خانواده برتر

سلام

احتمالاً همسرتون تجربه ی تلخی رو از بگومگوهای زن و شوهر سر تصمیم گیری ها سراغ داشته و فکر می کنم نسبت به همه بدبین شده و ضمناً این که ایشون اعتماد به نفس خوبی دارن چون هنوز شما ایشون رو قبول نکردین براتون خط و نشون کشیدن و احتمالاً جواب رد شما اهمیتی براشون نداره.

خانوم هایی که شوهرشون رو باور ندارن و بهش علاقه ای ندارن یا مادرزن و خواهرزن رو توی تصمیم گیری های زندگی دخالت میدن معمولاً با جر و بحث سر مسائلی که ربط چندانی بهشون نداره زندگی رو به سمت فروپاشی میبرن و این آقا میخواسته از همون اول جلوشو رو بگیره.

دو حالت داره

یا یجورایی مجبور شده بیاد خواستگاریتون که این حرفو زده که شما ردش کنید ...

یا اینکه اوضاع و احوالش خیلی داغونه ...

در هر صورت چنین فردی ارزش یک ثانیه فکر کردن رو  هم نداره.

خوب دعوا نکنین

حقیقتش اینکه  اقایون دارن با زبون خودشون میگن بانو لطفا منو خر کن

یعنی چی ؟

هر چی گفت بگو چشم اما کار خودتو بکن  یا اگه مخالفت کرد بگو چشم  اما بعدا به یه نحو دیگه مطرحش کن 

اصولا  اقایون جنگیدن رو دوس دارن (دور از جون شوهر من که گله )

برای همین اگه شما باهاشون بحث کنین صرفا جهت اینکه پیروز بشن پیشروی میکنن

حتی اگه ته دلشون به این باور برسن که بدم نمیگه ها  یا تمام منطق دنیا رو براشون  بیارین  اما خوب در اون لحظه اونا مرد زندگیتون نیستن  یه بچه کوچولوی لجوجن که دلشون میخواد محکم پاشونو بکوبن تو گودال ابی که شما میگین نکوب حتی اگه حالشون از این همه گلی شدن بهم بخوره

البته این مردی که خانوم سوال کننده گفتن یک درصد هم به درد زندگی نمیخوره

اما به قول همسرم که همیشه میگه صبا تو مثل شیطون میمونی قدم به قدم پیش میری جوری که ادم خودش نمیفهمه کی با رضایت خودم کاری رو کردی که مخالف صد در صدش بودم

شما هم باید اهسته و پیوسته در جهت رسیدن به اهدافتون گام بردارین

شاید دین گفته باشه باید تمکین کنین (تو مواردی البته) اما نگفته شما نباید سیاست داشته باشین

تحقیقات جدید نشان می‌دهد مردان بیشتر از زنان دوست دارند کنترل امور را به دست داشته باشند، در شرایطی که زن‌ها در کار کردن با افراد هم رتبه‌ی خود بهتر فعالیت می‌کنند.

مطیع زنان بودن در امر کلی سرپرستی

بر طبق نص صریح قرآن «الرجال قوامون علی النساء ...»،  سرپرستی خانواده به عهده مردان است. بنابراین چنانچه همه امور زندگی و حتی روابط اجتماعی و کار مرد، به رای و نظر زن تدبیر شود، و عامل بازدارنده مرد، از دخالت یا مخالفت، ترس و نگرانی از واکنش همسر باشد، مرد محکوم به زن ذلیلی است؛ فرقی هم ندارد که واکنش مرد، نشانه تسلیم باشد یا رضایت.

نیز وقتی  نیاز به تصمیم گیری باشد؛ تصمیم از سوی زن اتخاذ گردد. فرقی هم نمی کند که بلافاصله ابلاغ شود و یا تا زمان عمل کتمان شود. در هر صورت مخالفت یا موافقت مرد علی السویه و بی فایده است. معمولا در چنین خانواده هایی مردها غرغرو هستند زیرا همواره برخلاف میلشان رفتار می شود و قدرتی بر جلوگیری ندارند. اسلام اینگونه موضعگیری مردان را زن ذلیلی می داند در حدیث حضرت امیر علیه اسلام آمده است که: وَ قَالَ عَلِیٌّ علیه السلام: کُلُّ امْرِئٍ تُدَبِّرُهُ امْرَأَتُهُ فَهُوَ مَلْعُون؛ هر مردی که تدبیر امورش به دست زنش باشد، ملعون است. (مکارم الأخلاق، ترجمه میر باقرى، ج‏1، 443)                                                                                                                                                          

اگر چه استبداد و خودسری و زیاده خواهی زن یکی از عوامل زن ذلیلی است، اما تا زمانی که مرد قوی و مسلط باشد، عملا زن ذلیلی اتفاق نمی افتد. بلکه مهمترین عامل این ذلت، ضعف روحی و عدم قدرت فکری مرد است. اما این عذرها چیزی از تقصیر مرد نمی کاهد. ضعف و کمرویی در اسلام حجت نیست. انسان ضعیف، کمرو یا ترسو باید خود را اصلاح کند. گفتنی است که همسران چنین مردانی علی رغم تصور دیگران چندان هم از زندگی خود راضی نیستند و از ضعف همسرانشان در رنجند. زن چنانچه روحیه سلطه گری هم داشته باشد دوست دارد بر مرد قوی و با عرضه تسلط پیدا کند.

اما به دست گرفتن مسئولیت خانواده نباید موجب آزار اهل خانواده باشد بلکه مردان به جهت نص صریح قرآن «عاشروهن بالمعروف» موظف به رعایت اخلاق و رفتار  نیکو هستند کمک در کارهای خانه  علی رغم تصور عوام از نظر اسلام عین مردانگی است. کمک کردن به همسر در کارهای خانه از مستحبات موکد در اسلام است. در روایات آمده است که حضرت علی و دیگر ائمه علیهم السلام در انجام کارهای منزل همسرانشان را یاری می نمودند. در کتاب کافى از حضرت صادق آل محمّد صلى اللَّه علیه و آله و سلم روایت میکند که فرمود: حضرت امیر علیه السّلام هیزم می آورد، آب می آورد، جاروب میکرد، فاطمه زهرا علیهاالسّلام آسیا می کرد، خمیر می کرد، نان می پخت و ... (زندگانى حضرت زهرا علیهاالسلام، نجفى، ص 169)

خیلی وقتا کمک مرد به زن در کار خونه محبته و کم کم امر برای بعضی ها مشتبه شده و تبدیل به انتظار و ادعا میشه پس زن هم باید درک محبت و کمک را داشته باشه طبق متن بالا

تفکر نازنین و بقیه خانم ها اکثرا اینه : مرد باید زن ذلیل باشه!

و اینو میگن اسلام گفته! در حالیکه این نظر فمنیستی است

شماها دقیقا همینو میگی یعنی به اسم هم فکری میخوای تبعیت و اطاعت نکنی حتی در امور معقول! نه نظر خودم بهتره! یعنی حتی به خاطر دل مرد حاضر نیستید یکبارم شده کوتاه بیاید ولی مرد اگر یکبار ناز نخره بی عاطفست! چون همتون فکر می کنید مردها احساس و دل ندارند! نظرات جدید (جستار و مقاله) در مورد احساسی بودن مردها را مطالعه بفرمایید خیلی جاها مردها دل رحم ترند و احساساتی تر چون غرور بیشتری دارند اکثرا بروز نمیدن

زن دلیل و مرد ذلیل شوید!
  خداوند متعال مهر و محبت همسران نسبت به یکدیگر را در وجود آنان قرار داده. محبت بین زن و مرد با آغاز زندگی مشترک زوجین ایجاد می شود و با ادامه زندگی، استحکام پیدا می کند. همان طور که در آیات قرآن آمده، خداوند زنان و مردان را برای آرامش یکدیگر آفریده. در آیه 21 سوره روم در این خصوص آمده: « و من آیاته ان خلق لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا الیها و جعل بینکم موده و رحمه ان فی ذلک لایات لقوم یتفکرون / از نشانه های الهی آن است که برای شما جفتی از جنس خودتان آفرید که کنار او آرامش یافته و با هم انس گیرید و میان شما رافت مهربانی برقرار شود. همانا در این امور نیز برای مردم خردمند، ادله علم و حکمت حق آشکار است ». متأسفانه در جوامع کنونی، مهر و محبت میان زوجین با تعابیر نامتعارفی بیان می شود. مثلا وقتی به زنی می گوییم به همسرت عشق بورز و محبت داشته باش، می گوید «پررو» می شود و معتقد است زنانی که محبت شان را به شوهرانشان نشان می دهند «مردذلیل» هستند. البته عکس این موضوع هم صادق است و وقتی به مردی گفته می شود با همسرت مهربان باش و به حرف هایش توجه کن، این کار را «زن ذلیلی» می داند. مگر چه عیبی دارد که همه ما زن ذلیل و مرد ذلیل باشیم. فرهنگ اسلامی و ایرانی ما هم این گونه رفتارها را تایید می کند؛ تا آنجا که پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «قول الرجل للمراه انی احبک لایذهب من قلب ها ابدا/ گفتار مرد به همسرش که تو را دوست دارم هرگز از قلب او محو نمی شود.»

اعتقاد عمومی همیشه این بوده است که مرد بودن در این دنیا یک نعمت است. امر و نهی و محدودیت هایی که برای دختران از کودکی وجود دارد گریبان ما را زیاد نمی گیرد. بیشتر از آنها در اجتماع می گردیم. ریسک پذیرتر هستیم. برای شغل یافتن دست ما بازتر است. نمی گویند موهای مان نباید دیده شود و یا به استادیوم حق نداریم برویم. می توانیم در ملا عام آواز بخوانیم و برقصیم و با غرور اعلام کنیم دوست دختر داریم و …

اما زندگی به همراه فرصت هایی که بر ای مردان عرضه می کند با خود ناگواری هایی نیز بر ما تحمیل می کند. پروفسور دانشکده روانشناسی دانشگاه آریزونا و نویسنده بیش از 10 کتاب Douglas T. Kenrick به 7 دلیل ناگوار اشاره می کند که مرد بودن را پر هزینه می یابد.

1- همه می خواهند اذیت مان کنند

تقریبا اکثر ما از دوره دبستان به بعد خاطرات تلخی از قلدری و تهدید و حتی فحش و صدمات جسمی داریم. نکته اساسی این نیست که بله تقریبا اکثر اذیت کننده ها  ممکن است عده ای مرد زورگو و عوضی باشند ولی به هر حال، قربانیان زیادی از این محیط تربیتی، خود ما مردان هستیم. من اگر می خواستم در درس ریاضی  دوم دبیرستان علاقه و جدیت به خرج دهم در ضمن می بایست مواظب شاگرد تنبل های قلدر هم باشم که مسخره ام نکنند و حتی کتکم نزنند.

یکبار از تمامی دانشجویانم خواستم به این سئوال جواب دهند که آیا به خاطر مشکلات شخصی و فامیلی به فکر کشتن یک نفر از سر غیض افتاده اند ؟ جواب همگی شان هم مثبت بود و هم متاسفانه اکثریت شان، فرد مورد غضب شان یک مرد بوده است.  به نظر نمی رسد درصد آزار و زخمی شدن ها و کشته شدن مردان ربطی به بد و خوب بودن شان داشته باشد. همین که مرد باشیم شانس اذیت و جراحت و مرگ مان بیشتر است.

2- برای مردان کنترل احساسات سخت است

سالها مشغول تدریس رفتارهای ناهنجار به دانشجوان هستم و هر بار که خودم را آماده سخنرانی در کلاس ها می کردم متوجه این حقیقت بودم که متاسفانه بسیاری از رفتارهای ناهنجار، اعتیاد به قمار و الکل و خشونت هایی که مسئولیت قانونی برای مردان ایجاد می کند همگی شان، سرچشمه اش، همین کنترل رفتار و احساس است که در روانشناسی از آن به عنوان impulse control disorders یاد می کنند.

لیست اعمالی که شدیدا به ضرر مردان است و در بسیاری موارد حتی انگیزه و نیت بدی هم در آن وجود ندارد بسیار طولانی است. از خشم ناگهانی منجر به زد و خورد تا ترس از بیکار شدن تا مشروبخواری و سریع رانندگی کردن و … همه تصمیمات ناگهانی و غیرارادی که به نوعی در وجود بسیاری از ما مردان ریشه دارد و بهای سنگینی نیز برایش پرداخت می کنیم …

3- بندهِ عطش جنسی هستیم

قسمت بزرگی از زندگی بزرگسالانه ما به طرز غیرواقعبینانه و صدمه زننده ایی درگیر عطش جنسیِ زیاد ما است. ما حدود 35 سال مفید و پر انرژی مان از نوجوانی تا 55 سالگی با قدرت تمام صرف تمرکز و تاکید بر دستیابی به سکس می شود.  حتما خودتان انواع آمار مربوط به تعداد دقایق و دفعاتی که هر روز در طی سال های جوانی و میانسالی در باره سکس فکر می کنیم را شنیده اید.

کار ما از فکر کردن و تخیل و تجسم فراتر می رود. اکثریت ما وقت و انرژی زیادی برای خودارضایی می گذاریم. آمارهای هر روزه و مداوم در باره از دست دادن کنترل مان در برابر  وسوسه های جنسی در همه زمینه ها از خیانت تا تجاوز و حتی سکس با روسپیان و کودکان و … را شاهد هستیم و همه این از کنترل خارج شدن ها بهای زیادی  دارد.

4- برای مردان، دستیابی به سکس همیشه سخت است

اکثریت مردان معمولی دسترسی به آن سکس همواره با نگرانی و تشویش همراه است. ما همیشه سکس می خواهیم. و در ضمن سختگیر هم نیستیم ولی شرایط اجتماع ، اخلاق و مرام ها، سکس را به یک تابوی مملو ازکشمکش سخت و طاقت فرسا تبدیل کرده است. داشتن سکس یعنی تعهد و مسئولیت … دستیابی به سکس از همیشه برای ما توام با ریسک و بی حرمتی و توهین و نه شنیدن نیز همراه است. حتی وقتی که با روسپی ها قرار می گذاریم یا خیانت می کنیم احساس گناه و بی ارزش بودن به ما شرم و پشیمانی می دهد.

5- پول درآوردن سخت است ولی …

ما مردان پول بیشتری به دست می آوریم نه فقط به خاطر اینکه برای کار مشابه، حقوق بیشتری می گیریم بلکه به خاطر اینکه به هر در و دیواری می زنیم. هر ریسکی را به جان می خریم. کارهای در شیفت های طولانی و غیرعادی را به جان می خریم.  هر جایی که ممکن باشد برای کار می رویم به درون معدن ها تا میان جنگ و اقیانوس ها …

ما برای به دست آوردن چیزهایی که خیلی دوست داریم و پول می تواند امکانش را فراهم کند کلک و دزدی و جرائم کوچک هم انجام می دهیم. بدتر از همه انکه پول به دست آورده از درون همه سختی ها و ریسک ها را به سرعت خرج کنیم. بخصوص اگر ماجرای زنان در بین باشد.

6- مردان پشتوانه عاطفی ندارند

انگار نه انگار که ما حس و عاطفه و خاطره و حسادت و خصلت های شکننده داریم. خجالتی بودن مان، حسود بودن مان، اهل رقابت بودن مان و احساس بد داشتن نسبت به کار و محیط و هر چه که باشد را در خودمان نگه می داریم و به دنبال یافتن راه حل نیستیم. اگر لازم باشد به مشروب و مواد و لذت های سریع پناه می بریم ولی درد خود را بروز نمی دهیم. موسسات حامی مردان نیز یا وجود ندارد یا انگیزه های سالم علمی ندارند. قصد بیشترشان برانگیختن نفرت و پیدا کردن مقصر برای مشکلات مان است تا مشاوره و حمایت …

7 – خیلی های مان جوانمرگ می شویم

در مجموع هم عمر کمتری می کنیم و هم بیماری های زیادی بعد از میانسالی به سراغ مان می آیند و این همه، وقتی است که جوانمرگ نمرده باشیم.  اعتیاد و خودکشی، ریسک، بلوف زدن، خودنشان دادن و رقابت های الکی ما را می کشد. فلج می کند و سکته قلبی می دهد. سیگار و دعوا ی ناموسی و کارهای خطرناک کردن ما را به سرانجام پرهزینه سوق می دهد. تستوسترون همیشه ما را تب آلود و آتشین و بدون حساب و کتاب نگه می دارد و همه عمر باید بهایش را بپردازیم.