سلام به همگی
چند وقته بدجور با خودم مشکل پیدا کردم. لطفا نظرتون رو جدا از کلیشه بگید.
من 32 سالمه و از نظر مالی و ظاهر و قیافه خوبم. تا حالا دوست دختر و به تبع اون رابطه جنسی نداشتم.
تو همه این سالها با اینکه خیلی موقعیت دوست گرفتن داشتم ولی خوب خوشم نمیومده و طرز فکرم این بوده که این کارا کار آدمای هله هوله س. اصلاً هم آدم سرد و خجالتی و بی سر زبونی نیستم و خیلی هم با اطرافیان و اقوام گرم می گیرم تا این حد که از حضور من تو جمع خوششون میاد. زمانی هم که چند سال پیش دانشگاه میرفتم همینطور با همه گرم بودم.
حالا مشکلم اینجاست که الان چند ماهه نمیدونم چرا طرز فکرم راجع به این قضایا تغییر کرده. به اجتماع که نگاه میکنم - نمیدونم چرا تا حالا نگاه نمیکردم!! - و پسرایی که تو سن پایین رابطه جنسی رو تجربه کردن و مسائلی که هممون میشنویم، میگم یعنی من اینقدر بی عرضه بودم که حتی یه دوستی خشک و خالی هم نداشتم؟ یعنی من بهترین سالامو همینجوری الکی از دست دادم؟ وقتی حتی دخترای فامیل با اینکه میدونم خودشون اهل پسر بازی نیستن با توجه به رفتارم باورشون نمیشه من تا حالا دوست دختر نداشتم میگم نکنه پشت سرم بهم میگن بی دست و پا؟
تصمیم داشتم برم پیش یه مشاور روانشناس دیدم می خواد کلیشه ای حرف بزنه. خانوما لطفا شما بگید که یه پسری تا این سن رابطه جنسی که هیچ، حتی دوست دختر نداشته تو ذهنتون چیزی که خطور میکنه خوب بودنه اون پسره یا بی عرضه بودن؟
دچار دوگانگی شدم. اصلاً نمیدونم با خودم چند چندم! من خوب بودم یا گاگول بودم؟ حالا اهل دوستی نبودم به کنار، چرا اقلاً یه بار رابطه جنسی رو تجربه نکردم؟ یعنی اینهمه سال خودمو سر کار گذاشته بودم که این کارا کار آدم درست حسابی نیست؟ یعنی این طرز فکر که "بقیه نمی فهمن من چیکار میکنم، خودم که میفهمم چیکار میکنم" غلط بوده؟
می خواین بپرسین چرا ازدواج نکردم، چون میخواستم شرایط مالیم کاملا خوب بشه و خدا رو شکر الان دیگه اون چیزی که میخواستم شده و دیگه میخوام برم بسمتش. اصلاً همیشه فکرم این بود که پولی رو که بخوام خرج دختر بکنم خرج زنم میکنم. ولی مشکل من با گذشته اس....
ممنون که حرفامو گوش دادین.
