمی خوشم اومد یا فهمیدم متاهله و راهم رو با خجالت کج کردم و رفتم یا مجرد بود و من رو نپذیرفت در صورتی که پسر بدی نیستم و ضایع نیستم در نتیجه شریک زندگی هم پیدا نکردم شاید چون پولدار نبودم.گاهی اوقات میگم تنها چیزی که دارم این بوده که سالم زندگی کنم.
دلم گرفته از جامعه، از گرونی، توی یک آشپزخونه از ساعت ۵ غروب تا ۲ شب کار می کنم و ماهی یک تومن حقوق می گیرم، روزها هم مجبورم تا ظهر بخوابم و تا بعد از ظهر با اینستاگرام کار میکنم و درآمدی از اون دارم.
تنها زندگی میکنم و خسته‌ام واقعاً از جامعه، از اینکه وقتی میرم توی خیابون و مغازه‌ها و ... دخترهای بدحجاب زیادی دیده میشن که با دیدن شون ناخودآگاه دلم می لرزه، از اینکه تنهام و توانایی مالی کمی دارم و هیچ دختری حاضر به ازدواج با من نمی شه.
از اینکه خانواده‌ای دارم که هر کی به فکر خودشه و هر چقدر میگم من جوون سالمم بهم کمک کنید هیچ کسی عین خیال شون نیست و کمکم نمی کنن و میگن به ما هیچ ربطی نداره.
انتظار دارن که کار آنچنانی و درآمد بالاتر داشته باشم که مبادا بخوان سر کیسه رو شل کنن یا یه کم بیشتر کمکم بکنن خودشون، خیلی از کارها مثل بنگاه و دلالی و ... می تونستم پول‌های بالا در بیارم ولی حلال نبود.
توی این کارها هم افرادی بودن که ماشین‌های آنچنانی و تیپ و لباس و پول و احترام و ... تازه بعضی ها می گفتن که چه آدم‌های خوبی هستن ولی آدم های کثیفی بودن اون هایی که من شناختم.
دیگه امید و انگیزه ندارم، نزدیک سی سالمه و هیچ چی ندارم نه پول نه امید نه انگیزه برای ادامه ...
تا همین چند سال پیش بمب انرژی بودم و با اطمینان و انگیزه داشتم اهدافم رو دنبال میکردم بدون نگرانی و بدون هیچ حس بدی و واقعاً پر انرژی بودم، واقعاً زیاد، خیلی زیاد، همه می‌گفتند این همه انرژی و انگیزه از کجا میاد؟
ولی یک سالیه که دیگه حال ندارم، دیگه انگیزه ندارم، انقدر ضعیف شدم که حتی نمی تونم یه غذا درست کنم، از نظر فکری بهم ریختم و ورزشم رو هم کم کردم و انگار دیگه پنچر و کم انرژی شدم، یهو انگار صد سال پیر شدم و امیدی ندارم.
هیچ چشم انداز مثبتی نیست شرایط و گرونی هم بر این دامن زده، میگم هر چی کار کنم نهایتش خرج خودم رو به زور بخوام بدم، از الان یک سال کار کنم پس انداز کنم، سر سال تازه با پول کل پس اندازم دو تا دندونم رو می تونم فقط درست کنم، از تنهایی دارم دیوانه می شم و دیگه واقعاً خسته شدم، من نمونه خیلی از پسرهای ایرانم، نمی گم دختران حق ندارن، حق دارن، دختران فمینیست که کاری بهشون ندارم، اون ها باید خودشون هم کار و تلاش کنند و ...
سلام
پسری ۳۰ ساله هستم. همیشه زیاده خواه بودم و هیچ وقت نتونستم به خاطر همین خصلت، شاد زندگی کنم، من ۲ شغل دارم. یکی بنگاه املاک، یکی آژانس باربری، ولی این مقدار برای زندگی امروز کمه. باهاش نمی شه پیشرفت زیادی کرد و ویلای لوکس خرید، پول هام رو جمع کردم و مبلغ متوسطی توی بانک دارم.
یه شغل دیگه ای در نظر گرفتم که میتونه به پیشرفتم کمک کنه ولی از طرفی سن ازدواجم هم رسیده، من اگه بخوام ازدواج کنم باید اون مبلغ توی بانک رو خرج ازدواج کنم، بعدش باید ماهی حداقل ۵ - ۶ میلیون خرج زندگی مشترک کنم و احتمالاً از برنامه های اقتصادیم ۵ - ۶ سال عقب بیافتم، ولی می تونم ازدواج نکنم و اون پول رو توی کاری که مد نظرم هست بزنم. در کنارش خرج خودم در ماه ۳ تا حداکثر ۴ میلیون تومان می شه.
ولی می تونم به کمک کاری که تاسیس میکنم و مرتبط با حوزه کشاورزی هست، درآمد سالانه ام حداقل ۲ برابر بشه، گفتم سالانه چون مشاغل مشابه کشاورزی سالانه سود میده نه ماهانه، حالا تو دو راهی ازدواج و پیشرفت اقتصادی موندم، از طرفی دلم می‌خواست وقتی ازدواج کنم بتونم بهترین طلا و بهترین عروسی ممکن رو بگیرم ولی با این پس انداز نمی شه.
سلام و ارادت
من یه سوال واضح و مشخص داشتم که ممکنه مسأله خیلی از دوستان هم باشه. ولی قبلش یه درد دل کوتاه (سعی میکنم البته!) بکنم که مخاطبش بیشتر دختر خانم ها هستند.
من یه پسر ۳۳ ساله هستم و مجرد. اهل درس و دانشگاه و کار. از خدمت که اومدم یه مدتی کار کردم و پس اندازی داشتم. دیگه داشتم آماده میشدم برای تشکیل خانواده که یهو شب خوابیدیم صبح پا شدیم پراید ۷ میلیونی شد ۲۰ میلیون. چهار پنج سالی گذشت تا دوباره تونستم خودم رو از لحاظ روحی و مالی دوباره جمع و جور کنم، آهان نگفتم، شکست عشقی هم خوردم که طبیعیه همه تو اون سن دو سه تا میخورن. خب رسیدیم به حوالی سی سال و این بار شرایط سخت تر از قبل بود.
دفعه قبل انتظارات ازم کمتر بود چون سنم کمتر بود. ولی حالا تو این سن دیگه ازم انتظار داشتن که یه خونه حداقلی داشته باشم. خلاصه داشتم حساب کتاب هام رو میکردم که با وام و قرض و قوله (غوله؟ نمیدونم کدومه) یه حرکتی بزنم که یهو شب خوابیدیم و صبح پا شدیم دیدیم خونه شد سه برابر، دیگه تو مسکن مهر هم با اون پول بهمون خونه نمی‌دادن.
خب البته این اتفاقات یه شبه نمی‌افتاد ولی ما هم از اون آدم هایی نبودیم که تیز بریم تو صف دلار و سکه و اصلا درست نمی‌دونستم این کار ها رو که البته الان پشیمونم مثل ...
پسری حدود 27 هستم که تا حالا دستم به هیچ دختری نخورده، دلیلش هم مسائل اعتقادی و شاید هم ترس و نداشتن وقت کافی باشه، چون همه ش درگیر درس و کار بودم.
من تو خیلی از پست های خانواده برتر دیدم کامنت هایی را که نوشته بودن پاک بودن دیگه ارزشی نداره یا حتی نوشته بودن پاک موندن پسر تا این سن نشانه بیماریه!، یا دیدم افراد متاهلی را که از اینکه تو دوران مجردی با دختری رابطه نداشتن پشیمون بودن!
شرایطم هم اینطور نیست نتونم ازدواج کنم، ولی ممکنه بعد از ازدواج پشیمون بشم که چرا دوران مجردی پاک موندم.
سلام خدمت کاربران و عرض تشکر از قشر درمانی کشور
پسری هستم ۳۵ ساله، خیلی دوست داشتم در سن پایین ازدواج کنم ولی هرگز نمیخواستم بدون مقدمات پا پیش بذارم.
درسم رو خوندم، فوق لیسانس حقوق گرفتم، سربازی هم رفتم. در آزمون های حقوقی شرکت کردم و از اون جا که تو سال مطالعه مشکلاتی برام ایجاد شد، آزمون وکالت قبول نشدم ولی موفق به قبولی در آزمون سردفتری شدم. خونه و ماشین با کمک خانواده تهیه کردم. درآمد خوبی برای یک زندگی ۳ نفره دارم.
خوب، راستش من تا این سن سرم تو درس و هنر های فردی (مثل زبان) بوده، سمت دوستی نرفتم چون از روابط بدون انتها خوشم نمی اومد، برام جدا شدن بعد از وابستگی سخت بود.
میدونید، من اهداف خیلی بلند بالایی داشتم. یادمه دوران نوجوانی آرزو داشتم تیم فوتبال مورد علاقه ام رو بخرم!، کمال گرایی و زیاده خواهی اخلاق همیشگیم بوده و حتی همین الان هم همون قدر بلند پروازم.
با سلام خدمت دوستان گرامی
چند سالیست که وارد دهه سی زندگیم شدم و هنوز مجردم، دخترهای کمی میشناسم و اغلب اون هایی که میشناسم باهاشون تناسب نداشتم و اهل دوستی با دخترها نبودم، همچنین ازدواج سنتی رو هم نمی پسندم.
به نظرم رسید که شاید سایت های همسریابی، اپلیکیشن ها و یا افراد واسطه ازدواج بتونن بهم در پیدا کردن فرد مناسب ازدواج کمک کنن.
دوست دارم خارج از تشریفات و شلوغ کاری خواستگاری با افرادی که قصد ازدواج دارن مقداری آشنا بشم و اگه در کلیات و روحیات مناسب بودیم آشنایی رو ادامه بدم و از یه جایی به خواستگاری رسمی برم تا اینکه ازدواج کنم و احساس کردم سایت از این نظر فوق العاده است.
یه چیزی که توی سایت خیلی مشهود بود خانم های با سن بالای سی سال بود و به نظرم اومد که اکثر این خانم ها یه مقدار کمال گرایی باعث شده تا این سن ازدواج نکنن (شایدم اشتباه کنم) و بعضا دیگه حاضر بودن با مردان مطلقه هم ازدواج کنن.
من قصدم ازدواج بود و هست و خیلی از دخترها همون اول عکس میخواستن و مورد قبول واقع نشدم و با چند خانم هم که بعد دیدن عکسم قبول کردن ادامه بدیم به دلایلی نشده ادامه بدیم و معمولا در زمان حدود یک ساعت به نتیجه میرسدیم که مناسب نیستیم و خداحافظی میکردیم.
چند خانم در این آشنایی ها از رفتار نادرست یه سری از پسرها ناراحت بودن که پسرها درخواست های خارج عرف دارن و یکی شون میگفت تعداد افرادی که باهام خوب و محترمانه صحبت کردن خیلی کم بوده و بعضی ها هم اول خوب صحبت کردن و کم کم درخواست خارج عرف دادن و رفتار این پسرها اون خانم رو برای مدتی افسرده کرده بود.
برای خودم یه پروتکلی داشتم، اینکه از دخترا عکس نمیخواستم، منتها اکثرا خودشون بصورت عادی و یا سکرت چت عکس میفرستادن، دلیلم برای عکس نخواستن این بود که میدونستم براشون شاید سخت باشه و اگه احساس کنم مناسب هستیم باید سریعا حضوری همدیگه رو ببینیم و زیاد در قالب چت ضحبت نکنیم.
وقتی حضوری همدیگه رو ببینیم درک درست تری از ظاهر طرف بدست میارم چون یه عکس نمیتونه ظاهر آدم رو نشون بده، ظاهرم از عکسم بهتره، نمیشه صرفا از روی عکس قضاوت کرد.
متاسفانه بعضی از پسرها دنبال دوستی و یا ازدواج موقت هستن و هر روز در حال ارسال درخواست آشنایی به دخترها، این باعث شده دخترها خیلی از پیشنهاد های آشنایی رو نگاه نکنن و جواب ندن.
یکی از نشانه هایی که طرف دنبال دوستی و یا ازدواج موقته اینه که پروفایل شون رو دقیق پر نکردن مثلا طرف میخواد از 18 تا 60 سال ازدواج کنه، یه عده هم به مشخصات دروغ میدن و خودشون رو پزشک و دکتر جا میزنن، یا در پیشنهادشون از کلمات عشقم، گلم، عزیزم و ... استفاده میکنن، به نظرم این ها اکثرا قصدشون ازدواج نیست. و یا در مرحله آشنایی مسائل جنسی رو مطرح می کنن و خارج از عرف صحبت می کنن، و یا چندین عکس و بعضا عکس بی حجاب می خوان.
برای ما پسران هم دام هایی پهن شده و باید خیلی حواس جمع بود، یه مورد بود که ابتدا همه چی خوب بود ولی در ادامه تناقض های داشت و خیلی سوال برام ایجاد کرد و نباید اینجور احساس کرد چون پسریم پس میتونیم مدیریت کنیم، شاید طرف با افرادی برنامه دقیق چیده باشن.
در صورتی که افراد درست رفتار کنن و واقعا قصدشون ازدواج باشه، این فضا میتونه خیلی در امر ازدواج کمک کنه و با افرادی که شباهت و تناسب بیشتری دارن ازدواج کنن.
الان با یه خانم آشنا شدم که نسبتا معیارهای همدیگه رو داریم، ولی این بیماری جلوی آشنایی بیشتر رو گرفته چون نمیتونیم حضوری همدیگه رو ببینیم و شاید ازشون بخوام تا زمانی که شرایط دیدار حضوری فراهم نشده قطع رابطه کنیم. دوستان اگه تجربه ایی در این زمینه دارید لطفا برامون به اشتراک بذارید.
ممنون
مرتبط با ازدواج از طریق واسطه ها:
برقراری ارتباط با واسطه های ازدواج در سراسر کشور
معرفی موسسه یا واسطه ازدواج در اصفهان
کجا باید دنبال واسطه ازدواج باشم که دختر مذهبی بهم معرفی کنه؟
بحث در مورد کانال های واسطه در ازدواج دائم
ازدواج با واسطه گری نهاد رهبری دانشگاه
بحث در مورد واسطه گری برای ازدواج
برای ازدواج می خوام از واسطه کمک بگیرم
یه ایده دارم برای واسطه گری ازدواج دانشجویی
فرهنگ سازی در مورد بحث واسطه گری
مرتبط با پیدا کردن دختر خوب برای ازدواج:
در باب پیدا کردن دختر مناسب و دلخواه برای ازدواج به مشکل خورده‌ام
نهاد رهبری در دانشگاه، محلی مناسب برای معرفی افراد جهت ازدواج
چرا کسی کمک نمیکنه فرد ایده آلم رو پیدا کنم؟
چطوری دختر مناسب خودتون رو پیدا می کنید و به خواستگاری اون میرید؟
از کجا همسر آینده ام را پیدا کنم؟
من از کجا باید دختر هم سن و مناسب شرایط خودم رو بیدا کنم ؟
از کجا دختر مناسب برای ازدواج پیدا کنم ؟
چه جور میشه دختر خوب پیدا کرد؟
چکار کنم که خودم یه دختر خوب پیدا کنم ؟
کجا دنبال دختر خوب گشتی که میگی نیست ؟
خواسته من یه دختر خوبه که مثل خودم خودش رو حفظ کرده
نحوه پیدا کردن یک دختر خوب برای ازدواج
از کجا دختر مناسب برای ازدواج پیدا کنم ؟
می خوام با یه دختر مذهبی و ساده ازدواج کنم
دختر مذهبی کجایی ، دقیقا کجایی ؟!
میخوام با یه دختر پاک و دست نخورده ازدواج
چرا دختر پاک، سالم ، چادری مقید و بدون آرایش کمتر انتخاب میشن ؟
آقایون خوبی که دنبال دختر پاک میگردن کجان اگه راست میگن ؟
پیدا کردن دختر چادری واقعی و مناسب برای ازدواج
مرتبط با جذب خواستگار:
برای دختر چادری، حضور در چه مکان هایی برای جذب خواستگار مناسبه؟
در خانواده ای بزرگ شدم که میگن خودت برو شوهر پیدا کن
منم باید با دوست شدن شوهر پیدا کنم؟
برای جذب خواستگاران جدید، خودتون رو تغییر بدید
چطوری جذاب باشم که خواستگار جذب کنم ؟
یه دختر از چه راهی باید خواستگار مناسب جذب کنه ؟
راهکارهای موثر در جذب خواستگار
عمل زیبایی بینی و جذب خواستگاران بهتر
قانون جذب برای جذب خواستگار و همسر
چیکار کنیم که خواستگار بیاد برامون؟
چادریم ، ولی چطور خواستگاری جذب کنم که زیاد مذهبی نباشه ؟
چکار کنم که برادر دوستم بیاد خواستگاریم؟
سلام
بنده پسری 34 ساله هستم، تحصیلاتم ارشد برق هست، چند سال پیش عاشق یکی از دخترهای فامیل خیلی نزدیک شدم، ایشون دکتر داروساز هستن، این خانم رو از زمانی که خردسال بود دوست داشتم نه برای ازدواج، بلکه مثل خواهر کوچیکم دوسش داشتم، همیشه فکر میکردم شبیه ترین آدم روی کره زمین به من، این دختره و همیشه از موفقیت هاش خوشحال میشدم و قلبا براش دعا میکردم.
از یه جایی به بعد نمیدونم چی شد چه جوری شد که این جوری عاشقش شدم، اما من علاقه م رو به ایشون ابراز نکردم و نگفتم که دوست دارم باهاش ازدواج کنم، خیلی با خودم کلنجار رفتم و بالاخره تصمیم گرفتم فراموشش کنم، خیلی سخت بود دلیلش این بود ایشون دکترای داروساز میخوندن و ده سال از من کوچکتر بود.
به نظرم افرادی که رشته های پزشکی میخونن بهتره با هم ازدواج کنن و سطح درآمدی باعث میشه سنخیت نداشته باشیم، حالا موضوع اینه که من از ۵ سال پیش این خانم رو دوست داشتم و سعی کردم علاقه م به ایشون از بین بره و تا حد زیادی موفق شدم، اما فکر میکنم ناخودآگاهم خیلی درگیره ایشونه و هر وقت ایشون رو دیدم باز احساس کردم تنها ایشون رو میتونم دوست داشته باشم و وقتی میخوام به ازدواج با کسی فکر کنم، این علاقه جلوم رو گرفته و نگذاشته تا بعد ۵ سال ازدواج کنم.
خدا رو شکر کسب و کار خودم رو دارم و مرتبط با رشته ام هست و درآمدم شاید ماهی ۸-۱۰ میلیون باشه، احساس میکنم ایشون هم بهم علاقه دارن البته پدر و مادرشون رو میدونم دوستم دارن و واقعا تا این سن از هر نظر سالم زندگی کردم و خدا رو شکر توی فامیل و آشنا نظرشون نسبت به من مثبته.
شانس ما هم عاشق کسی شدیم که کار رو سخت کرده و نمیدونم چیکار کنم و اینکه اختلاف سطح درآمدی میتونه مشکل ساز باشه یا نه؟، مشکل من، بله گرفتن نیست شاید بهم جواب مثبت بدن ولی آینده زندگی برام مهمه.