این مطلب صرفاً به درد کسانی می خورد که اعتقادات مذهبی به دین اسلام دارند
یکی از چالش های زندگی مشترک مدیریت امور مالی هست.
هر خانواده ای اعم از یک زوج حالا دارای فرزند یا بدون فرزند هر ماه یک در آمد مشخص و یک میزان دارایی مشخص دارند.
اول از همه خیلی مهم هست که در راستای شفاف سازی مدیرهای خانواده زن و مرد میزان درآمد و دارایی خودشون رو مشخص کنند. (البته منظور آقا هست که وظیفه شرعی تامین نیازهای مالی رو داره؛ خانمها اگر دوست داشتند می‌توانند شفاف بگن درآمد و دارایی خودشون رو و اگر نه نیازی نیست.)
دوم اینکه باید این درآمد در خانواده مدیریت بشه. مدیریت سالم و مدنظر دین مدیریت مشورتی و گروهی زن و شوهر هست و هم فکری بدون رئیس بازی یکی از طرفین. برای مدیریت باید هزینه‌ها شامل قبوض و قسط و سرمایه گذاری برای آینده خودتون و بچه‌ها و... مشخص بشه. حتماً سرمایه گذاری در این برهه اقتصادی باید باشه. آقای محترم شما در برابر آینده همسرت و بچه هات و صد البته خودت مسئولی.
نکته خیلی مهم برای آقایان «اگر همه مردهای قدیم اول فکر خانم بودند و برای آینده زنی که عمری شسته و پخته و زایمان کرده و شیر داده و مهمان داری کرده و جوانی رو پای زندگی گذاشته فکر بودند هیچ مادری سر پیری محتاج پسر و دخترش نمی‌شد که منت هم سرش بگذارند.
همسر شما یا شاغل هست و به نوعی به شما یا شاید آینده فرزندان شما کمک می کنه یا خانه دار هست و به گونه دیگری یعنی کاهش هزینه مهد کودک و نیروی خدماتی نظافت و آشپزی و غیره به شما کمک می کنه یعنی یا درآمد رو افزایش میده یا هزینه رو کاهش میده آیا محق تر از شریک زندگی اون برای اموال تون وجود داره؟ پس درسته شرعا حق همسر محدود هست ولی از نظر اخلاق شما وظیفه دارید زنی که عمری خدمت شما و بچه هاتون رو کرده رو اولویت قرار بدید و فکر آینده اش باشید که اگر خدایی ناکرده روزی نبودید محتاج بچه‌هایش یا خانواده شما نباشه»
آقایان مذهبی یک سری چیزها از نظر شرعی درسته وظیفه نیست ولی از نظر اخلاقی وظیفه هست.
مثال: نفقه حق شرعی خانم هست و باید مرد بده ولی وقتی خانم می دونه همسر نداره از نظر اخلاقی باید مراعات کنه و مثل طلبکار برخورد نکنه.
مثال: نفقه و ارث و مهریه زن محدود هست؛ ولی مرد باید از نظر اخلاقی وقتی زنش این همه تو زندگی سختی و زحمت کشیده در حد توانش با خرید زر و حساب بانکی و به نام کردن خونه و ماشین هوای همسرش رو داشته باشه که در آینده که خدایی ناکرده بی همسر شد محتاج دست پدر شوهر و یا بچه‌ها نباشه.
پس فقط شرع و حقوق رو در نظر نگیرید و بدانید اون دنیا از ما درباره اخلاق و انسانیت هم سوال می شه و باید پاسخگو باشیم.
دوم اینکه بنا به امر خدا همسر چه پولدار باشه چه فقیر باید خرجش رو بدید و اولویت مالی داره نسبت به هر شخصی. بعد همسر بچه‌ها مهم هستند. مسلماً مادر بچه هاتون هم قابل همین رو می خواد. هر زنی زر هم که می خره فکر آینده بچه‌هایش هست. پس اولویت دوم بچه‌ها هستند. منظور فقط این نیست که فکر امروز باشید بلکه فکر فردا هم باید باشید و سرمایه گذاری کنید چرا برای پیری خودتون و همسرتون چه برای بچه‌ها. بعد اضافه این پول رو به نیازمند کمک کنید.
یعنی به فقرا کمک کنید.
در مورد پدر و مادر تون آقایون شرع از شما خواسته هواشون رو داشته باشید ولی دوتا نکته داره اکثراً به خاطر درست متوجه نشدن دچار تنش با همسر یا فرزندانشان می‌شوند.
نکته اول» اینکه شما باید توانمند اقتصادی باشید. یعنی سهم همسر و آینده همسر و سهم خودتون و آینده خودتون و سهم بچه‌ها و آینده بچه‌ها اونم تو این گرونی رو بذارید کنار. دقت کنید که فردا باید پسر داماد کنید و به دختر جهزیه بدید و دانشگاه بفرستید. اگر از همین الآن جمع نکنید فردا بچه هاتون آینده شون رو هوا هست و شما مسئول هستید که اون ها رو بدنیا آوردید و فکر نبودید. روز به روز هم سخت‌تر می شه پس حتماً پس انداز و سرمایه گذاری کنید. نشه شب امتحان و لنگ بمونید از همون قبل تولد بچه‌ها فکر باشید. بعد اگر خیلی پولدار هستید تو این دوره زمونه و براتون چیزی اضافه می مونه حتماً به دیگران کمک کنید. من جمله پدر و مادر.
نکته دوم» پدر و مادر و هر کس می خواهید بهش کمک کنید واقعاً محتاج باشند.
مثلاً دیده شده آقایی عروسی برادرش هست و پدر آقای دوتا ماشین داره و مادر آقا خودش زر داره و داماد هر چی پول داشته رفته زر برای زنش خریده و پدر زن داماد پولدار هست بعد آقا از زن و بچش. توقع داره زر بفروشند عروسی عمو شون راه بیفته؟!!! یا از پس انداز زندگی بزنند تا عروسی بردارشوهر پیش بره!!!
سوال آیا واقعاً این جور مثال‌ها محتاج هستند و درسته از حق زن و بچه بزنیم برای اون ها؟؟؟!!!
مادر خودتون طلاهاشو برای عروسی داداشتون نمی فروشه بعد توقع دارید زن شما راضی باشه چندرغاز درآمد رو کمک کنید به برادر؟!!!
پس حواس تون به دو شرط اصلی باشه
۱_ شما دارا باشید
۲_ طرف واقعاً دقت کنید واقعاً محتاج باشه (شامل پدر و مادرتون هم می شه)
پس اگر شما حواس تون به امروز و فردای خودتون و همسرتون و بچه هاتون به حد کافی هست و خانواده تون واقعاً محتاج هستند کمک کنید.
فکر نکم خانم پیدا بشه که مخالف باشه که کمک کنید.
ولی اکثراً دین رو خوب متوجه نشدید و خانمها رو هم از دین زده و دل چرکین میکنید و بلکه فرزندانتان رو هم.
چه بسیار دختر خانم و آقا پسرهایی که از خرج کردن پدرشون برای خانوادش ناراضی هستند و از چشم دین می بینند.
پس اگرم حواس تون به دل همسرتون نیست که صد در صد می شکنه حواس تون به تربیت دینی بچه هاتون باشه.
خدایی ناکرده طوری نشه از آیه و بالوالدین احسانا و از قرآن متنفرشون کنید.
اندازه نگه دارید که اندازه نکوست.
شما این مدلی که گفتم مدیریت کن عمراً به مشکل بر بخوری.
پس هر وقت خواستید به پدر و مادرتون کمک کنید یا خواهر و برادر از خودتون دوتا سوال بپرسید.
۱_ آیا من این ماه هزینه امروز و فردای همسرم و خودم و بچه هام رو کنار گذاشتم؟ خرج این ماه و سرمایه گذاری برای آینده رو انجام دادم و پول اضافی دارم؟
اگر جواب بله هست می ریم مرحله بعد اگر خیر هست که اصلاً به گام دوم فکر هم نکنید.
۲_ آیا خانوادم واقعاً واقعاً محتاح هستد. یعنی برای رفع نیازشون زر ماشین زمین و ملک و سرمایه ندارند؟ یعنی واقعاً دست شون تنگه یا صرفاً از روی عادت غر می‌زنند تا شما دلتون بسوزه؟ که صد در صد اخلاق زشتی هست و نه تنها همسرتون رو متنفر می کنه بلکه خدا هم از بنده ای که کاسه گدایی الکی دستش گرفته بدش میاد. از روی عادت دایم می گن نداریم. محل ندارید در این موارد و بگین خدا جور میکنه و تشویق کنید پدر و مادرتون شاکر تر باشند.
دقت کنید این بحث درباره کمک مالی هست نه هدیه دادن.
اگر پد رو مادرتون به شما و همسرتون یا بچه‌ها هدیه میدهند شما هم باید جبران کنید و اگر توان دارید شده کمی بهتر از هدیه اون ها بدید.
این با اون کاسه گدایی که بعضی مادرها و پدرها دست شون می‌گیرند فرق می کنه.
مثلاً عروس به مادر شوهر میگه ان شاء الله عروسی پسرت
مادر شوهر میگه نداریم آخه!!!
بعد دستش کلی زر هست و زمین و ماشین اضافی داره و توقع داره عروس بیاد کمک کنه به اینها از زندگیش
من جای خدا باشم چنین مادر ناشکری رو واقعاً ندار میکنم تا دیگه راحت نگه نداریم و بدبختیم و فلان
حال خدا از هم چنین مادری و زنی بهم می خوره عروس بیچاره که جای خود داره.
من خودم یک عروسم و اگر روزی خدایی ناکرده محتاج بشم برای بچم یا خودم یا شوهرم سر سوزنی از مادر شوهر با کلی زر و ملک توقع ندارم.
شده فرش زیر پای رو می‌فروشم؛ شده طلاهام می‌فروشم شده غذا نمی خورم و لباس نمی خرم ولی کاسه گدایی جلوی مادر شوهر و پدر شوهر نمی برم حتی پدر و مادر خودم. اصلاً هم نشون نمی‌دم محتاج هستم و باسیلی صورت سرخ میکنم.
چه معنی داره کسی که خدا رو داره و صد البته خودش اموالی داره که قابلیت نقد شوندگی داره دست جلوی بقیه دراز کنه؟!!!
پس آقایون اگر خدایی ناکرده این طور والدینی دارید که البته در جمع ما نیست فکر نکنید مظلوم هستند و محتاج کمک بدونید کلاً ناشکر هستند و عزت نفس ندارند که دست شون زر هستند و تو کمدشون پر زر ولی برای شما ناله میکنند.
ولی خب اگر مخارج حال و آینده زندگی رو کنار گذاشتید و اضافی داشتید و اون ها هم واقعاً محتاج بودند کمک کنید.
مطمئنم باشید جز هند جگر خوار همه زن ها موافق هستند با این شرایط.
ولی اوضاع طوری سخت شده که مردم به خرج زن و بچه‌ی خودشون امروز هم نمی رسند چه برسه فکر آینده اون ها باشند و چه برسه بخوان به کس دیگه کمک کنند.
پس با همسرتون جنگ دعوا نکنید و مدیریت کنید.
← اقتصاد خانواده (۱۱۵ مطلب مشابه)
- ۱۶۱۱ بازدید توسط ۱۰۹۷ نفر
- چهارشنبه ۲۴ خرداد ۰۲ - ۱۱:۴۴
