پدران و مادران، لطفا به فکر ازدواج فرزندان تون در سن مناسب باشید

پدرها و مادرها لطفا به فکر ازدواج فرزندان تون در سن مناسبش باشید. شرایط رو آسون بگیرید و نذارید سن بچه ها بالا بره، چقدر میان در خانواده برتر پست میذارن دخترها که سن مون بالا رفته دیگه خواستگار نداریم، یا مرد متاهل بهشون پیشنهاد زن دوم میده، یا میترسن پدر مادر فوت بشن و اینها آواره و تنها بمونن. 

همین طور پسرها که سن شون بالا میره یا انقدر سرکوب کردن امیال شون رو که بعد ازدواج هم به مشکل میخورن، یا مجبور شدن برن دنبال صیغه یا دوست دختر که باز هم بعد ازدواج مشکل ساز خواهد شد براشون. 

من یه دختر سی و پنج ساله ام. فوق لیسانس و تو یه شرکت خصوصی کار میکنم. و دور از شهر و خانواده ام. شهر مون کوچیک بود و نتونستم اون جا کاری پیدا کنم، ده سال میشه که اومدم تهران. و تنها زندگی میکنم و کار. نمی تونستم سر بار خانوادم بشم. وضع مالی پدرم هم چندان خوب نبود. هر چی کار کردم کمک خرج خونه و مخارج و رفت آمد و اجاره خونه خودم شد.

الان کل پس انداز چند ساله ام فقط کفاف رهن خونه رو میده و بس (صد ملیون)، شرکت مون به خاطر گرونی تعدیل نیرو کرده و حقوق ها رو با وزارت کار پارسال (یک ملیون و نیم) داره میده. شرایط اکثر شرکت ها همینه و اکثر جاهایی که آگهی استخدام میدن بعد مراجعه میبینیم انقدر شرایط شون بد بوده که نفر قبلی گذاشته رفته. 

↓ مجموعه مطالب مرتبط ↓ :
ازدواج در سن پایین (۱۵ مطلب مرتبط)
ازدواج فرزندان (۱۲۶ مطلب مرتبط)
ازدواج و مسائل گوهران کشف نشده (۹۸ مطلب مرتبط)
جهت اطلاع پدران و مادران (۱۲۷ مطلب مرتبط)
خواستگار ندارم (۴۰ مطلب مرتبط)

چطور مادرم رو متقاعد کنم که به هر خواستگاری نمی تونم بله بگم؟

سلام

دختری ۲۷ ساله هستم. با تلاش خودم تو بهترین دانشگاه ایران فوق لیسانس گرفتم. دستم رو روی زانوی خودم گذاشتم در حالی که فقط خدا رو داشتم. به سختی کار پیدا کردم. با اندک پس اندازم تهران خونه رهن کردم (آشنا بود و بهم تخفیف حسابی داد). الان مستقل زندگی میکنم. 

مشکلم با مادرم هست. از ۱۹ سالگی میخواست من رو شوهر بده. همکارانش همه ش بهش میگفتن زود باش دیر میشه و از این حرف ها. خیلی اعصابم رو خورد کرد. ۸ سال عمرم تباه شد. چون همه ش فکرم درگیر بود. به خاطر این که خواستگار میخواست من رو ببینه باید وسط امتحانات کیلومترها از خوابگاه تا خونه رو طی میکردم. آخرش هم یا من دوسش نداشتم و نمی خواستمش یا اون من رو. 

هر بار که میخواستم جواب منفی بدم با اشک و گریه و التماس باید خانواده م رو راضی میکردم که بابا من نمیخوامش!، تازه اونم بعد از چندین ماه رفت و آمد زوری با طرف. من نمیتونم حس کنم که این آدم به عنوان همسر حتی بهم نزدیک بشه! در بقیه موارد هم که پسره من رو نمیخواست بازم بعضا تا یک سال کارم گریه و زاری بود از این که من رو نخواست و همه ش باید به خانوادم جواب پس میدادم که میگفتن مگه چی کار کردی که اینا دیگه پیگیر نشدند؟

↓ مجموعه مطالب مرتبط ↓ :
خواستگاری های بی سرانجام (۳۵ مطلب مرتبط)

تجربیات شما در مورد زندگی دانشجویی و مستقل یه دختر

سلام دوستان خسته نباشید

دختری 20 ساله هستم که تهران زندگی میکنم ، به احتمال زیاد دانشجوی شهرستان میشم و قصدم این هست که خونه اجاره یا رهن کنم. به دلایلی زندگی مستقل رو به خوابگاه ترجیح میدم. خانوادم هم به احتمال بالا ممکنه نتونن با من به شهرستان بیان.

البته مشکلی با تنها بودنم ندارن ، منم خیلی حالت وابسته ای به خانواده و دیگران ندارم و از بچگی تقریبا مستقل بار اومدم.

↓ مجموعه مطالب مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۲۵۲ مطلب مرتبط)
زندگی دانشجویی (۲۶ مطلب مرتبط)

برای پیشرفت و مستقل شدن، می خوام به یه شهر بزرگ مهاجرت کنم

سلام

من یه دختر مجرد شهرستانی هستم .امسال من بعد از سال ها ترس تصمیم گرفتم که روی پای خودم بایستم و زندگی مستقلی داشته باشم . میخواستم برای یکی از شهرهای بزرگ ایران مهاجرت کنم و پیشرفت کنم . مادرم راضی شده اما پدرم سخت مخالفه . هر بار با پدرم با منطقی حرف میزنم که راضی کنم اما حرفهای بدی میزنه که داغونم میکنه .

مثلا تو از این خونه رفتی حق نداری برگردی این خونه، یا تو بری دیگه بی ارزش هستی برام، یا میگه تو رو میدزدنت قاچاقی میبرنت دبی ( این تحت تاثیر فیلم ایرانی لاتاری گرفته ) ، یا میگه پزشکی قبول شو میذارم بری ( آخه خواهرم از راه دانشگاه رفت شهر دیگه ). میگم من که استعداد پزشکی ندارم و قصد ادامه تحصیل و ازدواج ندارم ، من به کارم علاقه دارم و میتونم موفق بشم اما برای پیشرفتی باید به شهر دیگه برم.

من دختر عاقل و بالغی هستم و به خودم ایمان دارم .درسته جامعه ما بد شده اما در این جامعه زندگی میکنیم و زندگیمون رو میگذرونیم و برای هدف هامون میجنگیم . 

↓ مجموعه مطالب مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۲۵۲ مطلب مرتبط)
تعامل با خانواده (۳۷۴ مطلب مرتبط)
موفقیت در زندگی (۴۷ مطلب مرتبط)

زندگیم تا این جا تباه شده، از این به بعد دوست دارم زندگی کنم

سلام 

من تا بحال خیلی دوست داشتم ازدواج کنم ولی دیگه تصمیم گرفتم رویه زندگیم رو عوض کنم چون وقت و انرژی زیادی ازم میگیره و نهایتا چیزی به جز آه و حسرت و افسوس برام نمی مونه ، میخوام برم دنبال فوق لیسانس و دکتری و همزمان یه جایی پاره وقت کار کنم بعد برم دنبال تئاتر و موسیقی که خیلی دوست دارم به ویژه تئاتر ، خوشبختانه نیاز جنسی ندارم اما این نیاز عاطفی نمی ذاره من نفس بکشم امونم رو بریده ، تا چند وقت دیگه میتونم برم از پرورشگاه بچه بیارم فکر کنم مامان خوبی واسش بشم . 

↓ مجموعه مطالب مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۳۶۷ مطلب مرتبط)