سلام
دختری هجده ساله هستم ، از بچگی که یادمه از جمع ها فراری بودم به زور خونه فامیل میرفتم یعنی به عبارتی جون خانواده در میومد تا جایی برم... الانم که الانه سختمه حتی یک بقالی برم علتشم خودم میدونم و به دکترمم گفتم .
من روی قیافم حساس شدم.. فکر میکردم با مصرف قرص روانپزشکم بهتر میشم اما دیدم انگار بدتر شدم
به گونه ای که زندگی برام لذت نداره . قیافه معمولی دارم یعنی از خیلیا پایین تر و از خیلیا بهتر . من هر چی کتاب خوندم که سعی کنم خودمو دوس داشته باشم نشد .
نگین برا سنه . خسته شدم از کوچیکی این طوره. من دانش اموز ممتاز شدم و به خاطر این مساله خونه نشین شدم ولی دوس دارم دکتر موفقی بشم .
من حس میکنم کم نذاشتم از دکتر رفتن و کتاب خوندن و چهله گرفتن .. نمیدونم میترسم خدا باهام قهر کرده باشه . تو رو خدا کمکم کنید قضاوت نکنید نگید اقتضای سنمه که اصلا طبیعی نیست .
یک سال دیگه قراره عقد کنم. چطور ممکنه با این اوضاعم خودم و لایق تشکیل زندگی بدونم؟ میترسم از اینده م ...
چه کنم فکر قیافم نباشم .. برام مهم نباشه . استعدادم داره دفن میشه به خاطر ظاهر . این همه ادم هستن قیافشون خوب نیست و موفقن .
از کجا شروع کنم

برای مطالعه نظرات کاربران در این مورد، کمی پایین تر بروید یا اینجا را (کلیک-لمس) کنید.
خوشحال خواهیم شد اگر اطلاعات یا تجربیاتی که دارید را با ما در میان بگذارید
↓ کپی لینک این صفحه برای ارسال به دیگران ↓
↓ مطالب مشابه بیشتر در دسته بندی(های) زیر ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)