خانواده برتر

یه چیزی بگم

این دنیا درست مثله یه بازی میمونه، تو چه بخوای و چه نخوای بالاخره یه روز میمیری و از این بازی حذف میشی ، پس اونایی که تصمیم میگیرن خودشونو از دنیا زودتر ببرن خیلی احمقن چون یه تجربه مجانی زندگی کردن و از خودشون میگیرن، پس سعی کن از این تجربه  مفت و مجانی که در اختیارت قرار گرفته استفاده کنیو لذت ببری چون بازم میگم چه بخوای چه نخوای تموم میشه بالاخره یه روزی، و اونطوری زندگی کنی که واقعن دوست داری و خوش حالت میکنه، هدف توی این دنیا شاد زندگی کردنه  و جدی نگرفتن بیش از اندازه هرچیزیه، این ما انسان ها هستیم که با افکار و قوانین و چارچوبای مسخره ای که برای زندگیمون قرار دادیم همه چیز و سخت کردیم،   چرا ازدواج میکنن؟ چون دوست دارن خوش حالشون میکنه. چرا بچه دار میشن؟ چون بازم شاد و خوش حالشون می کنه، چرا برای پول باید جون بکنیم که خرج کنیم؟ چون باهاش میتونی خیلی کارایی که دوست داریو انجام بدی که بازم میتونه شاد و خوش خالت کنه اگه اینا برات معنا نداره و شادت نمیکنه مجبور نیستی انجامشون بدی برو دنبال چیزی یا کاری که عاشقشی و احساس شادی بهت میده اون وقته که زندگی برات معنی پیدا میکنه

سلام

این افکار و سوالات تو ذهن همه میاد...تو تنها نیستی که اینگونه هستی....انسان اومده به این دنیا تا ارزش گذاری بشه بر اساس انسانیت....خلاصه مهم خوب بودن و ترویج خوبی تو دنیاست....خلاصه باید زندگی کرد و توهم زندگیتو بکن....چه بخوای چه نخوای فعلا که اومدی به این دنیا و چه بخوای چه نخوای هر وقت که موعودش برسه از دنیا میری....پس فکر اخرتت باش

من بچه بدی نبودم درس خوندم نماز خوندم دوست داشتم دکتر بشم الان دو ساله دارم کنکور میدم ودر نمیام 20  سالمه دوستای خانوادگیمون  دختراشون که همسن منن ازدواج کردن ومنم خواستگارامورد کردم همین دوستام کثافت کاری نموندکه نکردن خداااااااتازه دردم وقتی بیشتر میشه ک هموناروسرمن میکوبن  خیلی حالم بده دیگه خداهم منو فراموش کرده  خداحق من این نبودب خدا

سلام به همگی

درود.حرف دل من رو زدید.مخصوصا که من فکر میکنم بچه دار شدن از خودخواهی آدمهاست.که یک موجود بی گناه رو واسه خودخواهیشون میارن رو این دنیا

با نظر کدو تنبل موافقم.     فرصت مفت گنجشک مفت سنگم مفت. بتاز تا تهش ببین چی میشه

به نظر من تنها چیزی که میتونه شما رو تسکین بده کمک به افراد فقیر و بیچاره و دردمنده 

سعی کن به دیگران محبت کنی دل بندگان خداروشادکنی کارای خیرانجام بدی  اونوقت باهرکارخوبت  خیلیم خوشحال میشی که تواین دنیاهستی چون نقش داری تودنیاموثری مفیدی.

این سوالاتی که توی ذهن شماست کاملا طبیعیه و بارها و بارها به ذهن همه ماها رسیده.. اما انصافا زمانی بیشتر میشه که یه جورایی افسرده و غمگینیم! پس به جای این سوالا دلیل این دپرسیتو پیگیری کن و رفعش کن.. 

لذت ببری

تنها راهش ارتباط با خدا...معنویت بازیافته در قرآن و اسلام.

الدنیا سجن المومن و جنّة الکافر.

من یه زمانی مثل شما شده بودم و هنوزم گاهی میشم میدونی چیکار کردم که به آرامش رسیدم؟ با خدا حرف زدم اینقدر حرف زدم تا خدا هم باهام حرف زد! بعد از هر نمازی قرآنو باز میکردم و یه صفحه قرآن با ترجمه میخوندم بعد از مدتی متوجه شدم که هر سوالی که توی ذهنم دارم پاسخش خیلی واضح و روشن جلوی روم باز میشه! و همین مکالمه با خدا از طریق قرآن واقعا بهم آرامش میداد. دیگه احساس پوچی و تنهایی نمیکردم. امتحانش کن.. از خدا بخواه که هدایتت کنه.. 

کتابهای فلسفی رو بخون مثل شوپنهاور و نیچه 

دوست گرامی بنده دقیقا متوجه حالات و افکار شما هستم چون خودم هم همین پرسش ها رو دارم  و فکر نکنم پاسخی براش وجود داشته باشه.یعنی کسی که بتونه پاسخ قانع کننده ای داشته باشه.ولی امیدوارم یک روزی به پاسخ پرسش هاتون برسید. راستی واقعا هیچ وقت نفهمیدم دلیل بچه دار شدن  غیر از خودخواهی ادمها چی میتونه باشه.

زندگی سخته ولی شما ینی همش داری رنج میکشی؟
یه دوره تو زندگیم یه کسایی و دیدم که تو مریضی های خیلی سخت بودن، بچه بودن آخه. یادمه یه دفه پرستار اومد آنژوکت بکنه تو دستش داشتم حواسش و پرت میکردم که پرستار کارش و انجام بده، همش به خدا میگفتم خدایا این سوزن تو تن من بره، تو تن این بچه نره.
البته دور از جون شما، الهی که برای هیشکی این روزای سخت نباشه. ینی رنجت از این بیشتره.
دنیا قشنگی هم داره. تو همه اون کارایی که گفتی چرا باید انجام بدین چیزای خوشگلم زیاده. از زندگیت لذت ببر.

کاری بکن که بهت احساس مفید بودن بده، پیش کسایی باش که حالشون باهات خوب میشه، شاید کارا حال بهتری به زندگیتون بده.


 

به مردود
به دکتر بعد از این! اینطوری بهتره، نه؟
شاید روش درس خوندنت یا برنامه ریزیت احتیاج به یه بازنگری داره.
با یه مشاور خوب که زیاد پزشکی قبولی داده مشورت کن. حتما فایده داره.صد در صد.
با هرکسی نگرد، نه این که بد باشنا، مسیر فکریش فرق داره باهات، باهاش نگرد.
الان سال کنکوره، بحران برای خودت درست نکن، فکر الکی، این چی گفت و اون چی گفت و همه رو تعطیل کن. فقط درس!
چیز بزرگ میخوای هزینه اش و باید بدی.سخته ولی حتما شدنیه.
 سنت کمه، بزار کنکورت و بدی، معیارات تثبیت بشه، فرصت زیاد داری.

:) اگر دهه سوم زندگیتونه و این سوالا واستون پیش اومده باید بگم بین 14-20 به خاطر هورمونای رشده  بین 20-25 عادیه 25-30 دیر کردین بالاتر از 30 خیلی عقب موندین
نظریه ای که بهش اعتقاد دارم اینه : به ما گفتن کنکور میدین واس رسیدن به دانشگاهتون ولی چیزی به اسم پشت کنکور نداریم به جاش چن نفر وسط کنکور میان کمکتون میکنن بعدش مستقیم سربازی مال بعضیا چن سال بعضیا چن ده سال بعضیا چن صد سال و ......
بعضیام تا ابد تو سربازی میمونن و هیچوقت به دانشگاه نمیرسن اونایی هم که سربازیشون تموم میشه و میرن دانشگاه صد در صد ام آی تی نمیرن میرن همین غیر انتفاعیا و ....:) بعد همه ما ام آی تی رو دیدیم و گفتیم حله میخوایم کنکور بدیم الان وسط جلسه امتحانیم بعد منتظر اصلاح ورقه ها میمونیم تا  بعد اصلاح جاهامون معلوم میشه

کنکور= زندگی رو زمین
کسایی که وسط کنکور کمکمون میکنن = امام و پیامبرا
ام آی تی =بهترین جای بهشت 
دانشگاهای *** *******= مسخره ترین جای بهشت 
سربازی= جهنم
انتظار اصلاح = دنیای بعد از مرگ تا روز قیامت (که اونایی که امتحانو خوب بدن خوشحالن و بقیه استرس دارن اونایی هم که میدونن خراب کردن کلا حالشون خرابه)
روز اصلاح=روز قیامت
البته شاید بگین اگه طرز تفکر شیعه رو قبول دارم ظهور چی میشه پس خوب وقت ظهور قراره جواب درست امتحانو پخش کنن اونوقت دیگه جواب دادن به سوالا ارزشی نداره همه جوابو میدونن :)

درکل بیخود بودن زندگی و فکر به خودکشی نتیجه ای نیس که فقط شما بهش رسیده باشی همه ما آدما شبیه همیم ولی فک میکنیم با بقیه فرق داریم و باهوش تریم و از همه بدتر این که فک میکنیم درکمون از اتفاقات اطرافمون بیشتر از بقیه اس راجع به این مسائل خودت باید فک کنی لازم نیس با کسی حرف بزنی:)


درضمن سعی کنین طرز فکرتونو نسبت به تلاش برای زندگی بهتر عوض کنین وگرنه زندگیتون انقدر تکراری میشه که مجبورین تو توهماتتون زندگی کنین :)

ما واسه هدفی ب دنیا فرستاده شدیم ولی اغلب ما ادما یادمون رفته ازکجا اومدیم چرا اومدیم وب کجا میریم . و همین سردرگمی باعث گمراهی ما و ناامیدی مون میشه . 

خیلی داری سخت میگیریا.ببین به اندازه آدمای روی کره زمین راه هست واسه رسیدن به خدا .رضا مارمولک.خدا هرکسی رواندازه توانایی ودرک وفهمش تکلیف میکنه.اینکه مثلا دروغ حسادت حرص طمع دورویی غرور  شهوت بدون چهارچوب و.... نداشته باشیم وانجام ندیم اونقدر سخته واست که حاضری نباشی ببین اینا که گفتم عمل صالح نبودا.اصلاعمل صالح انجام نده خوبه دیگه.دیگه چی میخوای من به عنوان مخلوق خدا که از روحش در من دمیده بهت میگم عمل صالح انجام نده ولی این موارد بالا هم که گفتم بالاغیرتا انجام نده.همین کافیه.به نظرم مشکل از جایی شروع شد که دین رو به عنوان یه برنامه مضاعف دادن بهمون وگفتن باید انجام بدین.کاش گفته بودن دین همون برنامه کامل وجامع هست واسه زندگی.اونوقت دیگه صبح بیدار شدن واسه نماز سختمون نبود که فکر کنیم حالا ار خوابم بزنم یخ حوض بشکنم وضو بگیرم نماز بخونم در کل سعی کن اون ندای درونت چیزی رو که فکر میکنی درسته انجام بده فقط خودت اگر اینکارو کنی میبینی که وقتی خدارو یاد میکنی چقدر آرامش داری وقتی نماز میخونی وحس اینکه در مقابلش وایسادی و بدون واسطه باهاش میحرفی اوووف چه حالی میده.کم کم به جواب سئوالاتت میرسی به طور کامل.وقتی یه گوشی مویل میخریم یه چندتا دفترچه به چندتا زبون داخل جعبشه که طرز استفاده وراه اندازیشو گفته خوب حالا خدا که آدم رو با این همه پیچیدگی درست کرده بروشور نذاشته روش چرا گذاشته همون برنامه زندگی که ما بهش میگیم دین.اصلا کلمه دین رو از ذهنت پاک کن.جاشو خالی بذار.سعی نکن که اعمال دینی رو یه کاره اضافه بر کارای معمول روزانت انجام بدی.همین که اون موارد بالارو انجام ندی ویکی دوتا  عمل واجب که اتفاقا همونم کمک اصلیو بهت میکنه توی سختی های دنیا رو انجام بدی کافیه.اون موقع تو بهترینی.شک نکن.زندگی واست شیرین میشه.متاسفانه این برنامه زندگی رو بد بهمون فهموندن ونتیجش این شده که به پوچی رسیدیم.بازهم به قول رضا مارمولک برو حالتو ببر .یه مقدار نگاه مادی ومعاملهدکردن هم از زندگی برداری کمکت میکنه.عمل صالح رو بخواتره بهشت انجام ندی بهتره چون تو الان توی دنیای مادی زندگی میکنی ودرکی ازون دنیا نداری اینجاست که سختت میشه یه کارایی.کاره خوب رو بخاطره که حالت خوب بشه انجام بده نه بهشت موعود.بیخبال اون.بازم میگم برو حالتو ببر

نظر بعضیاهم که نوبره واقعا اینکه بچه به دنیا آوردن خودخواهیه.بعضیا خداتومن خرج میکنن خودشون به آب وآتیش میزنن که بچه دار بشن اونوقت شما به راحتی میگین خودخواهیه.!!!!!عجب منطقی.یه حس هایی یه غرایضی درون انسان نهادینه هست که اگر باهاش مقابله کنه تعادل زندگی میریزه به هم. حس خوشبختی حس نیاز به ازدواج وابراز محبت حس پدرشدن ومادر شدن غریضیه ونمیشه انکارش کرد اگر در جهت خلافش شنا کنی نابودت میکنه روح روانت میریزه به هم.ربطی به خودخواهی نداره.بچه قبل به دنیا اومدنش شیرش توی سینه مادرش آمادست.وکلا روزی خودشو میخوره.حالا فکر کن مادرش خودخواه باشه واین شیرو نده بهش اصلا میشه.اصلا میتونه نده.بعضیا دیگه ازون بر بوم افتادن.این خو خودخواهیه دیگه واقعا نوبر بود.

سلام ، شما تمایل دارید به سطح بالاتری از زندگی مادی دست پیدا کنید و این طبیعیه و برای هر فرد دغدغه مندی ممکنه به وجود بیاد ! جواب هاتون مورد داره ... جوابای واقعی رو پیدا کنید .

سلام

به نظرم بهتره پاسخ این پرسش ها رو خودتون پیدا کنید.

کم این خانم دچار دوگانگی شده بیا بگو نیچه بخون واقعا فک میکنی کار درستی میکنی

سلام


غرض خود شناسی یا انسان شناسی و در نهایـت خداشناسی است ...
از آموزه های دینی و عرفانی هم این چنین بر میآد
فکر میکنم سوال هاییه که کمابیش در یک برهه از زندگی هر شخصی رو درگیر خودش میکنه
چند بیت می نویسم دقیق نمی دونم شاعرش کیه، ولی فکر می کنم به نوعی مفهوم انسان شناسی و خداشناسی در این ابیات مستتر هست (شاید کمک کننده باشه) ...

نه مرادم نه مریدم

نه پیامم نه نویدم

نه سلامم نه علیکم

نه سیاهم نه سپیدم

نه چنانم که تو گویی

نه چنینم که تو خوانی

نه آنگونه که گفتند و شنیدی

نه سمایم نه زمینم

نه به زنجیر کسی بسته و برده ی دینم

نه سرابم نه برای دل تنهایی تو جام شرابم

نه گرفتار و اسیرم نه حقیرم نه فرستاده ی پیرم

نه بهر خانقه و مسجد و میخانه فقیرم

نه جهنم نه بهشتم نه چنین است سرنوشتم

  

این سخن را من از امروز نه گفتم

نه نوشتم بلکه از صبح ازل با قلم نور نوشتم:

حقیقت

نه به رنگ است و نه بو

نه به های است و نه هو

نه به این است و نه او

نه به جام است و سبو

گر به این نقطه رسیدی به تو سر بسته و در پرده بگویم

تا کسی نشنود این راز گهر بار جهان را

آنچه گفتند و سرودند

تو آنی

خود تو جان جهانی

گر نهانی و عیانی

تو همانی که همه عمر به دنبال خودت نعره زنانی

تو ندانی که خود آن نقطه ی عشقی

تو اسرار نهانی همه جا

تو نه یک جای

نه یک پای

همه ای با همه ای هم همه ای

تو سکوتی تو خود باغ بهشتی

ملکوتی تو به خود آمده از فلسفه ی چون و چرایی

به تو سوگند که این راز شنیدی و نترسیدی و بیدار شدی

در همه افلاک خدایی

نه که جزیی

نه چون آب در اندام سبویی

خود اویی

به خود آی تا به در خانه ی متروکه ی هر عابد و زاهد ننشینی و

به جز روشنی و شعشعه ی پرتوی خود هیچ نبینی

و

گل وصل بچینی!...

 

سلام

شما باید تفکرتو نسبت به خودت عوض کنی وقتی اسم خودتو می نویسی مردود خب معلومه که قبول نمیشی باید تفکر غالبت این باشه که آدم موفقی هستی تا موفق بشی.

سلام دوستان میخاستم از همتون در خواست کمک کنم. یکی از اشناهامون برشکست کرده نه اینکه بیچاره بلند پروازی کرده باشه شریک ماشین سنگین میشه و به خاطر عوارضی که داشته و اینکه مخارج خانوادش هم به عهده خودش و داداشاش بوده بدهیاش زیاد میشه و الان برشکست شده درحالیکه توی این سالها فقط کار میکرده والان اه در بساط نداره و تاچند سال دیگه فقط باید بدهیاشو بده و تازه پدرش از کار افتادس و خرج اونها هم رو دوش ایناس. و اینکه خودش الان 31 سالشه. تورو خدا اگه خیری چیزی سراغ دارین معرفی کنید چه راه حلی بنظرتون میرسه داره اب میشه تو رو خدا ما مسلمونیم به فکر اینا باید باشیم. به خدا من کلاش نیستم دروغگو نیستم درسته این دوره ادمای دروغگو زیادن ولی موردای واقعا نیازمند هم هست نباید بی توجه از کنارشون رد شیم. و اینکه در صورت لزوم طرف خودشو معرفی کامل میکنه که بفهمن دروغگو نیست. خواهششش میکنم اگه راهی وکاری به ذهنتون.میرسه معرفی کنید. فک کنید هممون راحت شب میخابیم و یک نفر زیر بدهی داره پشتش خم میشه و در ارزوی یک زندگی خیلی معمولی هست

واقن تقاصشو پس میدن؟شک دارم 

خب اره واقعیت زندگی همینه که تو کتابای نیچه و شوپنهاور و فیلسوفهای غربه 

ببین دوست عزیز من یه بار از ته دل ارزوی مرگ کردم و خیلی سنگین بهاشو پرداختم و به این نتیجه رسیدم که اولن چقد مرگ ترسناکه دوما چقد کار برای اخرتم باید انجام میدادم که ندادم و دارم فرصتمو از دست میدم

نمایش باید ادامه پیدا کنه

دوست عزیز
سلام

درست میگی زندگی رنج و سختی زیاد داره؛

ولی
بنظر من زندگی زیباست. هررررر جوری که باشه.
باوررر کن.
حتی اگه بدترین شرایطو داشته باشی.

چرا ؟؟؟
من سه تا دلیل برای این حرفم دارم:

1- فرض کن یه زندگی مرفه داشتی همه چی عالییی. همه چیزی که تو این زندگی برای بدست آوردنش تلاش کردی بدون هیچ زحمتی برات فراهم بود. همه چیییییی. آیا واقعا دیگه راضی بودی.
واقعا بشین تصور کن این انتخاب میکردی یا همون زندگی قبلیتو؟؟؟

2- بنظر من در کنار همین رنجهاست که شادیها معنا پیدا میکنه.
و با وجود شکسته که پیروزی میشه هنر.
و در کنار تاریکی نور نمایان میشه...
و وقتی ما مزه ترشی رو چشیدیم میتونیم تفاوت و لذت شیرینی رو درک کنیم.

3- گذشته از اینها یه شخص رو درنظر بگیر که دوچرخه سواری بلد نبوده و حالا میخواد یاد بگیره.
اولش حتی نمیتونه روچرخه رو تو دستش بگیره و حتی بادست که راهش میبره سخته. نمیتونه کنترلش کنه...
بعد از یه مدت که با ظاهرش یکم کنار میاد تصمیم میگیره یه جا ثابت فقط سعی کنه سوارش بشه ولی دلش میلرزه که بیفته...
بعد به کمک یه شخص دیگه که دوچرخه رو راه میبره سعی میکنه الکی رکاب بزنه... ولی قلبش تاپ و توپ میکنه... می ترسه و فقط بخاطر اینکه یکی داره حمایتش میکنه جرات همینم داره... وگرنه ...
بمحض اینکه حامی میگه خوب حالا میخوام رها کنم تا خودت بری ... التماس میکنه که نه نروووو...  حتی ممکنه بیفته...
اما میدونه که نگاه حامی پشتشه... حامی بهش میگه تو برو میتونی من هواتو دارم ...
و این میشه که اون اعتماد میکنه به خودش بخاطر تاییدی که حامی بهش داده و از طرفی میدونه اگه افتاد یا منحرف شد حامی از دور هدایتش میکنه... حتی قبلا اینو فهمیده که چجوری میتونه تعادلشو حفظ کنه... ولی بازم احتمال زمین خوردنو میده ولی میره و تسلیم نمیشه...
ولی چرا تا اینجاش اومده؟؟؟ چرا با وجود دلهره هاش بازم داره ادامه میده؟؟؟ حتی چندبارم افتاده ؟؟؟

واقعا چرا؟؟؟

من میگم چون براش مهمه که با وجود سختی ها رشد کنه... یاد بگیره ... به مرحله بعدی وارد بشه...
حتی وقتی که چندبار زمین میخوره ولی چون یه چیزایی یاد گرفته براش واقعا لذت بخشه... براش تلاش کرده ... و میدونه حامی حمایتش میکنه...

حالا این دوچرخه سوار ما ایمان داره که میتونه اگه بخواد... حتی اگه بارها بیفته میتونه هرکاری رو انجام بده

و این یعنی ایمان. یعنی رشد و اوج و خیلی لذت بخشه.

زندگی یه فرصت که خدای مهربون به ما داده و یه سری ابزار...
این دیگه بستگی به خودمون داره که توی این فرصت چقد و چه جوری از این ابزارها استفاده کنیم تا بتونیم در کنار سختی ها نهایت لذت رو ببریم... و جایگاهمونو ارتقا بدیم.... رنجهای مدام برای رسیدن به لذت های دوچندان تا رسیدن به اوج شور و اشتیاق ...
تا در نهایت بتونیم به تواناییهای خودمون و مهربونیهای خالقمون ایمان بیاریم... و از سر شوق در پیشگاهش عاشقانه و متواضعانه شاکر باشیم.

---

به سعید
در پاسخ سواله چرا ازدواج و چرا فرزند ؟؟؟
من فکر میکنم با توجه به صحبتای بالا عشق هایی که ما تجربه میکنیم پله هایی هستند که با بالا رفتن از هر کدوم به عشق در مرحله بالاتر وارد میشیم. عشقورزی به هر چیزی میتونه باشه. حتی میتونیم از دوست داشتن یه گلدون گل یا صدای یه پرنده لذت ببریم...
ما هم میتونیم واسطه ایجاد فرصت برای شخص دیگه ای باشیم تا اونم رشد کنه و لذت این عشق رو درک کنه.

به امید مهربونیاش
مثله همیشه