خانواده برتر

اگه که لازم باشه دارو مینویسه که برات خوبه ارومت میکنه قیمتشم فکر نمیکنم زیاد باشه 

به نظر من احتیاج دارین که کلا حال روحیتون عوض شه ینی یجوری شروع دوباره که این با وجود دکتر میسر میشه

بهت کمک میکنه که با مشکلات کنار بیای و حالت رو بهتر کنی ک بتونی بچه رو هم بهتر بزرگ کنی

برهرحال امیدت به خدا باشه و یادت باشه خیلی بدتر از توم هست الانه ....

شرایط زندگی شما منو یاد مادر خودم میاندازه. یه چیزی رو از همین اول بگم "دنیا خیلی بالا پائین داره" اینو مطمئن باشید و شک نکنید. چون من این حرف رو الکی نمیزنم. من خودم بچه ی ته تقاری خانوادم هستم. از اعضای دیگر خانواده کم تر سختی کشیدم. و وقتی که من بچه بودم.شرایط زندگیمون کم کم داشت بهتر میشد. اما میخوام زندگی مادرم رو بگم. پدر من متاسفانه اعتیاد داشت.و از طرفی درآمد انچنانی هم نداشت. البته خیلی چیزا داشت اما خودش نخواست که پیشرفت کنه. مثلا خیلی درسش خوب بود اما ادامه نداد. یا این که آدم آینده نگری نبود. کشاورزی میکرد‌. زمین داشتیم البته نه خیلی زیاد. ولی متاسفانه همشو فروخت. و پولش هم همینطوری خرج شد.بسیار مادرم رو کتک میزد. ما توی یه خونه ی قدیمی زندگی میکردیم.با مادربزرگم که البته فوت شد. مادربزرگم این اواخر به دلیل بیماری خیلی تند مزاج و بدبین شده بود. به همه چی غر میزد. هر تهمتی میتونست به مادر مظلوم من میزد. من بچه بودم ولی خیلی از این چیزارو هنوز یادمه.البته من کم تر از برادر خواهرای بزرگم دیدم.اوضاع زندگی ما افتضاح بود. افتضاح.یعنی ما توی اون شرایط و توی اون محل یا باید معتاد میشدیم. یا یه آدم بدبخت و حقیر. پدرم کارگری هم میکرد. به ما هم پول میداد. اما نصفش برا موادش بود.زمستونا که میشد بیکار میشد و برای مواد پول نداشت.و میومد سراغ مادر من و اونو تحت فشار میذاشت تا از برادرم پول بگیره براش.برادرم هم مجبور میشد میداد.زمستونا همیشه دعوا بود.بین پدرم و برادرم. یا پدرم و مادرم. خونمون هم قدیمی قدیمی بود و گاز نداشت. مادرم توی زمستون با آب سرد لباس میشست. حموم نداشتیم.میرفتیم حموم عمومی. میخوام بگم اوضاعمون اصلا خوب نبود. مادرم خیلی سختی کشید. اما برام عجیب بود. مادرم هیچوقت گله نمیکرد.هیچوقت حسودی به کسی نمیکرد. همیشه خدارو شکر میکرد شاید باورش براتون سخت باشه یا فکر کنید من دارم اغراق میکنم‌.اما به خدا قسم که تموم این حرف ها راسته و اغراقی درش نیست. البته مادرم نقطه ضعف هایی هم داشت اینکه جلوی خواسته های نامعقول پدرم ایستادگی نمیکرد.البته تقصیری هم نداشت.شاید فکر کنید پدرم مثلا یه آدم خیلی بد و شروری بود. اصلا. پدرم آدم بدی نبود. اما ضعیف بود. مسئولیت پذیر نبود. اراده نداشت.عاقلانه رفتار نمیکرد.اگر هم برادرم چیزی بهش میگفت به خاطر غرورش قبول نمیکرد.پدرم واقعا ظلم کرد.البته به من خیلی کم.اما به برادر و خواهرهام بیش تر. البته پدرم محبت هم داشت.اگه پولی دستش میومد برا خونواده خرج میکرد. پدرم هم تحت فشار بود.وقتی مواد بهش نمیرسید اعصابش خرد میشد .اصلا آدم سنگدلی نبود. واقعا بعضی وقت ها خیلی مهربون بود.بعضی وقت ها که مواد نداشت دیگه نمیدونست چکار کنه مینشست زار زارگریه میکرد. دل ما هم براش میسوخت. زمستون که میشد برف و بارون میومد سقف خونمون که قدیمی بود چکه میکرد.پدرم کار نداشت. بعضی وقتا پول آب رو نمیدادیم میومدن قطعش میکردن.با دبه میرفتیم از خونه همسایه میاوردیم. از مغازه ها مادرم مجبور میشد نسیه بیاره.با این که خونواده آبروداری بودیم. مادرم میگفت یه دورانی بود که حتی غذایی غیر از سیب زمینی برا خوردن نداشتیم. وتا ماهها فقط سیب زمینی میخوردیم.تحت اون شرایط برادر و خواهر هام درس میخوندن. با این شرایط سخت برادرم هم درس میخوند و هم کار میکرد.خواهرام هم همینطور.میخواستم بگم. اون شرایط سخت دیگه کم کم تموم شد. کم کم با شرایطی که تو زندگیمون ایجاد شد تونستیم خونه نو بخریم. برادر و خواهرهام همه ازدواج کردن و بچه دار شدن و همشون الان خونه و ماشین دارن وزندگی خوبی دارن البته خیلی هم مرفه نیستند. همشون درس خوندن و تحصیلکرده شدن.من هم همینطور الان دانشجوی یه رشته ی مهندسی هستم.در یک دانشگاه تقریبا سطح بالا. با اون شرایط و بدبختی هایی که بود. تا حالا نه لب به مشروب زدم و نه به سیگار و مواد و ....خداروشکر چون عاقبتش رو به چشمم دیدم. پدرم و مادرم هنوز هم هستند و پیر شده اند و پدرم کم تر مواد مصرف میکنه .البته پولشو داریم. پدرم حیلی خوش اخلاق تر شده به مادرم خیلی کمک میکنه تو خونه. البته اون زخم ها و دلخوریا هنوز هم مونده.مشکلات هنوز هم داریم. هنوز هم ناراحتی،درد،رنج داریم. اما نسبت به گذشته اوضاعمون خیلی بهتره. توی اون محله ی قدیممون همه ما رو به خوشنامی میشناسن.و پیش اون ها خیلی آبروداریم. چون تحت اون شرایط سخت. همیشه توکلمون به خدا بود. نماز خون بودیم. بی ادبی نمیکردیم به هیچ کس. بهر حال خواستم به شما بگم که اگه میخواید آروم باشید باید صبور باشید. به فکر بچتون باشید. اگه خوب تربیتش کنید یه وقت بزرگ میشه و باعث افتخارتون میشه. یه پیشنهاد از طرف من.چیزی که منو خیلی آروم میکنه و هر وقت از رنج های زندگی دلم میگیره و کلافه میشم. از اون کمک میگیرم.خوندن قرآن هستش. خیلی آرام میشم.مشکلم حل نمیشه اما یاد میگیرم صبور باشم‌. ته تهش همه سختی ها یه روز تموم میشه مطمئن باشید. البته اینو بگم زندگی همیشه پر از درد و رنجه مطمئن باشید‌.زندگی هیچوقت شادی محض نیست. غم و شادی کنار همه. اما این شرایط شما مطمئن باشید عوض خواهد شد. این وعده ی خداست:

بعد از هر سختی ای آسانی است

هر چی باشه شما انسان هستید. اشرف مخلوقاتید. خیلی ارزشمندید.خیلی بزرگ و مهم هستید. شما کسی هستید که تمام عالم به شما سجده کرده. چطور میشه خدا شما رو فراموش کنه؟ تو هر کار خدا حکمتی هست.باخدا حرف بزنید. قرآن بخونید 

قبول دارم گاهی فراموش کردن گذشته سخته ولی سعی کن یه جوری از شرش خلاص بشی

مثلا یه نیم ساعت بشین و روی یک برگه ضرر و نفع فکر کردن به گذشته رو برا خودت بنویس... (واقع این کار رو بکن باورت نمیشه چقدر اثر داره) و بعد یواش یواش از ذهنت خارجشون کن.

درضمن تو از همون اول نباید به خانواده زنت رو میدادی که سوارت بشن

این امر و نهی های اونا و این گوش کردن های تو ( که شاید از ترس دعوای دوباره یا هرچیز دیگه ای بوده) نشون میده حرف اونا تو زندگی شما حرف آخر رو میزده که این اشتباه بوده و نباید از این به بعد بذاری اینجور اتفاق ها بیوفته (نهایتش دعواتون میشه و چند وقت با هم قهر هستید ولی بعدش میفهمن پاشونو از گلیمشون دراز تر نکنن)

درضمن من نمیفهمم جه دلیلی داره به اونا راستشو میگفتید؟؟ مگه باید از زندگی شما خبر داشته باشن؟ (هر کی میخوان باشن، وقتی قراره فضولی و دخالت کنن باید دمشونو چید) مثلا میتنستید به جای این که بگید میخواهیم برویم لباس بخریم میگفتید میخواهیم برویم بچمون دلش درد میکنه و... خخخخ

لطفا هرجور میتونی گذشته رو بریز دور احتمالا 90 درصد اوضاع بهتر میشه...

برا آیندت هم یه برنامه ای بریز و با توکل به خدا انجامش بده ان شالله از نظر مالی هم وضعت خوب تر میشه

موفق باشی

خانم نویسنده واقعا با خوندن متنت خیلی ناراحت شدم. اخه ما خودمون عروس داریم ولی هیچ تفاوتی با من نداره تو خانوادمون  . اصلا باورم نمیشه همچین ادمایی پیدا بشن.

چقد شما سختی کشیدی. اما نگران نباش بعد از هر سختی اسایش و راحتی هست.

ب نظر من شما باید از احساسات و دلخوریات با همسرت صحبت کنی.

بابا محرم  اسرار و شریک زندگیته 

بهش نامه بده

پیام بده

تلفنی صحبت کنید

اگه نمیتونی مستقیم باهاش درددل کنی...

ی جوری ناراحیاتو بهش انتقال بده 

که بتونه درکت بکنه

اون تنها کسیه که میتونه کمکت کنه. 

البته خیلی اروم و با محبت و صمیمیت جوری که فک نکنه از سر لج و لجبازی با خونوادش این حرفا رومیزنی.

ان شاالله که مشکلاتت یه زودیه زود حل میشه

بخدا توکل کن و ازش صبر وایمان بخواه

باور کن همه تو زندگیاشون به نحوی درگیر مشکلات سخت و سنگین هستن.

برای قسمت در آمد  اگه وقت داشته باشید و بتونید یه کار تو خونه انجام بدید که کمی درامد داشته باشین شاید خوب باشه . یا مثلا خیاطی یاد بگیرید (اگه نمیتونین کلاس برید فکر کنم فیلم آموزشی یا کتاب بتونه کمکتون کنه یا یه آشنا که بلد باشه و حاضر باشه آموزش بده ) اگه خیاطی بلد باشید میتونید کار کنید اگه هم دوست ندارید میشه لباس های ساده توی خونه رو خودتون بدوزید با این کار پول پس انداز کنید . یا مثلا میشه گل پرورش داد و فروخت و هر هنر ی که بلد هستید مثلا ساخت عروسک پارچه ای یا بافتنی 

یا زیور آلات بدلی 

این الان به ذهنم رسید میتونید خاطراتتون رو بنویسید هم آروم می شید هم شاید بعدا بتونید ازش یه کتاب در بیارید . 

بعضی وقت ها هم میشه برای خدا نامه بنویسید .

برای آرامشتون میشه تفریح برای خودتون پیدا کنید مثلا اگه کتاب خوندن رو دوست داشته باشید عضو یه کتابخونه بشید و کتاب امانت بگیرید یا مثلا بعضی وقت ها که هوا خوبه بچه تون رو ببرید بیرون و پیاده روی کنید اگه یه دوست خوب هم داشته باشید میتونه کمک کنه 

من خودم مسجد محله مون که میرم معمولا بعدش آرامشم بیشتر میشه . 

سعی کنید مهارتتون رو توی موضوعات علمی یا هنری یا ورزشی که دوست دارید بالا ببرید . 

وقتی عصبانی میشید سعی کنید اگه امکانش هست پنجره رو باز کنید اب بزنید به صورتتون و چند تا نفس عمیق بکشید . 

ورزش کردن توی خونه هم میتونه به سلامت روح و جسم کمک کنه . 

من خوندن قران و دعا مثلا دعای توسل ،افتتاح و ... خیلییی حالم رو خوب میکنه حتی بعضی وقت ها احساس میکردم انگار یه سنگ بزرگ گذاشتن روی قلبم بعد از خوندن این ها خیلی ارامش گرفتم . 

یه مورد دیگه هم به من خیلی ارامش داد این بود که  فهمیدم نمیتونم زیاد ادم های اطرافم رو تغییر بدم ولی خودم و افکارم رو میتونم عوض کنم و باعث شد بعد از یه سال واقعا آرامش و شادی بیشتر توی زندگی ام داشته باشم با این که شرایطم تغییری نکرده بود . ولی یه موضوع جالب این که واقعا روابطم با اطرافیانم بهتر از قبل شده بود . 

کتابهای معتبر روانشانسی و مذهبی هم میتونید مطالعه کنید . برای این که چطور فرزندمون رو تربیت کنیم . این باعث میشه ذهنتون دیگه کمتر مشغول مسائل دیگه باشه . یا کتاب هایی درباره ارتباط با همسر . 

میدونم شما خیلی سختی کشیدید و من نمیتونم شما رو درک کنم چون در شرایط شما نیستم ولی شما یه همسر دارید که بی تعارف بگم بعضی ها ارزو دارن که یه همدم داشته باشن ولی قسمتشون نمیشه . ویه بچه سالم دارید که انشالله خدا حفظش کنه .

اگه شما حالتون خوب باشه اون وقت اثر مثبت روی حال  همسرتون ، فرزندتون ، پدر و مادرتون  و همه اطرافیانتون داره . 

امیدوارم موفق باشید و همیشه شاد باشید و در پناه خدا 

ببخشید طولانی شد ولی به عنوان یه خواهر این حرف ها رو دوست داشتم بهتون بگم . 

قبول دارم زندگی با مادرشوهر توی این دوره زمونه خیلی سخته. 

ولی فقط خودت میتونی به خودت کمک کنی. 

مادر من بیش از سه برابر سالهایی که تو با خانواده شوهر زندگی کردی ،با خانواده شوهر زندگی کرده. اونم تو یک اتاق کوچیک. اونم چند سال بیکاری شوهر . میگفت ی بار هیچی برای خوردن نداشتیم. فکرشو بکن حتی یک تکه نون! 

بعدا پدرم سرکار رفته بود و یکم اوضاع مالی بهتر شده بود. من بچگی ها و زندگی با مادربزرگ و پدربزرگم رو یادمه. باورت میشه مادر من با اون همه زجری که اونجا کشید ولی بازم برای ما ی مادر مهربون بود؟ تو اون اتاق کوچیک برای ما با چادرش خونه درست می کرد.  خودمون خونه نداشتیم ولی مادرم تو اون اتاق طعم خونه داشتن رو به میچشوند. 

یا خودش برامون لباس میدوخت. تو اون شرایط ما همیشه خوشتیپ و مرتب بودیم. برامون لباس می بافت. مثلا اگه ی لباس بزرگ بوده که نمیخواستش برای ما از پارچه ش لباسای کوچیک خوشگل میدوخته.

قبول دارم مشگل از پدرم بوده. اینکه نمیتونسته مستقل بشه . اگه زودتر مستقل میشدن شاید ما الان وضع مالی بهتری داشتیم. 

غصه نخور که الان خونه ت 30 متره . ان شاءالله ی روزی بزرگترشو می گیرید. ما همین الانم خونه مون یکم از خونه ی شما بزرگتره. 

با این تفاوت که من تو سن ازدواجم و همین خونه زندگی یکی از دلایل شوهر نکردنمه.  

نمیگم از شوهرت هیچی نخواه. بخواه .ولی میگم صبور باش. 

بد اخلاقی نکن. بهش انگیزه بده. امید و جرئت بده. همین مرکز مشاوره ای که دوستان معرفی کردن ازش کمک بگیر. 

ولی خواهشا حرص و جوش نخور . بچه ت گناه داره. چون تو استرس داشته باشی شیرتم آرام بخش نخواهد بود و به بچه ت اضطراب رو منتقل می کنی. 

بچه ت الان نمیفهمه لباس تنش نو هست یا کهنه.  ولی مهربونی و آرامش تو بعدا روی روح و روانش تاثیر میذاره. 

خوشبخت و عاقبت بخیر باشی.

لطفا هیچ وقت از رحمت خدا نا امید نشید . 

اصلا به خاطر دیدن لبخند خدا کارهاتون رو انجام بدین و زندگی کنید . 

چون واقعا یه لحظه هایی توی زندگی پیش میاد که حتی به عزیز ترین ادم زندگی مون هم نمیتونیم تکیه کنیم و فقط خدا برامون میمونه اونه که همیشه در خونه اش باز هست و هوامون رو داره ‌ 

سختی ها هر کدومش یه حکمتی داره اونایی که قابل حل شدن هست تلاش میکنیم و توکل تا مشکل حل بشه اگه هم که نمیشد صبر... میکنیم هر چند که میدونم گاهی خیلی سخت میشه ، ولی میشه صبوری هم تمرین کرد  بعد از یه مدت واقعا صبور میشیم .

من ادم صبوری نیستم متاسفانه ولی دارم تمرین میکنم بهتر بشم . یه حاجتی داشتم که براورده نمیشد و خیلی کلافه میشدم کلی از وقت هم سر این احساسات منفی میرفت . یه روز داشتم میشنیدم که حضرت یوسف ع فکر کنم ۷ سال تو زندان بودن . با خودم گفتم ایشون که پیامبر خدا بوده و خدا اینقدر دوستش داشته این همه سختی کشیده ولی صبر جمیل داشته با خودم گفتم منم تحمل میکنم حالا فعلا ۷ سال تموم نشده . امیدوارم نیاز به تمدید نداشته باشه 😅

دیگه اینجوری که گفتم ذهنم خیلی آرومتر شد و بیشتر میتونستم از زندگی ام بهره  ببرم . 

تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند 

در پناه خدا ❤

الان نامزدم، اما قسم خوردم یا بچه دار نشم یا اگه شدم حق ندارم به خاطر گذشته ام دره ای تاثیر بد بذارم. شاید مادر من هم گذشته سختی داشتن و روی من عذاب هاش رو ریختن. اما فکر میکنم گناه من چی بود......

اینا رو بذار کنار، الان میگم اگه بچه ام رو خدای نکرده اذیت کنم، همون نیارم بهتره.

تو رو خدا پدر مادرها گذشته مون تموم شد، خوب و بد ولش کنید. نسل جدید رو خوب و شاد بار بیارید. شاید اگه پدر و مادر ما هم گذشته‌ شون رو بی خیال میشدن و آسیب هاش رو به ما منتقل نمی‌کردم، الان نسل شاد و با روانی سالمتر بودیم.

پس حالا خودمون دست بکار بشیم. نویسنده پست و همه بچه ها نسل بعد طفل معصوم هستن، از حالا به فکرشون باشیم

ک بچتون الان نمیفهمه لباسش کهنه س یا نو ولی محبت رو چرا

امیدوارم این حرف همش جلو چشم باشه تابتونم عصبانیتمو کنترل کنم

فقط شکر

ذکر خدا

طلب آمرزش

بچه گناهی نداره که

یکی از بستگان من مثل شما شایدم شدیدتر خیلی حرص و جوش میخورد و الانم همینطوره. 

فرزند دست گلش سر همین چیزا مریضی روحی پیدا کرده و مجبوره داروهای اعصاب بخوره. 

با زندگیت ،با خودت و بچه ت اینکارو نکن. 

دیدی بچه های فقیری که شادن ولی بچه های ثروتمندی که گوشه گیر هستند؟! 

ماه عسل رو دیدی ؟! اون علی آقا که کارتن جمع کن بود؟! ی تیکه از فیلمش نشون میداد که توی حیاط داشت با بچه هاش فوتبال بازی می کرد و بچه هاش چقدر شاد بودن. 

بچه ها به شادی نیاز دارن،این که پدر و مادر براشون وقت بذاره، باهاشون بازی بکنه ،محبت کنه و ... 

به اینا نیاز دارن. 

اصلا خودت به کودکیت رجوع کن. 

لباسهای بهتر و اسباب بازی های بهتر میخواستی یا بازی کردن و شادی با پدر و مادرت؟؟

من ب عنوان دختر خونواده اینو تجربه کردم ما ازخیلیا بهتر لباس میپوشیدیم غذا میخوردیم اما نه محبتی نه عشقی مادرم بخاطر فشارهای زندگی ک خونواده بابام بهش اوردن واقعا ظلم کردن هم پدره بابام هم خواهره بابام ک عارم میاد بگم بابابزرگ و عمه چون خیلی زجرمون دادن و ارثمون هم ندادن .خلاصه مادرم فوق العاده عصبی و فحاش شده بود و عقده هاشو ناراحتی هاشو درداشو از بچگی سر من و برادره بیچارم خالی میکرد .مادره من فقط بود برام مادری نکرد .

من بچگیام فکرمیکردم مادر ناتنیمه ازش خیلی میترسیدم راستش هنوزم میترسم از مادرپدرم.

من ی دختر افسرده منزوی برادرم هم همینطور .  هنوزم بعده سی سال خاطرات تلخ گذشته رو مرور میکنه و با بابام بحث و توهین میکنن ب خونواده هم .

راست میگه ک بچه بیشتر از لباس نو محبت و توجه و عشق میخاد .بچگی  هیچوقت از ذهن ادم نمیره . فکرنکن بچه شعور نداره نمیفهمه یا یادش میره . بچگی تاثیرپذیرترین سنه تو زندگی ادم ک اینده ادمو رقم میزنه