شرایط سخت خانه و فراهم نبودن شرایط مستقل شدن برای دختران

 کسانی که  محیط خانوادگی متشنج دارن، یعنی والدین و یا بقیه اعضای خانواده با رفتار و گفتار فرد رو آزار میدن، از اون ور هم شرایط مالی و سایر شرایط دیگه برای استقلال و جدا شدن  از خانواده رو ندارن چکار کنن؟

این مشکل خودم هست. نمیخوام نظرسنجی باشه، واقعا برای من سواله، مخصوصا اگر دختر باشی و بالای 2 5- 26 سن داشته باشی و مجرد باشی، حالا طرف پسر باشه میتونه با دوستانش تا پاسی از شب بیرون باشه با محافل دوستانه ش باشه و خودش رو از محیط خونه دور کنه. پسرها حتی میتونن راحت تر مستقل بشن.

اما دخترا چکار کنن؟،  چه جوری از محیط خونه به جز روزهایی که سر کار هستن جدا بشن؟، فرض کنید در شهری کوچک  و سنتی و با امکانات کم هم زندگی کنه، فرض بگیرید کشمکش رفتاری بین اعضای خانواده بالاست و تحمل دختر هم سر رسیده و زیاد توی خانوداه تحقیر شده.

ممنون

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۶۰ مطلب مشابه) تعامل با خانواده (۴۶۳ مطلب مشابه)

دخترم و قصد ازدواج ندارم اما از آینده و تنهایی ابدی می‌ترسم

سلام به همگی 

برای دختری که قصد ازدواج نداره چه پیشنهاداتی دارید؟ من دختری ۲۰ ساله هستم که به دلایلی تمایل به ازدواج ندارم و تجرد رو انتخاب کردم، فقط تنها چیزی که می مونه نیاز جنسی و عاطفی وگرنه برنامه دارم از نظر اقتصادی مستقل بشم و فرد موفقی در جامعه باشم و هیچ نیازی از این نظر به مردها نخواهم داشت، فقط گاهی احساس تنهایی می‌کنم و از آینده و تنهایی ابدی می‌ترسم و برای رفع این مشکل چیزی به ذهنم نمی رسه پیشنهاد شما چیه؟ 

راستی فقط سرپرستی بچه پیشنهاد ندین چون از بچه بدم میاد.

مرتبط با عدم تمایل به ازدواج در دختران:

برای علاقمند شدن به ازدواج چه راهکارهایی دارید؟

به خاطر خیانت هایی که دیده ام از ازدواج متنفرم

روحیاتم با خانم بودن، همسر بودن و کدبانو بودن جور در نمیاد

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
عدم تمایل به ازدواج در دختران (۷ مطلب مشابه)

خونه مجردی برای دختر ها

سلام

من دختری ام که اخلاقم با خانواده م نمی خوره و الان که دانشگاه نمیرم و خونه موندم بیشتر مواقع با یکی یا دو تاشون قهرم، البته دوست شون دارم ولی اخلاق مون در تضاده. به خاطر همین هم رفتم خوابگاه و اون جا با تموم سختی‌ها و بی امکاناتیش راحت تر و خوشحال‌تر بودم و دارم کار می‌کنم و درآمد کمی هم دارم (به عنوان دانشجوی پرستاری) تا بتونم در اولین فرصت برای خودم یه خونه کوچیک بگیرم که هم خودم راحت تر باشم هم خانواده م.

دختری رو می شناسید که این کا رو کرده باشه، مشکلاتش تو جامعه ما چیه، اصلاً چه پیشینه ذهنی راجع به دختری که تنها زندگی می کنه دارید، البته دختری که شخصیتش رو حفظ کرده و تا حالا خطا نرفته.

ممنون از همه

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۶۰ مطلب مشابه)

یه دختر وابسته بار اومدم که اعتماد به نفس انجام کاری رو ندارم

سلام

مشکل من مادرمه، نمیدونم چطور رفتار کنم احترامش حفظ بشه.

وقتی بچه بودم خیلی ذوق داشتم، میدیدم دختر خاله م ظرف میشوره، خونه جارو میکنه، میگفتم منم میخوام ظرف بشورم، میگفت نمیتونی خودم باید بشورم، (البته یکم وسواس داره) اگه می شستم ذوق میکردم می بردم نشونش بدم دعوام میکرد که چرا دست زدی انگار جنایت کرده بودم، منم زده میشدم.

یه کم بزرگتر شدم دختر خاله م مستقل تر شد من وابسته، خاله م همه ش از دخترش تعریف میکرد مادر منم همه ش منو با اون مقایسه میکرد و می گفت ببین اون رو، از هر انگشتش یه هنر می باره ولی تو هیچی بلد نیستی. در حالی که هیچ وقت بهم هیچی یاد نداده بود، وقتی اعتراض میکردم میگفت خودت باید یاد می گرفتی. وقتی کسی میاد خونه مون تمام نقاط ضعف مو میریزه رو دایره و تحقیرم میکنه، اگه چیزی هم بگم میگه خفه شو .

الان هم گیر داده با پسر یکی از فامیل هامون ازدواج کنم، میگم اون برام مناسب نیست ولی هیچی سرش نمیشه، به گذشته خودم که نگاه میکنم 180 درجه تغییر کردم، درسم خیلی خوب بود، اونم به شدت افت کرد، الان میخوام برم آب هم بخورم یه چیز تو مغزم تکرار میشه نمیتونی نمیتونی بعد منصرف میشم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۶۰ مطلب مشابه) تعامل با خانواده (۴۶۳ مطلب مشابه) افزایش اعتماد به نفس (۳۲ مطلب مشابه)

تجربه زندگی در یه شهر بزرگ ارزش یک سال پشت کنکور موندن رو داره؟

سلام دوستان 

واقعا به کمک افراد با تجربه نیاز دارم، ١٩ سالمه، اولین کنکورم رو سال ٩٧ دادم و موفق نشدم،  تصمیم گرفتم بمونم، به دلایلی نتونستم کنکور ٩٨ رو بدم، با اینکه از سال قبل خیلی بیشتر درس خونده بودم،  مادر و پدرم اصرار دارن برم رشته ای در دانشگاه آزاد شهرمون که با شغل پدرم مرتبط هست رو بخونم ولی اصلا نمیتونم بپذیرم.

منی که همیشه تاپ کلاس بودم این به سرم بیاد، خودم اصرار دارم که بخونم و کنکور ریاضی رو به جای تجربی بدم و همون رشته ای که اصرار دارن رو در دانشگاه دولتی یه شهر بزرگتر بخونم، راستش همیشه دلم میخواسته زندگی تو یه شهر بزرگ و مستقل شدن رو تجربه کنم، الان واقعا موندم که عمر تلف کردنه یا تجربه زندگی تو یه شهر بزرگ ارزشش رو داره؟!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۶۰ مطلب مشابه) ادامه تحصیل (۴۵۳ مطلب مشابه) پشت کنکوری ها (۱۱۷ مطلب مشابه)

صنایع غذایی خوندم و بیکارم

سلام دوستان

دخترم و من صنایع غذایی خوندم. تا الان که 29 سالمه پدرم اجازه کار نمیده برم تو شرکت و کارخونه کار کنم، میگه راهش دوره، محیطش مردونه ست و ...، هر موقع گفتم اخم کرد و ناراحت شد، پارتی هم نداریم که برامون کار خوب پیدا کنه.

با توجه به اینکه من نه کار دولتی دارم، پرستار و دکتر و ... هم نیستم که کار مستقل بکنم، منی که چهار سال درس خوندم بیکارم، چیکار کنم؟

لطفا نیاید بگید آرایشگری و این ها که ای کاش از اول میرفتم دنبالش، الان میخوام مستقل بشم، کار کنم، 29 سالمه، ازدواج هم نکردم، چه پیشنهادی دارید؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
کسب و کار (۵۳۲ مطلب مشابه) آموزش کسب درآمد برای دختران (۹۱ مطلب مشابه) مسائل دختران دهه شصتی (۳۶ مطلب مشابه)

پدران و مادران، لطفا به فکر ازدواج فرزندان تون در سن مناسب باشید

پدرها و مادرها لطفا به فکر ازدواج فرزندان تون در سن مناسبش باشید. شرایط رو آسون بگیرید و نذارید سن بچه ها بالا بره، چقدر میان در خانواده برتر پست میذارن دخترها که سن مون بالا رفته دیگه خواستگار نداریم، یا مرد متاهل بهشون پیشنهاد زن دوم میده، یا میترسن پدر مادر فوت بشن و اینها آواره و تنها بمونن. 

همین طور پسرها که سن شون بالا میره یا انقدر سرکوب کردن امیال شون رو که بعد ازدواج هم به مشکل میخورن، یا مجبور شدن برن دنبال صیغه یا دوست دختر که باز هم بعد ازدواج مشکل ساز خواهد شد براشون. 

من یه دختر سی و پنج ساله ام. فوق لیسانس و تو یه شرکت خصوصی کار میکنم. و دور از شهر و خانواده ام. شهر مون کوچیک بود و نتونستم اون جا کاری پیدا کنم، ده سال میشه که اومدم تهران. و تنها زندگی میکنم و کار. نمی تونستم سر بار خانوادم بشم. وضع مالی پدرم هم چندان خوب نبود. هر چی کار کردم کمک خرج خونه و مخارج و رفت آمد و اجاره خونه خودم شد.

الان کل پس انداز چند ساله ام فقط کفاف رهن خونه رو میده و بس (صد ملیون)، شرکت مون به خاطر گرونی تعدیل نیرو کرده و حقوق ها رو با وزارت کار پارسال (یک ملیون و نیم) داره میده. شرایط اکثر شرکت ها همینه و اکثر جاهایی که آگهی استخدام میدن بعد مراجعه میبینیم انقدر شرایط شون بد بوده که نفر قبلی گذاشته رفته. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج در سن پایین (۱۸ مطلب مشابه) ازدواج فرزندان (۱۶۳ مطلب مشابه) ازدواج و مسائل گوهران کشف نشده (۱۲۳ مطلب مشابه) جهت اطلاع پدران و مادران (۱۴۸ مطلب مشابه) چرا خواستگار ندارم (۵۹ مطلب مشابه)

چطور مادرم رو متقاعد کنم که به هر خواستگاری نمی تونم بله بگم؟

سلام

دختری ۲۷ ساله هستم. با تلاش خودم تو بهترین دانشگاه ایران فوق لیسانس گرفتم. دستم رو روی زانوی خودم گذاشتم در حالی که فقط خدا رو داشتم. به سختی کار پیدا کردم. با اندک پس اندازم تهران خونه رهن کردم (آشنا بود و بهم تخفیف حسابی داد). الان مستقل زندگی میکنم. 

مشکلم با مادرم هست. از ۱۹ سالگی میخواست من رو شوهر بده. همکارانش همه ش بهش میگفتن زود باش دیر میشه و از این حرف ها. خیلی اعصابم رو خورد کرد. ۸ سال عمرم تباه شد. چون همه ش فکرم درگیر بود. به خاطر این که خواستگار میخواست من رو ببینه باید وسط امتحانات کیلومترها از خوابگاه تا خونه رو طی میکردم. آخرش هم یا من دوسش نداشتم و نمی خواستمش یا اون من رو. 

هر بار که میخواستم جواب منفی بدم با اشک و گریه و التماس باید خانواده م رو راضی میکردم که بابا من نمیخوامش!، تازه اونم بعد از چندین ماه رفت و آمد زوری با طرف. من نمیتونم حس کنم که این آدم به عنوان همسر حتی بهم نزدیک بشه! در بقیه موارد هم که پسره من رو نمیخواست بازم بعضا تا یک سال کارم گریه و زاری بود از این که من رو نخواست و همه ش باید به خانوادم جواب پس میدادم که میگفتن مگه چی کار کردی که اینا دیگه پیگیر نشدند؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خواستگاری های بی سرانجام (۵۶ مطلب مشابه)

تجربیات شما در مورد زندگی دانشجویی و مستقل یه دختر

سلام دوستان خسته نباشید

دختری 20 ساله هستم که تهران زندگی میکنم ، به احتمال زیاد دانشجوی شهرستان میشم و قصدم این هست که خونه اجاره یا رهن کنم. به دلایلی زندگی مستقل رو به خوابگاه ترجیح میدم. خانوادم هم به احتمال بالا ممکنه نتونن با من به شهرستان بیان.

البته مشکلی با تنها بودنم ندارن ، منم خیلی حالت وابسته ای به خانواده و دیگران ندارم و از بچگی تقریبا مستقل بار اومدم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۶۰ مطلب مشابه) زندگی دانشجویی (۳۴ مطلب مشابه)

برای پیشرفت و مستقل شدن، می خوام به یه شهر بزرگ مهاجرت کنم

سلام

من یه دختر مجرد شهرستانی هستم .امسال من بعد از سال ها ترس تصمیم گرفتم که روی پای خودم بایستم و زندگی مستقلی داشته باشم . میخواستم برای یکی از شهرهای بزرگ ایران مهاجرت کنم و پیشرفت کنم . مادرم راضی شده اما پدرم سخت مخالفه . هر بار با پدرم با منطقی حرف میزنم که راضی کنم اما حرفهای بدی میزنه که داغونم میکنه .

مثلا تو از این خونه رفتی حق نداری برگردی این خونه، یا تو بری دیگه بی ارزش هستی برام، یا میگه تو رو میدزدنت قاچاقی میبرنت دبی ( این تحت تاثیر فیلم ایرانی لاتاری گرفته ) ، یا میگه پزشکی قبول شو میذارم بری ( آخه خواهرم از راه دانشگاه رفت شهر دیگه ). میگم من که استعداد پزشکی ندارم و قصد ادامه تحصیل و ازدواج ندارم ، من به کارم علاقه دارم و میتونم موفق بشم اما برای پیشرفتی باید به شهر دیگه برم.

من دختر عاقل و بالغی هستم و به خودم ایمان دارم .درسته جامعه ما بد شده اما در این جامعه زندگی میکنیم و زندگیمون رو میگذرونیم و برای هدف هامون میجنگیم . 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۶۰ مطلب مشابه) تعامل با خانواده (۴۶۳ مطلب مشابه) موفقیت در زندگی (۹۷ مطلب مشابه)

زندگیم تا این جا تباه شده، از این به بعد دوست دارم زندگی کنم

سلام 

من تا بحال خیلی دوست داشتم ازدواج کنم ولی دیگه تصمیم گرفتم رویه زندگیم رو عوض کنم چون وقت و انرژی زیادی ازم میگیره و نهایتا چیزی به جز آه و حسرت و افسوس برام نمی مونه ، میخوام برم دنبال فوق لیسانس و دکتری و همزمان یه جایی پاره وقت کار کنم بعد برم دنبال تئاتر و موسیقی که خیلی دوست دارم به ویژه تئاتر ، خوشبختانه نیاز جنسی ندارم اما این نیاز عاطفی نمی ذاره من نفس بکشم امونم رو بریده ، تا چند وقت دیگه میتونم برم از پرورشگاه بچه بیارم فکر کنم مامان خوبی واسش بشم . 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۶۰ مطلب مشابه)