خانواده برتر

من هنوزم حالم خوب نیست. فقط چون منتظر بودین کپی پیستش کردم

1. آنچه که از روایات استفاده می‌شود، این است که گناه لواط از زنا ب دتر و بزرگ‌تر است: «حُرْمَةُ الدُّبُرِ أَعْظَمُ مِنْ حُرْمَةِ الْفَرْجِ إِنَّ اللَّهَ أَهْلَکَ أُمَّةً بِحُرْمَةِ الدُّبُرِ وَ لَمْ یُهْلِکْ أَحَداً بِحُرْمَةِ الْفَرْجِ»؛[1] راوی می‌گوید از امام صادق(ع) شنیدم که می‌فرمود: حرمت لواط از حرمت زنا بالاتر و شدیدتر است؛ چراکه خداوند به جهت لواط امتی را هلاک کرد، در حالی‌که کسی را به دلیل ارتکاب زنا هلاک و نابود نکرد.
2. زنا با زن شوهردار بدتر از زنا با زن بی‌شوهر است.
3. زنا از استمنا بدتر است. روایتی منسوب به امام صادق(ع) وجود دارد که ناظر به این موضوع است،(اگرچه از جهت سند جای تردید دارد). آن روایت چنین است:
«از امام صادق(ع) در مورد استمنا سؤال شد، حضرت فرمود: گناه بزرگی است که خداوند در قرآن از آن نهی کرده است و فاعلش مانند کسی است که با خودش ازدواج کرده، اگر می‌دانستی که او چکاری مرتکب می‌شود، با او هم خوراک نمی‌شدی. سؤال کننده گفت برایم بیان کن ای فرزند رسول خدا(ص)! آنچه را که در قرآن در این باره آمده است. امام(ع) فرمود سخن خدای تعالی که می‌فرماید: «و کسانى که غیر از این دو بجویند از حد خویش تجاوز کرده‏اند»، این عمل(استمنا) همان تجاوز از حد خویش است. پرسید گناه زنا بزرگ‌تر است یا استمنا؟ فرمود زنا گناه بزرگی است. با آن‌که گفته می‌شود که بعضی از گناهان از بعض دیگر کوچک‌ترند، اما تمام گناهان در پیشگاه خداوند بزرگ‌اند؛ چراکه عصیان و سرپیچی نسبت به ساحت پروردگارند. و خداوند بندگان معصیت کار را دوست نمی‌دارد و خداوند از آن نهی کرده است؛ زیرا گناه، کار شیطان است و خدای متعال فرمود شیطان را نپرستید،[2] شیطان دشمن شما است. او را دشمن گیرید. او فرمان‌بران خویش را فرا مى‏‌خواند تا همه از دوزخیان باشند[3]». [4]
بنابر این، استمنا نیز گناه بزرگی است که باید ترک شود، اما در آیات و روایات مجازات معینی(حد) برای آن تعیین نشده است، اگرچه حاکم شرع می‌تواند کسی را که مرتکب این گناه شده است، تعزیر نماید. بر این اساس و نیز دلایل دیگر می‌توان نتیجه گرفت که گناه زنا بیشتر از گناه استمنا است.
در مجموع می‌توان گفت؛ لواط بدتر از زنا با زن شوهردار، و زنا بدتر از استمنا است.

أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى فِی نَوَادِرِهِ عَنْ أَبِیهِ قَالَ: سُئِلَ الصَّادِقُ ع عَنِ الْخَضْخَضَةِ فَقَالَ إِثْمٌ عَظِیمٌ قَدْ نَهَى اللَّهُ عَنْهُ فِی کِتَابِهِ- وَ فَاعِلُهُ کَنَاکِحِ نَفْسِهِ وَ لَوْ عَلِمْتَ بِمَا یَفْعَلُهُ مَا أَکَلْتَ مَعَهُ فَقَالَ السَّائِلُ فَبَیِّنْ لِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ فِیهِ فَقَالَ قَوْلُ اللَّهِ‏ فَمَنِ ابْتَغى‏ وَراءَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ العادُونَ‏ وَ هُوَ مِمَّا وَرَاءَ ذَلِکَ فَقَالَ الرَّجُلُ أَیُّمَا أَکْبَرُ الزِّنَا أَوْ هِیَ فَقَالَ هُوَ ذَنْبٌ‏ عَظِیمٌ‏ قَدْ قَالَ الْقَائِلُ بَعْضُ الذَّنْبِ أَهْوَنُ مِنْ بَعْضٍ وَ الذُّنُوبُ کُلُّهَا عَظِیمٌ عِنْدَ اللَّهِ لِأَنَّهَا مَعَاصِیَ وَ أَنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ مِنَ الْعِبَادِ الْعِصْیَانَ وَ قَدْ نَهَانَا اللَّهُ عَنْ ذَلِکَ لِأَنَّهَا مِنْ عَمَلِ الشَّیْطَانِ وَ قَدْ قَالَ‏ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطانَ‏ إِنَّ الشَّیْطانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّما یَدْعُوا حِزْبَهُ لِیَکُونُوا مِنْ أَصْحابِ السَّعِیرِ

حال اگر بتوان ثابت کرد ضمیر «هو» به زنا برمی گردد شاید بشود پذیرفت که زنا سنگین تر از استمناء است. که البته ظاهراً برمی گردد چون اگر استمناء بود باید «هی» می شد. اما نکته ای که وجود دارد این است که حدیث سنداً ضعیف است و به همین خاطر خیلی نمی توان بر آن اعتماد کرد و البته به عنوان یک احتمال می توان پذیرفت.

اما دلیل اینکه زنا با زن شوهردار بدتر از زنا با زن بی شوهر است چرا؟

19 و من کلام له ع قاله للأشعث بن قیس و هو على منبر الکوفة یخطب، فمضى فی بعض کلامه شی‏ء اعترضه الأشعث فیه، فقال: یا أمیر المؤمنین، هذه علیک لا لک، فخفض علیه السلام إلیه بصره ثم قال:

مَا یُدْرِیکَ مَا عَلَیَّ مِمَّا لِی عَلَیْکَ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ لَعْنَةُ اللَّاعِنِینَ حَائِکٌ ابْنُ حَائِکٍ مُنَافِقٌ ابْنُ کَافِرٍ وَ اللَّهِ لَقَدْ أَسَرَکَ الْکُفْرُ مَرَّةً وَ الْإِسْلَامُ‏ أُخْرَى فَمَا فَدَاکَ مِنْ وَاحِدَةٍ مِنْهُمَا مَالُکَ وَ لَا حَسَبُکَ وَ إِنَّ امْرَأً دَلَّ عَلَى قَوْمِهِ السَّیْفَ وَ سَاقَ إِلَیْهِمُ الْحَتْفَ لَحَرِیٌّ أَنْ یَمْقُتَهُ الْأَقْرَبُ وَ لَا یَأْمَنَهُ الْأَبْعَد(نهج البلاغة خطبة19)

ترجمه: (امام در مسجد کوفه در سال 38 هجرى سخنرانى مى‏کرد، اشعث بن قیس به یکى از مطالب آن اعتراض کرد  و گفت این سخن به زیان شما، نه به سود تو است ، امام نگاه خود را به او دوخت و فرمود) ‏

چه کسى تو را آگاهاند که چه چیزى به سود، یا زیان من است؟ لعنت خدا و لعنت لعنت کنندگان، بر تو باد  اى متکبّر متکبّر زاده ، منافق پسر کافر! سوگند به خدا، تو یک بار در زمان کفر و بار دیگر در حکومت اسلام، اسیر شدى ، و مال و خویشاوندى تو، هر دو بار نتوانست به فریادت برسد. آن کس که خویشان خود را به دم شمشیر سپارد ، و مرگ و نابودى را به سوى آنها کشاند، سزاوار است که بستگان او بر وى خشم گیرند و بیگانگان به او اطمینان نداشته باشند.

أَبَانٌ عَنْ زُرَارَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ‏ لَمَّا وُلِدَ مَرْوَانُ عَرَضُوا بِهِ لِرَسُولِ اللَّهِ ص أَنْ یَدْعُوَ لَهُ فَأَرْسَلُوا بِهِ إِلَى عَائِشَةَ لِیَدْعُوَ لَهُ فَلَمَّا قَرَّبَتْهُ مِنْهُ قَالَ أَخْرِجُوا عَنِّی الْوَزَغَ ابْنَ الْوَزَغِ قَالَ زُرَارَةُ وَ لَا أَعْلَمُ إِلَّا أَنَّهُ قَالَ وَ لَعَنَهُ. (الکافی ج8 ص238)

ترجمه: زراره مى‏گوید: از امام باقر علیه السّلام شنیدم که مى‏فرمود: آن گاه که مروان زاده شد خواستند تا پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم براى او دعا کند. پس او را نزد عایشه فرستادند تا او را خدمت پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم برد و حضرت برایش دعا نماید. پس چون عایشه او را نزدیک پیامبر آورد حضرت صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود: این چلپاسه‏ چلپاسه زاده را از من دور کنید. زراره مى‏گوید: جز این نمى‏دانم که امام باقر علیه السّلام فرمود: پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم او را نفرین کرد.

135 و من کلام له ع و قد وقعت مشاجرة بینه و بین عثمان فقال المغیرة بن الأخنس لعثمان: أنا أکفیکه، فقال علی علیه السلام للمغیرة:

یَا ابْنَ‏ اللَّعِینِ‏ الْأَبْتَرِ وَ الشَّجَرَةِ الَّتِی لَا أَصْلَ لَهَا وَ لَا فَرْعَ أَنْتَ تَکْفِینِی فَوَ اللَّهِ مَا أَعَزَّ اللَّهُ مَنْ أَنْتَ نَاصِرُهُ وَ لَا قَامَ مَنْ أَنْتَ مُنْهِضُهُ اخْرُجْ عَنَّا أَبْعَدَ اللَّهُ نَوَاکَ ثُمَّ ابْلُغْ جَهْدَکَ فَلَا أَبْقَى اللَّهُ عَلَیْکَ إِنْ أَبْقَیْت‏(نهج البلاغة خ135)

ترجمه: (مشاجره‏اى بین امام علیه السّلام و عثمان در گرفت. مغیره پسر اخنس، که یکى از منافقان بود به عثمان گفت من او را کفایت مى‏کنم، امام على علیه السّلام به مغیره فرمود)

اى فرزند لعنت شده دم بریده ، و درخت بى‏شاخ و برگ و ریشه ، تو مرا کفایت مى‏کنى؟ به خدا سوگند، کسى را که تو یاور باشى، خدایش نیرومند نگرداند ، و آن کس را که تو دست گیرى، بر جاى نمى‏ماند! از نزد ما بیرون رو! خدا خیر را از تو دور سازد ، پس هر چه خواهى تلاش کن، خداوند تو را باقى نگذارد، اگر از آنچه مى‏توانى، انجام ندهى!.

این فقط چند نمونه بود. نمونه های فراوان دیگری نیز داریم که بعضاً فحش های خیلی بدتری ائمه(ع) به مخاطب داده اند که خودتان بروید تحقیق کنید پیدا کنید.

عبارات «ثَکِلَتْکَ‏ أُمُّک‏» یعنی مادرت به عزایت بنشیند و «وَیْحَک‏» و «یا احمق» نیز فراوان در عبارات ائمه(ع) به چشم می خورد.