گاهی اوقات دلم شنیدن یه درد دل رو می خواد ، نمی دونم چی باید بگم ولی می دونم که یه چیزیم هست، انگاری از آدم های اطرافم خوشم نمیاد ، گاهی احساس گناه می کنم و خودم رو سرزنش می کنم ، تو این دنیا آدم های عجیبی زندگی می کنن.
راستی یادم به ترس افتاد ترس از موندن سر جایی که هستم، خدایا خودت لطف مهربونیت رو شامل حالم کن رحمی بهم بکن پروردگار بزرگ، خدا خودت می دونی من چقدر دوست دارم راضیم به رضای خودت خدا.
سلام
این نیاز رو تقریبا همه کم و بیش دارن یا یک زمانی تجربه کردن من به شما پیشنهاد میکنم یک کاغذ و خودکار بردارید هر چی توی دلتون هست بنویسیدهر چی توی ذهنتون هس بنویسید
اصلا مهم نیست جمله بندی درست باشه یا نه،مهم نیست حتی جملات کامل باشه یا نصفه، مهم نیست موضوعش چی باشه حتی فقط یکسری کلمات بی ربط فقط بنویسید هر چی که هست بعدش احساس سبکی می کنید
چند سال پیش این کار رو کردم و حس خوبی رو تجربه کردم شما هم امتحان کنید شاید مفید باشه
به جای سرزنش دنبال جبران باشید. و توقعات عجیب غریب از خودتون نداشته باشید.
از خدا دور نشید.
خدا میگه من را یاد کنید تا شما را یاد کنم.
تا حالا به این آیه توجه کردید؟
ببینید خدا هیچ وقت مارو فراموش نمی کنه؟غیر از اینه؟
پس منظور خدا از یادکردن چیه؟
خب به نظر من وقتی خدایی با اون عظمت مارو یادکنه یعنی نگاه از روی لطف و مهربونیش رو به ما انداخته و تمام احساس های منفی رو از مادور میکنه و همین باعث میشه قلبمون به آرامش برسه و خیر و برکت به زندگیمون بیاد.
پس خدارو زیاد یاد کنید...
البته همین پستتون یاد خدا داخلش بود، فقط خواستم از منظر دیگه ای بیانش کنم.
مطالب پیشنهادی از بایگانی خانواده برتر برای آشنایی در مورد نحوه ی نظر دادن و تائید آن ها