سلام
شرایطی واسم پیش اومده که دوست دارم نظر بقیه رو در موردش بدوم تا بتونم حق و نا حق رو تشخیص بدم .
توی سن 23 سالگی بدلیل مادرزادی دچار پارگی مویرگ مغزی شدم و به اصطلاح سکته مغزی شدیدی (CVA) رخ داد. به خواست خدا بعد از 45 روز بستری در بخش ICU در کمال ناباوری پزشک معالج بهبود نسبی پیدا کردم و در حالی که از گردن به پایین فلج بودم و قدرت تکلم نداشتم مرخص شدم.
طبق یک برنامه فشرده دو ساله بهبود کامل پیدا کردم و وارد بازار کار شدم و ادامه تحصیل دادم. خدارو شاکرم که مشکلی ندارم ولی یک سری عوارض برای من باقی مونده مثل ضعف نسبی در ناحیه چپ بدن - قدرت بدنی پایین – صدای گرفته بدلیل استفاده 2 ماهه از لوله تنفس مصنوعی (تراک) – ضعف اندک در تعادل ... .
الان به سن 29 رسیدم و خانواده اصرار زیادی دارن که ازدواج کنم ولی احساس درونیم بهم میگه که بخاطر شرایط خاصی که دارم حق ندارم کسی رو وارد زندگیم کنم چون در مقابلش مسئولم و اون گناهی نداره که بخواد خودشو اسیر محدودیت های من بکنه .
از اون موقع تا الان که 6 سال میشه با هیچکس رابطه دوستی نداشتم چون حس میکنم این حق رو ندارم. کتاب های زیادی در مورد افرادی که ناتوانی های خیلی زیادی مثل فلج بودن داشتن خوندم و میدونم که مشکل من چیز زیادی نیست ولی بازم ... .
سوال من از شما اینه که اگه مجرد باشین و برای ازدواج مقابل همچین آدمی قرار بگیرین چه تصمیمی میگیرین؟
لطفا واقعی جواب بدین و از روی ترحم صحبت نکنین
← مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه) ← رفتارشناسی دختران برای ازدواج (۶۰۴ مطلب مشابه)
- ۲۰۰۵ بازدید توسط ۱۵۰۹ نفر
- چهارشنبه ۱۵ فروردين ۹۷ - ۲۲:۱۲
