سلام
یه دروغی گفتم که حالا موندم با این دروغ، چه کار کنم...
من یه پسر ۳۰ ساله م، ۲۸ سالگی دانشگاه قبول شدم (اینکه چرا این قدر دیر رفتم دانشگاه و از زندگی عقب موندنم و...خودش داستان طولانی داره که حتی حرف زدن راجع بهش روح و روانم رو بهم می ریزه، بخوام خلاصه کنم همه ش در اختیار خانواده بودم و کار و...).
ورودی سال ۹۹ هستم و از شروع دانشگاه به دلیل کرونا دانشگاه مجازی بود و با همکلاسی‌ها مجازی آشنا بودم وقتی می دیم استاد داریم که فقط چند سال از من بزرگتره، و به خاطر رفتارهای بچگانه همکلاسی‌ها که داخل گروه می دیم ترس گفتنه سنم رو داشتم و اگه کسی می‌پرسید دروغ میگفتم، حالا دانشگاه ترم قبل شروع شد و من نرفتم الآن موندم این ترم رو چه کار کنم حس ضعف شدیدی دارم، کاش از اول راستش رو گفته بودم، الآن راستش هم بگم انگاری جورایی خودم رو تخریب کردم که من خودم رو قبول نداشتم که از اول نگفتم و...
می خوام بپرسم اگه از ظاهرم نشه تشخیص داد سنم رو، باز هم ممکنه بفهمن چون روی کارت دانشجویی هم تاریخ تولد رو نمی زنن، به نظرتون میشه هیچی نگم یا نه می‌فهمن و بدتر ضایع میشم.... شما بگین چه کار کنم؟
← مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه)
- ۲۱۷۶ بازدید توسط ۱۷۱۶ نفر
- چهارشنبه ۱۶ شهریور ۰۱ - ۱۳:۵۴
