خانواده برتر

سلام  ا ببخشید من فکر کردم شما خانومین اقای خسته

اما در رابطه با خانومتون حتما و صد در صد ایشون رو پیش روانشاس ببرین تا مشکل افسردگی نداشته باشن

این که حل شد خیلی از اقایون فکر میکنن خانومشون باید فلان کارو بکنه و تمام

خوب قبل از اینکه خانوم فلان کارو بکنه شما تلاش کردین که حیای ایشون از بین بره ؟ شما به فکر لذت همسرتون بودین؟ که ایشون از شما فراری نشه؟

شما در مواقعی غیر از رخت خواب به ایشون محبت کردین؟ ازشون تعریف کردین؟ نکته های خوبشون رو بلد کردین؟ تو جمع یا جلوی بچه از خوبیاشون گفتین ؟ میدونن که شما چقدر دوسشون دارین؟

یکی از نکته هایی که باعث میشه خانومها به خودشون بیشتر برسن اینکه وقتی حتی کمی به خودشون رسیدن شما ببینینشون بهشون توجه کنین و تاکید کنین که چقدر زیبا میشه

به استراحت خانومتون به کم خونی خانومتون توجه کنین

این کارهایی هست که اقایون باید انجام بدن

حالا کارهایی که خانوم ها باید انجام بدن

غر نزنن

همیشه لبخند بزننو شاد باشن

در موارد جنسی گاهی پیش قدم بشن اکتیو باشن خودشون رو طالب نشون بدن ابراز رضایت کنن از همسرشون

و انقدر تو این مورد از همسرشون کاااار بکشن که حتی اگر هم بخواد نا نداشته باشه که کاری با زن دیگه داشته باشه

خیلی ببخشید اینو میگم مجرد نشسته اما اگه شما یه شب در میون همسرت رو تحریک کنی اون کی میخواد غریضش انقدر قلمبه کنه که بره سراغ خیانت؟ حتی وقتی بار دارین اولا تو بار داری به جز موارد خاص رابطه میشه داشت   اما اگر همون مورد خاص هم بودین  هزارو یکی کار جایگذین هست  (درسته ما تو شرایط سختی هستیم و باید درک کنن ولی وقتی اینو نمیفهمن یا میفهمنو نمیتونن چاره چیه؟)

یه چیز دیگه مردها تا وقتی کارهارو نکنن متوجه نمیشن که شما چقدر درگیر هستین

شما یاید به خودتون اهمیت بدین  ساعتی از روز رو بچه هارو بهش بسپارین و برای خودتون باشین هیچکارم که نمیکنین همسرتون باید ببینه که شما به زیباییتون اهمیت میدین

هم سختی بچه داری رو درک میکنه هم شما استراحت میکنین هم میبینه که به خودتون میرسین

بعدم پیشگیری بهتر از درمان هست از قبل سنگاتون رو وا بکنین

من الان با اینکه به همسرم اعتماد دارم اما هر چند وقت یک بار که خبر این چیزارو میخونیم

میگم زنه عجب صبور بئه من باشم نصفت میکنم و میدونه که نصفش میکنم

اگه تو خیابون با هم باشیم و نگاهش اتفاقی با خانومی تلاقی کنه با اینکه میدونم اتفاقیه  یه بیشکون محکم میگیرمش و میگم میخواستم درد نصف شدنو برای لحظه ای بچشی

(البته همه اینها رو با لحن شوخی میگم اما کارمو هم میکنم)

و نکته دیگه اینکه به قول بابام ادمی که ترس از ایرو داره خیلی قابل اعتماد تر از ادمیه که واسش مهم نیست پشتش چی میگن (اینم برای موقع انتخاب همسر)

احتمالا چند تا نکته رو یادم رفته که بگم :)

میییدونستم باید دوباره کامنت بنویسما

اقای خسته  من الان نظراتتون رو خوندم

ببخشیدا اما فکر میکنم کار از سمت شما هم میلنگه

اون روانشناسو افسردگی رو که جدی بگیرین خیلی تاثیر داره

نکته دوم اموزشه

اگه خانومتون رو به طور اتفاقی (نه اینکه بگین بیا بخونا ) با اینجا اشنا کنین شاید کمی بهتون کمک بشه

نکته سوم شادی تو محیط خونه خارج از رخت خوابه تو خونه بازی کنین شوخی کنین یه مقدار بگین بخندین کلا روحیشون عوض بشه

و نکته اخر یک کار که میگم برای رضای خدا هم که شده بکنین اگه جواب نداد کخ هیچ اگه جواب داد یه دعا به جون من بکنین

شما برین روش به ارگاسم رسوندن زنها رو یاد بگیرین با اورال یا هر چی اما اورال جواب داده

(الان عباس اقا میاد برام) بعد سه بار فقط سه بار زمان بزارین برای تحرک و ارضای همسرتون بدون دخول  یعنی اصلا خودتون رو فراموش کنین فقط همسرتون رو به ارگاسم برسونین  خوب با مطالعه هم میشه فهمید علامت ارگاسم خانوم ها چیه

بعد از سه بار وقتی ایشون رو تحرک و ارضا کردین برین سراغ خودتون  بیاین نتیجشو به من بگین (فوضولیم میاد :)   )  اما برای همسر شما روانپزشک یا روان شناس و اموزش که انشاالله این سایت یا جاهای دیگه بتونه اموش بده خیلی مهمه

یادتون نره نتیجرو صفحه شخصیم بگینااااا  (اگر نشد میریم سراغ راه های دیگه )

سلام وقت همگی بخیر

با شوهرم قبل ازدواج همو نمیشناختیم.بعد یکی دو ماه احساس کردم اصلا دوستم نداره حتی تا وقتیکه خودم بهش زنگ نمیزدم یا پیام نمیدادم باهام حرف نمیزد.با اینکه میگندوران عقد بهترین دوران زندگیه و دو طرف بال در میارن که همو ببینن ولی اون موقع هم به دیدنم نمی اومد.چن بار باهاش صحبت کردم و بالاخره نتیجه داد.فکر میکردم شاید با کسی رابطه نداشته و واسه همین خجالت میکشه و دیگه چیزی نگفتم.الان شش ماهه که عروسی کردیم.تو این مدت سه بار ازش خیانت دیدم.بار اول که کلا پیچوند و چون دیدم داره دروغ میگه چیزی نگفتم.گفتم حتما به غیرتش بر میخوره واز خودش خجالت میکشهتمومش میکنه.بار دوم خیلی حالم بد شد و وقتی ازش پرسیدم اعتراف کرد که با فلانی رابطه داشته.قسم خورد که هیشکی واسش مهم نیست و دیگه تکرار نمیشه.بار اخرم که همین چند روز پیش بود بازم انکار کرد.در حالیکه خودم عکس مکالمه هاشونو بهش نشون دادم.ازش پرسیدم اگه کوتاهی از منه بهم بگو تا درستش کنم اگرم منو نمیخواد بزاره برم که به زندگیش برسه.بعدکه سوال پیچش کردم گفت که من همچین ادمی نیستم ولی نمیدونم چرا دارم خیانت میکنم.به خدا از هیچ کاری دریغ نکردم.بهش محبت کردم کارایی که دوس نداره نمیکنم واسش تو خونه ارایش میکنم به نیاز جن*سیش میرسم.حتی خیلی بیشتر از خودش.شاید باورتون نشه اما بعضی وقتا که خودم پیشقدم میشم اون توجه نمیکنه.میگن شاید واسه اینه که خیلی بهش میرسی دور بر داشته.اما اولاش که بخاطر اشنایی نداشتن باهاش رودربایسی داشتم چرا بهم توجه نمیکرد؟یا اگه دوسم نداره چرا وقتی حرف از جداشدن میشه زار زار گریه میکنه..دیگه نمیدونم چیکار کنم.نمیدونم چیو باور کنم.نمیدونم وقتی خودشم دلیلشو نمیدونه گناه من چیه این وسط؟حالم از خودم و زندگیم بهم میخوره...ببخشید خیلی طولانیه ولی کسیو نداشتم دردمو بهش بگم