خانواده برتر

واقعا ببخشید این قدر رک میگم مگه زنها هم عاشق میشند چه حرفهایی انسان میشنود
زنها ادای آدم عاشق رو در میارند که آره مثلا ما عاشق شوهرمان هستیم
البته منظورم عشق یک زن به بچه اش نیست منظورم عشق یک زن به یک مرد است برای من یکی که اصلا باور پذیر نیست که یک زن عاشق یک مرد باشه

سلام خانوم محترم من متاهل نیستم شاید درک درستی از حست نداشته باشم ولی مواردی که دیدم دوتا راه میگم: فقط بدون که عشق یک هدیه الهی ه ولی می تونی برای طلبش بنظرم بجای نظر خواهی از من امثال من هرشب دو رکعت نماز عشق بخون متوسل شو به یکی از معصومین یکی از بزرگواران وسیله طلب حاجتت کن از خدا که فقط خداقادر مهر در دلی بزاره تمام کمال تو زندگی خوبی داری قدر دان هم هستی فقطرشیرینی لذت این محبت ها می خوای با تمام وجودت حس کنید حتی بسادگی کشیدن سرانگشتان همسرت روی دستت راه بعدی تلقین هرروزبخودت بگو یک قدم به عشق نزدیک تر خواهی شد آدم هایی که میبینی ممکن عاشق شده باشن ولی بلد بودن عشقشون ذره ذره بش برسن هرگز فک نمیکنن که تمام کمال کنار همن همیشه هروز هر لحاظه حتی تو خستگی هاشون در تلاشن خیلی ها هم ممکن به عشق رسیده باشن ولی بلد نبودن نگهداری کنن از این لطف الهی و........ خیلی ها هم که سنتی بودن ولی انقدر ذره ذره تلاش کردن از خدا هردو خواهان این بودن که درقلبشون این حس بزار ه جهانم بی تو الف ندارد تا این حد برسی ولی خیلی سخت خیلی:) بنظرم همین متعادل باش:/ یه خار بره تو دستش دیوانه میشی فک نکن الکی درکنار اون زیبایی ها این سختی هام هست انشالله خوشبختی همه حس کنن همه زوج ها تو هر سن

سلام عزیزم

سلام عزیزم

ما ادما تا وقتی چیزی رو داریم قدرش رو نمیدونیم مثلا شما اگه شوهرت چند روز باهات بد اخلاقی کنه یا بهت کم محلی کنه یا خدای ناکرده باهات قهر کنه اونوقت قدر شوهر خوش اخلاقو میدونی 

ی سوااال فنی,شما از این سریالای ماهواره ای نگاه نمیکنین عایااا??!!همین فیلم ترکیه ای های مسخره??!!

همه اثرات مخرب تلقین منفی به خودت هست

ّبه خانم زهرا اون وابستگی است نه عشق این دو رو باهم قاتی نکنید

به نظرم چون شوهرت زیاد خوبه این حسو داری یعنی زیاد داره بهت محبت میکنه،یه بار جایی شنیدم که میگفت گاهی عینک رو چشمونه ولی هی میگیم عینکم کجااااست؟عینکم کووو؟نمیبینیمش چون عینکه زیاد به چشممون نزدیکه چون عینک شده جزوی از وجودمون چون بهش به خوبیش عادت کردیم،به خوبی شوهرت عادت کردی زیاد بهت نزدیکه جزو وجودت شده یادت رفته اگه نباشه چی به سر احساست میاد،قدر زندگیتو بدون،منکه شوهرم خیییلی اذیتم میکرد الان که تنهام گذاشته همیشه به یاد این میوفتم که چقدر باهاش میخندیدم چقدر رو سر کول هم میزدیم چقدر باهم کشتی میگرفیم به شوخی،الان دلم تنگش میشه با اینکه خیلی عذابم داده تو دوران زندگیم،خلاصه لحظه های خوشیم بوده برام،حالا شوهرت انقدر خوبه و قدرشو نمیدونی،اگه برا مسافرتی یا کارسّی دو هفته ازش دور بشیو تلفنیم باهاش حرف نزنی اونوقت میفهمی چققققدر عاشقشی چون خودت میگی شوهرت خوبه،یادت باشه وقتی بله دادی نسبت به کسی که تو سرنوشتش سهیم شدی مسئولی اون اقا میتونست با کس دیگه ازدواج کنه و حالا تو بهش بله رو دادی پس مسئول خوشبخت کردن یه انسانی،شوهرت که بهت حساسه غیرت داره،دوست داره که برا زندگیش تلاش میکنه پس قدر زندگیتو بدون قدر زندگیتو بدون

غول بیابونی عاشق شدن مردا ب زنا هم فقط دوروزه هست حسشون 24 ساعته در حال تغییره!!!!!!

سنتی ازدواج کردی؟؟ انتظار عشق انشین نداشته باش خودت داری میگی شوهرت خوبه توهم دوسش داری همین قدر کاقیه .ناشکری نکن ..
خودتوووووووو مقایسه نکن بااونایی ک میگن ما عاشق همیم همو میپرستیم!!!!!!
خیلی هااااااا هستن رابطشون سرده همو دوست ندارن ازهم جدا میشن و.....
بنظظظظرم داری ناشکری میکنییییی!

شما عاشقی....ولی اون عشقی که دیگران ازش حرف میزنن به شخصیت اونا ربط داره و بیشتر میشه گفت ابراز عشقشون زیاده وبیش از حد احساسی هستند....مطمین باشید شما عاشقید....من خودم از اون آدمای فوق احساسی هستم....چهدبا پدر مادرم و چه همسرم و حتما باید عشقمو ابراز کنم....من 4 سال از ازدواجم میگذره اما هنوز واقعا عاشقم....خیلی شوهرمو دوست دارم....جونمم براش میدم. وقتی سرکاره از دوریش دیووانه میشم.

خانوم عزیز، شما چون عاقلانه انتخاب و ازدواج کردید همش به خودتون تلقین کردید که اگه عاقلانه است پس نمیتونه عاشقانه باشه در صورتی که همون عقل میگه وقتی دو نفر شرایط، روحیات و خلقیان و عواطف مشابهی دارن که باعث میشه به واسطه اونا بتونن زیر یک سقف در آرامش زندگی کنن پس برای این دونفر احتمال اینکه عاشق هم بشن بسیار زیاده
یعنی این دو تفر اگر از طرق مجاری معمول و سنتی به هم معرفی نمیشدن و خودشون در محل کار یا دانشگاه یا هر جای دیگه با هم روبرو میشدن و آشنا میشدن به احتمال زیاد از هم خوششون میومد و اگه افراد لاقیدی بودن دوست میشدن و همه میگفتن اینا عاشق همن
حالا شما به هر دلیل و یا هر شکل در شیوه آشنایی و ازدواجنون جوری نبوده که عوام بگن اینا عاشق هم شدن ولی بدونید که عشق یه چیز عامیانه نیست، عششق همون محرکیه که شما رو وادار به فداکاری میکنه
ولی شما هم چون مثل خیلیای دیگه اون مرحله پر سوز و گداز و دوری کشیدن و سختی دیدن رو نگذروندید قدر هم رو کم میدونید، پس این اشتباهو نکنید و نگذارید روزای زیبای جوونیتون کنار هم و کنار کسی که هم کفو مناسب و همسر شماست به سردی بگذره، نگرشتون رو عوض کنید و از صمیم قلب و با احساس به همسرتون عشق بورزید تا قلب اون رو هم گرم کنید و از کنار هم بودن صد برابر لذت ببرید
نگذارید روزی برسه که خدای نکرده مشکلی برای هر کدومتون ایجاد بشه و تازه کمبود هم رو حس کنید و قدر بدونید و حسرت روزای از دست رفته رو بخورید
خوشبخت باشید

خواهر خوبم یه لحظه به از دست دادنشون فکر کنید به این فکر کنین که یه زمان بخواین ازشون برای مدت طولانی دور باشین یا به هر دلیلی دیگه ای ایشونو نداشته باشین تصور کنین هرگز نمیومد سراغتون تصور کنین خدا ایشونو براتون نمیفرستاد تصور کنین ایشونو با همه ی خصلتای خوبشون میشناختین ولی به جای اینکه بیان خواستگاری شما،میرفتن خواستگاری یکی از آشناها...چه حسی بهتون دست میده اگه تصور کنین دست تقدیر شرایط رو جوری رقم میزد که ایشون الآن مال شما نبودن....

با " غول بیابونی " کاملأ موافقم

دخترا باور کنید قول بیابونی راست میگه پسرا خیلی بیشتر به یاد عشق اولشون میافتن تا دخترا دخترا فقط حرف میزنن دربارش ولی پسرا جیکشونم در نمیاد به همین دلیل بقیه فکر میکنن پسرا بی عاطفن .. وگرنه پسر بیشتر داغون میشه تو عشق تا یه دختر...

منظورتون رو خوب می فهمم چون خودمم همین طورم انگار هیچیمون مثل زناشوهرای عاشق نیست کنار هم هستیم ولی لذتی که می خوایم رو از هم نمی بریم مدام هم حسرت عاشقای واقعی رو می خورم انگار دوست داشتنش رو نمی تونم باور کنم با وجودی که تو تب عشق و عاشقیم یعنی تو دوران عقد فقط امیدوارم بعد از عروسی این حس از بین بره و بتونم عاشقش بشم ربطی هم به تلقین نداره جالب اینجاست وقتی ازش ناراحت میشم بیشتر سراغم رو می گیره و سعی می کنه کنارم باشه در صورتی که اون موقع اصلا تمایلی به دیدنش ندارم و فقط می خوام ازش فاصله بگیرم

اینا وسواسه فکریه 

سلام خانوم شبگرد عزیز

اقای غول بیابونی واقعامرداعاشق میشن برای طرز فکرت متاسفم ای کاش چشات باز میکردی مثلابه خانمهای جانبازی که چطورعاشقانه از همسراشون نگهداری میکنندمن خودم جونم براشهرم میدم ولی ایشون نمیدونم

عشق به طور کل تو وجود همه ی آدم ها هست حالا چه زن چه مرد!

عشق واقعی با شناخت بوجود میاد . 

این سایتو شاید یکساله که میشناسم،من قبل این سایت صوتیهای دکتر حبشیو میشنیدمو سعی میکردم انجام بدم،ولی مشکل اصلیه من دهن بین بودن شوهرم بود و دخالت زیاد مادرش،اگه الان شوهرم منو به اندازه دنیا دوست داشت میرفت با مامانش حرف میزد میومد میوفتاد به جونمو اذیتم میکرد،قشنگ 180درجه فرق میکرد رفتارش،اگه تو خلوت مامانش اذیتم میکرد من ناراحت بودم گیر میداد بگم چی شده بعد که من دلم پر بودو دلم میخواست به یکی بگم کار مادرشو میگفتم و میگفتم مثلا بینمون فلان بحث شد خصوصی بین ما بود نباید به مامانت میگفتی حرف بینمونو تا اینجور مامانت بهم بگه و خیییلی راحت میرفت با مامانش دعوا میگرفت،اصلا سیاست نداشت که متوجه بشه نباید مسائل زندگیمونو به مامانش نگه،همههه ی مسائل زندگیمو بحثی اگه میشد تصمیمی میخواستیم بگیریمو...برا مامانش تعرییف میکرد،ریز مسائلو و مامانش تصمیم میگرفت چطور عمل کنیم،عملا من داشتم با مامانش زندگی میکردم،خیییلی بهم بی حرمتی میکردن خانوادش چون شوهرم اگه ازم ناراحت میشد برا خانوادش تعریف میکرد و اونا بهم بدبین میشدنو بهم بی حرمتی میکردن،مشکل اصلیه شوهرم وابستگیه شدیییدش به مادرش بود و اینکه بدون حتی لحظه ای فکر  حرف مادرشو قبول میکرد،انگار وحی منزله حرف مامانش،خییییلی داغون بود.ادم شکاکی بود نمیذاشت با هیچ دوستی حرف بزنم،نمیذاشت دختر خاله و...بیان خونمون،عقیدش این بود دختر که ازدواج میکنه مال خانواده پسر میشه و رفتو امد با دوستو فامیل زن باید قطع بشه.خیییلی غیر منطقی  به حرف مادرش بود،مامانش بهم تهمت میزد دروغ میگفت حتی به شوهرم ثابت شد که مامانش دروغ گفته.و تهمت زده بهم ولی میگفت مادرمه اگه تو گوشتم بزنه حق حرف زدن نداری،مامانش همش تو گوش شوهرم میخوندو شوهرمو مینداخت به جونم،و از همه بدتر که جدیدا همین دیروز فهمیدم که شوهرم با یه وکیل صحبت کرده بود و متوجه شده بود اگه تو عقد منو بخواد اذیت کنه نمیتونه چون من میتونستم بگم تمکین نمیکنم تا کل مهریمو بدی و باید نفقمو میداد و حق ازدواج دیگه نداشت تا کل مهریمو بده و چون اینارو میدونست این همه مدت گولم زد تا  منو ببره خونه و بعد یک ماهو نیم منو گذاشت خونه بابام و درو قفل کرد،در خونمو که همه جهیزیه نوم توش بود و من فقط مبهوت بودم چطور اینجور شد!و الان فهمیدم همش نقشه بود که تو دام حبس که دختر تو دوران عقد میتونه بذاره نیوفته.وگرنه کدوم مرد باغیرتی زنشو بعد دوماه برمیگردونه؟تو دوماه!و من هیچوقت نمیبخشمش،درسته گاهی یادم میاد دلم میسوزه و دلم براش تنگ میشه ولی با همه احساسم با این حسم مقابله میکنم و از رو عقلم جلو میرم،با وکیل که صحبت کردم گفت این مرد حیله گره و اگه باهاش زندگی کنی و بچه داشته باشی خیلی راحت جات میذاره و از بچه به عنوان ابزار برا اذیت کردنت استفاده میکنه،و حسای متناقض سراغم میاد ولی از این کار شوهرم و خانوادش نمیگذرم و منتظرم خدا جوابشونو بده،هم جواب تهمتاو دروغاو دعواهایی که شوهرم باهام میکرد بخاطر پر شدن گوشش به وسیله مامانش هم کاری که شوهر بیغیرتم باهام کرد،میسپارمشون به خدا،اشتباه من این بود که از مادر شوهرم میترسیدم چون خیلی شیطان صفت بود و اصلا خدارو بنده نبودو انگار نمیشناخت که خدائیم وجود داره،من از مادر شوهرم میترسیدم و گاهی با اذیت کردناش که حتی بخاطر دروغو تهمت و بدبین کردن شوهرم نسبت بهم جلوی شوهرم منو از خونه خودشون انداخت بیرون و شوهرم هم از مادرش میترسید،چون مامانش با چهارتا داداشاش قهر بود چندین سال و میگفت زن داداشام بدن و به شوهرم جلو من میگفت من حالیم نیست اگه حتی پسرم مثل داداشام باشه که هوای زنشو داشته باشه دور پسرمم خط میکشم انگار پسرم مرده،و حتی جلو من وقتی من گریه میکردم منو از خونش انداخت بیرون میزد تو سر خودش میگفت پسر یا من یا زنت،تو دوتارو نمیتونی نگر داری ولی خدام بالا شاهده که من هییییچوقت از گل نازکتر به مادر شوهرم نگفتم چون نمیتونستم حتی نمیتونستم جواب بی حرمتیاشو بدم،فقط گریه میکردم،به بابام نمیگفتم چون بابام هییییچی حالیش نیست .اجازه نمیده کسی به تک دخترش تو بگه،من نمیخواستم زندگیم بپاشه،شوهرمو خانوادش دست به یکی کردن بردنم خونه تا بتونن عدم تمکین بگیرن با حیله و شوهرم مجوز ازدواج بگیره و من مهرمو ببخشمو طلاق یا ماهی اخرش شیصد بتونم ازش بگیرم،و من به هیچکدوم از اعضا خانوادم نمیگفتم که زندگیم نپاشه از طلاق میترسیدم ولی دیگه بمیرم حتی نمیذارم جسدم دست شوهرم برسه فقط دلم میسوزه تو مجردیم فکرم بود خودمو پاک نگر دارم برا شوهرم یه جانماز مردونه داشتم همش میگفتم خدایا یه ادم با ایمان نسیبم کن رو این جا نماز نماز بخونه،و همیشه میگفتم باید پاک باشم حتی با یه نامحرم حرف نزنم تا برا شوهرم باشم.ولییییی همه چیز خراب شد..ولی خدارو شکر پدر مادری دارم پشتمن و از نظر مالی تامینه تامینم و بابام تکیه گاه قویه منه و یه عمر نجیب زندگی کردمو از خدا میخوام کمکم کنه،شاید خدا خواسته منو از انتخاب اشتباهم نجات بده قبل اینکه وابستگی مثل بچه داشته باشم،اصل اینه که شوهرم دوستم نداشت از اول ،مامانش انتخابم کرد،منو برا رضایت مامانش میخواست و دنبال این بود مامانش راضی باشه تو رابطه های ماهم همش دنبال این بود مامانش راضی باشه من هیچ بودم،و الان که مامانش منو نمیخواد شوهرمم منو نمیخواد،دوست ندارم پست بذارم چون من این سایت میومدم شوهرمم بهش ادرسو داده بودم میترسم بیاد بخونه حتی الان فکر میکنم شاید اینارو میخونه خداکنه نخونه،چون گاهی گفتم دلم تنگ شده براش ولی خودم رو خریتم موندم با این همه ظلم چرا باز دلم براش تنگ میشه

عشق عادت به دوست داشتن نیستن سخت دوست داشتن نیستند نوکردن خواستن است،

پسرا زودی فراموش میکنن دختران که ضربه میخورن!! 

 خانوم شبگرد 

به غول بیابونی

به علی 27

سلام اگه عاشقش نبودی عمرا نمی تونستی این کارایی رو که گفتی انجام بدی براش.

دوستای گلم من نه ماهواره میبینم نه کاملا سنتی ازدواج کردم حتی یکسال اسممون رو هم بود و جدا بودیم از هم.اما من هیچوقت حس اتشین عشق تجربه نکردم.شاید بخاطر اینه که اون خیلی بهم ابراز کرده برام مجالی نذاشته اما نمیدونم.
قبل ازدواج چشمم ذنبالش بود چون همیشه میدیدمش و میشناختمش و بعد خواستگاریم ازش خوشم میومد و برام کافی بود الانم دوستش دارم اما دلم میخواست منم بتونم بگم براش میمیرم.خیلی عذاب وجدان دارم که اینا رو میگم...اون خیلی بمن خوبی کرده.اما اوایل که رفتار بلد نبودو نامزد بودیم و عصابش خورد بود یکم اذیتم کرد ...شاید بخاطر اونه
ولی خب خدارو شکر دوستش دارم گرچه برام کمه.
ازتون ممنونم
شبگرد جان برات ارزوی خوشی وسلامتی میکنم نگران نباش دنیا دار مکافاته
شاید مشگلم منطقی بودنمه بازم شکر.نشدم نشد هینم خوبه

شما اهل عملی و شاید یه کمی درونگرا