سلام
ان شاء الله طاعاتتون مقبول درگاه الهی باشه
بنده دختری هستم که بعد یک سال پشت کنکور موندن تونستم در یکی از بهترین دانشگاه های تهران پزشکی قبول بشم و از اون موقع در خوابگاه زندگی میکنم از طرفی آدمی با روحیات بسیار حساس هستم از هر نظر و محل زندگی بنده در مرکز یکی از استان های شمال غرب کشور هستش و الان یک سالی میشه که از خانواده دورم .
گاهی اوقات فکر میکنم شاید این هم برای من و هم برای خانودم بهتر باشه چون گاهی بدلیل یکسری از رفتارهای برادر کوچکترم عصبانی میشدم و بالطبع این جو خونه رو متشنج میکرد گاهی هم فکر میکنم من که هیچوقت وقت درست و حسابی با خانودم نگذروندم بهتره که پیششون باشم چون بنده فرزند بزرگ خانواده هستم بالطبع پدر و مادرم وابستگی هایی به بنده دارن و همچنین من به اونها .
از طرفی اگه بخوام به شهر خودمون هم برگردم باید انتقالی بگیرم ولی چون بنده در حال حاصر تو یه دانشگاه تیپ 1 تحصیل میکنم و دانشگاه علوم پزشکی شهرمون تیپ 2 هستش و همچنین گاها فکر میکن اگه تغییر رشته بدم به دندونپزشکی شهر خودمون شاید به نسبت وقتم آزادتر هم باشه .
میخواستم منو راهنمایی کنید که اگه جای من بودید چکار میکردید بخصوص دانشجویان این رشته ها هم راهنمایی کنن لطفا به من با نظراتتون کمک کنید چون خیلی سردرگم هستم . 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ادامه تحصیل (۴۸۰ مطلب مشابه)