خانواده برتر

من فکر کنم بهتر باشه اول خودتون رو دور نگه دارین ازش

ینی جواب تلفناشو ندین زیاد جلوش افتابی نشین

اگرم اجبارا دیدینش هم کلام اصلا نشین

شد شد نشد دیگه باید به همسرتون بگین

اونم نه به این صورت که دوستت بهم نظر داره

بگو خوشم نمیاد مردی به غیر از تو زیاد باهام هم کلام بشه بهش بگو اونم رعایت کنه

اماااا اینم بگم همیشه ته دلم اقایونو تحسین میکردم بابت اینکه به خواهر و زن رفیقشون نظر ندارن

تریپ معرفت اقایون بیشتر از خانوما بود که اونم مالید

شما بازیگرا رو دیدی؟

میتونن تو یه ثانیه هم بخندن و هم گریه کنن جوری که تو فکر کنی واقعا حقیقته

شما اگه میخای کاری برای زندگیت کنی سریع اقدام کن

بهش بگو من ازت متنفرم و دوست ندارم ببینمت دیگه تو خونواده ما جایی نداری

میتونی به صدا سیما هم معرفیش کنی فیلمایی مثل اغما رو ایشون خوب میتونن توش ایفای نقش کنن

منم فقط همونطور که شبگرد گفت از اخر و عاقبت دعوا های ناموسی و اتفافاتی که ممکنه بیوفته شدیدا میترسم و  هم اینکه دوست نامزدم همونطور که گفتم فقط محرف میزنه و سعی برای خراب کردن رابطه من و نامزدم که نمیکنه هیچ..تازه همش از حس اون نسبت به من صحبت میکنه و سعی میکنه روابط ما رو محکم تر کنه وگرنه تا الان یه لحظ ام صبر  نمی کردم و میرفتم همه چیزو به نامزدم میگفتم

به°°°Khanoom Khanooma°°°

تناقض نداره مسئله همینه دیگه...چون به دوست صمیمیش فوقالعاده اعتماد داره ....منم میترسم اگه بفهمه اعتمادش بیجا بوده چه کاری ممکنه ازش سر بزنه

به صبا:

منم میخوام باهاش رو در رو نشم ولی نمیشه

اخه خانواده نامزدم تو یه شهر دیگه زندگی میکنن و اون بخاطر درس و دانشگاه اینجا خونه مجردی گرفتن با دوستش..وخییلی به هم نزدیکن حتی با هم تو یه دانشگاه درس میخونن...حتی اولین باری که نامزدمو دیدم ایشون بهم علاقه مند شدن با همین دوستش بود...ینی کلا از اول پاش توی زندگیمون باز شده...

و اینکه خییییلی میترسم جلوی نامزدم باهاش سنگین برخورد کنم و اون مشکوک بشه...دیگه اونوقت اگه بهش راستشم بگم شاید باورش نشه

به نادیا :

کلا سه چهار بار پیش اومده مثلا وقتایی که یه سر میریم خونه نامزدم...وقتایی که نامزدم حواسش بهم نیست ریز ریز یه چیزای بهم میگه...نامزدم که کلا بهم نچسبیده اخه فرصت زیاده.. یا مثلا این بار اخر  با نامزدم قرار گذاشته بودیم که دم در دانشگاهشون همو ببینیمو بریم بیرون بگردیم که کلاس نامزدم هنوز تموم نشده بود من رسیدمو دوستشو همونجا دیدم

همون بار اخری بود که بهم گفت :کاش هم چیز یجور دیگه میشد و.. ولی اینجوری برات بهتره و مهدی خیییل دوست داره و همه فکرش تویی و این حرفا...(واقعا ترسیده بودم..دهنم خشک شده بود از ترس)

به شوهرت بگو و جوابشو بشنو.... جواب شوهرت باید خیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــلی واست مهم باشه... جوابشو تحلیل کن.یا بیا اینجا مطرح کن.

من حس بسیار قوی دارم.متاسفانه حسم به اینکه گفتین شوهرتون اصرار داره که با دوستش صمیمی باشین اصلاً خوب نیست....

نکنه خدای نکرده خدای نکرده شوهرتون به روابط ضربدری بعد ازدواج علاقمند باشه.حواستو خوب جمع کن دخترم.جلوی ضررو از هرجا بگیری منفعته.

خوشبخت و سعادتمند باشی گلم

ممنون از راهنمایی های همه

اما بخدا من اصلا با دوست نامزدم راحت نیستم و بگو و بخند نداریم اصلا ینی اصلا باهاش سر بحث رو هم باز نمیکنم چه برسه به بگو و بخند...نهایتش یه تبسم اونم وقتایی که نامزدمم هست و مثلا از کارای بامزشون یا خرابکاریاشون و اینجور چیزا حرف میزنن...وگر نه اصلا من توی صحبتام ایشونو مخاطب هم قرار نمیدم...و ترس و تعجب من هم از همینه که چرا با اینکه اینقد خجالتی هستن میان و راحت مثل کسی صد ساله میشناستش با من اونجوری حرف میزنه و ابراز علاقه میکنه و اصلا هدفش چیه...

و واقعا هم میترسم به نامزدم بگم ...اونم با خودش فکر کنه اینا که هنوز با هم حرف نمیزنن و در این حد رابطه نداشتن که اون بیاد به نامزدم ابراز علاقه کنه..میترسم فک بد راجع ب من بکنه و بگه حتما دور از چشم من خبرایی بوده  بدون اینکه من بدونم اینقد با هم راحت شدن..

بخدا شبا خوابم نمیبره همش به این فکر میکنم که اگه بگم چه اتفاقی میوفته و اگه نگم چی میشه...

از همه شوق و ذوق عقدم افتادم ..کلی برنامه برای خرید و مراسم و بقیه چیزا داشتم ولی اصلا حال بیرون رفتنم ندارم نشستم گوشه خونه همش فکر و خیال میکنم

تا چند وقت پیش استرس و هیجان مراسم و محرمیت و فکرای دیگه رو داشتم ..ولی امروز نشستم گوشه خونه به حال خودم گریه میکنم

منی که تو زندگیم به هیچ پسری جز نامزدم حتی فکر هم نکردم حالا باید از این بترسم مبادا نامزدم راجع من و مردی که اصلا یه ذره هم بهش حسی ندارم و درصدی هم برام مهم نیست فکرای بد بکنه

منی که تا الان پاک زنگی کردمو تمام عشقمو برای شوهرم نگه داشتم..

مراسمم قراره این جمعه باشه

از فکر اینکه قراره دوستشم تو مراسم عقدمون باشه تنم به لرزه افتاده....هی میگم مثل این فیلما همه چی تو مراسممون خراب نشه و...

از طرفی خیییلی خسته ام نمیتونم دیگه ازش پنهون کنم دلم میخواد همین الان بهش بگم و بپرم بغلش و بگم تو رو خدا کمکم کن ...نمیخوام مردی جز تو به خودش اجازه بده این حرفا رو بهم بزنه..

با خودم میگم بهش امشب میگم و هر چی قراره بشه بزار بشه..فوقش باورم نمیکنه و ولم میکنه ولی دیگه حس و خیانت و ترس و پنهون کاری رو با خود ندارم...ابرومم بره مهم نیست ولی میدونم تو واقعیت اگه اینجوری بشه دق میکنم اگه ازم بخواد جدا شه چکار کنم؟؟؟

من با پیشنهادات "زن زندگی" موافقم.ایشون مثل همیشه منطقی و موشکافانه به سوالتون پاسخ دادن.از منم میشنوی به همسرت چیزی نگو چون اون نسبت به تو متعصب تر میشه و این بعدها واست قابل تحمل نخواهد بود.

این چند روز اصلا با دوستش روبه رو نشو  و ازش فاصله بگیر.مراسم عقدت به خوبی برگزار میشه ،نگران نباش.اون پسر آروم تر از اون چیزیه که بخواد طوفان به پا کنه.

زیباترین لحظه های خاطره انگیز زندگیت"عقدت" را با فکر کردن به یه آدمی که هیچ نقشی تو زندگیت نداره و قرار نیست داشته باشه خراب نکن.بعدا پشیمون میشیا.

یه بسم الله بگو و پاشو به کارهات برس کلی کار داری دختر،تا عقدت چیزی نمونده.شاد باش و لبخند بزن.روزهای خوبی درانتظارته.خوشبخت بشی

تورو خدا کمکم کنید موندم چکار کنم دارم دق میکنم

دیشب طاقت نیاوردمو همه چیو به شوهرم گفتم..ینی نمیخواستم بگم ولی یهو موقعیت پیش اومد گفتم ..باورش نمیشد هیچی بهم نگفت و فقط سرم داد خییلی ترسیدم....اصلا از دیشب تا حالا باهاش حرف نزدم ینی جرئت نکردم

نمیدونم چکار کرده با دوستش نمیدونم چرا از دست من ناراحته اصلا باهام خیلی حرف نزد که بفهمم از من ناراحته یا اون یا اصلا میخواد چیکار کنه

دیشب اومده بود خونه مادربزرگم دنبالم بریم بیرون ..پسر داییمم اونجا بود ...بعدا تو ماشین بهم به شوخی گفت پسرداییت برا چی هر جا میری بدو بدو میاد دنبالت..منم گفتم اصلا برام مهم نیست باید فقط بهش رو ندم و دلیل نداره با پسر غریبه ای احساس راحتی کنم حتی با پسر دایی و پسر خاله و پسر عمه و ....و حتی دوستای تو ...مخصوصا دوست صمیمیت

جا خورد یدفه گفت چه ربطی داره اون مثل داداشمه و پسر خوبیه...گفتم فکر میکنی  و خانوما بهتر میفهمن و گفتم تو که داداش نداری ولی حتی اگه داداشم داشتی لزومی نداشت باهاش خییلی راحت باشم ...خییلی خوشش اومد گفت اره راست میگی ولی داداشو دوستای ادم هیچوقت به دید دیگه به نامزد ادم نگاه نمیکنن

حرسم گرفت که هر چی من میگفتم توجیه میکرد منم چون دیدم حرفو قبول داره جوگیر شدمو همه چیزو براش تعریف کردمو گفتم دلم نمیخواد هیچیو ازت قایم کنم..باورش نمیشد خیییییلی عصبانی شد گفت چرا به من نگفتی و همش داد میزد سرم بعدشم هیچی نگفت و منو رسوند خونمون تا خونه جرئت نکردم یه کلمه دیگه حرف بزنم ..اخرش با کلی گریه و اشک ریختن بهش گفتم گناه من چیه؟؟ترسیدم مثل الان عصبانی بشی ..جوابمو نداد و داد  زد گفت فقط نبینمت و  برو پایین

دیشب اصلا خوابم نبرده چشمام پف کرده از بس گریه کردم نمیدونم چی میشه اخرش؟؟فقط دار دعا میکنم تورو خداشما هم برام دعا کنید همش میگم نکنه بلایی سر  دوستش اورده باشه...نکنه اتفاقی براش افتاده باشه ولی از ترس حتی جرئت ندارم بهش زنگ بزنم ...همش تو خونه خودمو از خونوادم پنهون میکنم که یه موقع نفهمن..واقعا نمیدونم چی میشه فقط توکلم به خداست ؟با این اتفاقا حتما عقدمونو بهم میزنه...ینی فراموشم میکنه؟دیگه نمیتونم بنویسم دارم میمیرم فقط دعام کنید

سلام

بهترین راه کار همین بوده که انجام دادی

خوبش کردی ادم نباید هر احقی رو به عنوان دوست مورد اطمینان حساب کنه

این گوسفدی بیش نبوده که خوب پاشو بریدی

نترس اون با تو کاری نداره

ولی تو باهاش زود خودمونی نشو بگو تو سرم داد زدی

اون باید بدونه که نباید سرت داد بزنه

چه معنی ای میده داد زدن سر خانم

باید یکم باهاش سر سنگین بشی تا منتتو بکشه 

امیدوارم لپ کلام رو گرفته باشید

از همه بخاطر نظرات و راهنمایی هاتون ممنونم

به دوست ذرو:

ولی باور کنید تا تو موقعیت من قرار نگرید هیچ وقت نمیتونید کامل حس و حال منو درک کنید و اینکه چه قدر نگرانمو چه فکر و خیالایی که میکنم

و از همه کسایی که برام دعا کردن ممنونم

به مثل خواهر :

از شما هم ممنونم حرف شما و استخاره ای که برام گرفته بودید هم یکی از عواملی بود که ته دلم قرص شه تا همه چیزو به نامزدم بگم..ولی نمیدونم کار درستو کردم یا نه

به سحر:

میدونم نباید همه چیزو میگفتم ولی یدفه شد دیگه دلم میخواست خالی بشم و از استرس پنهون کاری بیوفتم

به غلامرضا و مهدی اقا بزرگ:

ممنون اره اینجوری حداقلش اینه که با پنهان کاری بهش خیانت نکردم..بقیشم گذاشتم به عهده خودش که چه برداشتی بکنه و میخوام دیگه فکر و خیال نکنم ...تا الان هم بهم زنگ نزده و منم بهش زنگ نمیزنم چون من کار اشتباهی نکردم ولی اگر برداشت اون اینه که من گناه کارم با اینکه اندازه ی جونم دوستش دارم ولی اگر اون بخواد بخاطر گناهی که نکردم ازم بگذره منم ازش میگذرم هر چقدرم که سخت باشه و حتی اگه هیچوقت نتونم فراموشش کنم..بنظر خودم اینجوری بهتره

به پرتو خورشیدی و ..

نمیدونم اصلا چیزی بهم نگفت ولی فکر کنم از منم عصبانی اما اخه گناه من چی بوده؟؟؟

به زن زندگی:

واقعا بخاطر راهنماییتون ممنونم ولی باور کنید پنهان کردن یه چیزی اونم از کسی قسم خوردی چیزیو ازش پنهون نکنی ...از کسی هیچ چیزو ازت پنهان نمیکنه...از کسی که از دروغ بدش میاد....از کسی که قرار یه عمر مرد زندگی و شوهرت باشه..خییییلی سخته حتی اگه اون مسئله خیلی کوچیک هم باشه و واقعا ادمو از درون میخوره و نابود میکنه

بنظر من پنهان کردن یه حقیقت کم از دروغ گفتن و خیانت کردن نیست مخصوصا وقتی که بدونی گفتن اون حقیقت تو زندگی و تصمیمات اون شخص بی تاثیر نیست..

و همونطور که گفتید نه ازش معذرت خواهی میکنم نه التماسش چون واقعا کار اشتباهی نکردم اگر قدر صداقتمو ندونه به دوستش بیشتر از من ایمان داشته باشه بهتره بقیه زندگیشو با اون ادامه بده نه من..منم فعلا فقط صبر کردم

این شخصیت کودک و والد را به خوبی اشاره کردین

جدا برای من تحمل این افراد سخته که قادر به تسلط بر خودشون نیستن و توانایی یک برخورد جدی را ندارن. و حتی وقتی راهنماییشون می کنی آخرش بر مبنای همون احساس برآشفته شون عمل می کنن. نکات خوبی گفتین. با تجربه ای که از زندگی با این نوع آدم ها دارم حتی برخلاف توصیه خانم زن زندگی ایشون یکم زمان بگذره به دست و پای همسرشون هم خواهند افتاد و همیشه انتظار ترحم خواهند داشت. اصلا همین برخورد ضعیفشون باعث شده دوست همسرشون چنین اجازه ای به خودش بده.

سلام  اول از همه از همه ی دوستانی که نظر دادن,راهنمایی کردن و برام دعا کردن ممنونم

و همینطور از اون کاربرایی که از وقت با ارزششون گذاشتن تا بیان منو متهم کنن به ضعیف بودن و میل به گوش کردن به حرف  های این اقا هم ممنونم و جوابی براشون ندارم جز اینکه بالاخره یه روزی یه جایی تو موقعیت هایی از این قبیل قرار میگیرید و ای کاش اون زمان هم بتونید همین حرفاتون رو برای خودتون بازگو کنید...

خدا رو شکر مشکل من تا حدودی حل شد...بعد از دو روز نامزدم زنگ زد و یجوری حرف زد انگار هیچی نشده و هیچی از اون قضیه نگفت و کلا خودشو زد به کوچه علی چپ... 

ولی بعد از ظهرش که اومد بردم بیرون که با هم حرف بزنیم خیلی فرق داشت ..کلی با هم حرف زدیم ...منم از فرصت استفاده کردم کلی براش ناز کردم :) و اونم نازمو کشید تا از دلم در بیاره ...همنطور که بعضیا گفتن از من ناراحت نبود ..بهش گفتم چرا مو دعوا کردی و سرم داد کشیدی و گناه من چی بود؟؟کلی نازم کرد و معذرت خواهی کرد و گفت بالاخره باید از خودم جذبه نشون میدادم!!:)خلاصه کلی باهام شوخی کرد و سر به سرم گذاشت 

راجع به دوستشم من اصلا ازش سوال نکردم خودش گفت هیچ وقت فکر نمیکردم یه همچین ادمی باشه و نامزدم یه چیزایی بهم گفت که من اصلا نمیدونستم ....گفت که اولین بار که منو دیدن (اخه نزدیک دانشگاه نامزدم یه اموزشگاه زبان هست که من اونجا زبان تدریس میکنم و اونجا با هم اشنا شدیم)خلاصه..اولین بار دوستش از من خوشش اومده بوده و نامزدم اصلا به من توجه نداشته ولی دوستشم فقط به قصد دوستی و این چیزا منو میخواسته که و حتی با هم نقشه کشیده بودن که یکی از دوستاشونو بفرستن ببینن به قول خودشون از اون دخترا هستم که پا بدن یا نه.....منم که از همه جا بیخبر مثل بقیه پسرای مزاحم خییلی بد و سنگین با پسره برخورد کرده بودم و حتی کلی ضایعش کردم  که اونجا نامزدم از برخورد من خیییلی به قول خودش حال کرده بوده و از اونجا بهم علاقه مند میشه و خلاصه دوستشم دیده بوده از اونجور دخترای که میخواسته نیستم بیخیال شده بوده.....تا بعد از اینکه نامزدم از من خواستگاری کرده و با هم نامزد شدیم این اقا یادش افتاده  اون اول از من خوشش میومده و یجواریی حق خودش میدونسته ...وقتی که نامزدم باهاش دعوا کرده بوده و گفته بوده چه ادم بی غیرتی هستی که به نامزد دوستت چشم داشتی ..اونم برگشته گفته تو که میدونستی من دوستش داشتم چر رفتی ازش خواستگاری کردی (در صورتی که اون اصلا به قصد و نیت ناجور و دوستی های بد منو میخواسته)

خلاصه حق با دوستانی بو که گفتن من اشتباه فک میکنم که اون اقا سر به زیره و نیت بدی نداره(وقتی نامزدم تعریف کردکه به چه دیدی به من نگاه میکرده خییییییلی ازش حالم بهم خورد مرتیکه بیشعورو )

از نامزدم پرسیدم که با اینکه این چیزا رو میدونستی چرا سعی داشتی باهاش صمیمی بشم ؟؟؟گفت اخه من فکر نمیکردم واقعا از تو خوشش اومده باشه و برا پسرا این چیزا عادیه و وقتی قصد جدی نباشه راحت فراموش میکنن و از طرفی با خودش گفته بوده دوستم که مثل داداشمه محاله به نامزدم چشم داشته باشه

ولی بازم گفت همش اشتباه و تقصیر خودم بوده و ...

الانم دوستش از ترس نامزدم چون تهدیدش کرده بوده بند و بساطش جمع کرده از خونه مجردیشون رفته  و منم کلی کیف کردم انداختتش بیرون

تصمیم گرفتیم عقدمونم بندازیم هفته بعد که هم جفتمون از لحاظ روحی اروم بشیم و هم کارایی که نتونسته بودم  با حال خرابم برای مراسمم انجام بدمو حل کنم..

تازه بعد از همه ی این مشکلات و غصه ها حالا استرس و هیجان عقد جای غصه و ناراحتی رو پر کرده...نشون میده هیچ ادمی تو زندگیش به ارامش واقعی دست پیدا نمیکنه:)

 به پرتو خورشیدی:

حق با شما بود اصلا عصبانیتش از من نبود و حرفاش فقط از سر عصبانیت بودن

به زن زندگی و شبگرد:

باز هم از راهکارتون ممنون ایندفعه بهشون عمل کردم

به ملکه بانو :

 از راهنمایی شما هم ممنون

به هستی:ممنون که شما درکم کردید ولی نامزدمم فهمید اشتباه کرده

به اسمشم نمیدونم: ممنون بالاخره تقصیر خودش بود منم عصبانی بودم که خدارو شکر اونجوری نشد اصلا:)