سلام دوستان
خواهش میکنم کمکم کنید. راسش من میخواستم برای ارشد امتحان بدم ولی بین روانشناسی بالینی ، رشته ای مثل کار آفرینی و خلاقیت و یه رشته که بشه آزمایشگاه زد شک دارم. اول اینکه کدوم رو پیشنهاد میکنید ؟ دوم برای زدن آزمایشگاه چه رشته ای میتونم بخونم . سوم بحث امتیاز و ... یعنی کدوم رشته رو اگه بخونم بهتره.
واقعا ممنون میشم اگه کمکم کنید
به نام خدا
دوستان عزیز لطفا دانشگاه های با جو غالبا مذهبی استان تهران رو برای ازدواج معرفی کنید .
مثلا دانشگاه هایی مثل امام صادق ( ع ) ، امام حسین ( ع ) ، امام علی ( ع ) ، دانشگاه الزهرا ( س ) ، بقیة الله ( عج ) ، دانشگاه شهید مطهری
من خودم پسری مذهبی با تیپ اسپرت هستم ولی پایبند به معنویاتم ، و به لطف خدا تا الان با جنس مخالف ارتباطی نداشتم .
رتبه زیر ۵۰۰ کنکور انسانی ام ، و دانشجوی دانشگاه تهران ، اما متاسفانه جو کلی دانشگاه تهران مطابق میل من نیست و خودم خیلی اذیت میشم ، منتظرم زودتر لیسانسم رو بگیرم و برای ارشد برم دانشگاه دیگه .
سلام ...
شخص سومی هستم که زندگی دو نفر و میبینم، لطفا نظر خودتون رو بفرمایید.
شخص اول:
دختری هست بزرگ شده در خانواده سنتی و مذهبی در حد متوسط ... پدر شغل آزاد و مادر خانه دار. زیبایی متوسط رو به بالا و قد ۱۷۰ . بسیار باوقار و متین، پا بند اصول اخلاقی، همیشه احترام میذاره حتی به کوچکتر. دختر شوخ و خیلی به روز ولی تصمیم گیری بر اساس منطق در خانوادشون. محجبه نیستن و مانتویی ولی نه موها خیلی بیرونه نه مانتو دور از اصوله، همیشه مانتوی بلند و حجاب متوسط. مارکدار میپوشن ولی نه همیشه و همه جا . بسیار قانع که به گفته مادرشون جز لوازمی که ضروریه تا حالا چیز اضافی ازشون نخواسته.
شخص دوم:
دختری دو سال بزرگتر از اولی از همون خانواده، دانشجوی پزشکی ( اولی پیش دانشگاهیه که درسشون مثل همین دومی و کم نداره ازشون ) ،مودب هستن ولی متین نه . همیشه کوتاه و باز لباس میپوشن و موهاشون بیرونه، زیبایی در همون حد اولی ولی قد کوتاه ۱۵۷-۸. همیشه باید مارکدار بپوشه و کفش ارزون تر از پانصد هزار تومن نداره، عکس های تقریبا باز میذارن تو پروفایل هاشون و بسیار مادی نگرن ، از لحاظ مالی معمولی و مثل دختر اولین ولی برخلاف اولی میخوان پولدار تر از اونی که هستن نشون بدن تا با پولدار ازدواج کنن.
هیچ کار خونه ای بلد نیستن ولی مانیکور ناخن و مدل مو و مد لباس در حد عالی، اولی هم بلده و میگم به روزه ولی تقریبا ساده با یه مقدار نرمال آرایش و اینا.
به گفته ی مادراشون، مادر دختر اولی به جای خرید همش از نوع مارکدار بعضی ها رو پس انداز میکنن برای جهیزیه کامل دخترشون ولی مادر دومین دختر اصلاً و اینم بگم دومین مورد هر هفته یه خریدی دارن ولی اولین مورد قانع و کم خریدن.
اولین دختر با تعداد کمی از فامیل هاشون در ارتباط هستند ولی دومی ارتباط خانوادگی گسترده دارن.
اولین دختر خیلی با حیا و در جمع بر خلاف جمع دوستانشون کم حرف ولی دومین دختر کلا پرحرفن و یه مقدار هم از گفتن مسائل جـ ابایی ندارن.
الان کدام مورد برای ازدواج مناسب ترن ؟ هر دوشون به دلم میشینه منتهی از نظر شما کدوم ؟
ممنون میشم
سلام
همه خوب میدونیم در شرایط حال حاضر جامعه ما ازدواج واسه پسر تا سن 26 27 سالگی مقدور نیست چون وضع مالی خوبی وجود نداره . و اگر از روی نیاز و به قول معروف خدا بزرگه رفت جلو و ازدواج کرد قطعا اشتباهه و زندگی بدون پول بر به مشکل میخوره پس آپشن ازدواج در سن کم و با امکانات کم خط میخوره و راجبش نظر ندین و بحث نکنید .
حالا من چند تا سوال دارم سوال دارم میگم و شما با احترام نظرتون رو بگید ، ایده من اینه که پسر دختر آشنا بشن ، با هم ارتباط داشته باشن، چند سال به صورت سالم و اگر دیدن با هم مشکلی ندارن و هم رو رو دوست دارن بعد چند سال که پسر به شرایط ازدواج رسید بره خواستگاری ... ، نظرم دوستیه ؟ بله دقیقا دوستی سالم تا زمان ازدواج بدون رابطه جنسی .... نظرتون؟
سوالم ...
سلام
من 18 سالمه ، خیلی دوست دارم با جنس مخالفم یک رابطه ی سالم داشته باشم و میدونم رابطه ی پنهانی دختر و پسر عاقبت نداره. خب من قراره برم دانشگاه ، نمیدونم چه جوری به مامان بابام بگم، مطمئنم مامانم مخالفت میکنه چون همیشه بهم گفته دیر ازدواج کنم ، خب من فعلا قصد ندارم باهاش برم زیر یه سقف ، فقط میخوام عقد کنم .
خیلی ممنون
سلام دوستان
من یه پسر 23 ساله هستم که ونکوور زندگی میکنم. تازگی از ایران خارج شدم به همین دلیل کسی را اینجا نمیشناسم و غربت خیلی زندگی را برام سخت کرده. با اینکه کار میکنم و درآمد دارم ولی زندگی بدون روابط اجتماعی خیلی سخته.
در بعضی موارد هم که با آفراد آشنا میشم وقتی میبینم فرهنگی که من بهش اعتقاد دارم و تو زندگیم سعی کردم پیادش بکنم را افراد این جامعه ندارند و زندگی هاشون متفاوت با ماهاست از ارتباطات اجتماعی یه کم فرار میکنم.
نتیجه این که به درد تنهایی تو جامعه غریب دچار شدم که نتایج بعدشم متاسفانه خ ا و افسردگیه. قبل از رفتنم خانواده خیلی فشار آوردن که برات زن بگیریم بعد بفرستیمت ولی نمیخواستم تو شرایطی که هنوز نه کار و نه درآمد درست و حسابی و نه شرایط مناسب تو کانادا داشتم ازدواج کنم.
نمیدونم آیا اصلا بین دخترای اینجا یا هر کشور خارجی میشه فردی مناسب پیدا کرد؟ نمیگم خودم خیلی آدم مذهبی هستم ولی یه حداقل هایی را برای خودم رعایت میکنم که دخترهای اینجا یا اون حداقل ها را ندارند یا خیلی مذهبی اند.
چه جوری میشه با تفاوت فرهنگی یه کشور خارجی کنار اومد ؟
ببخشید اگه یه کم سوالام زیاد بود.
سلام
بی مقدمه بگم که مشکل بنده عصبانیتِ . منو معمولا آدم آروم و منطقی میشناسن از اونایی که کار به کار کسی نداره اما وقتی یه کم اوضاع بر وفق مرادم نباشه وحشتناک عصبانی میشم بطوری که هیچ کس رو نمیشناسم فقط می خوام خودم رو خالی کنم ( پدرمم یه جورایی مثل من بوده ... ) . دلیلی که باعث شد تا من از شما دوستان خانواده برتری کمک بخوام برای دیشب بود .
این یک نمونه از عصبانیت شدید من بوده :
( حالا نمیدونم بی دلیل بوده یا نه ) . اول از همه بگم چون قدرت تحمل و صبرم خیلی کمه سعی کردم از خانواده ام فاصله بگیرم . دیشب مادرم دعوتم کرد رفتیم خونه شون ، برادرم و همسر و بچه ۱ ساله اش هم اومدن ، وسط کار به فکرشون زد برن خونه یکی از اقوام مون ! و زن داداشم پیشنهاد داد بچه شون پیش من بمونه . من اولش مخالفت کردم اما زیادی اصرار کردند گفتند ۱ ساعته میرن و میان ، منم از ۶ صبح شیفت بودم و نتونستم بخوابم .
سلام
پسری 26 ساله هستم ، از نوجوانی ذهنم درگیر دو مسئله بود ؛ یکی موفقیت در زندگی معنوی و مادی ، دوم انتخاب همسر .
برای انتخاب همسر خیلی فکر کردم ، تا قبل ورود به دانشگاه تفکر انتزاعی و نا صحیحی داشتم که بر همون اساس معیار برای خودم می چیدم ، اما به مرور که پا در عرصه ی اجتماع گذاشتم ، و اینکه با جو های مجازی مثل وبلاگ خوب خانواده برتر آشنا شدم ، متوجه شدم که چه ملاکی برای انتخاب همسر باید داشته باشم .
برای من زیبایی ، ثروت ، تحصیلات و شغل طرف مهم نیست ، تنها زیبایی در حدی باشه که بهش رغبت داشته باشم . ولی با خودم فکر کردم و گفتم نمیشه کم توقع باشم ، پس اخلاق عالی و انسان ساز رو ملاک انتخاب همسرم قرار دادم .
سلام دوستان
من حدود 6 ماه پیش دچار ریزش موی شدیدی شدم و از طریق همین وبلاگ که به یکی از کاربران برای این مشکل شامپوی ماینوکسیدیل پیشنهاد شده منم همین شامپو رو استفاده کردم و الان خیلی بهتر شده اما یه مشکل عجیب پیدا کردم و این که موهام به محض عرق کردن یا حتی بعد اینکه از حمام بیام و کامل خشک نباشه و ببندمش بوی خیلی بدی میگیره .
خیلی اذیت میشم نمیدونم عوارض جانبی مصرف این شامپو میتونه باشه یا ربطی نداره. ضمنا متاسفانه در 40 سالگی یائسگی زود رس پیدا کردم و کلا سیستم بدنم به هم ریخته مخصوصا گر گرفتگی .
دوستان اگر تجربه ای دارن یا شامپویی میشناسن که بوی خوب و ماندگاری داشته باشه ممنون میشم معرفی کنن
سلام
چرا عذرخواهی های ما فایده ای ندارد؟ متاسفانه در فرهنگ ما به بالا بردن سطح این مهارت اهمیت چندانی داده نشده است. شاید به دلیل اینکه هرگز بزرگ ترها عذرخواهی نمی کنند یا عذر خواهی بزرگ ترها اغلب ظاهری و از روی اجبار بوده است.
چرا در عذرخواهی این قدر بد عمل میکنیم؟
سلام دوستان
من دانشجوی پیام نورم و دارم پروپزال می‌نویسم . چند ماهه خیلی دچار استرس شدم تا جایی که اصلا نه تمرکز برای نوشتن دارم و نه خواب و خوراک دارم . شهریه هامون هم خیلی زیاده ، استادامون هم هیچ کدوم راهنمایی نمی‌کنند، فرقی نمیکنه کدوم استاد راهنمامون باشه . شاید آموزش محور کنم . فقط نمیدونم درس سمینار چه جوریه ؟ میخواستم ازتون در مورد تجربه پاس کردن پایان نامه یا سمینار بپرسم .
من قصد دکترا خوندن ندارم و از درس سیرم ، اون قدر اضطراب دارم که از فکرم از کار افتاده .
سلام
در خواستگاری سنتی که بین فامیل های خیلی نزدیک اتفاق میوفته معمولا روند رایج خواستگاری سنتی طی نمیشه ( مثلا دختر عمو و پسر عمو )، مثلا به این صورته که مادر پسر موضوع رو با خانواده دختر مطرح میکنه و خانواده دختر هم موضوع رو با دخترشون در میون میذارن تا فکرهاش رو بکنه و جواب بده و بعد اگه نظرش مثبت بود اعلام میکنند و خانواده پسر به صورت رسمی با گل و ... به خاستگاری دختر میرن و میشینن صحبت میکنن و اگه دختر و پسر شرط خاصی نداشتن و مشکلی نبود یه جلسه دیگه بله برون و مابقی ماجرا ... .
حالا سوالم اینه که زمانی که خانواده دختر با دخترشون مطرح میکنن موضوع رو و دختر خانم هم قراره فکرهاش رو بکنه و جواب ( مثبت یا منفی ) بده؛
سلام
زن 26 ساله ای هستم که 2 ساله ازدواج کردم. من 4 سال قبل ازدواجم با مردی آشنا شدم که خیلی بهش علاقمند شدم. اون هم همین طور. ولی 10 سال با هم اختلاف سنی داشتیم. رابطه بین مون محترمانه و در عین حال پر از احساسات و محبت بود. البته فقط یکبار همدیگه رو دیدیم و بیشتر با پیام و زنگ صحبت میکردیم و با هم آشنا شدیم .
من خیلی دوستش داشتم. بنده ارشد خوندم و ایشون هم همین طور . هر دو از سطح خانوادگی خوبی هم برخوردار بودیم. خانواده ها اصلا در جریان نبودن. من ساکن تهران و ایشون اصالتا جنوبی هستن.
گذشت و این عشق بین مون بنا به دلایل شخصی البته از طرف ایشون بهم خورد. و من با مرد دیگه ای ازدواج کردم که کاملا سنتی به هم معرفی شدیم. با یکسال تفاوت سنی . اوایل به همسرم علاقه داشتم ولی الان حس میکنم اونی نیست که من میخوام. خانواده شون خیلی سنتی هستن. و ما اجازه نداریم دو تا خیابون دورتر از اونا زندگی کنیم.
سلام دوستان
ممنون میشم هم فکری کنید . راستش من یه خواهر ۱۳ساله دارم که خیلی اعتماد به نفسش پائینه و همش فکر میکنه زشته و از صورت خودش ایراد میگیره . خیلی پرخاشگر شده و اصلا نمیشه باهاش حرف زد . بداخلاق و عصبی . شب ها نمیتونه بخوابه دائم نگرانه بقیه فکر کنن زشته و ... . ولی اصلا مشکل قیافه نداره .
لطفا بهم راهکار بدید چون مشاور بیا نیست و میگه این جوری تخریب میشه و احساس بدی بهش دست میده .من واقعا نمیدونم چه جوری اعتماد به نفسش رو بالا ببرم همش ازش تعریف میکنم ولی باور نمیکنه و دعوا راه میندازه که چرا این حرف رو زدم . نگرانشم . چه جوری اعتماد به نفسش رو زیاد کنم ؟ تو رو خدا اگه راهی بلدید بهم بگید
سپاس اجرتون با خدا